Toleman

Toleman Motorsport foi un construtor de Fórmula Un con base no Reino Unido. Estivo activo entre 1981 e 1985 e participou en 70 Grandes Premios. Ata que no inverno de 1985 a escudaría vendeuse ao seu principal patrocinador United Colors of Benetton, pasando o equipo a chamarse a partir de entón Benetton Formula.

Toleman

Nome completo	Toleman Motorsport
Bandeira
Baseada en	Witney, Oxfordshire, Reino Unido
Tempadas en activo	5 (1981-1985)
Número de pilotos	Derek Warwick Teo Fabi Bruno Giacomelli Ayrton Senna Johnny Cecotto Stefan Johansson Piercarlo Ghinzani
Debut	Gran Premio de San Marino de 1981
Carreiras	70 (57 saídas)
Campionatos de Construtores	0
Campionatos de Pilotos	0
Vitorias	0
Pole positions	1
Voltas Rápidas	2
Puntos totais
Derradeiro GP	Gran Premio de Asutralia de 1985

Orixes

A compañía Toleman fundouse en 1926 por Edward Toleman co propósito de funcionar a partir dunha fábrica en Old Trafford, Manchester. Aos dous anos, a empresa trasladouse a Dagenham, Londres xunto a fábrica de Ford antes de establecerse en Brentwood. Na década de 1950, o fillo de Edward, Albert asumiu a dirección da compañía. En 1966, Edward morreu deixando ao seu fillo máis vello a Ted como presidente e ao seu fillo máis novo Bob como director de xestión.^[1]

Na década de 1970, Ted e Alex comezaron a súa participación en diversas fórmulas de carreiras de coches no Reino Unido. Ted tamén se destacou pola súa participación nas carreiras de lanchas en mar aberto.^[2] En 1977, Toleman Motorsport presentou un equipo do mesmo nome na Fórmula Ford 2000 británica. En 1978, comezaron a súa andaina na Fórmula Dúas británica correndo cun chasis March 782-BMW, para Rad Dougall, un modelo habitual entre os equipos privados. Durante ese ano, contrataron ao ex deseñador Rory Byrne pero en 1979 continuaron utilizando chasis alleos, compraron un par de chasis Ralts (RT2s) e motores de Brian Hart. Na ampliación do equipo Rad Dougall estivo acompañado polo experimentado piloto Brian Henton que xa participara en F1 con Lotus, March e Boro. Henton terminou segundo na clasificación do campionato dese ano^[3] o ano seguinte o equipo construíron o seu propio chasis deseñado por Rory Byrne e John Gentry baseado no Ralt. Accionado polos novos motores Hart, montaban pneumáticos Pirelli, contaban co apoio de BP e eran pilotados por Henton e Derek Warwick, o equipo terminou primeiro e segundo no Campionato de Europa de Fórmula 2.

Fórmula Un

A entrada de Toleman na Fórmula Un anunciouse en novembro de 1980. Tiveron negociacións con Lancia para o fornezo dun motor turboalimentado, pero o equipo decidiu usar unha versión turbo do motor Hart F2. Para entón, a Fórmula Un empezaba a ser dominada polos coches turboalimentados, abandonando os motores de aspiración natural.

Rory Byrne deseña o Toleman TG181 que foi un coche con sobre peso e pouca potencia. Brian Henton e Derek Warwick non se clasificaron ata que Henton superou o corte para o Gran Premio de Italia en Monza en setembro. Warwick tamén se clasificou só unha vez, na última carreira da tempada, o Gran Premio Caesars Palace en Las Vegas. En 1982, os TG181Cs mellorados foron utilizados por Warwick e o recentemente chegado Teo Fabi ata que o Toleman TG183 de carbono-composite estivo listo a finais de agosto. O TG183 utilizouse só en dous Grandes Premios ( Italia e Las Vegas), pero Warwick rexistrou a primeira das voltas rápidas de Toleman no GP holandés nun TG181C correndo con pouco combustible e pneumáticos brandos.

