AI tools

การระบาดทั่วของโควิด-19 เรียงตามประเทศและดินแดน

บทความรายชื่อวิกิมีเดีย จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

การระบาดทั่วของโควิด-19 เรียงตามประเทศและดินแดน

บทความนี้แสดงประเทศและดินแดนที่ได้รับผลกระทบและมีการตอบสนองต่อโคโรนาไวรัสสายพันธุ์ใหม่ (SARS-CoV-2) อันเนื่องมาจากการระบาดทั่วของโคโรนาไวรัส พ.ศ. 2562–2563 ซึ่งปรากฏขึ้นเป็นครั้งแรกในอู่ฮั่น ประเทศจีน ทั้งนี้อาจไม่รวมถึงการตอบสนองและมาตรการสำคัญ

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโควิด-19
แผนที่การระบาดของโคโรนาไวรัส พ.ศ. 2562–2563 (ณ วันที่ 3 มีนาคม):
  ประเทศที่ยืนยันผู้ติดเชื้อตั้งแต่ 1,000,000 คนขึ้นไป
  ประเทศที่ยืนยันผู้ติดเชื้อตั้งแต่ 100,000– 999,999 คน
  ประเทศที่ยืนยันผู้ติดเชื้อตั้งแต่ 10,000–99,999 คน
  ประเทศที่ยืนยันผู้ติดเชื้อตั้งแต่ 1,000–9,999 คน
  ประเทศที่ยืนยันผู้ติดเชื้อตั้งแต่ 100–999 คน
  ประเทศที่ยืนยันผู้ติดเชื้อตั้งแต่ 1–99 คน
  ไม่มีผู้ติดเชื้อยืนยันหรือไม่มีข้อมูล

