Rezerwat przyrody Jeziora Siegniewskie

Rezerwat przyrody „Jeziora Siegniewskie” – faunistyczny rezerwat przyrody, o powierzchni 23,08 ha, położony w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Mieszkowice^[1][2], 6 km na północny wschód od Gozdowic, 6,5 km na południe-południowy zachód od Morynia oraz 7 km na zachód-północny zachód od Mieszkowic. Wchodzi w skład Cedyńskiego Parku Krajobrazowego^[3][4].

Jeziora Siegniewskie

rezerwat faunistyczny
Typ rezerwatu	faunistyczny[1][2]
Podtyp rezerwatu	ptaków[1][2]
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Położenie	gmina Mieszkowice
Mezoregion	Równina Gorzowska
Data utworzenia	1988
Akt prawny	M.P. z 1988 r. nr 32, poz. 292, §3
Powierzchnia	23,08 ha
Ochrona	czynna
Położenie na mapie gminy Mieszkowice Jeziora Siegniewskie
Położenie na mapie Polski Jeziora Siegniewskie
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Jeziora Siegniewskie
Położenie na mapie powiatu gryfińskiego Jeziora Siegniewskie
52°47′58″N 14°23′21″E

Rezerwat obejmuje obszar lasu o powierzchni 10,40 ha oraz dwa śródleśne jeziora o powierzchni 8,7 ha i 3,98 ha (według stanu na 2003 rok)^[5].

Został utworzony na mocy zarządzenia Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych z dnia 17 listopada 1988 r. w celu „zachowania w naturalnym stanie ostoi ptactwa wodnego i śpiewającego oraz zbiorowisk roślinności wodnej, szuwarowej i leśnej”^[6]. Z biegiem lat poziom wody w jeziorach znacznie spadł, wskutek czego liczebność gniazdującego tu ptactwa również znacząco spadła oraz nastąpił zanik pierwotnej roślinności wodno-szuwarowej^[7]. Zarządzeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dnia 7 czerwca 2011 r. zmodyfikowano cel ochrony na „zachowanie w naturalnym stanie ornitofauny związanej ze zbiorowiskami roślinności szuwarowej i leśnej”^[2].

Wśród bytujących tu 90 prawnie chronionych gatunków zwierząt oraz 6 gatunków figurujących w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt są: bielik, traszka grzebieniasta, kumak nizinny, wydra^[3].

Występujące rośliny zielne to m.in.: kłoć wiechowata, wąkrota zwyczajna, widłak jałowcowaty. Najciekawsze gatunki awifauny lęgowej: żuraw, czernica, perkoz rdzawoszyi, perkoz dwuczuby, perkozek, bąk, błotniak stawowy. Najciekawsze gatunki awifauny przelotnej i lęgowej: bocian czarny, czyżyk, czapla siwa, rudzik, sikora bogatka, sikora modra, bocian czarny. Duża czystość wód jezior sprzyja występowaniu raków i wielu gatunków ryb, jak lin, leszcz, płoć, karaś, szczupak i okoń^[8].

Rezerwat znajduje się na terenie Nadleśnictwa Mieszkowice^[7]. Nadzór sprawuje Regionalny Konserwator Przyrody w Szczecinie^[1][2]. Na mocy obowiązującego planu ochrony ustanowionego w 2007 roku (z późniejszymi zmianami), obszar rezerwatu objęty jest ochroną czynną^[1][3].

Turystyka

Po wschodniej stronie rezerwatu prowadzi znakowany niebieski turystyczny Szlak Wzgórz Morenowych (o długości 55,2 km: Mieszkowice – rezerwat przyrody „Jeziora Siegniewskie” – Moryń – Dolsko – Mętno – „Głazy Bliźniaki” – Piasek – rezerwat przyrody Bielinek – Lubiechów Dolny).

Przez teren rezerwatu prowadzi ścieżka edukacyjna w formie pętli, której początek i koniec znajdują się na parkingu leśnym „Siegniew” wyposażonym w miejsce na ognisko^[4][9].

Przypisy

1. Rezerwat przyrody Jeziora Siegniewskie. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-06-12].
2. Zarządzenie Nr 11/2011 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dnia 7 czerwca 2011 r. w sprawie rezerwatu przyrody „Jeziora Siegniewskie”. [w:] Dz. Urz. Województwa Zachodniopomorskiego Nr 128, poz. 2332 [on-line]. 2011-11-09. [dostęp 2019-06-12].
3. Rozporządzenie Nr 78/2007 Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 8 listopada 2007 r. w sprawie ustanowienia planu ochrony dla rezerwatu przyrody „Jeziora Siegniewskie”. [w:] Dz. Urz. Województwa Zachodniopomorskiego Nr 116, poz. 2039 [on-line]. 2007-11-26. [dostęp 2019-06-12].
4. Cedyński Park Krajobrazowy. Zespół Parków Krajobrazowych Województwa Zachodniopomorskiego. [dostęp 2019-06-12].
5. Beata Woźniak: Mieszkowice. Wyd. I. Wołczkowo: Oficyna IN PLUS, 2003, s. 9. ISBN 83-910827-9-2.
6. Zarządzenie Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych z dnia 17 listopada 1988 r. w sprawie uznania za rezerwaty przyrody. Monitor Polski Nr 32, poz. 292.
7. Rezerwaty przyrody. Nadleśnictwo Mieszkowice – Lasy Państwowe. [dostęp 2019-06-12].
8. Beata Woźniak: Mieszkowice. Wyd. I. Wołczkowo: Oficyna IN PLUS, 2003, s. 10-12. ISBN 83-910827-9-2.
9. Obiekty edukacyjne. Nadleśnictwo Mieszkowice – Lasy Państwowe. [dostęp 2019-06-12].