ประเทศเลบานอน

33°50′N 35°50′E

สาธารณรัฐเลบานอน ٱلْجُمْهُورِيَّةُ ٱللُّبْنَانِيَّةُ (อาหรับ) République libanaise (ฝรั่งเศส)
ธงชาติ ตราแผ่นดิน
เพลงชาติ: "เพลงชาติเลบานอน"
ที่ตั้งของประเทศเลบานอน (สีเขียว)
เมืองหลวง และเมืองใหญ่สุด	เบรุต 33°54′N 35°32′E
ภาษาราชการ	อาหรับ[nb 1]
	ฝรั่งเศส
ภาษาท้องถิ่น	อาหรับเลบานอน
กลุ่มชาติพันธุ์ (ค.ศ. 2021[1])	95% อาหรับ[nb 2] 4% อาร์มีเนีย 1% อื่น ๆ
ศาสนา (ประมาณการ[nb 3])	อิสลาม ~28.7% ซุนนี[2] ~28.4% ชีอะฮ์ ~0.6% นิกายอื่น ๆ (อะละวีและอิสมาอีลียะฮ์) คริสต์ ~22% มารอนคาทอลิก[3] ~8% กรีกออร์ทอดอกซ์[4] ~5% เมลไคต์คาทอลิก[5] ~4% อาร์มีเนีย (อัครทูตและคาทอลิก) ~1% ชนกลุ่มน้อย[6] (จาคอไบต์, ซีเรียคาทอลิก, ACOE, แคลเดียน, ละตินคาทอลิกและคอปติก) ~1% อีแวนเจลิคัล[7] ดรูซ ~5.2% ดรูซ[nb 4]
การปกครอง	รัฐเดี่ยว สาธารณรัฐระบบรัฐสภาที่มีการกระจายอำนาจทางการเมืองตามสังกัดศาสนา[8]
• ประธานาธิบดี	โฌแซ็ฟ อาอูน
• นายกรัฐมนตรี	เนาวาฟ ซะลาม
• ประธานรัฐสภา	นะบีฮ์ บัรรี
สภานิติบัญญัติ	รัฐสภา
ก่อตั้ง
• เกรตเตอร์เลบานอน	1 กันยายน ค.ศ. 1920
• ก่อตั้งรัฐธรรมนูญ	23 พฤษภาคม ค.ศ. 1926
• ประกาศเอกราช	22 พฤศจิกายน ค.ศ. 1943
• สิ้นสุดการเป็นอาณัติฝรั่งเศส	24 ตุลาคม ค.ศ. 1945
• ฝรั่งเศสถอนทัพ	17 เมษายน ค.ศ. 1946
• อิสราเอลถอนทัพ	24 พฤษภาคม ค.ศ. 2000
• ซีเรียถอนทัพ	30 เมษายน ค.ศ. 2005
พื้นที่
• รวม	10,452 ตารางกิโลเมตร (4,036 ตารางไมล์) (อันดับที่ 161)
• แหล่งน้ำ (%)	1.8
ประชากร
• ค.ศ. 2022 ประมาณ	5,296,814[9] (อันดับที่ 122)
• ความหนาแน่น	560 ต่อตารางกิโลเมตร (1,450.4 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 21)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)	ค.ศ. 2020 (ประมาณ)
• รวม	78.910 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[10]
• ต่อหัว	11,561 ดอลลาร์สหรัฐ[10]
จีดีพี (ราคาตลาด)	ค.ศ. 2020 (ประมาณ)
• รวม	19.008 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[10]
• ต่อหัว	2,785 ดอลลาร์สหรัฐ[10]
จีนี (ค.ศ. 2011)	31.8[11] ปานกลาง
เอชดีไอ (ค.ศ. 2021)	0.706[12] สูง · อันดับที่ 112
สกุลเงิน	ปอนด์เลบานอน (LBP)
เขตเวลา	UTC+2 (เวลายุโรปตะวันออก)
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง)	UTC+3 (เวลาออมแสงยุโรปตะวันออก)
ขับรถด้าน	ขวามือ[13]
รหัสโทรศัพท์	+961[14]
โดเมนบนสุด	.lb