การระบาดตามประเทศและดินแดน

ข้อมูลเพิ่มเติม ประเทศและดินแดน, ผู้ป่วย ...
[แสดงทั้งหมด]
การระบาดทั่วของโควิด-19 เรียงตามประเทศและดินแดน
ประเทศและดินแดน[A] ผู้ป่วย[B] เสียชีวิต[C] อ้างอิง
252 765,222,168 6,921,601 [1]
สหรัฐ[D][E][F][G] 103,266,404 1,124,063 [2][3]
สาธารณรัฐประชาชนจีน[H][I][J][K] 99,248,443 120,961 [4]
อินเดีย 44,952,996 531,564 [5]
ฝรั่งเศส[L][M] 38,930,489 162,868 [6][7]
เยอรมนี[N] 38,403,667 173,044 [8][9]
บราซิล 37,449,418 701,494 [10][11]
ญี่ปุ่น 33,720,739 74,542 [12]
เกาหลีใต้ 31,176,660 34,487 [13][14]
อิตาลี[O] 25,788,387 189,738 [15][16]
สหราชอาณาจักร[P][Q] 24,581,706 224,106 [17]
รัสเซีย[R][S] 22,858,855 398,366 [18]
ตุรกี 17,004,677 101,419 [19]
สเปน[T][U] 13,825,052 120,715 [20]
เวียดนาม 11,561,848 43,191 [21]
ออสเตรเลีย[V][W] 11,210,651 20,119 [22]
อาร์เจนตินา 10,044,957 130,472 [23][24]
ไต้หวัน 9,970,937 17,672 [25]
เนเธอร์แลนด์[X][Y][Z] 8,610,372 22,992 [26][27]
อิหร่าน[AA] 7,607,744 146,058 [28][29]
เม็กซิโก 7,587,447 333,908 [30]
อินโดนีเซีย 6,776,984 161,327 [31]
โปแลนด์ 6,513,979 119,555 [3][32]
โคลอมเบีย 6,364,636 142,713 [33]
ออสเตรีย 6,065,711 22,372 [34]
กรีซ 6,018,544 36,754 [35]
โปรตุเกส 5,581,619 26,575 [36][37]
ยูเครน[AB][AC] 5,529,459 112,128 [38][39]
ชิลี[AD][AE][AF][AG] 5,283,908 61,384 [40]
มาเลเซีย 5,071,840 37,020 [41]
อิสราเอล[AH] 4,822,313 12,493 [42]
เบลเยียม[AI] 4,793,425 34,237 [43][44]
ไทย 4,732,301 33,957 [45][46]
แคนาดา 4,659,971 52,121 [47][48]
เช็กเกีย 4,640,354 42,767 [49]
เปรู 4,501,130 220,122 [50][51]
  สวิสเซอร์แลนด์[AJ] 4,402,432 13,995 [52][53]
เกาหลีเหนือ 4,304,380 80 [54]
ฟิลิปปินส์ 4,092,158 66,444 [55][56]
แอฟริกาใต้ 4,072,533 102,595 [57][58]
เดนมาร์ก[AK][AL] 3,411,909 8,556 [59][60]
โรมาเนีย 3,393,902 68,089 [61][62]
ฮ่องกง 2,876,106 13,466 [63]
สวีเดน[AM] 2,706,122 24,070 [64]
เซอร์เบีย[AN] 2,534,886 18,021 [65]
อิรัก 2,465,545 25,375 [66]
สิงคโปร์ 2,368,597 1,722 [67][68]
นิวซีแลนด์ 2,251,440 2,736 [69]
ฮังการี 2,201,355 48,762 [70]
บังกลาเทศ 2,038,250 29,446 [71][72]
สโลวาเกีย 1,866,470 21,167 [73]
จอร์เจีย[AO] 1,840,187 17,059 [74]
จอร์แดน 1,746,997 14,122 [75]
ไอร์แลนด์ 1,710,302 8,849 [76][77]
ปากีสถาน 1,580,631 30,656 [78]
คาซัคสถาน 1,502,667 19,072 [79][80]
นอร์เวย์[AP][AQ][AR] 1,483,222 5,435 [81]
ฟินแลนด์[AS][AT] 1,473,603 9,308 [82]
สโลวีเนีย 1,343,485 9,304 [83][84]
ลิทัวเนีย 1,318,513 9,668 [85]
บัลแกเรีย 1,304,393 38,328 [86][87]
โมร็อกโก[AU] 1,273,463 16,297 [88]
โครเอเชีย 1,272,886 18,180 [89]
กัวเตมาลา 1,248,171 20,189 [90]
เลบานอน 1,236,702 10,900 [91]
คอสตาริกา 1,228,659 9,351 [92]
โบลิเวีย 1,197,239 22,377 [93]
ตูนิเซีย 1,152,612 29,387 [94]
ปวยร์โตรีโก 1,116,823 5,891 [95][96]
คิวบา[AV] 1,113,088 8,530 [97]
สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ 1,062,321 2,349 [98]
เอกวาดอร์ 1,061,100 36,019 [99][100]
อุรุกวัย 1,037,893 7,625 [101]
ปานามา 1,036,733 8,621 [102][103]
มองโกเลีย 1,007,970 2,136 [104]
  เนปาล 1,003,004 12,030 [105][106]
เบลารุส 994,037 7,118 [107][108]
ลัตเวีย 977,667 6,346 [3][109]
ซาอุดีอาระเบีย 840,337 9,643 [110]
อาเซอร์ไบจาน 831,386 10,242 [111]
ปารากวัย 735,759 19,880 [112]
ปาเลสไตน์ 703,228 5,708 [113]
บาห์เรน 696,614 1,536 [114]
ศรีลังกา 672,177 16,843 [115]
คูเวต 665,741 2,570 [116]
สาธารณรัฐโดมินิกัน 661,045 4,384 [117][118]
ไซปรัส[AW] 658,450 1,354 [119]
พม่า 635,102 19,492 [120]
มอลโดวา[AX] 620,253 12,112 [121]
เอสโตเนีย 618,173 3,001 [122]
เวเนซุเอลา 552,578 5,856 [123]
อียิปต์[AY] 515,970 24,826 [124]
ลิเบีย 507,250 6,437 [125][126]
กาตาร์ 506,323 690 [127]
เอธิโอเปีย 500,837 7,574 [128]
ฮอนดูรัส 472,533 11,112 [129][130]
อาร์มีเนีย 449,062 8,747 [131]
บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา 402,848 16,337 [132]
โอมาน 399,449 4,628 [133]
มาซิโดเนียเหนือ 348,142 9,673 [134][135]
แซมเบีย 343,910 4,058 [136][137]
เคนยา 343,060 5,688 [138]
แอลเบเนีย 334,090 3,604 [139]
บอตสวานา 329,852 2,796 [140][141]
ลักเซมเบิร์ก 319,959 1,232 [142]
มอริเชียส 301,096 1,046 [143]
มอนเตเนโกร 289,292 2,808 [144]
บรูไน 288,051 157 [145][146]
คอซอวอ 273,852 3,206 [147]
แอลจีเรีย 271,719 6,881 [148][149]
ไนจีเรีย 266,675 3,155 [150]
ซิมบับเว 264,685 5,686 [151][152]
อุซเบกิสถาน 253,009 1,637 [153]
โมซัมบิก 233,417 2,243 [154]
ลาว 218,077 671 [155]
อัฟกานิสถาน 214,880 7,892 [156]
ไอซ์แลนด์ 209,191 260 [157]
คีร์กีซสถาน 206,888 2,991 [158]
เอลซัลวาดอร์ 201,785 4,230 [159]
ตรินิแดดและโตเบโก 191,350 4,387 [160][161]
มัลดีฟส์ 186,435 313 [162][163]
กานา 171,653 1,462 [164]
นามิเบีย 171,222 4,090 [165]
ยูกันดา 170,602 3,632 [166][167]
จาเมกา 154,786 3,536 [168][169]
กัมพูชา 138,733 3,056 [170]
รวันดา 133,194 1,468 [171][172]
แคเมอรูน 124,983 1,971 [173][174]
มอลตา 118,524 835 [175]
บาร์เบโดส 107,466 588 [176]
แองโกลา 105,384 1,934 [177]
สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก  96,212 1,464 [178]
เซเนกัล 88,997 1,971 [179]
มาลาวี 88,638 2,686 [180]
โกตดิวัวร์ 88,325 834 [181]
ซูรินาม 82,495 1,404 [182]
นิวแคลิโดเนีย 80,058 314 [183]
เฟรนช์พอลินีเชีย 78,488 649 [184]
เอสวาตีนี 74,627 1,425 [185]
กายอานา 73,162 1,298 [186]
เบลีซ 70,782 688 [187]
ฟีจี 68,918 883 [188][189]
มาดากัสการ์ 68,236 1,424 [190]
เจอร์ซีย์[AZ] 66,391 161 [191]
ซูดาน 63,993 5,046 [192][193]
มอริเตเนีย 63,617 997 [194][195]
กาบูเวร์ดี 63,473 413 [196]
ภูฏาน 62,666 21 [197]
ซีเรีย[BA] 57,423 3,163 [198]
บุรุนดี 53,740 15 [199]
กวม 51,179 413 [2][200]
เซเชลส์ 50,937 172 [201]
ทรานส์นีสเตรีย[BB] 49,186 1,192 [202]
กาบอง 48,981 306 [203]
อันดอร์รา 47,974 159 [204]
ปาปัวนิวกินี 46,842 670 [205]
กือราเซา 45,798 301 [206]
อารูบา 44,114 287 [207]
แทนซาเนีย 42,973 846 [208][209]
โตโก 39,487 290 [210]
สาธารณรัฐประชาชนโดเนตสค์[BC] 38,851 2,927 [211]
กินี 38,462 467 [212][213]
บาฮามาส 38,084 844 [214][215]
ไอล์ออฟแมน[AZ] 38,008 116 [216]
เกิร์นซีย์[AZ] 35,326 67 [217]
หมู่เกาะแฟโร 34,658 28 [218][60]
เลโซโท 34,490 706 [219]
เฮติ 34,228 860 [220]
มาลี 33,144 743 [221]
หมู่เกาะเคย์แมน 31,472 37 [222]
เซนต์ลูเชีย 30,052 409 [223][224]
เบนิน 28,014 163 [225]
โซมาเลีย[BD] 27,334 1,361 [226]
สหพันธรัฐไมโครนีเซีย 26,080 64 [227]
สาธารณรัฐคองโก 25,192 389 [228][229]
หมู่เกาะเวอร์จินของสหรัฐ 24,919 130 [230]
หมู่เกาะโซโลมอน 24,575 153 [231][232]
ซานมารีโน 24,132 125 [233]
ติมอร์-เลสเต 23,428 138 [234]
บูร์กินาฟาโซ 22,056 396 [235][236]
ลิกเตนสไตน์ 21,464 87 [237]
ยิบรอลตาร์ 20,550 113 [238]
เกรเนดา 19,693 238 [239][240]
เบอร์มิวดา 18,860 165 [241]
ซูดานใต้ 18,368 138 [242][243]
ทาจิกิสถาน 17,786 125 [244][245]
อิเควทอเรียลกินี 17,130 183 [246]
ตองงา 16,814 12 [247]
โมนาโก 16,749 67 [248]
ซามัว 16,737 31 [249]
สาธารณรัฐหมู่เกาะมาร์แชลล์ 16,081 17 [250][251]
โดมินิกา 15,760 74 [252]
นิการากัว 15,697 245 [3][253]
จิบูตี 15,690 189 [254]
สาธารณรัฐแอฟริกากลาง 15,367 113 [255]
อับคาเซีย 15,292 230 [256]
หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา 13,839 41 [257]
แกมเบีย 12,626 372 [258]
วานูอาตู 12,016 14 [259]
กรีนแลนด์ 11,971 21 [260][60]
เยเมน 11,945 2,159 [261]
ซินต์มาร์เติน 11,030 92 [262]
เอริเทรีย 10,189 103 [263]
เซนต์วินเซนต์และเกรนาดีนส์ 9,611 124 [264]
ไนเจอร์ 9,513 315 [265]
กินี-บิสเซา 9,350 176 [266]
คอโมโรส 9,109 160 [267]
แอนติกาและบาร์บูดา 9,106 146 [268]
อเมริกันซามัว 8,329 34 [269]
ไลบีเรีย 8,090 294 [270]
ชาด 7,820 194 [271]
เซียร์ราลีโอน 7,762 125 [272][273]
หมู่เกาะบริติชเวอร์จิน 7,305 64 [274]
นอร์เทิร์นไซปรัส 7,139 33 [275]
หมู่เกาะคุก 7,062 2 [276][277]
เซนต์คิตส์และเนวิส 6,598 46 [278]
หมู่เกาะเติกส์และเคคอส 6,565 38 [279][280]
เซาตูเมและปรินซีปี 6,562 80 [281]
ปาเลา 5,999 9 [282]
นาอูรู 5,393 1
คิริบาส 5,025 24 [283][284]
สาธารณรัฐประชาชนลูฮันสค์[BC] 4,723 437 [285]
โซมาลีแลนด์ 4,608 311 [286][287]
แองกวิลลา 3,904 12 [288]
มาเก๊า 3,514 121 [289]
วาลิสและฟูตูนา 3,427 7 [290][291]
แซงปีแยร์และมีเกอลง 3,426 2 [292]
เซาท์ออสซีเชีย[BE] 3,339 60+ [256]
ตูวาลู 2,779 –
สาธารณรัฐอาร์ทซัค 2,751 31 [256]
เซนต์เฮเลนา อัสเซนชัน และตริสตันดากูนยา 2,166 – [293][294]
หมู่เกาะฟอล์กแลนด์ 1,923 – [295]
โบแนเรอ 1,586 17 [296]
มอนต์เซอร์รัต 1,403 8 [297]
นีอูเอ 747 –
สาธารณรัฐประชาธิปไตยอาหรับซาห์ราวี[BF] 732 42 [298]
แอนตาร์กติกา 58 0 [299]
นครรัฐวาติกัน 26 0 [300]
ซินต์เอิสตาซียึส 20 0 [301]
ซาบา 7 0 [302]
บริติชอินเดียนโอเชียนเทร์ริทอรี 5 0 [303][304]
โตเกเลา 5 0
หมู่เกาะพิตแคร์น 4 –
อ่าวกวนตานาโม 2 0 [305]
พาหนะระหว่างประเทศ 
เรือยูเอสเอส ทีโอดอร์รูสเวลต์[BG] 1,102 1 [306][307]
เรือชาร์ลเดอโกล[BH] 1,081 0 [308]
เรือไดมอนด์พรินเซส[BI] 712 14 [309][310]
เรือคอสตาแอตแลนติกา 148 0 [311][312]
เรือเกร็กมอร์ติเมอร์[BJ] 128 1 [313][314]
เรือเอ็มเอส ซานดัม[BK] 13 4 [315][316]
เรือคอรัลพรินเซส[BL] 12 3 [317]
เรือซีดรีมวัน[BM] 9 0 [318][319]
เรือฮาเอ็นเอลเอ็มเอส ดลแฟง[BN] 8 0 [320][321]
ณ วันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2566
 หมายเหตุ 
  1. ประเทศ ดินแดน รวมถึงเขตอำนาจรัฐเหนือเรือที่ชักธงของตน การโอนสิทธิในที่ดินระหว่างประเทศ ที่ได้รับการวินิจฉัยว่าพบผู้ติดเชื้อ แต่ละกรณีอาจมีความแตกต่างทางด้านสัญชาติ ในบางประเทศอาจครอบคลุมถึงหลายพื้นที่ตามที่ระบุไว้
  2. รายงานเฉพาะจำนวนผู้ป่วยยืนยันแล้ว จำนวนผู้ป่วยจริงอาจสูงกว่าที่รายงาน แต่ไม่สามารถยืนยันจำนวนดังกล่าวได้'"`UNIQ--ref-00000019-QINU`"' เกณฑ์การรายงานและความสามารถในการทดสอบนั้นแตกต่างกันไปในแต่ละประเทศ
  3. ยอดผู้เสียชีวิตทั้งหมดอาจไม่จำเป็นต้องเพิ่มขึ้น เนื่องจากความถี่ของการอัปเดตข้อมูลในแต่ละพื้นที่มีความแตกต่างกัน
  4. รวมกรณีบนเรือสำราญ แกรนด์พรินเซส ซึ่งเทียบท่าที่รัฐแคลิฟอร์เนีย และไม่รวมกรณีจาก ดินแดนโพ้นทะเลของสหรัฐ
  5. ไม่ใช่ทุกรัฐหรือดินแดนโพ้นทะเลที่รายงานข้อมูลผู้รักษาหาย
  6. กรณีผู้ป่วยรวมถึงกรณีจากการวินิจฉัยทางคลินิก ผู้รักษาหายและเสียชีวิต รวมถึงการเสียชีวิตที่อาจเกิดขึ้น และผู้ที่ได้รับการปล่อยตัวจากการกักกัน เป็นไปตามวิธีปฏิบัติของ CDC'"`UNIQ--ref-0000001F-QINU`"'
  7. กรณีของเรือยูเอสเอส ทีโอดอร์ รูสเวลต์ ปัจจุบันเทียบท่าอยู่ที่กวม รายงานแยกจากกรณีของประเทศ แต่รวมอยู่ในรายงานของกองทัพเรือสหรัฐ
  8. รวมกรณีที่มีการวินิจฉัยทางคลินิกและกรณีเสียชีวิต ตั้งแต่วันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2563 เป็นต้นมาในจังหวัดต่าง ๆ ของมณฑลหูเป่ย์ และไม่รวมกรณีในเขตปกครองพิเศษฮ่องกง, มาเก๊า และไต้หวัน
  9. ไม่รวม 1,268 กรณีไม่แสดงอาการซึ่งอยู่ภายใต้การสังเกตอาการโดยแพทย์ตั้งแต่วันที่ 4 เมษายน
  10. กรณีไม่แสดงอาการไม่ถูกรายงานก่อนวันที่ 31 มีนาคม
  11. ไม่รวมกรณีผู้ป่วยที่ไม่มีอาการ 448 ราย ภายใต้การดูแลของแพทย์ ณ วันที่ 17 พฤษภาคม 2563
  12. การทดสอบการติดเชื้อสงวนไว้สำหรับผู้ป่วยในกลุ่มเสี่ยงที่มีอาการรุนแรงเท่านั้น รวมกรณีในจังหวัดโพ้นทะเลคือ เฟรนช์เกียนา, กัวเดอลุป, มาร์ตีนิก, มายอต, เรอูนียง, แซ็ง-บาร์เตเลมี และ แซ็ง-มาแต็ง และไม่รวมอาณานิคมโพ้นทะเลคือ เฟรนช์พอลินีเชีย, นิวแคลิโดเนีย, แซ็งปีแยร์และมีเกอลง
  13. จำนวนผู้รักษาหายรวมเฉพาะผู้ที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล ส่วนจำนวนผู้ติดเชื้อยืนยันและจำนวนผู้เสียชีวิตรวมทั้งจากโรงพยาบาลและจากสถานพักฟื้น (ESMS: établissements sociaux et médico-sociaux)
  14. หน่วยงานของรัฐต่าง ๆ ไม่ได้รายงานจำนวนผู้รักษาหายครบทุกรัฐ
  15. ตั้งแต่วันที่ 27 กุมภาพันธ์ 2563 มีการวินิจฉัยผลการติดเชื้อเฉพาะผู้ที่มีความเสี่ยงเท่านั้น'"`UNIQ--ref-00000036-QINU`"''"`UNIQ--ref-00000037-QINU`"'
  16. ไม่รวมกรณีจากดินแดนโพ้นทะเลของบริเตน และ เขตสังกัดของพระมหากษัตริย์ ภายใต้อธิปไตยของสหราชอาณาจักร
  17. ตั้งแต่วันที่ 23 มีนาคม รัฐบาลสหราชอาณาจักรไม่ได้เผยแพร่จำนวนผู้รักษาหาย ข้อมูลของวันที่ 22 มีนาคม รายงานผู้รักษาหาย 135 ราย'"`UNIQ--ref-0000003C-QINU`"'
  18. รวมกรณีในดินแดน ไครเมีย และ เซวัสโตปอล ซึ่งถูกรัสเซียผนวกในปี 2557 แต่นานาชาติยังคงรับรองเป็นดินแดนของยูเครน
  19. ไม่รวมกรณีบนเรือสำราญ ไดมอนด์พรินเซส ซึ่งถูกแบ่งแยกเป็น "กรณีบนยานพาหนะระหว่างประเทศ" กรณีเสียชีวิตหนึ่งรายบนเรือนั้นไม่ได้ถูกบันทึกอย่างเป็นทางการโดยรัฐบาลรัสเซีย'"`UNIQ--ref-00000040-QINU`"''"`UNIQ--ref-00000041-QINU`"''"`UNIQ--ref-00000042-QINU`"'
  20. ไม่รวมกรณีผู้ป่วยยืนยัน จากการตรวจแอนติบอดีในซีรัม
  21. รวมกรณีจากดินแดนปกครองตนเอง เซวตา และ เมลียา
  22. ไม่รวมกรณีบนเรือสำราญ ไดมอนด์พรินเซส ซึ่งถูกแบ่งแยกเป็น "กรณีบนยานพาหนะระหว่างประเทศ" ผู้ติดเชื้อจำนวน 10 ราย ซึ่งหนึ่งในนั้นรวมถึงผู้เสียชีวิต 1 ราย บันทึกไว้โดยรัฐบาลออสเตรเลีย
  23. รวมกรณีบนเรือสำราญเอ็มวี อาร์ตาเนีย ซึ่งมีรายงานผู้ป่วยโดยหน่วยงานของรัฐเวสเทิร์นออสเตรเลีย'"`UNIQ--ref-0000004B-QINU`"'
  24. แยกรายงานกรณีจากกลุ่มประเทศองค์ประกอบของเนเธอร์แลนด์คือ อารูบา, กือราเซา และ ซินต์มาร์เติน
  25. แยกรายงานกรณีของเขตเทศบาลพิเศษคือ ซาบา, ซินต์เอิสตาซียึส และ โบแนเรอ
  26. รัฐบาลของเนเธอร์แลนด์ (RIVM) ซึ่งรับผิดชอบประเทศองค์ประกอบด้วย ไม่สรุปจำนวนผู้รักษาหาย'"`UNIQ--ref-00000053-QINU`"'
  27. เนื่องจากภาวะขาดแคลน การทดสอบการติดเชื้อถูกจำกัดเฉพาะในกรณีที่มีอาการรุนแรง จำนวนกรณีรวมถึงที่มีการวินิจฉัยทางคลินิกและการเสียชีวิตตั้งแต่ 9 มีนาคม 2563 เป็นต้นมา
  28. ไม่รวมกรณีในดินแดน ไครเมีย และ เซวัสโตปอล ซึ่งถูกรัสเซียผนวกในปี 2557 โดยนานาชาติยังรับรองเป็นดินแดนของยูเครน
  29. ไม่รวมกรณีของสาธารณรัฐประชาชนโดเนตสค์และสาธารณรัฐประชาชนลูฮันสค์
  30. รวมถึงดินแดนเขตพิเศษของเกาะอีสเตอร์
  31. วันที่ 29 เมษายน 2563 รัฐบาลชิลีเริ่มแจ้งจำนวนผู้ป่วยที่ไม่แสดงอาการแยกจากจำนวนผู้ป่วยที่ยืนยันอย่างเป็นทางการ ตั้งแต่วันที่ 30 เมษายน กรณีผู้ป่วยยืนยันทั้งหมด (ไม่ว่าจะมีอาการหรือไม่) จะรวมอยู่ในรายงานอย่างเป็นทางการ
  32. กระทรวงสาธารณสุขชิลี พิจารณารายงานจำนวนผู้รักษาหายจากผู้ป่วยยืนยันที่ติดเชื้อมาแล้ว 14 วันไม่ว่าผู้นั้นจะยังมีอาการป่วยหรือยังมีผลทดสอบเป็นบวกต่อไวรัส โดยหักออกเฉพาะจำนวนผู้เสียชีวิตเท่านั้น
  33. จำนวนผู้เสียชีวิต รายงานเฉพาะกรณีที่มีผลตรวจเชื้อไวรัสเป็นบวกเท่านั้น
  34. รวมกรณีจากดินแดนที่เป็นข้อโต้แย้ง ที่ราบสูงโกลัน และไม่รวมกรณีจากรัฐปาเลสไตน์
  35. จำนวนผู้เสียชีวิตยังรวมถึงกรณีผู้ป่วยที่ไม่ได้ทดสอบหาเชื้อ และกรณีในบ้านพักคนชราที่สันนิษฐานว่าเสียชีวิตจาก COVID-19
  36. แม้ว่าจะพบผู้ป่วยที่ให้ผลการตรวจเป็นบวกอีกจำนวนมากในสวิสเซอร์แลนด์ แต่ตัวเลขที่รายงานในที่นี้เป็นเพียงเฉพาะผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยันแล้วเท่านั้น
  37. แยกกรณีจากหมู่เกาะแฟโร และ กรีนแลนด์ ซึ่งเป็นเขตการปกครองตนเองของเดนมาร์ก
  38. ระหว่างวันที่ 12 มีนาคม 2563 ถึง 1 เมษายน เกณฑ์สำหรับการเข้าตรวจสอบผลติดเชื้อ มีเพียงผู้ป่วยที่มีอาการรุนแรงและบุคลากรทางสาธารณสุขเท่านั้นที่สามารถเข้ารับการตรวจสอบได้ ช่วงเวลาก่อนหน้าและหลังจากนั้น การตรวจสอบเชื้อเป็นโดยทั่วไปรวมทั้งผู้มีอาการน้อยและผู้สัมผัสใกล้ชิดผู้ป่วย'"`UNIQ--ref-00000082-QINU`"'
  39. การทดสอบกรณีที่สงสัยว่าติดเชื้อ ถูกระงับชั่วคราวทั้งประเทศ ตั้งแต่วันที่ 12 มีนาคม 2563 เพื่อเน้นความพยายามเพิ่มขึ้น ไปที่ผู้ที่มีความเสี่ยงจากการเจ็บป่วยที่รุนแรง และภาวะแทรกซ้อน
  40. ไม่รวมกรณีในคอซอวอ ซึ่งเป็นดินแดนข้อพิพาทระหว่างกัน
  41. ไม่รวมกรณีผู้ป่วยในดินแดน อับคาเซีย และ เซาท์ออสซีเชีย ซึ่งมีสถานะเป็นรัฐที่มีการรับรองอย่างจำกัด
  42. ตั้งแต่วันที่ 13 มีนาคม 2563 การตรวจสอบผลติดเชื้อของผู้ที่มีอาการปกติถูกยกเลิก และสงวนไว้สำหรับบุคลากรทางสาธารณสุขและผู้ป่วยเฉียบพลันในกลุ่มเสี่ยงเท่านั้น
  43. กระทรวงสาธารณสุขแห่งนอร์เวย์ ระบุว่ามีผู้ติดเชื้อในนอร์เวย์มากกว่าตัวเลขที่รายงาน สันนิษฐานว่าตัวเลขที่ไม่ได้แสดงจะสูงกว่าเนื่องจากการจำกัดการทดสอบ อย่างไรก็ตาม จำนวนการทดสอบทั้งหมดต่อประชากร 1 คน เมื่อวันที่ 20 มีนาคม 2563 ค่อนข้างสูง'"`UNIQ--ref-0000009E-QINU`"'
  44. ประมาณการจำนวนผู้ติดเชื้อตั้งแต่วันที่ 23 มีนาคมจากแพทย์เวชปฏิบัติ 40% มีผู้ป่วย 20,200 รายตามหลักเกณฑ์ "corona code" R991, จำนวนในตารางรวมทั้งกรณีตรวจสอบพบเชื้อและกรณีตามเกณฑ์วินิจฉัย corona code ของสถาบันการสาธารณสุขนอร์เวย์ (FHI)
  45. รวมกรณีจากหมู่เกาะโอลันด์ ซึ่งเป็นเขตการปกครองตนเองของฟินแลนด์'"`UNIQ--ref-000000A2-QINU`"'
  46. จำนวนผู้หายป่วยเป็นค่าประมาณตามรายงานกรณีผู้ป่วยที่ได้รับอย่างน้อยสองสัปดาห์ที่ผ่านมา และไม่มีข้อมูลการติดตามอื่น ๆ เกี่ยวกับโรคนี้ ยังไม่ทราบจำนวนผู้หายป่วยที่แน่ชัด เนื่องจากมีผู้ป่วยเพียงเล็กน้อยที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล'"`UNIQ--ref-000000A4-QINU`"'
  47. รวมกรณีดินแดนที่มีข้อพิพาทเวสเทิร์นสะฮารา ในส่วนที่ควบคุมโดยโมร็อกโก และไม่รวมดินแดนในส่วนของรัฐโดยพฤฒินัยสาธารณรัฐประชาธิปไตยอาหรับซาห์ราวี
  48. รวมกรณีบนเรือ เอ็มเอส แบรมาร์
  49. รวมกรณีในแอโครเทียรีและดิเคเลีย และไม่รวมกรณีในนอร์เทิร์นไซปรัส
  50. นับรวมกรณีที่รายงานโดยดินแดนปกครองตนเองทรานส์นีสเตรียที่เป็นข้อพิพาทซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสาธารณรัฐมอลโดวา ในขณะที่กรณีที่รายงานโดยสาธารณรัฐมอลเดเวียพรีดเนสโตรวี ไม่รวมอยู่ด้วย
  51. รวมกรณีของเรือสำราญในแม่น้ำไนล์ ริเวอร์ อะนูเคต ที่เมืองลักซอร์
  52. เป็นดินแดนปกครองตนเอง เขตสังกัดของพระมหากษัตริย์ ภายใต้อธิปไตยของสหราชอาณาจักร
  53. ไม่รวมกรณีจากดินแดนที่มีข้อพิพาท ที่ราบสูงโกลัน
  54. ยกเว้นกรณีที่รายงานโดยดินแดนปกครองตนเองทรานส์นีสเตรีย ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสาธารณรัฐมอลโดวา
  55. กรณีของดินแดนที่ไม่ได้รับการรับรอง สาธารณรัฐประชาชนโดเนตสค์ และ สาธารณรัฐประชาชนลูฮันสค์ ไม่ถูกนับรวมกับจำนวนของแคว้นโดเนตสค์และลูฮันสค์ของยูเครน
  56. ไม่รวมจำนวนของรัฐโดยพฤตินัย โซมาลีแลนด์
  57. กรณีผู้ป่วยในรัฐที่ไม่ได้รับการรับรองเซาท์ออสซีเชีย ไม่ถูกนับรวมกับกรณีของจอร์เจีย
  58. กรณีผู้ป่วยในรัฐโดยพฤฒินัย สาธารณรัฐประชาธิปไตยอาหรับซาห์ราวี ไม่ถูกนับรวมกับกรณีของโมร็อกโก
  59. แม้เรือบรรทุกเครื่องบินยูเอสเอส ทีโอดอร์รูสเวลต์ จะเทียบท่าอยู่ที่กวม แต่ได้แยกการรายงานกรณีผู้ติดเชื้อ
  60. เรือบรรทุกเครื่องบิน ชาร์ลเดอโกล ของกองทัพเรือฝรั่งเศส ได้แยกการรายงานกรณีผู้ติดเชื้อ
  61. กรณีเรือสัญชาติอังกฤษ ไดมอนด์พรินเซส ได้ถูกกักกันอยู่ในน่านน้ำญี่ปุ่น และดูแลจัดการผู้โดยสารอยู่ภายในเรือโดยรัฐบาลญี่ปุ่น กรณีนี้จึงไม่รวมอยู่ในการนับจำนวนผู้ติดเชื้ออย่างเป็นทางการของรัฐบาลญี่ปุ่น หรือสหราชอาณาจักร อย่างไรก็ตามองค์การอนามัยโลก แบ่งแยกกรณีเป็น "กรณีบนยานพาหนะระหว่างประเทศ"
  62. แม้เรือ'เกร็กมอร์ติเมอร์ จะเทียบท่าอยู่ที่ประเทศอุรุกวัย แต่ได้แยกการรายงานกรณีผู้ติดเชื้อ
  63. กรณีเรือเอ็มเอส ซานดัม จอดอยู่ในน่านน้ำนอกชายฝั่งชิลีหลังถูกปฏิเสธการเข้าเทียบท่าตั้งแต่ 14 มีนาคม เรือเอ็มเอส รอตเทอร์ดัม มาสมทบกับเรือเอ็มเอส ซานดัม เพื่อให้การช่วยเหลือในวันที่ 26 มีนาคม ทั้งสองลำแสดงความประสงค์ที่จะผ่านคลองปานามา แต่ถูกปฏิเสธไม่มีท่าเรือที่แยกเฉพาะใดให้เทียบท่า'"`UNIQ--ref-000001A9-QINU`"' จำนวนกรณีบนเรือทั้งสองไม่นับรวมกับกรณีของชาติใด ๆ
  64. กรณีพบผลตรวจเชื้อผู้โดยสารบนเรือ คอรัลพรินเซส เป็นบวก ตั้งแต่ต้นเดือนเมษายน 2563 แต่ไม่มีท่าเรือที่แยกเฉพาะใดให้เทียบท่า จำนวนกรณีบนเรือไม่นับรวมกับกรณีของชาติใด ๆ
  65. จำนวนกรณีบนเรือ ซีดรีมวัน ปัจจุบันไม่ถูกนับรวมกับกรณีของชาติใด ๆ
  66. กรณีทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับเรือดำน้ำ ดลแฟง (HMLMS Dolfijn) ถูกรายงานขณะที่เรืออยู่ในน่านน้ำระหว่างสกอตแลนด์และเนเธอร์แลนด์ ไม่ชัดเจนว่า สถาบันสาธารณสุขและสิ่งแวดล้อมแห่งชาติเนเธอร์แลนด์ (RIVM) รวมกรณีเหล่านี้ในการนับรวมในรายงานหรือไม่ และเนื่องจาก RIVM ไม่ได้รายงานจำนวนผู้รักษาหาย สำหรับกองทัพเนื่องจากความกังวลใน ความมั่นคงในการปฏิบัติการ จึงสันนิษฐานว่าไม่มีรายงานอย่างเป็นทางการเกี่ยวกับจำนวนผู้รักษาหาย
ปิด

