piloto automobilista italiano From Wikipedia, the free encyclopedia
Teodorico Fabi, nado en Milán o 9 de marzo de 1955, é un expiloto italiano de carreiras, máis coñecido como Teo Fabi.
 (1985)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 9 de marzo de 1955 (69 anos) Milán, Italia |
| Actividade | |
| Ocupación | esquiador alpino, piloto de automobilismo, piloto de Fórmula Un |
| Deporte | esquí alpino |
| Participou en | |
| 24 Horas de Le Mans |
|
| Familia | |
| Irmáns | Corrado Fabi |
Participou na Fórmula Un e nas carreiras de coches deportivos, logrou a pole position no seu debut nas 500 Millas de Indianápolis. tamén é o irmán máis vello do expiloto de Fórmula Un Corrado Fabi.
Fabi converteuse en Campión de Europa de Karting en 1975 e seguiu co título Europeo da Fórmula Ford 1600 en 1977.
Fabi competiu no Campionato Europeo de Fórmula 3 de 1978 no equipo Forti Corse cun March - Toyota. Fabi competiu en sete carreiras durante a tempada e logrou a vitoria en Zolder, Dijon-Prenois e Autódromo de Vallelunga Piero Taruffi. Fabi terminaría cuarto con 45 puntos.
Fabi pasou a competir na Fórmula Dúas europea en 1979 para March Racing Ltd. nun March 792 - BMW. Fabi obtería o mellor resultado cun segundo posto en Circuíto Park Zandvoort. Fabi terminaría décimo con 13 puntos.
Fabi volvería á serie en 1980 co ICI Roloil Racing Team nun March 802 - BMW. Fabi lograría tres vitorias durante a tempada no Rennen de Jim Clark en Hockenheimring, o Eifelrennen en Nürburgring e Preis Baden -Wurttemberg en Hockenheimring. Fabi tamén cualificou na pole position no Grote Prijs van België Formel 2 no Circuíto de Zolder e no Preis Baden-Württemberg en Hockenheimring e lograría a volta rápida da carreira neste último no camiño á vitoria. Fabi terminaría a terceiro na tempada con 38 puntos.
Fabi empezou a competir na Fórmula Un en 1982 pilotando o coche nº 36 de Candy Toleman TG181C - Hart 415T. O equipo só cualificara dúas veces a tempada anterior. A tempada tivo un comezo difícil cando na carreira de apertura, o Gran Premio de Suráfrica foi interrompido por unha folga de pilotos. Fabi, baixo a presión do xerente de Toleman Alex Hawkinge, foi o único piloto en romper a folga (Jochen Mass non tomou parte desde o principio). O seu posto estaba en perigo cando Candy cambiou o seu apoio a Tyrrell. O TG181C era pouco competitivo e o equipo centrouse en gran medida no piloto principal Derek Warwick. Isto deu lugar a que Fabi só cualificara en 7 carreiras dun máximo de 14. A tempada tivo un mal comezo para Fabi e non conseguiu a clasificación no Gran Premio de Suráfrica, o Gran Premio do Brasil e Gran Premio do oeste dos Estados Unidos de 1982. Fabi arranxaríallas para cualificar no Gran premio de San Marino, debido á guerra FISA-FOCA, só catorce coches cualificaron para a carreira. Na carreira Fabi terminou sétimo, 8 voltas atrás. Fabi non clasificou na carreira e non anotou ningún punto (Fabi sería considerado como o sexto finalista se clasificase, debido á descualificación de Manfred Winkelhock). Fabi cualificou para o Gran Premio de Bélxica, saíndo e chegando 21º. Fabi non conseguiu a cualificación no Gran Premio de Mónaco. Fabi saltouse o Gran premio de Detroit e Gran Premio do Canadá. Cando Fabi regresou só non puido cualificarse no Gran Premio de Alemaña e Gran Premio de Las Vegas. O mellor resultado de Fabi nas carreiras restantes foi o vixésimo posto no Gran Premio de Austria. Fabi non estaría na clasificación do campionato debido ao feito de que non anotou ningún punto.
