Kłoć wiechowata

Kłoć wiechowata (Cladium mariscus (L.) Pohl) – gatunek roślin należący do rodziny ciborowatych (Cyperaceae). Występuje w niemal całej Europie z wyjątkiem jej wschodniej części oraz w Australii^[4]. W Polsce we wschodniej części Lubelszczyzny, na Równinie Augustowskiej, na Pomorzu, ziemi lubuskiej i w Wielkopolsce, poza tym na kilku rozproszonych stanowiskach^[5].

Kłoć wiechowata

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	ciborowate
Rodzaj	kłoć
Gatunek	kłoć wiechowata
Nazwa systematyczna
Cladium mariscus (L.) Pohl Tent. fl. bohem. 1:32. 1809
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski

Morfologia

Pokrój

Kwiatostan

Pokrój

Roślina zielna, osiąga 2–2,5 m wysokości.

Kwiaty

Kwiatostany złożone z kłosków zebranych w szczytową wiechę. Z kątów liści wyrastają boczne wiechy. Kłoski długości 3–4 mm, 2-kwiatowe. Kwiaty pozbawione okwiatu, część z nich obupłciowa, reszta męska.

Owoce

Owocki to jajowate, brunatne orzeszki zakończone krótkim dzióbkiem, o długości 3 mm.

Biologia i ekologia

Szuwar kłociowy

Kwitnie od czerwca do sierpnia. Często tworzy zwarte płaty szuwaru kłociowego. Kłoć wiechowata rośnie w płytkich wodach stojących, na torfowiskach niskich i wypłyconych jeziorach^[6].

Zagrożenia i ochrona

W Polsce od 2004 r. roślina objęta ścisłą ochroną gatunkową. Umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)^[7]. Zagrożeniem dla gatunku jest postępująca degradacja jezior, następująca w wyniku melioracji i gospodarki rybackiej.