มีผู้ป่วยยืนยันแล้ว

สรุป
มุมมอง
Thumb
แผนที่ภาพเคลื่อนไหวการแพร่ของผู้ป่วย 2019-nCoV ยืนยันแล้วตั้งแต่วันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2563

ในวันที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2564 ประเทศไมโครนีเซีย พบผู้ติดเชื้อ 1 รายนับเป็นประเทศล่าสุดที่พบผู้ติดเชื้อไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่ (SARS-CoV-2) [322]

ในวันที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2564 ที่สนามบินเซนต์เฮเลนา พบผู้ติดเชื้อ 1 รายส่งผลให้เซนต์เฮเลนาเป็นดินแดนล่าสุดที่พบผู้ติดเชื้อไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่ (SARS-CoV-2)[323]โดยผู้ป่วยเดินทางด้วยเที่ยวบิน สายการบินเช่าเหมาลำ เดินทางจากท่าอากาศยานลอนดอนสแตนสเต็ด

ในวันที่ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 สัดส่วนผู้เสียชีวิตทั่วโลกเป็นดังนี้ ทวีปยุโรป 29.98% ทวีปอเมริกาเหนือ 24.19% ทวีปเอเชีย 22.16% ทวีปอเมริกาใต้ 19.50% ทวีปแอฟริกา 3.69% ทวีปออสเตรเลีย 0.47% เสียชีวิตรวม 7,010,681 ราย

ยุโรป

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในทวีปยุโรป

ผู้ป่วยรายแรก ๆ ของทวีปยุโรปมีรายงานจากในประเทศฝรั่งเศสและในประเทศเยอรมนี​รวมถึงประเทศอื่น ๆ โดยเป็นผู้ป่วยเพียงจำนวนหนึ่งเท่านั้น จนวันที่ 21 กุมภาพันธ์ ได้เกิดการแพร่ระบาดครั้งใหญ่ขึ้นในประเทศอิตาลี ซึ่งผู้ติดเชื้อส่วนใหญ่อยู่ในบริเวณตอนเหนือของมิลาน จากนั้นมีผู้ติดเชื้อเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเนื่องจากการแพร่กระจายของโรคไปทั่วทั้งทวีปยุโรป โดยหลังจากที่ประเทศมอนเตเนโกรได้รายงานการพบผู้ติดเชื้อเมื่อวันที่ 17 มีนาคม ทำให้มีผู้ป่วยอยู่ในทุกประเทศเอกราชของทวีปยุโรป​

ต่อเมื่อวันที่ 19 มีนาคม พ.ศ. 2563 ได้มีรายงานการพบผู้ติดเชื้อในไอล์ออฟแมนซึ่งเป็นอาณานิคมของสหราชอาณาจักร และพบการติดเชื้อในดินแดน​ที่ยังมีปัญหาข้อพิพาทเรื่องอำนาจอธิปไตยของตนเองอย่าง​ทรานส์นีสเตรีย[324]​นอกจากนี้ยังพบการติดเชื้อในดินแดนปกครองตนเองอย่างหมู่เกาะโอลันด์​ทำให้การติดเชื้อพบในทุกประเทศเอกราชและของทวีปยุโรป ปัจจุบันองค์การอนามัยโลก​ได้ประกาศให้ทวีปยุโรปเป็นศูนย์กลางแห่งใหม่ของไวรัสหลังจากสถานการณ์ดีขึ้นในประเทศจีน[325][326] [327][328][329][330]ณ วันที่ 2 ธันวาคม 2563 วาเลรี ฌิสการ์ แด็สแต็ง อดีตประธานาธิบดีสาธารณรัฐฝรั่งเศส ถึงแก่อสัญกรรมจากการติดเชื้อไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่