A tempada de 1983 que Fabi participou na Indy Car, reavivou o interese dos equipos de F1, e coa axuda da firma italiana de produtos lácteos Parmalat que insistiu en ter un piloto italiano no equipo, uniuse a MRD Internacional para pilotar o # 2 MRD internacional Brabham BT53 - BMW M12 como o piloto número dous do actual Campión do Mundo Nelson Piquet. Fabi continuou pilotando no Carro / PPG Serie Mundial de Forsythe Racing e perdeuse tres Grandes Premios. Nestas carreiras ao seu irmán máis novo Corrado Fabi pilotaría no seu lugar. O enfoque mixto levou a resultados decepcionantes en ambas categorías e a metade de tempada Fabi decidiu concentrarse unicamente na Fórmula Un. Antes do cambio o mellor resultado de Fabi foi un noveno posto no Gran Premio de Francia de 1984 e o seu mellor comezo foi un sexto lugar na grella no Gran Premio de Suráfrica. As súas actuacións melloraron, incluíndo unha sólida carreira en Gran Premio de Italia onde foi segundo detrás de Piquet na primeira metade da carreira antes de retirarse cun fallo no motor, o principal pesadelo de Brabham durante o ano. Fabi anotou puntos en tres ocasións, cun mellor resultado de terceiro no Gran Premio de Detroit e terminaría 12º con 9 puntos.
Brabham deixou marchar a Fabi en 1985 que inicialmente tivo problemas para atopar un equipo. O seu perfil en Italia permitiulle fichar con Toleman (agora fortemente patrocinado polo Grupo Benetton) cando tardiamente uníronse ao campionato no Gran Premio de Mónaco. Fabi pilotaría o nº 19 de Toleman Motorsports group Toleman TG185 - Hart 415T. A tempada tivo un comezo tardío debido a que Toleman perdera o seu fornezo de pneumáticos cando Michelin retirouse da F1 a finais de 1984. Non puideron obter un contrato de fornecemento con pneumáticos Goodyear e Pirelli non quería fornecelos xa que romperan o contrato coa empresa italiana a mediados de 1984 para marchar con Michelin. Benetton comprou os equipos Toleman e Spirit e trasladou o contrato de Pirelli de Spirit a Toleman. O inicio tardío significou que o TG185 nunca fora realmente fiable, pero a velocidade de Fabi logrou a pole position para o equipo no Gran Premio de Alemaña no novo Nürburgring. A carreira de Fabi quedou arruinada desde o principio cando o embrague comezou a patinarlle e finalmente tivo que abandonar. O equipo non puido anotar ningún punto e Fabi acabou soamente dúas veces, incluso estas carreiras foron interrompidas por problemas mecánicos. O Campión Mundial de 1980 Alan Jones, que tamén se utilizaba o motor Hart no seu Haas Lola ao final da tempada describiuno como "enviar un neno para facer o traballo dun home" xa que loitaba con xigantes da F1 como Renault, Ferrari, BMW, Honda e TAG - Porsche). O mellor resultado de Fabi foi un 12º no Gran Premio de Italia e Fabi volvería a quedar fora da clasificación debido a que non anotou ningún punto.
Fabi comezaría a pilotar para Benetton Formula no nº 19 Benetton Formula Benetton B186 - BMW M12 despois de que Toleman fora plenamente asumida antes da tempada para converterse en Benetton, con potentes motores (1,400 bhp (1,044 kW; 1,419 PS) en cualificación), e o talentoso novo piloto austríaco Gerhard Berger a bordo. O Benetton era rápido pero fráxil cos difíciles pneumáticos Pirelli e Fabi a miúdo cualificaba mellor que corría. Fabi amañouse para cualificar na pole no Gran Premio de Austria e Gran Premio de Italia. O mellor resultado de Fabi foi un quinto posto no Gran Premio español. Fabi gañaría a reputación de ser máis competitivo nos circuítos máis rápidos e loitador nos trazados máis lentos, máis técnicos. De feito as súas dúas poles foron nos dous circuítos máis rápidos do calendario de 1986, en Österreichring e Autodromo Nazionale Monza. Fabi terminaría a tempada no 15º posto con 2 puntos.
