From Wikipedia, the free encyclopedia
Hans Heyer, nado en Mönchengladbach o 16 de marzo de 1943, é un piloto de carreiras alemán que correu principalmente con turismos, sendo popular entre os fans polo seu estilo bastante divertido. É coñecido polas accións e travesuras durante a súa única participación na Fórmula 1 no Gran Premio de Alemaña de 1977.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 16 de marzo de 1943 (81 anos) Mönchengladbach, Alemaña |
| Actividade | |
| Ocupación | piloto de Fórmula Un, emprendedor |
| Deporte | automobilismo |
| Participou en | |
| 24 Horas de Le Mans |
|
| Premios | |
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |
Moi infrecuente pola súa orixe de Alemaña occidental, o símbolo de Heyer é o seu chamado Tirolerhut, un sombreiro do Tirol ou Baviera que se adaptaría mellor aos pilotos destas rexións alpinas, como Hans-Joachim Stuck ou Niki Lauda.
Os seus pais dirixían unha empresa de mestura de betume e formigón. Heyer desenvolveu a súa paixón polas carreiras de motor e a enxeñería cando estaba no internado de Adenau, que está preto do Nürburgring. Máis tarde comezou unha aprendizaxe con Daimler-Benz como mecánico que se completou en 1962.[1]
Vivindo preto dos Países Baixos e aínda sen permiso para correr en Alemaña aos 16 anos, comezou alí a súa carreira en 1959 con karts e gañou o Campionato holandés de 1962 na categoría de 100cc ao que seguiu a vitoria na categoría de 125 cc en 1963. Nun intento de correr na súa Alemaña natal, inicialmente atopou problemas coa súa licenza de carreiras, pero logrou competir na categoría de Fórmula K en 1965, quedando terceiro nos dous anos seguintes e acadando os títulos alemáns e europeos de Fórmula K de 1968 a 1971 conducindo un Taifun/BM. Heyer tamén correu en Francia competindo na Clásica das 24 Horas de Brignoles de 1969 a 1971 gañando dúas veces e terminando segundo en 1970.[1]
Durante moitos anos, Heyer estivo asociado con Zakspeed, competindo co seu Ford Escort Grupo 2 no Campionato de Europa de Turismos (campión 1974) e o Deutsche Rennsport Meisterschaft (campión 1975 e 1976). Heyer participou en dúas carreiras europeas de F2 en 1976, terminando sexto na primeira carreira de Hockenheim. Non logrou clasificarse para a segunda carreira de Hockenheim e non fixo máis intentos na F2.
No seu único intento na Fórmula 1, participou no Gran Premio de Alemaña de 1977 o 31 de xullo de 1977 co segundo coche Penske do novo equipo alemán ATS. Con pouca experiencia en monoprazas e un mal coche, non se clasificou. Era o terceiro piloto reserva, o que significaba que tería a oportunidade de competir se tres pilotos abandonasen. Pero dado que Frank Williams optou por non preparar o seu piloto Patrick Nève, que era o primeiro reserva, para a carreira, e dado que de Villota, que era o segundo reserva, sufriu un fallo de motor no último momento antes da carreira, Heyer converteuse efectivamente no primeiro piloto de reserva.[2] Debido a conmoción producida por un choque na grella de saída ao comezo da carreira, Heyer optou por comezar a carreira de todos os xeitos, saíndo dos boxes e uníndose ao grupo.[2] Só cando a súa caixa de cambios fallou despois de 9 voltas.[3] os comisarios decatáronse de que Heyer non debería estar competindo, polo que foi descualificado.[lower-alpha 1] Nunca intentou participar noutra carreira na Fórmula Un. É o único piloto ao que se lle acredita un Non se califica (NSC), Non remata (Ret) e Descualificado (DSC) na mesma carreira,[4] tecnicamente sancionóuselle coa prohibición de participar nas seguintes de 5 carreiras de Fórmula Un (o que efectivamente se converteu nunha prohibición de por
En 1980 gañou de novo o DRM, esta vez para Lancia nun Lancia Monte Carlo Turbo Grupo 5, un coche que tamén axudou a desenvolver. Estrelou gravemente o seu coche de 480 cv no Norisring en Nuremberg, envorcando varias veces. Heyer pasou a refrixeración continua cando fallou o control do abastecemento de auga cando fallou o interruptor da luz de freo, que non funcionara, o que provocou que a pinza do freo dianteiro esquerdo fallou, o que destruíu a varilla do pneumático e unha explosión afectou o pneumático dianteiro esquerdo.[5] Saíu ileso, pero volveu inmediatamente aos restos do coche para recuperar o seu famoso sombreiro. No seguinte exame médico, dicíase que o doutor estaba máis nervioso que Hans.