ณ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 พบผู้ติดเชื้อแต่ไม่พบผู้เสียชีวิตที่ สฟาลบาร์​ และ นครรัฐวาติกัน พื้นที่ที่มีผู้เสียชีวิตน้อยที่สุดได้แก่ หมู่เกาะแฟโร เสียชีวิต 28 ราย และ หมู่เกาะโอลันด์​ เสียชีวิต 9 ราย พื้นที่ที่ไม่พบผู้ติดเชื้อได้แก่ ยานไมเอน ​ไม่พบผู้ติดเชื้อ

ณ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 เมื่อเรียงตามจำนวนผู้เสียชีวิตสูงสุดในแต่ละประเทศ​ 29 อันดับแรกของโลก พบว่า​ 13 ประเทศอยู่ในทวีปยุโรปคิดเป็น​อัตราร้อยละ 44.82 % โดยจำนวนประเทศ​ 29 อันดับแรกของโลกมีผู้เสียชีวิตมากกว่า​ 37,868 รายของแต่ละประเทศ​ และเมื่อเรียงตามจำนวนผู้ติดเชื้อมากที่สุด 12 อันดับแรกของโลก พบว่าอยู่ในทวีปยุโรป 6 ประเทศ หรือคิดเป็นอัตราร้อยละ 50.00 % ศูนย์​กลางการแพร่ระบาดของทวีปยุโรป​อยู่ที่ สหราชอาณาจักร ประเทศฝรั่งเศส ประเทศอิตาลี ประเทศเยอรมนี ประเทศรัสเซีย ประเทศสเปน

ณ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 ผู้เสียชีวิตในทวีปยุโรปจำนวนสูงสุด 13 อันดับแรก​ (นับเฉพาะทวีปยุโรป) ​ได้แก่ ​ประเทศรัสเซีย​ 402,756 ราย สหราชอาณาจักร 232,112 ราย​ ประเทศอิตาลี 196,487 ราย​ ประเทศเยอรมนี ​183,027 ราย ประเทศฝรั่งเศส 167,642 ราย ประเทศสเปน 121,760 ราย ประเทศโปแลนด์ 120,598 ราย ประเทศยูเครน 112,418 ราย ประเทศโรมาเนีย​ 68,929 ราย ประเทศฮังการี 49,048 ราย ประเทศเช็กเกีย 43,517 ราย ประเทศบัลแกเรีย 38,748 ราย ประเทศกรีซ 37,869 ราย ทั้ง 13 ประเทศยังจัดว่าเป็นประเทศที่มีผู้เสียชีวิต ติด 29 อันดับแรกของโลก (มากกว่า 37,868 รายขึ้นไป)

ณ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 เวลามาตรฐานกรีนิช 01.00 น. ผู้ติดเชื้อในทวีปยุโรป 253,406,198 ราย และเสียชีวิตรวม​ 2,101,824 ราย จำนวนผู้เสียชีวิตในทวีปยุโรปวันและเวลาดังกล่าว คิดเป็น 29.98 % ของจำนวนผู้เสียชีวิตทั่วโลก

ดินแดนอาณานิคม​

วันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2565 บีบีซีรายงานว่าที่ เกิร์นซีย์​ มีผู้​เสียชีวิต ​23 ราย[331] ณ วันที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2566 หมู่เกาะบริติชเวอร์จิน​ (หมู่เกาะในทวีปอเมริกาเหนือ) มีผู้เสียชีวิต 64 ราย ส่วน หมู่เกาะเคย์แมน​ มีผู้เสียชีวิต 37 ราย ไอล์ออฟแมน​ มีผู้​เสียชีวิต​ 116 ราย หมู่เกาะแชนเนล​ มีผู้เสียชีวิต 228 ราย เรอูนียง​ มีผู้​เสียชีวิต ​921 ราย หมู่เกาะเติกส์และเคคอส มีผู้เสียชีวิต 39 ราย แซ็งปีแยร์และมีเกอลง ​ผู้เสียชีวิต 2 ราย แองกวิลลา มีผู้เสียชีวิต 12 ราย

รัสเซีย

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 ประเทศรัสเซียมีจำนวนผู้ติดเชื้อ 24,124,215 ราย เป็นอันดับ 10 ของโลก และเสียชีวิต 402,756 ราย เป็นอันดับที่ 4 ของโลก

รัสเซียเป็นประเทศที่พบผู้เสียชีวิตใกล้ขั้วโลกเหนือมากที่สุดโดยมีผู้เสียชีวิตที่เขตปกครองตนเองชูคอตคา 4 ราย

ทวีปอเมริกาเหนือ

ณ วันที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2565 สหรัฐอเมริกา​ ประเทศเม็กซิโก และ ประเทศแคนาดา​ เป็นศูนย์กลาง​การแพร่ระบาดของทวีปอเมริกาเหนือ

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 ทวีปอเมริกาเหนือมีจำนวน​ 4 ประเทศที่มีผู้เสียชีวิต​ในแต่ละประเทศมากกว่า 20000 ราย​ ได้แก่ สหรัฐอเมริกา​ ประเทศเม็กซิโก ประเทศแคนาดา​ ประเทศกัวเตมาลา จำนวนผู้เสียชีวิตทั้งทวีปอเมริกาเหนือคิดเป็น 24.18 % ของจำนวนผู้เสียชีวิตทั่วโลก

ดินแดนโพ้นทะเลของฝรั่งเศส

พบผู้ป่วยทั้งหมดจำนวน 4 คน โดยมีการยืนยันผู้ป่วยครั้งแรกจำนวน 2 คนเมื่อวันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2563 ในเกาะเซนต์มาร์ติน ซึ่งอยู่ภายใต้การปกครองของฝรั่งเศส โดยตัวผู้ป่วยได้เดินทางมาจากฝรั่งเศสผ่านดินแดนซินต์มาร์เตินของเนเธอร์แลนด์ และแซ็ง-บาร์เตเลมี ซึ่งบุตรชายของผู้ป่วยได้เกิดการติดเชื้อขึ้น ทั้งคู่เดินทางกลับไปยังเกาะเซนต์มาร์ตินและถูกตรวจพบที่ท่าอากาศยาน และได้ถูกส่งตัวต่อไปกักโรคที่โรงพยาบาลบนเกาะ[332] ขณะที่ในกัวเดอลุป มีรายงานผู้ป่วยจำนวนหนึ่งคน[333]

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 เกาะเซนต์มาร์ติน มีผู้เสียชีวิต 63 ราย กัวเดอลุป มีผู้เสียชีวิต 1,021 ราย แซ็ง-บาร์เตเลมี มีผู้เสียชีวิต 6 ราย

คอสตาริกา

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 ประเทศคอสตาริกา มีผู้เสียชีวิต 9,428 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 1,238,883 ราย

กัวเตมาลา

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 ประเทศกัวเตมาลา มีผู้เสียชีวิต 20,286 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 1,291,293 ราย

เม็กซิโก

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศเม็กซิโก

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ ประเทศเม็กซิโกมีการยืนยันผู้ป่วยครั้งแรกจำนวน 3 คน เป็นชายอายุ 35 ปี และ 59 ปีในเม็กซิโกซิตี และชายอายุ 41 ปีในรัฐซีนาโลอา ซึ่งทั้งสามมีผลการทดสอบเป็นบวกและได้ถูกกักโรคไว้ที่โรงพยาบาลและโรงแรม ตามลำดับ สองคนแรก ทั้งคู่ได้เดินทางไปยังเมืองเบอร์กาโม ประเทศอิตาลี และพำนักอยู่เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ในช่วงกลางเดือนกุมภาพันธ์[334][335][336][337] วันที่ 29 กุมภาพันธ์ มีการพบผู้ป่วยรายที่สี่ เป็นหญิงอายุ 20 ปี ซึ่งได้มีการเดินทางไปยังประเทศอิตาลีมา[338] วันที่ 1 มีนาคม มีการพบผู้ป่วยรายที่ 5 เป็นนักศึกษาในรัฐเชียปัส ซึ่งเพิ่งได้เดินทางกลับมาจากประเทศอิตาลี[339]

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 ประเทศเม็กซิโก มีผู้เสียชีวิต 334,958 ราย และ มีจำนวนผู้ติดเชื้อ 7,702,809 ราย

แคนาดา

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศแคนาดา

ณ วันที่ 4 มีนาคม มีรายงานผู้ป่วยโคโรนาไวรัสในประเทศแคนาดา 33 คน โดยแบ่งเป็นพบในบริติชโคลัมเบีย 8 คน รัฐออนแทรีโอ 24 คน และรัฐเกแบ็ก 1 คน[340] ผู้ป่วยทุกคนมีประวัติการเดินทางไปยังประเทศที่มีผู้ป่วยจำนวนมาก และรักษาหายแล้วจำนวน 8 คน (แบ่งเป็นบริติชโคลัมเบีย 5 คน และรัฐออนแทรีโอ 3 คน)[341]

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 แคนาดามีผู้เสียชีวิต 59,034 ราย พบผู้ติดเชื้อ 4,946,090 ราย

สหรัฐ

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในสหรัฐ

วันที่ 21 มกราคม 2563 สหรัฐรายงานพบผู้ป่วยรายแรก เป็นชายอายุ 35 ปีที่อาศัยอยู่ในเทศมณฑลสโนโฮมิช รัฐวอชิงตัน ซึ่งเพิ่งเดินทางกลับมาจากอู่ฮั่นที่ท่าอากาศยานนานาชาติซีแอตเทิล–ทาโคมา ในวันที่ 15 มกราคม

วันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2563 มีการพบผู้ป่วย 66 คน[342] และมีผู้หายป่วยจำนวน 7 คน วันที่ 27 กุมภาพันธ์ ศูนย์ควบคุมโรคสหรัฐรายงานพบผู้ป่วยใน รัฐแคลิฟอร์เนียซึ่งอาจเป็นกรณีแรกของการติดต่อกันภายในประเทศ[329] วันที่ 29 กุมภาพันธ์ ทางการรัฐวอชิงตันแถลงยืนยันว่าพบผู้เสียชีวิตรายแรกจากโรคโคโรนาไวรัสในสหรัฐ[343]

วันที่ 2 มีนาคม 2563 เทศมณฑลคิง รัฐวอชิงตัน ประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินและมีรายงานพบผู้ป่วยยืนยัน 14 คน และยังมีรายงานผู้เสียชีวิตเพิ่มเติมอีก 5 คน[344] ศูนย์อนามัยออรีกอนยังได้รายงานว่าพบผู้อาจติดเชื้อใหม่จำนวนสามรายในรัฐด้วย ซึ่งเป็นชายในเทศมณฑลอูมาทิลลา ซึ่งเข้ารับการรักษาตัวในวัลลาวัลลา รัฐวอชิงตัน[345]

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 มีผู้เสียชีวิต 1,219,487 ราย และมีจำนวนผู้​ติดเชื้อ 111,820,082 ราย

สาธารณรัฐโดมินิกัน

วันที่ 1 มีนาคม มีรายงานพบผู้ป่วยติดเชื้อไวรัสรายแรกในประเทศโดมินิกัน และภูมิภาคแคริบเบียน เป็นชายอายุ 62 ปีจากประเทศอิตาลี ซึ่งเดินทางเข้าประเทศในวันที่ 22 กุมภาพันธ์ และเกิดอาการป่วยในวันที่ 24 กุมภาพันธ์ ผู้ป่วยผู้นี้ถูกส่งตัวไปยังโรงพยาบาลทหารรามอนลารา[346]

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 มีผู้เสียชีวิต 4,384 ราย มีผู้ติดเชื้อ 675,890 ราย

ประเทศตรินิแดดและโตเบโก

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 มี ประเทศตรินิแดดและโตเบโก มีผู้เสียชีวิต 4,390 ราย มีผู้ติดเชื้อ 191,496 ราย

ฮอนดูรัส

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 ประเทศฮอนดูรัส​ มีผู้เสียชีวิต ​11,165 ราย มีผู้ติดเชื้อ 474,590 ราย

อาร์กติก

วันที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2565 ศูนย์กลาง​การแพร่ระบาดในพื้นที่วงกลมอาร์กติก ได้แก่แคว้นมูร์มันสค์ (Murmansk Oblast) ​มีผู้เสียชีวิตแล้ว 728 ราย เทศบาลทรุมเซอ และ ​เทศมณฑลฟินมาร์ก ประเทศนอร์เวย์​ ไม่มีรายงานผู้เสียชีวิต รัฐอะแลสกา เฉพาะพื้นที่ใน วงกลมอาร์กติก ได้แก่ เขตนอร์ทสโลป (North Slope Borough)​​ เสียชีวิต 17 ราย และ เขตนอร์ทเวสต์ อาร์กติก​ (Northwest Arctic Borough)​ เสียชีวิต 20 ราย รวมเสียชีวิต 765 ราย

ดินแดนในอาร์กติก​ที่อยู่ในวงกลมอาร์กติก มีรายงานว่าพบผู้ป่วยที่โรงงานแก๊สธรรมชาติเหลว ในหมู่บ้านเบโลคาเมนกา (Belokamenka) ในเมือง มูร์มันสค์ ในประเทศรัสเซีย ราว 200 ราย[347][348]

ทวีปอเมริกาใต้

วันที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2565 ศูนย์​กลางการแพร่ระบาดของทวีปอเมริกาใต้ อยู่ที่ ประเทศบราซิล ประเทศโคลอมเบีย และ ประเทศอาร์เจนตินา​ ทวีปอเมริกาใต้มีผู้เสียชีวิตมากกว่า​ 100000 ราย ทั้งหมด​ ​4 ประเทศ​ พื้นที่ที่ไม่พบผู้ติดเชื้อในทวีปคือ เกาะเซาท์จอร์เจียและหมู่เกาะเซาท์แซนด์วิช