Fabi volvería con Benetton Formula en 1987 para pilotar o nº 19 Benetton Formula Benetton B187 - Ford Cosworth GBA V6 acompañado por Thierry Boutsen. Aínda que o paquete non era tan rápido era máis consistente, permitindo a Fabi anotar puntos en cinco ocasións. O Ford V6 sufriu de falta de fiabilidade a principios da tempada debido á utilización dun turbo máis grande, nun esforzo por manterse ao día co motor Honda de Williams e Lotus e a co motor TAG de McLaren. Cando reduciuse a potencia ao redor de mediados de ano, regresou a fiabilidade pero sacrificando a velocidade. Fabi obtería o mellor resultado de terceiro no Gran Premio de Austria, que tivo lugar nunha das pistas favoritas de Fabi, en Österreichring. Durante a tempada Benetton contratou a ao mozo italiano Alessandro Nannini para a tempada 1988 como compañeiro de Boutsen. Na última carreira na Fórmula Un de Fabi no Gran Premio de Australia, Fabi volcou a súa frustración de non ser capaz de atopar unha unidade para 1988 sobre Boutsen, pasou moitas voltas bloqueando deliberadamente o seu compañeiro de equipo e non deixándoo pasar malia as bandeiras azuis e as ordes do equipo para facelo. Cando Boutsen enfrontouse a Fabi logo da carreira, o italiano díxolle iradamente "volve a verme cando logres unha pole position" (Boutsen, quen terminou terceiro en Australia, terminaría a súa carreira logo da tempada de 1993 con tres vitorias e unha pole position). Fabi terminaría a tempada noveno a mellor posición da súa carreira e con 12 puntos.
Teo Fabi participou na Fórmula Un en 71 Grandes Premios, comezou 64 carreiras entre 1982 e 1987. Logrou 3 poles, 2 voltas rápidas e 2 podios (dous terceiros postos) na súa carreira e anotou un total de 23 puntos.
Fabi empezou a competir nas CART/PPG World Series en 1983 para Forsythe Racing no coche nº 33 de Skoal Bandit March 83C-Cosworth DFX. Fabi faría o seu debut na Indy Car no Kraco Dixie 200 no Atlanta International Speedway. Fabi comezou noveno e terminou no posto 20º logo de retirarse logo de 41 voltas debido á rotura da suspensión. No Indianapolis 500 Fabi cualificaría na pole position cunha velocidade récord de 333´13 km/h durante catro voltas e unha velocidade a unha volta de 334´74 quilómetros por hora, no proceso se convertería no primeiro novato en cualificar na pole position desde Walt Faulkner en 1950. Na carreira Fabi liderou 23 das primeiras 47 voltas antes de retirarse durante a súa segunda parada en boxes debido a un filtro de combustible roto que causou a perda de combustible do coche. Fabi conseguiría acreditar o 26º lugar e lograría ser o Novato do Ano. Fabi cualificou na pole position no Dana Rex Mays Classic no Wisconsin State Fairgrounds Park Speedway e terminaría en cuarto lugar. Fabi conseguiu a súa primeira vitoria na Indy Car no Domino's Pizza 500 en Pocono International Raceway. Fabi conseguiu a súa segunda vitoria dúas carreiras máis tarde no Escort Radar Warnings 200 en Mid-Ohio Sports Car Course. Logo da vitoria de Mid-Ohio Fabi colocouse no segundo lugar na clasificación por detrás do veterano Al Unser, Sr.. Entón Fabi gañou o Cribari Wines 300K en Laguna Seca Raceway e estivo na a batalla polo campionato ata o final da tempada no Miller High Life 150 en Phoenix International Raceway (a brecha entre Unser e Fabi non foi máis que os puntos outorgados nunha vitoria). En Phoenix Fabi clasificouse na pole position, liderou 138 de 150 voltas e gañou a carreira para obter 22 puntos. Unser puido acabar cuarto e obtivo 16 puntos e con iso o campionato. Fabi terminou segundo en puntos con 146 puntos e foi o novato do ano da serie.