เลบานอน (อังกฤษ: Lebanon; อาหรับ: لُبْنَان; ฝรั่งเศส: Liban) หรือชื่ออย่างเป็นทางการคือ สาธารณรัฐเลบานอน (อังกฤษ: Republic of Lebanon, Lebanese Republic; อาหรับ: ٱلْجُمْهُورِيَّةُ ٱللُّبْنَانِيَّةُ; ฝรั่งเศส: République libanaise) เป็นประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันตกเฉียงใต้ ติดกับทะเลเมดิเตอร์เรเนียน และถือเป็นหนึ่งใน 15 ดินแดนที่ประกอบเป็น "แหล่งกำเนิดแห่งมนุษยชาติ" (Cradle of Humanity) เลบานอนมีพรมแดนติดกับประเทศซีเรียและประเทศอิสราเอล พรมแดนที่ติดกับประเทศอิสราเอลได้รับการรับรองจากองค์การสหประชาชาติแล้ว แต่พื้นที่บางส่วน เรียกว่า "ชีบาฟามส์" (Shebaa Farms) ตั้งอยู่ในที่ราบสูงโกลันยังคงครอบครองโดยอิสราเอล ซึ่งอ้างว่าเป็นพื้นที่ของซีเรีย กองทัพต่อต้านอ้างว่า "ชีบาฟามส์" เป็นพื้นที่ของเลบานอน และในบางโอกาสก็โจมตีที่มั่นของอิสราเอลภายในพื้นที่ดังกล่าว นอกจากนี้ ซีเรียบำรุงรักษากองทัพที่มีทหารประมาณ 14,000 นายในเลบานอน ชาวเลบานอนที่สนับสนุนเลบานอนอ้างว่าเป็นการอยู่อย่างถูกต้องเนืองจากรัฐบาลเลบานอนได้ขอไว้ ตอนเริ่มสงครามกลางเมืองเมื่อ พ.ศ. 2518 (ค.ศ. 1975) ผู้ที่ไม่เห็นด้วยอ้างว่า การอยู่ของซีเรียเป็นประหนึ่งการยึดครองโดยอำนาจต่างชาติ

ประวัติศาสตร์

เลบานอนอยู่ภายใต้การปกครองของฝรั่งเศส และได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม 1943 หลังจากนั้น เลบานอนได้พัฒนาประเทศจนสามารถรักษาความเป็นศูนย์กลางด้านการค้า การเงินศิลปะและวัฒนธรรมของภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้นับตั้งแต่อดีตไว้ได้ อย่างไรก็ดี ในช่วง ค.ศ. 1975 – 1991 เลบานอนตกอยู่ภายใต้ภาวะสงครามกลางเมือง มีความขัดแย้งระหว่างกลุ่มอาหรับและกลุ่มคริสเตียนในเลบานอน ในที่สุด ทุกฝ่ายสามารถหาข้อยุติและร่วมกันพัฒนาฟื้นฟูประเทศหลังจากภาวะสงครามกลางเมืองอีกครั้ง

ซีเรียเป็นประเทศที่มีอิทธิพลต่อเลบานอนมากที่สุด โดยเฉพาะด้านความมั่นคงและการต่างประเทศ โดยซีเรียได้ส่งกองกำลังรักษาความสงบอยู่ในเลบานอนประมาณ 30,000 คน และจากความสัมพันธ์ที่แนบแน่นดังกล่าว ทำให้กรณีพิพาทเรื่องดินแดนระหว่างซีเรีย เลบานอนกับอิสราเอลไม่มีความคืบหน้า

การเมืองการปกครอง

เลบานอนมีระบอบการปกครองแบบสาธารณรัฐ มีประธานาธิบดีเป็นประมุข

บริหาร

บทความหลัก: รัฐบาลเลบานอน

ฝ่ายบริหารประกอบด้วยคณะรัฐมนตรี 16 นาย มีนายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้าฝ่ายบริหาร

นิติบัญญัติ

บทความหลัก: รัฐสภาแห่งชาติเลบานอน

รัฐสภาแห่งชาติ (National Assembly) มีสมาชิก 128 คน มีวาระดำรงตำแหน่ง 4 ปี (ประธานรัฐสภาแห่งชาติควรเป็นมุสลิมนิกาย Shi’a)

ตุลาการ

บทความหลัก: กฎหมายเลบานอน

ฝ่ายตุลาการมี 4 ศาล ได้แก่ ศาลที่พิจารณาคดีเกี่ยวกับพลเรือนและการพาณิชย์ 3 ศาล และศาลที่พิจารณาคดีเกี่ยวกับคดีอาญาอีก 1 ศาล

การแบ่งเขตการปกครอง

เลบานอนแบ่งเป็น 6 เขตผู้ว่า หรือ มุฮาฟาซอต (mohafazat, เอกพจน์ มุฮาฟาเซาะห์ - mohafazah) ซึ่งแบ่งเป็นเขตย่อยลงไปอีก 25 เขต หรือ อักฎิยะห์ (Aqdya, เอกพจน์ - กอฎออ์ [qadaa]) , และแบ่งเป็นเทศบาลต่าง ๆ ที่รวมหลายเมืองหรือหมู่บ้าน (เมืองหลวงของเขตผู้ว่าจะเป็นตัวเอน)