พื้นที่ที่มีผู้เสียชีวิตมากที่สุด​ ณ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 ​​ได้แก่ที่ ประเทศบราซิล 711,380 ราย อันดับที่ 2 ของโลก รองลงมาได้แก่ ประเทศเปรู 222,161 ราย อันดับที่ 7 ของโลก ​ประเทศโคลอมเบีย​ 143,200 ราย​ อันดับที่ 13 ของโลก ประเทศอาร์เจนตินา​ 130,841 ราย อันดับที่ 14 ของโลก ประเทศชิลี​ 64,497 ราย อันดับที่​ 23 ของโลก จำนวนผู้เสียชีวิตคิดเป็น 19.50 % จากจำนวนผู้เสียชีวิตทั่วโลก

พบผู้ติดเชื้อ 1,930 ราย แต่ไม่พบผู้เสียชีวิตที่ หมู่เกาะฟอล์กแลนด์

ประเทศชิลี

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 ​ ​​ทั้งประเทศมีผู้ติดเชื้อ 5,384,853 ราย เสียชีวิต 64,497 ราย ประเทศชิลีเป็นประเทศที่พบผู้เสียชีวิตใกล้แอนตาร์กติกา​มากที่สุดโดยพบที่ แคว้นมากายาเนสและลาอันตาร์ตีกาชีเลนา​ มีผู้เสียชีวิต 767 ราย[349]

ประเทศบราซิล

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 ​​จำนวน​ผู้​ติดเชื้อ​ 38,743,918 ราย และมีผู้เสียชีวิตจำนวน 711,380 ราย​

ประเทศเปรู

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 จำนวน​ผู้​ติดเชื้อ​ 4,572,667 ราย และมีผู้เสียชีวิตจำนวน 222,161 ราย​

ประเทศโคลอมเบีย

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 จำนวน​ผู้​ติดเชื้อ​ 6,400,173 ราย และมีผู้เสียชีวิตจำนวน 143,200 ราย

ประเทศอาร์เจนตินา

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 จำนวน​ผู้​ติดเชื้อ​ 10,128,845 ราย และมีผู้เสียชีวิตจำนวน 130,841 ราย​

ทวีปแอนตาร์กติกา

วันที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2563 สำนักข่าวรอยเตอร์สรายงานว่า พบผู้ติดเชื้อ 36 รายในฐานวิจัยนายพลเบอร์นาร์โด โอ’ฮิกกินส์ เกลเม่ ซึ่งเป็น 1 ใน 13 ฐานวิจัยของชิลีที่ตั้งอยู่ในดินแดนแอนตาร์กติกาของชิลี

ในวันที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2565 รอสส์ดีเพนเดนซี รายงานผู้ติดเชื้อและหายป่วย 125[350]รายดินแดนแอนตาร์กติกาของชิลี รายงานผู้ติดเชื้อ 58 รายและหายป่วย[351][352]

เอเชีย

ตั้งแต่ วันที่ 5 ตุลาคม 2565 ศูนย์กลางการแพร่ระบาดของทวีปเอเซีย อยู่ที่ ​ประเทศอินเดีย ประเทศอิหร่าน

ใน วันที่ 24 ธันวาคม 2565 พื้นที่ที่ไม่ประสงค์จะรายงานผู้ติดเชื้อได้แก่ ประเทศเติร์กเมนิสถาน​ เกาะคริสต์มาส หมู่เกาะโคโคส (คีลิง) ​

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ จำนวนผู้เสียชีวิตรวม 1,553,662 ราย คิดเป็น 22.16 % จากจำนวนผู้เสียชีวิตทั่วโลก

กัมพูชา

Thumb
แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศกัมพูชา
(ณ วันที่ 22 มีนาคม 2563):
  พบผู้ป่วยยืนยันแล้ว
  พบผู้ต้องสงสัย

วันที่ 27 กุมภาพันธ์ กัมพูชายืนยันพบผู้ป่วยครั้งแรกในเมืองพระสีหนุ เป็นชายชาวจีนอายุ 60 ปี เดินทางไปยังเมืองนี้จากนครอู่ฮั่นพร้อมครอบครัว[353] โดยคนในครอบครัวของเขาถูกกักไว้ พวกเขาไม่มีการแสดงอาการของไวรัส ขณะที่ชายคนดังกล่าวถูกแยกไว้เพื่อรักษาที่โรงพยาบาลส่งต่อพระสีหนุ (Preah Sihanouk Referral Hospital)[354] มีรายงานว่าอาการของเขาคงที่แล้ว[355][356]ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 ​​มีผู้ติดเชื้อ 139,103 ราย มีผู้เสียชีวิต​ 3,056 ราย

กาตาร์

กระทรวงสาธารณสุขแห่งกาตาร์ รายงานว่าพบผู้ป่วยไวรัสรายแรกในวันที่ 29 กุมภาพันธ์ ผู้ป่วยเป็นชาวกาตาร์ที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากประเทศอิหร่าน[357][358][359]ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 มีผู้ติดเชื้อ​ 514,524 ราย ผู้เสียชีวิต 690 ราย

เกาหลีใต้

บทความหลัก: การระบาดทั่วของไวรัสโคโรนาในประเทศเกาหลีใต้ พ.ศ. 2563

ประเทศเกาหลีใต้มีผู้ติดเชื้อรวมทั้งหมด ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 จำนวน​ 34,571,873 ราย และผู้เสียชีวิตรวม 35,934 ราย เป็นการระบาดที่ใหญ่ที่สุดนอกประเทศจีน[360] ผู้ป่วยรายแรกของการระบาดของโรคติดเชื้อโคโรนาไวรัส 2019 ในประเทศเกาหลีใต้ ได้รับการประกาศเมื่อวันที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2563[361] วันที่ 19 กุมภาพันธ์ จำนวนผู้ป่วยเพิ่มขึ้นอีก 20 คน และวันที่ 20 เพิ่มขึ้นอีก 53 คน ทำให้มีผู้ป่วยรวมขณะนั้นที่ 104 คน ตามการรายงานของศูนย์ป้องกันและควบคุมโรคแห่งเกาหลีใต้ (KCDC) ผู้ป่วยรายใหม่ส่วนมากมาจาก "ผู้ป่วยรายที่ 31" ซึ่งเข้าร่วมชุมนุมที่โบสถ์ชินช็อนจีในแดกู[362]

เกาหลีเหนือ

บทความหลัก: การระบาดทั่วของไวรัสโคโรนาในประเทศเกาหลีเหนือ พ.ศ. 2563

ประเทศเกาหลีเหนือ มีผู้ป่วยในวันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 ​​จำนวน​ 4,772,813 ราย และเสียชีวิต 74 ราย

คูเวต

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศคูเวต พ.ศ. 2563

ประเทศคูเวตในปัจจุบันเป็นประเทศที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดในโลกอาหรับ และมีจำนวนผู้ป่วยเป็นรองเพียงประเทศอิหร่านในเอเชียตะวันตก โดยมีผู้ป่วยในประเทศถูกพบแล้ว ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 จำนวน 667,158 ราย[363]เสียชีวิต 2,570 ราย

จอร์เจีย

วันที่ 26 กุมภาพันธ์ ประเทศจอร์เจีย​ยืนยันพบผู้ป่วยโควิด-19 รายแรกของประเทศ เป็นชายอายุ 50 ปี ซึ่งเดินทางมาจากประเทศอิหร่าน โดยเข้ารับการรักษาตัวที่โรงพยายาลโรคติดเชื้อในทบิลีซี ซึ่งผู้ป่วยรายนี้กลับเข้าสู่จอร์เจียทางพรมแดนประเทศอาร์เซอร์ไบจานโดยรถแท็กซี[364][365][366][367]

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ มีการยืนยันว่าผู้หญิงชาวจอร์เจียอายุ 31 ปีที่เพิ่งเดินทางไปประเทศอิตาลีมามีผลการทดสอบเป็นบวก และเข้ารับการรักษาตัวที่โรงพยายาลโรคติดเชื้อในทบิลีซี[367] นอกจากนั้นยังมีผู้ถูกกักกันอยู่ณโรงพยาบาลทบิลิซีอีก 29 คน โดยที่ อามิรัน กัมเกรลิเซ รัฐมนตรีอนามัยระบุว่าพวกเขาเป็นบุคคลที่ "มีความเป็นไปได้สูง" ที่อาจมีไวรัสอยู่[368]

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ มีผู้เสียชีวิต 17,132 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 1,861,665 ราย

จอร์แดน

วันที่ 24 กุมภาพันธ์ ประเทศจอร์แดนริเริ่มการห้ามบุคคลที่เดินทางมาจากประเทศจีน ประเทศเกาหลีใต้ และประเทศอิหร่านเข้าสู่ราชอาณาจักรเป็นการชั่วคราว[369] ประเทศจอร์แดนได้ทำการคัดกรองทุกคนที่เดินทางเข้าสู่ประเทศผ่านทางท่าอากาศยาน โดยมีการตรวจสอบทรวงอกและลำคอตลอดจนอุณหภูมิร่างกาย ส่วนชาวจอร์แดนที่มีผลทดสอบเป็นบวกจะถูกกักโรคไว้เป็นเวลา 2 สัปดาห์[370]

วันที่ 2 มีนาคม นายกรัฐมนตรีจอร์แดนแถลงว่าพบผู้ป่วยโคโรนาไวรัสรายแรกในประเทศ[371][372] เป็นชาวจอร์แดนที่เดินทางกลับมาจากประเทศอิตาลี เมื่อสองสัปดาห์ก่อนที่จะเริ่มใช้มาตรการกักโรคชาวจอร์แดนที่เดินทางกลับมาจากประเทศอิตาลี[371][373]ณ ​วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ มีผู้เสียชีวิต 14,122 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 1,746,997 ราย

จีนแผ่นดินใหญ่

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศจีนแผ่นดินใหญ่ พ.ศ. 2563

​​ ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ มีผู้เสียชีวิต 5,272 ราย จำนวน​ผู้ติดเชื้อ 503,302 ราย ก่อนหน้านี้รัฐบาลจีนดำเนินการปิดเมืองอู่ฮั่นเนื่องด้วยการระบาดทั่วของโควิด-19

ซาอุดีอาระเบีย

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโคโรนาไวรัสในประเทศซาอุดีอาระเบีย พ.ศ. 2563

วันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 ประเทศซาอุดีอาระเบียประกาศระงับการเข้าประเทศเป็นการชั่วคราวสำหรับผู้ที่ต้องการเดินทางไปประกอบพิธีอุมเราะห์ในเมกกะ หรือผู้ที่ต้องการเดินทางไปเข้าชมมัสยิดอันนะบะวี รวมถึงนักท่องเที่ยว ต่อมากฎนี้ได้ขยายไปครอบคลุมนักท่องเที่ยวที่มาจากประเทศที่มีความเสี่ยงต่อโคโรนาไวรัสสายพันธุ์ใหม่[374]

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศแห่งซาอุดีอาระเบีย ประกาศระงับการเข้าสู่ประเทศของพลเมืองในประเทศสมาชิกสภาความร่วมมืออ่าว (GCC) ยังเมกกะและมะดีนะหฺเป็นการชั่วคราว โดยพลเมืองของประเทศกลุ่ม GCC ที่พำนักอยู่ในประเทศซาอุดีอาระเบียนานเกิน 14 วันติดต่อกัน และไม่ปรากฏอาการใด ๆ อันแสดงถึงโรคโควิด-19 นั้นจะอยู่นอกเหนือกฎดังกล่าว[374]

วันที่ 2 มีนาคม ทางการซาอุดีอาระเบียยืนยันว่าพบผู้ป่วยเป็นรายแรก เป็นชาวซาอุดีอาระเบียที่เดินทางกลับมาจากประเทศอิหร่านผ่านทางประเทศบาห์เรน[375]

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ ผู้เสียชีวิต 9,646 ราย และมี​ผู้​ติดเชื้อ​ 841,469 ราย

ซีเรีย

ประเทศซีเรีย ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ ​ มีผู้เสียชีวิต 3,165 ราย และมี​ผู้​ติดเชื้อ​ 57,743 ราย

ญี่ปุ่น

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโคโรนาไวรัสในประเทศญี่ปุ่น พ.ศ. 2563

ประเทศญี่ปุ่นยืนยันผู้ป่วยรายแรกเป็นชาวจีนอายุ 30 ปี ซึ่งเคยมีการเดินทางไปยังอู่ฮั่นมาก่อน มีอาการเมื่อวันที่ 3 มกราคม และกลับเข้าสู่ประเทศญี่ปุ่นในวันที่ 6 มกราคม

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ มีผู้เสียชีวิต ​74,694 ราย​ และมีผู้​ติดเชื้อ​ 33,803,572 ราย

ที่ประเทศญี่ปุ่นมีผู้เสียชีวิตอีก 14 ราย บนไดมอนด์พรินเซส (เรือ)โดยเป็นชาวญี่ปุ่น 9 รายจาก 14 ราย แต่มีผู้เสียชีวิตที่ประเทศญี่ปุ่นเพียง 13 ราย เนื่องจากอีกชาวออสเตรเลียหนึ่งราย เสียชีวิตในโรงพยาบาลที่ประเทศออสเตรเลีย[376]