En 1984 Fabi regresou con Forsythe Racing no coche nº 33 Skoal Bandit March 84C-Cosworth DFX. Fabi comezaría a tempada cualificándose terceiro no Toyota Grand Prix of Long Beach nas rúas de Long Beach e segundo no Dana Jimmy Bryan 150 en Phoenix International Raceway. Nas carreiras Fabi terminaría 18º e 19º debido a un accidente en Long Beach e un motor roto en Phoenix. Na Indianapolis 500 Fabi cualificouse nun decepcionante 14º posto e retiraríase no posto 24º debido a un fallo do sistema de combustible logo de 104 voltas e liderar durante 14 voltas. O mellor resultado de Fabi chegou no Stroh's/G.I. Joe's 200 en Portland International Raceway cun terceiro posto final. Logo de Budweiser Cleveland Grand Prix en Burke Lakefront Airport Fabi deixou as carreiras de autos Indy para concentrarse na súa tempada de Fórmula 1 de 1984. Fabi terminaría a súa tempada parcial no posto 25º con 15 puntos (ocupaba o posto 18º no campionato logo de Cleveland).
Fabi regresaría ás carreiras de autos Indy en 1988 con Porsche Motorsports no coche nº 8 Quaker State March 88P-Porsche Indy V8. O motor de Porsche era menos competitivo que os motores Ilmor-Chevrolet e Cosworth. Malia os reveses Fabi obtería o mellor resultado, cuarto no Bosch Spark Plug Grand Prix en Pennsylvania International Raceway. O regreso de Fabi á Indianapolis 500 tamén foi decepcionante, Fabi cualificou 17º e terminou 30º logo de perder unha roda logo de 30 voltas. Fabi terminaría a tempada no posto 10º con 44 puntos.
En 1989 Fabi regresaría con Porsche Motorsports no coche nº 8 Quaker State March 89P-Porsche Indy V8. O motor e o equipo comezaron a competir regularmente polas vitorias con Fabi cualificando na pole position no Budweiser/G.I. Joe's 200 en Portland International Raceway e no Red Roof Inns 200 en Mid-Ohio Sports Car Course. En Mid-Ohio Fabi tamén lideraría 71 das 84 voltas para conseguir a que sería a súa última vitoria na Indy. O motor tamén comezou a ser competitivo nos óvalos, como se viu cun segundo posto no Marlboro 500 en Michigan International Speedway e un terceiro lugar no Pocono 500 en Pocono International Raceway. No Indianapolis 500 Fabi cualificouse no 13º posto e de novo terminou no posto 30º logo de retirarse debido a problemas de encendido logo de 23 voltas. Logo da súa vitoria de Mid-Ohio Fabi colocouse no 3º lugar no campionato. Nas dúas últimas carreiras da tempada, o Firestone Indy 225 ao Pennsylvania International Raceway e o Champion Spark Plug 300K en Laguna Seca Raceway, Fabi retiraríase debido problemas de dirección en Nazaret e un accidente en Laguna Seca. Ao final da tempada Fabi terminou cuarto con 141 puntos.
Fabi volvería con Porsche Motorsports en 1990 para pilotar o coche nº 4 Foster's/Quaker State March 90P-Porsche Indy V8. Antes do inicio da tempada Porsche ía construír un chasis de fibra de carbono co seu construtor March Engineering. Os competidores de Porsche votaron en xaneiro en contra da utilización do coche e como resultado Porsche tivo que usar o vello chasis March 89P.[1] Fabi lograría cualificar sétimo no Toyota Grand Prix of Long Beach nas rúas de Long Beach e terminaría décimo. Un novo March 90P foi utilizado no Indianapolis 500 Fabi comezarían no 23º lugar e retirarse no posto 18º debido a problemas de transmisión logo de 162 voltas. Fabi cualificou na pole position no Texaco/Havoline Grand Prix of Denver no Pepsi Center. Na carreira Fabi estrelouse logo de 7 voltas e terminou no lugar 27º e tamén liderou unha volta. Fabi obtería o mellor resultado, terceiro, no Marlboro Grand Prix at the Meadowlands en Meadowlands Sports Complex. Fabi terminaría 14º na tempada con 33 puntos. Ao final da tempada Porsche retirouse das carreiras de autos Indy. Fabi trasladaríase ó Campionato Mundial de Resistencia en 1991 e gañaría o campionato da serie.