En 1983, os TG183B mostraron unha forma mellorada grazas a unha actualización importante. Derek Warwick mantívose, mentres que Teo Fabi foi substituído por Bruno Giacomelli. O orzamento incrementouse porque ao actual patrocinador de Toleman, o fabricante italiano de produtos de liña branca Candy, engadíronse Magirus e BP. Warwick conseguiu os primeiros puntos de Toleman terminar cuarto no Gran Premio de Holanda e anotou de novo nos tres Grandes Premios restantes. Estes resultados colocaron a Toleman noveno na clasificación do campionato de construtores.

Debut de Ayrton Senna

O Toleman TG184 de Ayrton Senna, co que logrou o segundo lugar no Gran Premio de Mónaco de 1984

A aliñación de pilotos cambiou por completo en 1984. As actuacións de Warwick foron recompensadas cando asinou un contrato co equipo Renault, e o seu lugar foi ocupado polo Campión da Fórmula 3 Británica e novato na Fórmula Un (e futuro triplo campión do mundo) Ayrton Senna, mentres que a unidade de Giacomelli foi tomada polo piloto de F2 de Venezuela e ex dobre Campión Mundial de Motociclismo Johnny Cecotto.

O primeiro Gran premio de Fórmula Un de Senna foi o Gran Premio do Brasil de 1984 celebrado no Circuíto de Jacarepaguá, no Río de Xaneiro o 25 de marzo. Pilotou o coche de 1983 debido a que o TG184 non estaba listo, Senna clasificouse en 17ª posición (Cecotto cualificou 18º). Con todo, Senna e Toleman tiveron o dubidoso honor de ser a primeira retira da tempada de 1984, cando se viu obrigado a retirarse logo de só 8 voltas con problemas no turbo. Cecotto tamén se retirou polo mesmo só 10 voltas máis tarde.

Senna causou rapidamente unha grande impresión na Fórmula Un e logrou o mellor resultado de Toleman. Nun chuvioso Gran Premio de Mónaco (Rd.6), terminou nun axustado segundo lugar detrás de Alain Prost, cuxo McLaren MP4/2 sufría un problema de equilibrio de freos que empeoraba con cada volta segundo informou Prost. Nas condicións de mollado os freos dianteiros do McLaren non xeraban calor e como resultado fóronse bloqueando cada vez con maior regularidade durante as últimas voltas, o que obrigou ao francés, que recuperara a dianteira na volta 15 logo do choque de Nigel Mansell, pilotando máis e máis lento. As condicións torrenciais obrigaron ao director de carreira (Jacky Ickx) deter a carreira logo de 31 das 78 voltas programadas. Foi unha decisión controvertida porque Ickx non consultou aos comisarios da carreira antes de sacar a bandeira vermella, e espertou a teoría da conspiración.^[4][5] O McLaren de Prost montaba un motor Porsche de TAG e Ickx era o piloto principal do equipo Porsche nas carreiras de automobilismo de Grupo C e se rumoreaba que o belga parara a carreira para asegurar que gañara un coche con motor Porsche. A temperá cancelación da carreira resultou nun gran debate sobre se Senna gañaría. Certamente, tiña o ritmo para facelo, estaba alcanzando rapidamente a Prost, logo de reducir a fenda de 35 segundos na volta 21 a sete segundos do líder do Mundial, cando se axitou a bandeira vermella. Toleman tamén informou de que a suspensión de Senna estaba a punto do colapso logo dun incidente anterior e o seu funcionamento constante ao longo dos bordos na chicane du Port, a crenza do equipo era que o dano era suficiente para provocar a súa retirada 2 ou 3 voltas despois da detención da carreira. Senna marcou a volta rápida da carreira, a súa primeira na Fórmula Un. Na captura de ambos Prost e Senna estaba o Tyrrell- Cosworth do rápido piloto de Alemaña Occidental Stefan Bellof que, acabou terceiro na pista, pero foi descualificado máis tarde, cando a totalidade de equipo Tyrrell foi descualificado da tempada 1984 debido a infraccións técnicas.