ไต้หวัน

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศไต้หวัน

ประเทศไต้หวันพบผู้ป่วยรายแรกในวันที่ 21 มกราคม[377]​ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ มีผู้เสียชีวิต​รวม 19,005 ราย และผู้ติดเชื้อ 10,241,523 ราย

ตุรกี

บทความหลัก: การระบาดทั่วของไวรัสโคโรนาในประเทศตุรกี พ.ศ. 2563

ประเทศตุรกีเมื่อวันที่ 10 มีนาคม ผู้ป่วยติดเชื้อโควิดไวรัสโคโรนารายแรก เป็นผู้หญิงชาวจีนอุย อายุ 32 ปี ที่เดินทางมาจากอู่ฮั่น ประเทศจีน ซึ่งมีผลตรวลหา SARS-CoV-2 เป็นบวก ทำให้ชาวตุรกีถูกกักโรค โดยถูกส่งตัวต่อไปยังโรงพยาบาลในอิสตันบูล

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ ประเทศตุรกีมีผู้เสียชีวิต 102,174 ราย และ มีจำนวนผู้​ติดเชื้อ 17,232,066​ ราย

ไทย

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโคโรนาไวรัสในประเทศไทย พ.ศ. 2563

วันที่ 13 มกราคม ประเทศไทยพบผู้ป่วยรายแรก ซึ่งเป็นการพบผู้ป่วยนอกประเทศจีนเป็นครั้งแรก[378][379][380] วันที่ 1 มีนาคม มีรายงานผู้เสียชีวิตเป็นรายแรก[381]ในวันที่ 6 เมษายน เที่ยวบินจากจาการ์ตาที่ทำการบินลงที่ท่าอากาศยานหาดใหญ่ นำผู้ติดเชื้อเข้าสู่จังหวัดจำนวน 18 ราย ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ ประเทศไทยมีผู้เสียชีวิตรวม 34,586 ราย ผู้ติดเชื้อ 4,770,149 ราย

ทาจิกิสถาน

บทความหลัก: การระบาดทั่วของไวรัสโคโรนาในประเทศทาจิกิสถาน พ.ศ. 2563

ประเทศทาจิกิสถาน ในวันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2563 พบติดเชื้อโรคไวรัสโคโรนา เป็นผู้ชายชาวประเทศทาจิกิสถานสามคนกลับมาจากประเทศอินเดีย มีผู้ป่วย 15 ราย วันที่ 2 พฤษภาคม พบผู้เสียชีวิตรายแรก

ต่อมาวันที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2563 ประเทศทาจิกิสถานได้ประกาศปิดพรมแดนที่ติดกันอัฟกานิสถาน ​ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ มีผู้เสียชีวิต 125 ราย​ ผู้ติดเชื้อ 17,786 ราย

เนปาล

Thumb
แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศเนปาล
(ณ วันที่ 26 มกราคม 2563):
  พบผู้ป่วยยืนยันแล้ว
  พบผู้ต้องสงสัย

นักศึกษาชาวเนปาลซึ่งเดินทางกลับมาจากนครอู่ฮั่นและถูกกักโรคอยู่ในกาฐมาณฑุ[382] กลายเป็นผู้ป่วยรายแรกของประเทศเนปาลและภูมิภาคเอเชียใต้ในวันที่ 24 มกราคม หลังจากตัวอย่างถูกส่งไปยังศูนย์ร่วมองค์การอนามัยโลกในฮ่องกง[383][384] และถูกเลิกกักตัวหลังจากที่อาการดีขึ้น[385]ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ รายงานผู้เสียชีวิต ​12,031 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 1,003,450 ราย

บาห์เรน

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศบาห์เรน พ.ศ. 2563

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ มีผู้ติดเชื้อ 729,549 ราย และเสียชีวิต 1,574 ราย

บังคลาเทศ​

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ ประเทศบังคลาเทศ​มีผู้เสียชีวิต ​29,493 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 2,049,377 ราย

เยเมน

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ ประเทศเยเมน มีผู้เสียชีวิต 2,159 ราย และมีผู้ติดเชื้อ 11,945 ราย

พม่า

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ ประเทศพม่า มีผู้ติดเชื้อ 641,873 ราย และเสียชีวิต 19,495 ราย

ปากีสถาน

Thumb
แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศปากีสถาน
(ณ วันที่ 9 เมษายน 2563):
  พบผู้ป่วยยืนยันแล้ว
  พบผู้ต้องสงสัย

รัฐบาลปากีสถานเริ่มใช้มาตรการคัดกรองผู้โดยสารที่ท่าอากาศยานในอิสลามาบาด การาจี ลาฮอร์ และเปศวาร์ เพื่อป้องกันการเข้าสู่ประเทศของไวรัสโคโรนา[386] นอกจากนี้ปากีสถานอินเตอร์เนชันแนลแอร์ไลน์ยังประกาศใช้มาตรการคัดกรองผู้โดยสารก่อนเดินทางขึ้นเครื่องในเที่ยวบินที่ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่งด้วย[387] วันที่ 27 มกราคม สภานิติบัญญัติกิลกิต-บัลติสตันประกาศหน่วงเวลาการเปิดด่านแนวเขตแดนจีน–ปากีสถานที่ช่องผ่านแดนคุนเยรับในเดือนกุมภาพันธ์[388] และยังประกาศปิดพรมแดนปากีสถาน–อิหร่านด้วย[389]

วันที่ 1 มีนาคม มีรายงานพบผู้ป่วยโควิด-19 เพิ่มเติมในการาจีและอิสลามาบาด ทำให้จำนวนผู้ป่วยของประเทศเพิ่มเป็นสี่ราย[390] ส่วนผู้ป่วยรายแรกและรายที่สองมีประวัติการเดินทางไปยังประเทศอิหร่าน ซึ่งเจ้าหน้าที่สาธารณสุขเชื้อว่าเขาติดเชื้อ[391]

วันที่ 3 มีนาคม ทางการปากีสถานยืนยันพบผู้ป่วยรายที่ห้า ในแคว้นสินธ์ ผู้ที่เพิ่งเดินทางกลับจากการแสวงบุญที่ประเทศอิหร่านจำนวน 960 ราย ถูกกักโรคในทันที[392]

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ มีผู้เสียชีวิต 30,664 ราย มีผู้ติดเชื้อ 1,581,936 ราย

ฟิลิปปินส์

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศฟิลิปปินส์ พ.ศ. 2563

ผู้ป่วยรายแรกของประเทศฟิลิปปินส์ ได้รับการยืนยันในวันที่ 30 มกราคม[393] วันที่ 5 กุมภาพันธ์ กรมอนามัย (DOH) ได้มีการยืนยันผู้ป่วยรายที่สาม[394]

ณ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ มีผู้เสียชีวิต 66,864 ราย ผู้ติดเชื้อ 4,140,383 ราย

มองโกเลีย

ประเทศมองโกเลีย ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ ​มีผู้ติดเชื้อ 1,011,496 ราย เสียชีวิต 2,284 ราย

มาเลเซีย

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศมาเลเซีย

ชาวจีนแปดคนถูกกักตัวอยู่ที่โรงแรมในรัฐยะโฮร์ เมื่อวันที่ 24 มกราคม หลังจากที่มีการติดต่อกับผู้ป่วยในประเทศสิงคโปร์[395] แม้จะมีรายงานในตอนแรกว่าผลการทบสอบให้ผลเป็นลบ[396] แต่ต่อมาในวันที่ 25 มกราคม มีการยืนยันว่าทั้งสามคนติดเชื้อ และถูกส่งตัวไปกักไว้ที่โรงพยาบาลสุไหงบูโลห์ในรัฐเซอลาโงร์[397][398]

วันที่ 16 กุมภาพันธ์ ผู้ป่วยรายที่สิบห้าซึ่งเป็นชาวจีนได้หายป่วยอย่างสมบูรณ์ นับเป็นผู้ป่วยที่หายป่วยเป็นรายที่แปดของประเทศมาเลเซีย[399] ต่อมาก็มีรายงานว่าชาวมาเลเซียอีกคนที่ติดเชื้อก็หายดีเป็นรายที่ 9[400]​ณ​ วันที่​ 24 มีนาคม พ.ศ. 2567 ​มีผู้ติดเชื้อ 5,277,541 ราย และ มีผู้เสียชีวิต 37,348 ราย

เลบานอน

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศเลบานอน พ.ศ. 2563

วันที่ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 ประเทศเลบานอนยีนยันพบผู้ป่วยโควิด-19 รายแรก เป็นหญิงอายุ 45 ปีที่เดินทางมาจากกอม ประเทศอิหร่าน ซึ่งมีผลตรวจหา SARS-CoV-2 เป็นบวก โดยถูกส่งตัวต่อไปยังโรงพยาบาลในเบรุต[401]​ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ มีผู้ติดเชื้อ 1,243,838 ราย และเสียชีวิต ​10,952 ราย

เวียดนาม

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศเวียดนาม

ผู้ป่วยยืนยันสองรายแรกเข้าโรงพยาบาลในวันที่ 22 มกราคม และรับการรักษาที่โรงพยาบาลโช่เซย ในนครโฮจิมินห์ กรณีแรกเป็นชาวจีนที่เดินทางจากนครอู่ฮั่นไปฮานอย เพื่อเยื่ยมลูกชายที่อาศัยอยู่ในเวียดนาม และรายที่สองคือลูกชายของเชื่อว่าติดโรคจากผู้เป็นพ่อ[402] หลังจากที่ยืนยันแล้ว รักษาการรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข สั่งให้เปิดใช้งานศูนย์ป้องกันและควบคุมการแพร่ระบาดฉุกเฉิน[403]

วันที่ 13 กุมภาพันธ์ บิดาของผู้ป่วยดังกล่าวมีผลการทดสอบเป็นบวก และกลายเป็นผู้ป่วยรายที่สิบหก[404] วันที่ 25 กุมภาพันธ์ พวกเขาทั้งหมดได้หายป่วย[405]

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ มีผู้ติดเชื้อ 11,625,195 ราย เสียชีวิต 43,206 ราย

ศรีลังกา

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศศรีลังกา พ.ศ. 2563

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ ผู้เสียชีวิต 16,897 ราย มีผู้ติดเชื้อ 672,754 ราย

สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ พ.ศ. 2563

ผู้ป่วยรายแรกของสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ได้รับการยืนยันในวันที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2563 พรัอมกับครบครัว ของ ชาวอู่ฮั่น[406][407]​ เป็นผู้หญิงชราชาวจีน อายุ 72 ปี และ ลูกชาย อายุ 34 ปี ที่กรณีแรกเป็นชาวจีนเดินทางมาจากนครอู่ฮั่นไปนครดูไบ ซึ่งมีผลตวรจหา SASR-Cov-2 ถูกกักโรค โดยถูกส่งตัวไปเข้าโรงพยาบาลในดูไบ

ณ วันที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 หลังจากชาวเอมิเรตส์ได้ติดเชื้อโรคโควิด-19 เพื่อลูกสาวที่อาศัยอยู่ที่ดูไบ และรายที่สามคือลูกสาวของเชื้อว่าติดโรคกับแม่

วันที่ 2 มืนาคม พ.ศ. 2563 กรุงอาบูดาบียีนยันพบผู้ป่วยโควิด-19 เป็นผู้ชายชาวรัสเซีย อายุ 38 ปี และผู้หญิงชาวรัสเซีย อายุ 36 ปี กรณีแรกเป็นชาวรัสเซียเดินทางจากกรุงมอสโกไปอาบูดาบี ชาวรัสเซียสองคนถูกกักตัวอยู่ที่โรงแรมในอาบูดาบี ต่อมา วันที่ 25 มืนาคม รัฐบาลเอมิเรตส์ได้โอกาศปัญหากับ อาบูดาบีและดูไบ จากปิดชั่วคราว เช่า ร้านอาหาร ร้านกาแฟ โรงภาพยนตร์ และทั้งหมด ยกเว้น โรงพยาบาล และร้านขายยา สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ได้ประกาศปิดพรมแดนที่ตัดกับประเทศซาอุดีอาระเบีย

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ มีผู้ติดเชื้อ 1,067,030 ราย เสียชีวิต 2,349 ราย

สิงคโปร์

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศสิงคโปร์ พ.ศ. 2563

ผู้ป่วยรายแรกในประเทศสิงคโปร์ได้รับการยืนยันในวันที่ 23 มกราคม[408] ต่อมามีการรายงานพบผู้ป่วยในท้องถิ่นเป็นรายแรกเมื่อวันที่ 4 กุมภาพันธ์ ร้านย่งไทฮั่ง (Yong Thai Hang) เป็นร้านค้าที่ให้บริการนักท่องเที่ยวชาวจีนได้รับการระบุเป็นสถานที่ที่เกิดการติดเชื้อ เนื่องจากมีผู้หญิงจำนวนสี่คนที่ไม่เคยเดินทางไปยังประเทศจีนเกิดติดเชื้อไวรัสขึ้น[409]

วันที่ 4 มีนาคม มีผู้ป่วยในประเทศรวม 112 คน[410]

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ มีผู้ติดเชื้อ 3,006,155 ราย จำนวนผู้เสียชีวิต 2,024 ราย

อัฟกานิสถาน

วันที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 มีพลเมืองในเฮรัตอย่างน้อยสามคน ซึ่งเพิ่งเดินทางกลับมาจากกอม ถูกต้องสงสัยว่าติดเชื้อโควิด-19 ตัวอย่างเลือดถูกส่งไปยังคาบูลเพื่อทดสอบเพิ่มเติม[411] ภายหลังอัฟกานิสถานได้ประกาศปิดพรมแดนที่ติดกับอิหร่าน