En 1992 Fabi pilotou no ITT Automotive Grand Prix of Detroit en Belle Isle Park como substituto dun lesionado Mario Andretti, que perdeuse a carreira debido ás súas lesións na Indianapolis 500. Fabi pilotaría un Newman-Haas Racing no coche nº 2 Texaco Havoline / K Mart Lola T92 / 00 - Ford Cosworth XB. Na carreira Fabi cualificou terceiro e terminou sexto. Fabi rematou 21º clasificado con 8 puntos (Fabi era 16º nos puntos logo da carreira).
Fabi uniríase a Hall VDS Racing en 1993 no coche nº 8 Pennzoil Lola T93/00-Ilmor-Chevrolet Indy V8 265C. Fabi obtería un mellor resultado de cuarto no Toyota Grand Prix de Long Beach nas rúas de Long Beach. Logo da carreira Fabi era terceiro no campionato, a 10 puntos do liderado, detrás de Nigel Mansell e Mario Andretti. No Indianapolis 500 Fabi comezou 17º e terminou noveno. Logo do resultado de Long Beach Fabi acabou no sexto posto no Marlboro 500 no Michigan International Speedway. Durante o ano Fabi mirou coma se fóra a terminar entre os dez primeiros no campionato. A raíz da Pioneer Electronics 200 no Mid-Ohio Sports Car Course Fabi caeuse dos dez primeiros no campionato. Ao final da tempada Fabi terminaría 11º con 64 puntos.
Para 1994 Fabi pilotaría os reorganizados Hall Racing (VDS Racing retirouse do equipo trala tempada 1993) no coche nº 11 Pennzoil Reynard 94i-Ilmor Indy V8. Durante a tempada o mellor resultado de Fabi foi un trío de terceiros lugares finais no ITT Automotive Grand Prix of Detroit en Belle Isle Park, o Marlboro 500 en Michigan International Speedway e o Texaco/Havoline 200 en Road America. No Indianapolis 500 Fabi cualificou 24º e terminou sétimo, sería mellor resultado de Fabi na carreira. Fabi terminaría noveno con 79 puntos.
En 1995 Fabi regresou con Forsythe Racing e levaría o coche nº 33 Combustion Engineering/Indeck Reynard 95i-Ford Cosworth XB. Fabi obtería o mellor resultado, terceiro no Toyota Grand Prix of Long Beach nas rúas de Long Beach. No Indianapolis 500 Fabi comezou 15º e terminou oitavo. Fabi cualificaría na pole position no Miller Genuine Draft 200 en Milwaukee Mile. Na carreira Fabi terminou en cuarto lugar, dúas voltas atrás, logo de liderar durante 27 voltas. No New England 200 en New Hampshire Motor Speedway Fabi cualificaría en segundo lugar e lideraría durante 42 voltas, só para terminar no lugar 12º, 4 voltas por detrás. Fabi tamén comezaría segundo no Marlboro 500 no Michigan International Speedway rematando cuarto. Ao final da tempada Fabi terminaría noveno con 83 puntos.
Fabi foi incapaz de conseguir un coche para participar en 1996, Forsythe Racing contratou ao piloto da Indy Lights Greg Moore. Fabi pilotou para PacWest Racing no seu coche nº 18 Motorola Reynard 96i - Ford Cosworth XD substituíndo ao lesionado Mark Blundell, que se lesionou na IndyCar Rio 400 no Autódromo de Jacarepaguá. Fabi conduciría no Toyota Grand Prix of Long Beach nas rúas de Long Beach e o Bosch Spark Plug Grand Prix en Nazareth Speedway. En ambas carreiras Fabi cualificou 19º e terminou 18º en Long Beach e 16º en Nazaret, na primeira Fabi retirouse debido a problemas co embrague e quedou a 12 voltas na segunda. Blundell foi capaz de volver á competición no U.S. 500 no Michigan International Speedway Fabi tivo que retirarse. Fabi por primeira vez na súa carreira non logrou puntuar e terminou no posto 36º.
