Philosophia Graeca antiqua

From Wikipedia, the free encyclopedia

Philosophia Graeca antiqua

Philosophia Graeca antiqua orta est saeculo sexto a.C.n. et manebat per aetatem Hellenisticam et tempus cum Graecia antiqua pars Imperii Romani esset. Varias tractare solebat res, inter quas philosophia politica, ethica, metaphysica, ontologia, logica, biologia, rhetorica, et aesthetica erant.

Thumb
Schola Athenarum Raphaelis.

Multi philosophi hodie concedunt philosophiam Graecam multum culturae Occidentalis movisse. Alfredus North Whitehead olim dixit: "Certissima traditionis philosophicae Europaeae descriptio generalis est quod in serie annotationum Platonis consistit."[1] Clarae momenti stirpes irruptae a Graecia antiqua et philosophiis Hellenisticis ad philosophiam Islamicam primam, Renascentiam Europaeam, et Aetatem Illuminationis ducunt.

Nonnulli ponunt philosophiam Graecam vicissim a litteris sapientiae et cosmogoniis mythologicis antiqui Orientis Medii motam esse. Martinus Litchfield West, huic sententiae plerumque favens, dicit "Contactus cum cosmologia et theologia orientali cogitationem primorum philosophorum Graecorum liberare adiuvit; eis profecto multas notiones indicantis dedit. Sed ei se ratiocinari docuerunt. Philosophia ut eam intellegimus res Graeca est."[2] Sequens traditio philosophica a Socrate (a Platone repraesentato) tam mota est quod consuetudo est philosophiam ante Socraten evolutam philosophia praesocraticam appellare. Sequentia usque ad bella Alexandri Magni tempora sunt aetates philosophiae Graecae classicae et Hellenisticae.

Philosophia praesocratica

Thumb
Pyrrho philosophus, in fabula in Sexti Empirici Adumbrationibus Pyrrhonicis.

PIRRHO • HELIENSIS •
PLISTARCHI • FILIVS

OPORTERE • SAPIENTEM
HANC ILLIVS IMITARI
SECVRITATEM

Consuetudo per quam philosophi qui ante Socratem vixerunt praesocraticos appellantur orta est in Fragmente der Vorsokratiker, libro Hermanni Diels (1903), quamquam ipse vocabulum non excogitaverat.[3] Vocabulum philosophice utile putatur quia institutio quae Schola Athenarum appellari solebat (plerumque Socrates, Plato, et Aristoteles) altam in rebus et rationibus philosophiae mutationem significavit; thesis Friderici Nietzsche, quod haec mutatio cum Platone potius quam Socrates coepit (unde nomen philosophia praeplatonica quo utebatur), vim distinctionis praesocraticae non debilitavit.[4]

Praesocratici studiosi praecipue erant cosmologiae, ontologiae, et mathematicae. A non philosophis distinguebantur ut interpretationes mythologicas pro sermone rationi consentaneis reiecerunt.[5]

Scholae

Unam legis e paginis de
disserentibus
Thumb

Notabilissimae philosophiae Hellenisticae scholae fuerunt:

Christianitas, per mundum Romanum extensa, auctu Islamico sequente, finem philosophiae Hellenisticae properavit, initiumque philosophiae mediaevalis coepit, quae a tribus traditionibus Abrahamicis regebatur: philosophia Iudaica, philosophia Christiana, et prima philosophia Islamica.

Transmissio philosophiae Graecae sub Islam

Notiones Graecae Medium Aevum, plerumque neglegebantur in Europa Occidentali, ubi, inter Romam casam et Schisma Orientis et Occidentis, alphabetismus Graecus magnopere defecerat. Mox autem post primum maiorem Islam auctum, Caliphatus Abbasidarum iussit ut manuscripta Graeca colligerentur, et interpretes conduxit ad eorum auctoritatem augendam. Philosophi Islamici, sicut Alkindus, Alpharabius, Avicenna, et Averroes, haec opera subtiliter enodabant, et philosophia Graeca per Medium Aevum Altum ad Occidentem per translata ex Arabico in Latinam rediverunt. Hae philosophiae iterum intellectae, cum novis commentationibus Arabicis, philosophos mediaevales sicut Thomas Aquinas magnopere moverunt.

Nexus interni

Notae

Bibliographia

Nexus externi

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.