วันที่ 24 กุมภาพันธ์ มีการยืนยันผู้ป่วยรายแรก ซึ่งเป็นหนึ่งในสามคนจากเฮรัตดังกล่าว โดยเป็นชายอายุ 35 ปีซึ่งมีผลการทดสอบ SARS-CoV-2 เป็นบวก[412]ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ มีผู้เสียชีวิต​ ​7,996 ราย ผู้ติดเชื้อ 234,174 ราย

อาเซอร์ไบจาน

ประเทศอาเซอร์ไบจานมีการยืนยันผู้ป่วยรายแรกในวันที่ 28 กุมภาพันธ์ จากรัสเซีย ซึ่งเคยเพิ่งเดินทางมาจากประเทศอิหร่าน[413] และยังมีการพบผู้ป่วยเพิ่มเติมอีกสองรายในประเทศ ทั้งหมดถูกกักโรค ต่อมาอาเซอร์ไบจานได้ประกาศปิดชายแดนที่ติดกับประเทศอิหร่าน[414]

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ มีผู้เสียชีวิต ​10,400 ราย ผู้ติดเชื้อ 835,234 ราย

คาซัคสถาน

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศคาซัคสถาน พ.ศ. 2563

ประเทศคาซัคสถานยีนยันพบผู้ป่วยโคโรนาไวรัสรายในวันที่ 13 มีนาคม จากจีน ซึ่งเคยเพิ่งเดินทางมาจากประเทศตุรกี และยังมีการพบผู้ป่วยเพิ่มอีกสองรายในประเทศ ทั้งหมดถูกกักโรค ต่อมาคาซัคสถานได้ประกาศปิดพรมแดนที่ติดกับประเทศรัสเซีย ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ ประเทศคาซัคสถาน ​มีผู้​ติดเชื้อ​ 1,411,831 ราย ​และ ผู้​เสียชีวิต ​13,848 ราย

อาร์มีเนีย

ประเทศอาร์มีเนียยืนยันพบผู้ป่วยโคโรนาไวรัสรายแรกในช่วงปลายของวันที่ 29 กุมภาพันธ์ ถึงวันที่ 1 มีนาคม เป็นชาวอาร์มีเนียอายุ 29 ปีที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากประเทศอิหร่านและมีรายงานยืนยันผลทดสอบเป็นบวก ภริยาของบุคคลนี้ได้ถูกนำไปทดสอบเช่นกัน โดยผลออกมาเป็นลบ นายกรัฐมนตรีนิกอล ปาชินยันแถลงว่าผู้ป่วยนั้น "มีอาการดีขึ้นแล้ว" นอกจากนี้ยังมีผู้เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยประมาณ 30 คนถูกนำไปทดสอบและจะถูกกักโรค ซึ่งก่อนหน้านี้อาร์มีเนียได้ประกาศปิดพรมแดนที่ติดกับประเทศอิหร่านไปแล้ว[415]​ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ ​มีผู้เสียชีวิต 8,777 ราย และมี​ผู้ติดเชื้อ 451,831 ราย

อินเดีย

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศอินเดีย
Thumb
แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศอินเดีย
(ณ วันที่ 9 เมษายน 2563):
  พบผู้ป่วยยืนยันแล้ว
  พบผู้ต้องสงสัย

รัฐบาลอินเดียออกคำแนะนำการเดินทางแก่ประชาชน โดยเฉพาะกับนครอู่ฮั่น ซึ่งมีนักศึกษาแพทย์ชาวอินเดียกำลังศึกษาอยู่ประมาณ 500 คน[416]

ผู้โดยสารที่เดินทางมาจากประเทศจีนเข้าสู่ท่าอากาศยานหลักเจ็ดแห่งของประเทศอินเดีย ต้องเดินผ่านเครื่องตรวจจับความร้อน[417][418]

วันที่ 24 มกราคม มีรายงานผู้ต้องสงสัยจำนวนสองราย ซึ่งกำลังเข้ารับการรักษาอยู่ในมุมไบ[419]

ณ​ วันที่​ 24 กันยายน พ.ศ. 2565 รัฐชัมมูและกัศมีร์ เสียชีวิต 4785 ราย

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ จำนวนผู้เสียชีวิตในอินเดียมากถึง 533,570 ราย มีผู้ติดเชื้อ 45,035,393 ราย เฉพาะ หมู่เกาะอันดามันและนิโคบาร์ มีผู้เสียชีวิต 78 ราย

อินโดนีเซีย

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศอินโดนีเซีย พ.ศ. 2563

ประเทศอินโดนีเซียได้ทำการติดตั้งเครื่องตรวจอุณหภูมิที่เกตและท่าเรือโดยกระทรวงอนามัย และยังมีการจัดเตรียมห้องกักโรคที่โรงพยาบาลกว่า 100 แห่ง

อินโดนีเซียประกาศห้ามทุกเที่ยวบินที่เดินทางมาจากจีนแผ่นดินใหญ่เข้า รวมถึงออกจากประเทศ ซึ่งมีผลตั้งแต่วันที่ 5 กุมภาพันธ์เป็นต้นไป และยังยกเลิกการให้ฟรีวีซ่าและวีซ่าเมื่อมาถึงกับบุคคลสัญชาติจีนด้วย และยังห้ามผู้ที่อยู่หรือพำนักในประเทศจีนแผ่นดินใหญ่เป็นเวลาอย่างน้อย 14 วันเข้าหรือผ่านประเทศอินโดนีเซีย[420]

วันที่ 24 กุมภาพันธ์ ชาวอินโดนีเซียจำนวน 9 คนที่เดินทางไปบนเรือไดมอนด์พรินเซสมีผลการทดสอบการติดเชื้อเป็นบวก ขณะที่รัฐบาลอินโดนีเซียเตรียมส่งลูกเรือที่เหลือ 68 คนจาก 188 คนจากเรือเวิลด์ดรีม ไปยังเกาะเซอบารูเคกิล ซึ่งเป็นเกาะที่ไม่มีคนอาศัยอยู่ในบรรดาหมู่เกาะนับพัน[421][422][423]

วันที 2 มีนาคม ทางการอินโดนีเซียได้ยืนยันติดเชื้อว่าพบผู้ป่วย ชาวอินโดนีเซียที่เดินทางกลับมาจากประเทศจีน

วันที่ 4 ตุลาคม ที่ หมู่เกาะมาลูกู พบผู้เสียชีวิต 115 ราย[424]

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ ประเทศอินโดนีเซียมีผู้เสียชีวิตรวม 162,063 ราย ผู้ติดเชื้อ 6,829,221 ราย

อิรัก

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศอิรัก พ.ศ. 2563

ณ​ วันที่​ 24 มีนาคม พ.ศ. 2567​​ ประเทศอิรัก มี ผู้ติดเชื้อรวม 2,465,545 ราย และมีผู้เสียชีวิตจำนวน 25,375 ราย[425]

อิหร่าน

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในประเทศอิหร่าน พ.ศ. 2563

ประเทศอิหร่านเป็นศูนย์กลางการแพร่ระบาดของโลกในทวีปเอเซีย ในวันที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 เจอผู้ติดเชื้อรายแรกที่เมืองกอม (Qom City)

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ พบผู้ติดเชื้อ 7,627,186 ราย ประเทศอิหร่าน มีผู้เสียชีวิต 146,811 ราย

โอมาน

วันที่ 24 กุมภาพันธ์ มีการยืนยันผู้ป่วยโคโรนาไวรัสสองรายแรก เป็นหญิงชาวโอมานสองคนที่กลับมาจากประเทศอิหร่าน[426][427]ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ มีผู้เสียชีวิตรวม 4,628 ราย ผู้ติดเชื้อ 399,449 ราย

อิสราเอล

ณ​ ​​วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ ประเทศอิสราเอล มีผู้เสียชีวิต 12,707 ราย ติดเชื้อ 4,841,772 ราย

ฮ่องกง

บทความหลัก: การระบาดของโคโรนาไวรัสในฮ่องกง พ.ศ. 2563

วันที่ 26 พฤษภาคม​ ศูนย์ปกป้องอนามัยฮ่องกงพบผู้ป่วยรวม 1,206 คน ในฮ่องกง และผู้เสียชีวิต 7 คน[428][429][430]​​​​​ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ ฮ่องกง มีผู้เสียชีวิต 14,924 ราย ติดเชื้อ 2,937,609 ราย

โอเชียเนีย

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 มีจำนวน ​6 ประเทศที่พบว่ามีผู้เสียชีวิตเกิน 300 ได้แก่ ประเทศออสเตรเลีย ประเทศนิวซีแลนด์ ประเทศฟิจิ ประเทศปาปัวนิวกินี เฟรนช์พอลินีเชีย​ นิวแคลิโดเนีย ในจำนวนนี้มี 2 ประเทศที่มีผู้เสียชีวิตเกิน 5000 รายได้แก่ ประเทศออสเตรเลีย และ ประเทศนิวซีแลนด์ พื้นที่ไม่มีผู้เสียชีวิตได้แก่ ประเทศนีวเว โตเกเลา

ทั้งทวีปมีรายงานผู้ติดเชื้อรวม 14,874,585 ราย เสียชีวิตรวม 32,904 ราย เฉพาะจำนวนผู้สียชีวิตคิดเป็น 0.47 % จากจำนวนผู้เสียชีวิตทั่วโลก

ประเทศออสเตรเลีย

Thumb
แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศออสเตรเลีย
(ณ วันที่ 9 เมษายน​ 2563):
  มีรายงานยืนยันผู้ป่วย

วันที่ 25 มกราคม มีการยืนยันผู้ป่วยรายแรก เป็นชายอายุราว 50 ปี ซึ่งเดินทางจากเมืองกว่างโจวมายังเมลเบิร์นในวันที่ 19 มกราคม ผ่านสายการบินไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ CZ321 เขาเข้ารับการรักษาตัวที่ศูนย์การแพทย์โมนาชในเมลเบิร์น[431][432] จากนั้นมีการประกาศว่ามีผู้ป่วยอีกสามรายที่มีผลการทดสอบเป็นบวกในรัฐนิวเซาท์เวลส์[433][434] ต่อมามีการเฝ้าสังเกตอาการอีกหกราย และมีการยืนยันว่าจะเข้ารับการตรวจที่โรงพยาบาลหลังจากเพิ่งเดินทางกลับมาจากนครอู่ฮั่น จากในหกราย มีผู้ต้องสงสัยถึงสองรายที่มีโอกาสติดเชื้อไวรัส ส่วนที่เหลืออีกสี่รายอาจถูกสงสัยว่าติดเชื้อไวรัส[435]

หัวหน้าเจ้าหน้าที่การแพทย์ออสเตรเลีย ระบุว่าเจ้าหน้าที่ความปลอดภัยทางชีวภาพ จะเริ่มคัดกรองผู้โดยสารที่เดินทางมาถึงในสามสัปดาห์โดยเที่ยวบินจากอู่ฮั่นถึงซิดนีย์ ในวันที่ 23 มกราคม ผู้โดยสารจะได้รับแผ่นพับข้อมูล และข้อให้แสดงตัวหากมีไข้หรือต้องสงสัยว่าอาจติดเชื้อโรค[436] รัฐแทสเมเนีย มีผู้เสียชีวิต 13 ราย

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567 มีผู้เสียชีวิตรวม​ 24,414 ราย ผู้ติดเชื้อ 11,853,144 ราย

ประเทศนิวซีแลนด์

วันที่ 28 กุมภาพันธ์ พบผู้ป่วยรายแรกกลับมาจากประเทศอิหร่าน[437] วันที่ 25 มีนาคม ประเทศนิวซีแลนด์ พบผู้ติดเชื้อ 205 ราย รักษาหายแล้ว 22 ราย ส่งผลให้นายกรัฐมนตรีประกาศสถานการณ์ฉุกเฉิน[438] 29 มีนาคม พบผู้เสียชีวิตรายแรก[439]

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ ประเทศนิวซีแลนด์​มีผู้เสียชีวิต 5,697 ราย ​ผู้ติดเชื้อ 2,621,111 ราย หมู่เกาะแชทัม​ เกาะสจวร์ต​ ไม่พบผู้เสียชีวิต

ประเทศฟิจิ

ประเทศฟิจิ​ ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​พบผู้ติดเชื้อ 69,117 ราย เสียชีวิต 885 ราย

ประเทศปาปัวนิวกินี

ประเทศปาปัวนิวกินี ​ณ​ วันที่ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ พบผู้ติดเชื้อ 46,864 ราย เสียชีวิต 670 ราย

เฟรนช์พอลินีเชีย

เฟรนช์พอลินีเชีย ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ พบผู้ติดเชื้อ 79,254 ราย เสียชีวิต 650 ราย

แอฟริกา

ในวันที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2563 นายกรัฐมนตรีประเทศเอสวาตีนี ถึงแก่อสัญกรรมจากการติดเชื้อโควิด 19

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ จำนวนผู้ติดเชื้อพบทั้ง 58 ดินแดน ทั้ง ทวีปแอฟริกา ขณะที่ จำนวนผู้เสียชีวิตพบทั้ง 57 ดินแดน ทั้ง ทวีปแอฟริกา เนื่องจาก เซนต์เฮเลนา ไม่มีผู้เสียชีวิต จำนวนผู้เสียชีวิตมากกว่า 20000 ราย มีจำนวน 3 ประเทศ และจำนวนผู้เสียชีวิตมากกว่า 16,300 ราย มีทั้งหมด 4 ประเทศ