Fabi empezaría a competir en Can-Am na tempada 1981 para Newman Freeman Racing no seu coche nº 6 Budweiser March 817-Chevrolet V8. Fabi logrou catro vitorias en Mosport Park (dúas veces), Mid-Ohio Sports Car Course e Laguna Seca Raceway. Fabi terminaría segundo con 456 puntos.[2]
Fabi comezaría competir no World Sportscar Championship en 1980 coa Scuderia Lancia Corse no coche nº 51 Lancia Beta Monte Carlo-Lancia 1.4L Turbo I4 na clase Grupo 5 nas 24 Horas de Le Mans con Hans Heyer e Bernard Darniche. Na carreira o coche comezou 26º e terminou 55º debido a súa retirada logo de 6 voltas cun fallo na bomba de aceite.
Fabi volvería á serie en 1982 con Martini Racing no coche nº 51 Lancia LC1-Lancia 1.4L Turbo I4. Fabi gañaría os 1000 quilómetros de Nürburgring en Nürburgring con Michele Alboreto e Riccardo Patrese. Fabi tamén competiu na clase Grupo 6 das 24 Horas de Le Mans no mesmo coche con Alboreto e Rolf Stommelen. O coche cualificaría cuarto e terminou 34º logo de retirarse no volta 92ª debido a un fallo do motor. Fabi terminaría a tempada clasificado cuarto con 66 puntos.
En 1983 Fabi pilotaría o # 4 Martini Porsche 956 no #4 Lancia LC2-Ferrari 268C 2.6L Turbo V8. Fabi gañaría os 1000 quilómetros de Imola no Autódromo Dino Ferrari con Hans Heyer. O equipo eventualmente tería a participación de Lancia e o coche converteuse nun Lancia LC2- Lancia 268C 2.6L Turbo V8 e puido conducir este coche nas 24 Horas de Le Mans con Michele Alboreto e Alessandro Nannini na Clase C. O coche arrincou segundo e terminou 46º logo de retirarse despois de 27 voltas con problemas na caixa de cambios. Fabi pasou entón a pilotar o segundo coche do equipo, o número 5. O segundo coche arrincou cuarto e terminou 36º despois de retirarse logo de 121 voltas debido a problemas de presión de combustible. A vitoria de Fabi en Imola non contou para o World Endurance Championship for Drivers e como resultado Fabi non entrou na clasificación do campionato ao non lograr puntuar.
Logo a 1990 IndyCar season resultou ser un paso atrás e regresou á serie en 1991 con Tom Walkinshaw Racing/Silk Cut Jaguar no coche 34 Jaguar XJR-12 e Jaguar XJR-14. Fabi gañaría a Castrol BRDC Empire Trophy no Circuíto de Silverstone con Derek Warwick. Nas 24 Horas de Le Mans no equipo Jaguar XJR-12- Jaguar 7.4L V12 con Bob Wollek e Kenny Acheson para a clase C2. Na carreira o coche comezou 27º e terminou terceiro con 358 voltas completas. Fabi lograría gañar o World Endurance Championship for Drivers con 86 puntos.
Fabi competiría só nas 24 Horas de Le Mans co Toyota do Equipo TOM no # 8 Toyota TS010 - Toyota RV10 3.5L V10 con Jan Lammers e Andy Wallace na clase C1. Na carreira o coche empezou cuarto e terminou oitavo con 331 voltas completas e foi quinto na súa clase. Fabi terminaría a tempada 27º con 8 puntos.
As 24 Horas de Le Mans de 1993 disputáronse logo do colapso do World Sportscar Championship e como resultado a carreira celebrouse como un evento independente. Fabi pilotaba para Peugeot Talbot Sport no seu coche nº 1 Peugeot 905 Evo 1B-Peugeot SA35 3.5L V10 con Thierry Boutsen e Yannick Dalmas na clase C1. Na carreira o coche empezou terceiro e terminou segundo con 374 puntos e tamén foi segundo na súa clase.