Durante a práctica da Gran Premio de Gran Bretaña en Brands Hatch, Cecotto estrelouse con forza e rompeuse as dúas pernas, poñendo fin á súa carreira na F1, malia que pasaría a ter éxito nas carreiras de coches de turismo. Toleman optou por participar cun só coche, o de Senna, en Alemaña en Hockenheim, no Gran Premio de Austria en Österreichring e no Gran Premio de Holanda en Zandvoort.

Con todo, antes do Gran Premio Holandés, sóubose que Senna asinara un contrato con Lotus malia ter vixente o seu contrato actual dous anos mais. Malia que incluíra unha liña no seu contrato con Toleman que lle permitía cortar legalmente os lazos co equipo se recibía unha oferta mellor, Senna non puidera invocar esta cláusula porque non informara o director do equipo Alex Hawkridge do acordo con Lotus. Foi suspendido posteriormente para a seguinte carreira en Italia.

Toleman participou de novo con dous coches no Gran Premio de Italia en Monza, pero o piloto local Pierluigi Martini, suplente de Cecotto, non puido clasificarse para a carreira. O coche de Senna foi para Stefan Johansson, que se clasificou 17º e terminou en cuarto lugar. Cando Senna regresou logo da súa "penalización", el e Johansson terminaron a tempada xuntos.

Senna terminou o ano con tres podios durante a tempada, terminou terceiro no Gran Premio do Reino Unido detrás do McLaren de Niki Lauda e o Renault de Warwick, e rematou a tempada cun terceiro posto (logo da cualificación dunha a continuación de carreira mellor terceiro) na rolda final en Portugal detrás dos McLaren dominantes do gañador da carreira Prost e do Campión Mundial lauda.

A principios da tempada de 1984, Ayrton Senna logrou o seu único fracaso para cualificar nun Gran Premio de Fórmula Un. Na cuarta rolda do campionato, o Gran Premio de San Marino en Imola, Toleman decidiu non participar cos seus coches durante o venres na cualificación logo dunha disputa con provedor de pneumáticos Pirelli. Logo Senna sufriu un problema de presión de combustible na chuviosa sesión do sábado que o deixou parado no lado máis afastado do circuíto entre Tosa e Piratella. Non foi capaz de volver aos boxes no momento de cualificar para a carreira, o seu mellor tempo de 1:41.585 foi 13´068 segundos máis lento que o tempo do campión do mundo Nelson Piquet lograra no seu Brabham - BMW na pole, e 2´637 segundos máis lento que o 26º e último cualificado Jo Gartner.

Problemas de fornezo de pneumáticos

No principio da tempada, Toleman topouse con dificultades no fornecemento de pneumáticos, a raíz desta situación foi a decisión de Toleman a abandonar Pirelli logo do Gran Premio de San Marino de 1984 polo seu baixo rendemento, que provocara que Ayrton Senna non clasificara nun Gran Premio por única vez na súa carreira. Toleman xa rompera con Goodyear polo mesmo comportamento (a favor de Pirelli) na Fórmula Dúas, polo que Michelin era a única alternativa. Cando Michelin posteriormente anunciou a súa retirada da F1 a finais de 1984, deixou a Toleman sen fornecedor.^[6]

A relación con Pirelli non se reparou no inicio da tempada e, en consecuencia, perdeuse os tres primeiros Grandes Premios. Só despois de que Benetton o novo patrocinador do equipo, comprara Spirit Racing e transferira o seu contrato con Pirelli para Toleman puido regresar o equipo, inicialmente cun só coche. Os pilotos contratados eran Stefan Johansson e Teo Fabi, pero os problemas xurdidos nas primeiras carreiras levaron ao sueco a romper o contrato e marchar a Tyrrell en Brasil como substituto para o suspendido Stefan Bellof, antes de firmar con Ferrari para substituír a René Arnoux a partir da segunda rolda en Portugal (onde Ayrton Senna logrou a súa primeira vitoria nun Gran Premio). O coche restante foi pilotado polo retornado Teo Fabi ata que un aumento do orzamento permitiu un segundo coche en Österreichring para o expiloto de Osella Piercarlo Ghinzani.

O T185 dese ano foi o primeiro monocasco de carbono feito na fábrica de Witney.

