benewentański

benewentański (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	benewentański		benewentańska	benewentańskie	benewentańscy	benewentańskie
dopełniacz	benewentańskiego		benewentańskiej	benewentańskiego	benewentańskich
celownik	benewentańskiemu		benewentańskiej	benewentańskiemu	benewentańskim
biernik	benewentańskiego	benewentański	benewentańską	benewentańskie	benewentańskich	benewentańskie
narzędnik	benewentańskim		benewentańską	benewentańskim	benewentańskimi
miejscownik	benewentańskim		benewentańskiej	benewentańskim	benewentańskich
wołacz	benewentański		benewentańska	benewentańskie	benewentańscy	benewentańskie
nie stopniuje się

(1.1) zob. benewencki

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Interesującym świadectwem erozji tradycyjnego systemu pojęciowego i skutków, jakie zjawisko to niosło dla organizacji społecznej, jest norma prawna ogłoszona przez benewentańskiego księcia Arechisa w ostatniej ćwierci VIII w.^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) benewencki

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Benewent mos

przym. benewencki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: benewencki

źródła:

1. Aneta Pieniądz-Skrzypczak (red.), Jerzy Pysiak (red.), Sacrum: obraz i funkcja w społeczeństwie średniowiecznym, s. 340, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2005.