(key) (As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida)
(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.
| Ano | Equipo | Chasis | Motor | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | Pos. | Pts. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1982 | Candy Toleman Motorsport | Toleman TG181C | Hart 415T 4 en liña (t/c) | RSA NSC |
BRA NSC |
USW NSC |
SMR NC |
BEL Ret |
MON NSCP |
DET | CAN | NED NSC |
GBR Ret |
FRA Ret |
ALE NSC |
AUT Ret |
SUI Ret |
ITA Ret |
CPL NSC |
NC | 0 |
| 1984 | MRD International | Brabham BT53 | BMW M12 4 en liña (t/c) | BRA Ret |
RSA Ret |
BEL Ret |
SMR Ret |
FRA 9 |
MON | CAN | DET 3 |
DAL | GBR Ret |
ALE Ret |
AUT 4 |
NED 5 |
ITA Ret |
EUR Ret |
POR | 12º | 9 |
| 1985 | Toleman Group Motorsport | Toleman TG185 | Hart 415T 4 en liña (t/c) | BRA | POR | SMR | MON Ret |
CAN Ret |
DET Ret |
FRA 14 |
GBR Ret |
ALE Ret |
AUT Ret |
NED Ret |
ITA 12 |
BEL Ret |
EUR Ret |
RSA Ret |
AUS Ret |
NC | 0 |
| 1986 | Benetton Formula Ltd. | Benetton B186 | BMW M12 4 en liña (t/c) | BRA 10 |
ESP 5 |
SMR Ret |
MON Ret |
BEL 7 |
CAN Ret |
DET Ret |
FRA Ret |
GBR Ret |
ALE Ret |
HUN Ret |
AUT Ret |
ITA Ret |
POR 8 |
MEX Ret |
AUS 10 |
15º | 2 |
| 1987 | Benetton Formula Ltd. | Benetton B187 | Ford Cosworth GBA V6 (t/c) | BRA Ret |
SMR Ret |
BEL Ret |
MON 8 |
DET Ret |
FRA 5 |
GBR 6 |
ALE Ret |
HUN Ret |
AUT 3 |
ITA 7 |
POR 4 |
ESP Ret |
MEX 5 |
XPN Ret |
AUS Ret |
9º | 12 |
| Ano | Clase | Nº | Pneu. | Coche | Equipo | Co-Piloto | Voltas | Pos. | Class Pos. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1980 | Gr.5 | 51 | P | Lancia Beta Monte Carlo Lancia 1.4L Turbo I4 |
 Scuderia Lancia Corse |
 Hans Heyer Bernard Darniche |
6 | Ret. | Ret. |
| 1982 | Gr.6 | 51 | P | Lancia LC1 Lancia 1.4L Turbo I4 |
Martini Racing |
Michele Alboreto Rolf Stommelen |
92 | Ret. | Ret. |
| 1983 | C | 4 | D | Lancia LC2 Ferrari 268C 2.6L Turbo V8 |
Martini Lancia |
Michele Alboreto Alessandro Nannini |
27 | Ret. | Ret. |
| 1991 | C2 | 34 | G | Jaguar XJR-12 Jaguar 7.4L V12 |
 Silk Cut Jaguar Tom Walkinshaw Racing |
Bob Wollek Kenny Acheson |
358 | 3º | 3º |
| 1992 | C1 | 8 | G | Toyota TS010 Toyota RV10 3.5L V10 |
 Toyota Team Tom's |
 Jan Lammers Andy Wallace |
331 | 8º | 5º |
| 1993 | C1 | 1 | M | Peugeot 905 Evo 1B Peugeot SA35 3.5L V10 |
Peugeot Talbot Sport |
 Thierry Boutsen Yannick Dalmas |
374 | 2º | 2º |
(key)
(key) (As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida)
| Ano | Equipo | Chasis | Motor | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | Rank | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1983 | Forsythe Racing | March 83C | Cosworth DFX | ATL 20 |