Cambio de titularidade

En maio de 1985, Toleman logrou o patrocinio da empresa de roupa Benetton, que patrocinara anteriormente a Tyrrell e Alfa Romeo. Entre as tempadas de 1985-1986, a empresa de xéneros de punto comprou o equipo e pasou a chamarse Benetton Formula antes da tempada 1986. O equipo, a través de numerosas vendas, e logo de pasar 10 tempadas como equipo de fábrica de Renault é agora o equipo Lotus.

Toleman seguiu participando nas carreiras de motor, cada vez máis como xestores e non como competidores. Desde 2010 isto inclúe a xestión Australian Mini Challenge series de Toleman Motorsport.^[7] serie unha marca por Toleman Motorsport.

Resultados Completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Todos os chasis foron motorizados con versións do Hart '415T' 1.5Ltr turbo 4-cilindros.

Ano	Chasis	Pneu.	Pilotos	Nº	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	Puntos	Pos.
1981	TG181	P			USW	BRA	ARX	SMR	BEL	MON	ESP	FRA	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	CAN	CPL		0	NC
			Brian Henton	35				NSC	NSC	NSCP	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	10	NSC	NSC
			Derek Warwick	36				NSC	NSC	NSCP	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	NSC	Ret
1982	TG181C	P			RSA	BRA	USW	SMR	BEL	MON	DET	CAN	NED	GBR	FRA	ALE	AUT	SUI	ITA	CPL	0	NC
			Derek Warwick	35	Ret	NSC	NSCP	Ret	Ret	NSC			Ret	Ret	15	10	Ret	Ret	Ret	Ret
			Teo Fabi	36	NSC	NSC	NSC	NC	Ret	NSCP			NSC	Ret	Ret	NSC	Ret	Ret	Ret	NSC
1983	TG183 TG183B	P			BRA	USW	FRA	SMR	MON	BEL	DET	CAN	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	EUR	RSA		10	9º
			Derek Warwick	35	8	Ret	Ret	Ret	Ret	7	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	4	6	5	4
			Bruno Giacomelli	36	Ret	Ret	13	Ret	NSC	8	9	Ret	Ret	Ret	Ret	13	7	6	Ret
1984	TG183B TG184	P M			BRA	RSA	BEL	SMR	FRA	MON	CAN	DET	DAL	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	EUR	POR	16	7º
			Ayrton Senna	19	Ret	6	6	NSC	Ret	2	7	Ret	Ret	3	Ret	Ret	Ret		Ret	3
			Stefan Johansson															4
				20															Ret	11
			Johnny Cecotto		Ret	Ret	Ret	NC	Ret	Ret	9	Ret	Ret	NSC
			Pierluigi Martini															NSC
1985	TG185	P			BRA	POR	SMR	MON	CAN	DET	FRA	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	BEL	EUR	RSA	AUS	0	NC
			Teo Fabi	19				Ret	Ret	Ret	14	Ret	Ret	Ret	Ret	12	Ret	Ret	Ret	Ret
			Piercarlo Ghinzani	20										NTS	Ret	NTS	Ret	Ret	Ret	Ret

Notas

1. Hilton p.8
2. "8W - When? - 1983 Race of Champions". Forix.com. 1983-04-10. Consultado o 2012-11-07.
3. "Toleman Motorsport Profile - Teams - GP Encyclopedia - F1 History on". Grandprix.com. 2007-03-10. Consultado o 2012-11-07.
4. Craig Normansell (24 May 2011). "Top 5 Monaco Grand Prix". Badger GP. Arquivado dende o orixinal o 11 de setembro de 2013. Consultado o 7 February 2014.
5. "Monaco Grand Prix 1984 - Interview Ickx". Sportscars TV. Consultado o 7 February 2014.
6. "MCZ F1 Teams: Toleman Info Page". Mcz.com. Consultado o 2012-11-07.
7. AUSmotive.com Australian Mini Challenge under new management

• Christopher Hilton: The Toleman Story: The Last Romantics in Formula 1 (2010) ISBN 978-1-84584-217-8

Véxase tamén

A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1

Ligazóns externas

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Toleman

• MCZ.com
• Grandprix.com
• Forix.autosport.com