สัดส่วนผู้เสียชีวิตคิดเป็น 3.69 % จากจำนวนผู้เสียชีวิตทั่วโลก

ศูนย์กลางการแพร่ระบาดอยู่ที่ ประเทศแอฟริกาใต้ ประเทศอียิปต์ และ ประเทศตูนิเซีย​

พื้นที่ไม่พบผู้เสียชีวิตได้แก่ เซนต์เฮเลนา

ประเทศแอฟริกาใต้

ประเทศแอฟริกาใต้ เป็นประเทศพบผู้ป่วยรายแรก 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563

ณ​ วันที่ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ ​มีผู้เสียชีวิต 102,595 ผู้ติดเชื้อ 4,076,463 ราย

ประเทศอียิปต์​

Thumb
แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศอียิปต์
(ณ วันที่ 31 มีนาคม 2563):
  มีรายงานยืนยันผู้ป่วย
  มีการรายงานผู้ต้องสงสัย

ประเทศอียิปต์วันที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 อียิปต์ได้ยืนยันติดเชื้อผู้ป่วย มีผู้ชายชาวจีนอายุ 30 ปี ใด้เดินทางมาจาก ประเทศจีน ต้องหา ไวรัสโคโรน่าสายพันธุ์ใหม่ เป็นบวก ทำไห้ชาวอียิปต์ถูกติดเชิ้อโควิด-19 ต้องสั่งไปเข้าโรงพยาบาลในไคโร

วันที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2563 สายการบิน อียิปต์แอร์ ถูกยกเลิกเที่ยวบินแล้ว ต่อมา วันที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2563 ท่าอากาศยานนานาชาติไคโรได้ปิดทำการ อียิปต์ได้ประกาศปิดแดนทะเลประเทศซาอุดีอาระเบีย

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ มีผู้เสียชีวิต 24,613 ผู้ติดเชื้อ 516,023 ราย

ประเทศโมร็อกโก

บทความหลัก: การระบาดทั่วของโคโรนาไวรัสในประเทศโมร็อกโก พ.ศ. 2563

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ มีผู้เสียชีวิต 16,303 ผู้ติดเชื้อ 1,278,992 ราย

ประเทศตูนิเซีย

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ มีผู้เสียชีวิต 29,423 ราย ผู้ติดเชื้อ 1,153,361 ราย

ประเทศเอธิโอเปีย

ณ​ วันที่​ 13 เมษายน พ.ศ. 2567​ ประเทศเอธิโอเปีย ผู้เสียชีวิต 7,574 ผู้ติดเชื้อ 501,157 ราย

เส้นเวลาของการยืนยันผู้ป่วยกรณีแรกเรียงตามประเทศและดินแดน

ข้อมูลเพิ่มเติม วันที่, ประเทศหรือดินแดน ...
ผู้ป่วยกรณีแรกเรียงตามประเทศและดินแดน
วันที่ ประเทศหรือดินแดน
1 ธันวาคม 62 จีน (แผ่นดินใหญ่)
13 มกราคม 63 ไทย
16 มกราคม 63 ญี่ปุ่น
20 มกราคม 63 เกาหลีใต้ • สหรัฐ
21 มกราคม 63 ไต้หวัน[a]
22 มกราคม 63 ฮ่องกง[b] • มาเก๊า[b]
23 มกราคม 63 สิงคโปร์ • เวียดนาม
24 มกราคม 63 ฝรั่งเศส • เนปาล
25 มกราคม 63 ออสเตรเลีย • แคนาดา • มาเลเซีย
27 มกราคม 63 กัมพูชา • เยอรมนี • ศรีลังกา
29 มกราคม 63 ฟินแลนด์ • สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์
30 มกราคม 63 อินเดีย • อิตาลี • ฟิลิปปินส์
31 มกราคม 63 รัสเซีย • สเปน • สวีเดน • สหราชอาณาจักร
4 กุมภาพันธ์ 63 เบลเยียม
14 กุมภาพันธ์ 63 อียิปต์
19 กุมภาพันธ์ 63 อิหร่าน
21 กุมภาพันธ์ 63 อิสราเอล • เลบานอน
24 กุมภาพันธ์ 63 อัฟกานิสถาน • บาห์เรน • อิรัก • คูเวต • โอมาน
25 กุมภาพันธ์ 63 แอลจีเรีย • ออสเตรีย • บราซิล • โครเอเชีย • สวิตเซอร์แลนด์
26 กุมภาพันธ์ 63 จอร์เจีย • กรีซ • นอร์ทมาซิโดเนีย • นอร์เวย์ • ปากีสถาน • โรมาเนีย
27 กุมภาพันธ์ 63 เดนมาร์ก • เอสโตเนีย • เนเธอร์แลนด์ • ไนจีเรีย • ซานมารีโน
28 กุมภาพันธ์ 63 อาเซอร์ไบจาน • เบลารุส • ไอซ์แลนด์ • ลิทัวเนีย • เม็กซิโก • โมนาโก • นิวซีแลนด์ • เวลส์[c]
29 กุมภาพันธ์ 63 เอกวาดอร์ • ไอร์แลนด์ • ลักเซมเบิร์ก • กาตาร์
1 มีนาคม 63 อาร์เมเนีย • เช็กเกีย • สาธารณรัฐโดมินิกัน • แซ็ง-บาร์เตเลมี[d] • แซ็ง-มาร์แต็ง[d] • สกอตแลนด์[c]
2 มีนาคม 63 อันดอร์รา • อินโดนีเซีย • จอร์แดน • ลัตเวีย • โมร็อกโก • โปรตุเกส • ซาอุดีอาระเบีย • เซเนกัล • ตูนิเซีย
3 มีนาคม 63 อาร์เจนตินา • ชิลี • ยิบรอลตาร์[e] • ลิกเตนสไตน์ • ยูเครน
4 มีนาคม 63 หมู่เกาะแฟโร[f] • เฟรนช์เกียนา[g] • ฮังการี • โปแลนด์ • สโลวีเนีย
5 มีนาคม 63 บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา • มาร์ตีนิก[g] • ปาเลสไตน์ • แอฟริกาใต้
6 มีนาคม 63 ภูฏาน • แคเมอรูน • โคลอมเบีย • คอสตาริกา • เปรู • เซอร์เบีย • สโลวาเกีย • โตโก • นครรัฐวาติกัน
7 มีนาคม 63 มัลดีฟส์ • มอลตา • มอลโดวา • ปารากวัย
8 มีนาคม 63 แอลเบเนีย • บังกลาเทศ • บัลแกเรีย
9 มีนาคม 63 บรูไน • ไซปรัส • เกิร์นซีย์[h] • ปานามา
10 มีนาคม โบลิเวีย • บูร์กินาฟาโซ • สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก • จาเมกา • เจอร์ซีย์[h] • เมลียา[i] • มองโกเลีย • นอร์เทิร์นไซปรัส[a] • ตุรกี
11 มีนาคม 63 คิวบา • เฟรนช์พอลินีเชีย[d] • กายอานา • ฮอนดูรัส • โกตดิวัวร์ • เรอูนียง[g]
12 มีนาคม 63 เซนต์วินเซนต์และเกรนาดีนส์ • ตรินิแดดและโตเบโก
13 มีนาคม 63 แอนติกาและบาร์บูดา • อารูบา[j] • หมู่เกาะเคย์แมน[e] • เซวตา[i] • กือราเซา[j] • เอธิโอเปีย • กาบอง • กานา • กัวเดอลุป[g] • กัวเตมาลา • กินี • คาซัคสถาน • เคนยา • คอซอวอ[a] • ปวยร์โตรีโก[k] • เซนต์ลูเซีย • ซูดาน • ซูรินาม • หมู่เกาะเวอร์จินของสหรัฐ[k] • อุรุกวัย • เวเนซุเอลา
14 มีนาคม 63 สาธารณรัฐแอฟริกากลาง • สาธารณรัฐคองโก • อิเควทอเรียลกินี • เอสวาตีนี • มอริเตเนีย • มายอต[g] • นามิเบีย • รวันดา • เซเชลส์
15 มีนาคม 63 แอโครเทียรีและดิเคเลีย[e] • บาฮามาส • กวม[k] • อุซเบกิสถาน
16 มีนาคม 63 เบนิน • กรีนแลนด์[f] • ไลบีเรีย • โซมาเลีย • แทนซาเนีย
17 มีนาคม 63 บาร์เบโดส • แกมเบีย • มอนเตเนโกร • ซินต์มาร์เติน[j]
18 มีนาคม 63 เบอร์มิวดา[e] • จิบูตี • เอลซัลวาดอร์ • คีร์กีซสถาน • มอริเชียส • มอนต์เซอร์รัต[e] • นิวแคลิโดเนีย[l] • นิการากัว • แซมเบีย
19 มีนาคม 63 แองโกลา • ชาด • ฟิจิ • เฮติ • ไอล์ออฟแมน[h] • ไนเจอร์
20 มีนาคม 63 กาบูเวร์ดี • ติมอร์-เลสเต • มาดากัสการ์ • ปาปัวนิวกินี • ยูกันดา • ซิมบับเว
21 มีนาคม 63 หมู่เกาะโอลันด์[m] • สาธารณรัฐไครเมีย[n] • เอริเทรีย • ทรานส์นีสเตรีย[o]
22 มีนาคม 63 โดมินิกา • เกรเนดา • โมซัมบิก • ซีเรีย
23 มีนาคม 63 เบลีซ • พม่า • หมู่เกาะเติกส์และเคคอส[e]
24 มีนาคม 63 เกาะอีสเตอร์[p] • อ่าวกวนตานาโม • ลาว • ลิเบีย
25 มีนาคม 63 หมู่เกาะบริติชเวอร์จิน[e] • กินี-บิสเซา • มาลี • เซนต์คิตส์และเนวิส
26 มีนาคม 63 แองกวิลลา[e]
28 มีนาคม 63 หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา[k]
30 มีนาคม 63 บอตสวานา
31 มีนาคม 63 บุรุนดี • สาธารณรัฐประชาชนโดเนตสค์[q] • สาธารณรัฐประชาชนลูฮันสค์[q] • เซียร์ราลีโอน • ซินต์เอิสตาซียึส[r] • โซมาลีแลนด์[s]
2 เมษายน 63 มาลาวี
3 เมษายน 63 หมู่เกาะฟอล์กแลนด์[e][n]
4 เมษายน 63 เวสเทิร์นสะฮารา[n][t]
5 เมษายน 63 แซงปีแยร์และมีเกอลง[d] • เซาท์ซูดาน
6 เมษายน 63 เซาตูเมและปรินซีปี
7 เมษายน 63 อับคาเซีย[a] • นากอร์โน-คาราบัค[o]
10 เมษายน 63 เยเมน
11 เมษายน 63 ซาบา[r]
16 เมษายน 63 โบแนเรอ[r]
30 เมษายน 63 คอโมโรส • ทาจิกิสถาน
6 พฤษภาคม 63 เซาท์ออสซีเชีย[a]
13 พฤษภาคม 63 เลโซโท
25 กรกฎาคม 63 สาธารณรัฐประชาธิปไตยอาหรับซาห์ราวี[a][n]
3 ตุลาคม 63 หมู่เกาะโซโลมอน
16 ตุลาคม 63 วาลิสและฟูตูนา[d]
28 ตุลาคม 63 หมู่เกาะมาร์แชลล์
พฤศจิกายน 63 บริติชอินเดียนโอเชียนเทร์ริทอรี
6 พฤศจิกายน 63 อเมริกันซามัว [k]
11 พฤศจิกายน 63 วานูอาตู
18 พฤศจิกายน 63 ซามัว
21 ธันวาคม 63 แอนตาร์กติกา
8 มกราคม 64 ไมโครนีเซีย
18 พฤษภาคม 64 คิริบาส
31 พฤษภาคม 64 ปาเลา
6 ตุลาคม 64 สฟาลบาร์
29 ตุลาคม 64 ตองงา
3 ธันวาคม 64 หมู่เกาะคุก
30 ธันวาคม 64 เกาะนอร์ฟอล์ก
6 มีนาคม 65 เกาะคริสต์มาส
9 มีนาคม 65 นีวเว
19 มีนาคม 65 หมู่เกาะโคโคส (คีลิง)
2 เมษายน 65 นาอูรู
8 พฤษภาคม 65 เกาหลีเหนือ
20 พฤษภาคม 65 ตูวาลู
16 กรกฎาคม 65 หมู่เกาะพิตแคร์น
21 ธันวาคม 65 โตเกเลา
 หมายเหตุ 
  20. กรณีผู้ป่วยได้รับการยืนยันในภูมิภาค Laâyoune-Sakia El Hamra ในส่วนที่ควบคุมโดยโมร็อกโก
ปิด


ประเทศที่พบผู้ต้องสงสัย

เอเชีย

ประเทศเกาหลีเหนือ

Thumb
แผนที่การแพร่ระบาดในประเทศเกาหลีเหนือ
(ณ วันที่ 31 มกราคม 2563):
  มีรายงานยืนยันผู้ป่วย
  มีการรายงานผู้ต้องสงสัย

ประเทศเติร์กเมนิสถาน


อ้างอิง

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.