INDY 26 |
MIL 4 |
CLE 3 |
MCH 15 |
ROA 15 |
POC 1* |
RIV 2 |
MDO 1* |
MCH 3 |
CPL 25 |
LAG 1* |
PHX 1* |
2º | 146 | ||||
| 1984 | Forsythe Racing | March 84C | Cosworth DFX | LBH 18 |
PHX 19 |
INDY 24 |
MIL 12 |
POR 3 |
MEA 27 |
CLE 13 |
MCH | ROA | POC | MDO | SAN | MCH | PHX | LAG | CPL | 25º | 15 | |
| 1988 | Porsche Motorsports | March 88P | Porsche Indy V8 | PHX 7 |
LBH 24 |
INDY 28 |
MIL 9 |
POR 7 |
CLE 24 |
TOR 10 |
MEA 18 |
MCH 25 |
POC 24 |
MDO 8 |
ROA 8 |
NAZ 4 |
LAG 10 |
MIA 21 |
10º | 44 | ||
| 1989 | Porsche Motorsports | March 89P | Porsche Indy V8 | PHX 6 |
LBH 27 |
INDY 30 |
MIL 3 |
DET 4 |
POR 4 |
CLE 4 |
MEA 9 |
TOR 4 |
MCH 2 |
POC 4 |
MDO 1* |
ROA 2 |
NAZ 16 |
LAG 19 |
4º | 141 | ||
| 1990 | Porsche Motorsports | March 89P | Porsche Indy V8 | PHX 24 |
LBH 10 |
14º | 33 | |||||||||||||||
| March 90P | INDY 18 |
MIL 12 |
DET 24 |
POR 7 |
CLE 13 |
MEA 3 |
TOR 15 |
MCH 24 |
DEN 27 |
VAN 16 |
MDO 19 |
ROA 25 |
NAZ 11 |
LAG 7 |
||||||||
| 1992 | Newman-Haas Racing | Lola T92/00 | Ford Cosworth XB | SRF | PHX | LBH | INDY | DET 6 |
POR | MIL | NHA | TOR | MCH | CLE | ROA | VAN | MDO | NAZ | LAG | 21º | 8 | |
| 1993 | Hall VDS Racing | Lola T93/00 | Ilmor-Chevrolet Indy V8 265C | SRF 9 |
PHX 5 |
LBH 4 |
INDY 9 |
MIL 9 |
DET 22 |
POR 25 |
CLE 8 |
TOR 14 |
MCH 6 |
NHA 16 |
ROA 8 |
VAN 8 |
MDO 24 |
NAZ 11 |
LAG 8 |
11º | 64 | |
| 1994 | Hall Racing | Reynard 94i | Ilmor Indy V8 | SRF 7 |
PHX 26 |
LBH 9 |
INDY 7 |
MIL 17 |
DET 4 |
POR 26 |
CLE 9 |
TOR 8 |
MCH 4 |
MDO 21 |
NHA 20 |
VAN 18 |
ROA 4 |
NAZ 6 |
LAG 5 |
9º | 79 | |
| 1995 | Forsythe Racing | Reynard 95i | Ford Cosworth XB | MIA 16 |
SRF 13 |
PHX 7 |
LBH 3 |
NAZ 7 |
INDY 8 |
MIL 4 |
DET 7 |
POR 23 |
ROA 9 |
TOR 4 |
CLE 19 |
MCH 4 |
MDO 17 |
NHA 12 |
VAN 19 |
LAG 9 |
9º | 83 |
| 1996 | PacWest Racing | Reynard 96i | Ford Cosworth XD | MIA | RIO | SRF | LBH 18 |
NAZ 16 |
500 Wth |
MIL | DET | POR | CLE | TOR | MCH | MDO | ROA | VAN | LAG | 36º | 0 |
| Ano | Chasis | Motor | Saída | Final | Equipo |
|---|---|---|---|---|---|
| 1983 | March 83C | Cosworth DFX | 1 | 26 | Forsythe Racing |
| 1984 | March 84C | Cosworth DFX | 14 | 24 | Forsythe Racing |
| 1988 | March 88P | Porsche Indy V8 | 17 | 28 | Porsche Motorsports |
| 1989 | March 89P | Porsche Indy V8 | 13 | 30 | Porsche Motorsports |
| 1990 | March 90P | Porsche Indy V8 | 23 | 18 | Porsche Motorsports |
| 1993 | Lola T93/00 | Ilmor-Chevrolet Indy V8 265C | 17 | 9 | Hall/VDS Racing |
| 1994 | Reynard 94i | Ilmor Indy V8 | 24 | 7 | Hall Racing |
| 1995 | Reynard 95i | Ford Cosworth XB | 15 | 8 | Forsythe Racing |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