Heyer gañou a carreira das 12 Horas de Sebring en 1984 pilotando xunto a Stefan Johansson e Mauricio de Narvaez nun Porsche 935.[6]
Durante os anos nos que as 24 Horas de Spa formaron parte do Campionato de Europa de Turismos e do Campionato do Mundo de Turismos (1982–1988), Heyer gañou a carreira tres veces seguidas. Gañou en 1982 pilotando un BMW 528i con Armin Hahne e Eddy Joosen, 1983 nun BMW 635 CSi con Hahne e Thierry Tassin, e finalmente en 1984 pilotando un TWR Jaguar XJS con Tom Walkinshaw e Win Percy. Heyer retirouse en 1989 despois de 999 carreiras en 30 anos.
Entre 1990 e 1991 Heyer traballou na súa empresa familiar de formigón pero saíu do seu retiro para probar os vehículos de carreiras de camións de Mercedes-Benz e competiu no Gran Premio de Camións de Nürburgring en 1992. Heyer volveu á mesma pista en 1994 para competir nas 24 Horas de Nürburgring xunto a Heiner Weiss, Rainer Braun pilotando un BMW M3 e volveu competir na mesma carreira en 1995 aínda que nun 'Dream Team' dos veteranos de BMW. Heyer tamén competiu na carreira de 500 km de Nürburgring en 1997.[1]
En 2004, o director de Volkswagen Kris Nissen decatouse do número de carreiras e invitou a Hans Heyer a pilotar a súa carreira número 1000 na Copa ADAC Volkswagen Polo no Norisring contra os mozos.[5]
O seu fillo Kenneth Heyer tamén é piloto de carreiras, actualmente implicado na Blancpain GT Series Endurance Cup pilotando un Mercedes-AMG GT3 para MANN-FILTER HTP Motorsport .
| Ano | Equipo | Co-Pilotos | Coche | Clase | voltas | Pos xeral | Pos. clase |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1972 |  Team Schnitzer Motul |
 René Herzog |
BMW 2800CS | T 3.0 |
70 | Ret | Ret |
| 1973 | Ford Motorwerke |
 Gerry Birrell |
Ford Capri RS | T 3.0 |
4 | Ret | Ret |
| Ford Motorwerke |
Dieter Glemser John Fitzpatrick |
Ford Capri RS | T 3.0 |
239 | Ret | Ret | |
| 1974 | Samson Kremer Racing |
Paul Keller Erwin Kremer |
Porsche 911 Carrera RSR | GT | 65 | Ret | Ret |
| 1976 | Porsche Kremer Racing |
 Juan Carlos Bolaños Eduardo López Negrete Billy Sprowls |
Porsche 935 | Gr.5 | 272 | Ret | Ret |
| 1977 | Gelo Racing Team |
 Toine Hezemans Tim Schenken |
Porsche 935 | Gr.5 | 15 | Ret | Ret |
| Gelo Racing Team |
Toine Hezemans Tim Schenken |
Porsche 935 | Gr.5 | 269 | Ret | Ret | |
| 1979 | Gelo Racing Sportswear Intl |
 Manfred Schurti |
Porsche 935 | Gr.5 +2.5 |
201 | Ret | Ret |
| 1980 |  Scuderia Lancia Corse |
 Bernard Darniche Teo Fabi |
Lancia Beta Monte Carlo | Gr.5 | 6 | Ret | Ret |
| 1981 | Martini Racing |
Riccardo Patrese Piercarlo Ghinzani |
Lancia Beta Monte Carlo | Gr.5 | 186 | Ret | Ret |
| 1982 | Martini Racing |
Riccardo Patrese Piercarlo Ghinzani |
Lancia LC1 | Gr.6 | 152 | Ret | Ret |
| 1983 | Martini Racing |
Michele Alboreto Piercarlo Ghinzani |
Lancia LC2 | C | 121 | Ret | Ret |
| 1984 | Martini Racing |
Paolo Barilla Mauro Baldi |
Lancia LC2 | C1 | 275 | Ret | Ret |
| 1986 | Silk Cut Jaguar |
Brian Redman Hurley Haywood |
Jaguar XJR-6 | C1 | 53 | Ret | Ret |
(chave) (Carreiras en negra indican pole position, carreiras en italica indican volta rápida)
(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.
‡ Empezou ilegalmente tras fallar na clasificación e non terminou.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