เขตผู้ว่าเบรุต (Beirut Governorate) :

• เบรุต

เขตผู้ว่าภูเขาเลบานอน (Governorate of Mount Lebanon) :

• บาบดา (Baabda) (บาบดา [Baabda])
• อเลย์ (Aley) (อเลย์ [Aley])
• เมตน์ (Metn) (จเดเดห์ [Jdeideh])
• เคเซอร์วัน (Keserwan) (จูนิเยะห์ [Jounieh])
• ชูฟ (Chouf) (เบเตดดีน [Beiteddine])
• จเบล (Jbeil) (บิบลอส [Byblos])

เขตผู้ว่าเลบานอนเหนือ (Governorate of North Lebanon) :

• ตรีโปลี (Tripoli) (ตรีโปลี [Tripoli])
• อัคคาร์ (Akkar) (ฮัลบา [Halba])
• ซการ์ตา (Zgharta) (ซการ์ตา [Zgharta] / เอห์เดน [Ehden])
• บชาร์ริ (Bsharri) (บชาร์ริ [Bsharri])
• บาตรูน (Batroun) (บาตรูน [Batroun])
• คูรา (Koura) (อัมยูน [Amyoun])
• มานเยห์-ดานน์เยห์ (Manyeh-Dannyeh) (มานเยห์ [Manyeh] / เซร์ดดานน์เยห์ [Seirddanyeh])

เขตผู้ว่าเบกา (Governorate of Beqaa) :

• ซาห์เลห์ (Zahleh) (ซาห์เลห์ [Zahleh])
• บะอัลเบค (Baalbek) (บะอัลเบค [Baalbek])
• เฮอร์เมล (Hermel) (เฮอร์เมล [Hermel])
• ราชายา (Rashaya) (ราชายา [Rashaya])
• เบกาตะวันตก (Western Beqaa) (เจบเจนนีน [Jebjennine]/ ซากบีน [Saghbine])

เขตผู้ว่าเลบานอนใต้ (Governorate of South Lebanon) :

• ซีดอนหรือไซดา (Sidon, Saida) (ซีดอน [Sidon])
• เจซซีน (Jezzine) (เจซซีน [Jezzine])
• ไทร์ (Tyre) (ไทร์ [Tyre])

เขตผู้ว่านาบาตีเยะห์ (Governorate of Nabatyeh) :

• นาบาตีเยะห์ (Nabatyeh) (นาบาตเยห์ [Nabatyeh])
• มาร์เจยูน (Marjeyoun) (มาร์เจยูน [Marjeyoun])
• ฮัสบายา (Hasbaya) (ฮัสบายา [Hasbaya])
• เบนต์จเบล (Beintjbeil) (เบนต์จเบล [Beintjbeil])

ประชากร

ประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวอาหรับ

ศาสนา

บทความหลัก: ศาสนาในประเทศเลบานอน

ศาสนาอิสลามร้อยละ 10 ศาสนาคริสต์ร้อยละ 90^[15]

หมายเหตุ

1. มาตราที่ 11 ของรัฐธรรมนูญเลบานอนระบุว่า: "ภาษาอาหรับเป็นภาษาทางการ กฎหมายจะกำหนดกรณีที่สามารถใช้ภาษาฝรั่งเศสได้" ดู: ภาษาฝรั่งเศสในประเทศเลบานอน
2. หมายเหตุ: ชาวเลบานอนหลายคนไม่ระบุตนเองเป็น "ชาวอาหรับ" แต่ระบุว่าเป็นลูกหลานของชาวคานาอันโบราณและพอใจที่จะเรียกตนเองว่าเป็น "ชาวฟินีเชีย" มากกว่า
3. เนื่องจากเรื่องศาสนาและลัทธิเป็นประเด็นอ่อนไหว ทำให้ไม่มีสำมะโนระดับชาติตั้งแต่ ค.ศ. 1932 ปัจจุบันมีลัทธิศาสนาที่ได้รับการยอมรับในระดับรัฐ 18 ลัทธิ ได้แก่ มุสลิม 4 ลัทธิ, คริสต์ 12 ลัทธิ, ดรูซ 1 ลัทธิ และยิว 1 ลัทธิ
4. หมายเหตุ: ชาวดรูซส่วนใหญ่ไม่ระบุตนเองเป็นมุสลิม แต่รัฐบาลเลบานอนจัดให้ชาวดรูซเป็นหนึ่งในกลุ่มมุสลิมทั้ง 5 ในเลบานอน (ซุนนี, ชีอะฮ์, ดรูซ, อะละวี และอิสมาอีลียะฮ์)