ประเทศตรินิแดดและโตเบโก

ตรินิแดดและโตเบโก (อังกฤษ: Trinidad and Tobago, /ˈtrɪnɪdæd ... toʊbˈeɪɡoʊ/ ^ⓘ) หรือชื่อทางการคือ สาธารณรัฐตรินิแดดและโตเบโก (Republic of Trinidad and Tobago) เป็นชาติที่ตั้งอยู่ในทะเลแคริบเบียนมีบางส่วนติดทวีปอเมริกาใต้ ตั้งอยู่ห่างจากชายฝั่งเวเนซุเอลา 11 กิโลเมตร เป็นรัฐที่เป็นหมู่เกาะ ประกอบด้วยเกาะหลัก 2 เกาะคือ เกาะตรินิแดด เกาะโตเบโก และเกาะเล็กอื่น ๆ อีก 21 เกาะ โดยตรินิแดดเป็นเกาะที่ใหญ่กว่าและมีประชากรมากกว่า ในขณะที่โตเบโกมีขนาดเล็กกว่า (303 ตารางกิโลเมตร ประมาณร้อยละ 6 ของพื้นที่ประเทศทั้งหมด) และมีประชากรน้อยกว่า (50,000 คน ร้อยละ 4 ของจำนวนประชากรทั้งหมด) ในภาษาอังกฤษ พลเมืองมีชื่อเรียกเป็นทางการว่า Trinidadians (ชาวตรินิแดด) หรือ Tobagonians (ชาวโตเบโก) หรือ Citizens of Trinidad and Tobago (ชาวตรินิแดดและโตเบโก) แต่ก็มีชื่อเรียกอย่างไม่เป็นทางการว่า Trinis หรือ Trinbagonians

สาธารณรัฐตรินิแดดและโตเบโก Republic of Trinidad and Tobago (อังกฤษ)
ธงชาติ ตราแผ่นดิน
คำขวัญ: "ร่วมกันเราปรารถนา ร่วมกันเราบรรลุผล" (อังกฤษ: Together We Aspire, Together We Achieve)
เพลงชาติ: "ฟอจด์ฟรอมเดอะเลิฟออฟลิเบอร์ที"
ที่ตั้งของ ประเทศตรินิแดดและโตเบโก  (เขียว) ในทวีปอเมริกาใต้  (เทา)
เมืองหลวง	พอร์ตออฟสเปน 10°40′0″N 61°30′27″W
เมืองใหญ่สุด	ซานเฟอร์นันโด 10°17′N 61°28′W
ภาษาราชการ	อังกฤษ[1]
ภาษาอื่น ๆ	ดูภาษาในตรินิแดดและโตเบโก[2]
กลุ่มชาติพันธุ์ (ค.ศ. 2011)[3]	37.6% อินเดีย 36.3% แอฟริกา 24.4% ผสม    — 7.66% Dougla 0.65% ยุโรป    — 0.06% โปรตุเกส 0.30% จีน 0.11% อเมรินเดียนพื้นเมือง (รวม Santa Rosa First Peoples Community) 0.08% อาหรับ 0.17% อื่น ๆ 6.22% ไม่ระบุ
ศาสนา (ค.ศ. 2011)[3]	63.2% คริสต์ 20.4% ฮินดู 5.6% อิสลาม 2.5% ไม่มี 10.8% อื่น ๆ
การปกครอง	รัฐเดี่ยว สาธารณรัฐประชาธิปไตยระบบรัฐสภา
• ประธานาธิบดี	คริสติน แคนกาลู (อิสระ)
• นายกรัฐมนตรี	กมลา ประสาท-พิเสสร (ยูเอ็นซี)
• ประธานสภา	บริดจิด แอนนิเซตต์-จอร์จ (พีเอ็นเอ็ม)
• ประธานวุฒิสภา	Nigel de Freitas
• ประธานศาลสูงสุด	ไอวอร์ อาร์ชี
สภานิติบัญญัติ	รัฐสภา
• สภาสูง	วุฒิสภา
• สภาล่าง	สภาผู้แทนราษฎร
ก่อตั้ง
• เอกราชจากสหราชอาณาจักร	31 สิงหาคม ค.ศ. 1962
• สนธิสัญญาชากวารามัส[a]	1 สิงหาคม ค.ศ. 1973
• สาธารณรัฐ	1 สิงหาคม ค.ศ. 1976 (ฉลองวันที่ 24 กันยายน)[4][5][6]
พื้นที่
• รวม	5,131 ตารางกิโลเมตร (1,981 ตารางไมล์) (อันดับที่ 164)
• แหล่งน้ำ (%)	น้อยมาก
ประชากร
• ค.ศ. 2020 ประมาณ	1,366,725[7] (อันดับที่ 151)
• สำมะโนประชากร ค.ศ. 2011	1,328,019[8]
• ความหนาแน่น	264 ต่อตารางกิโลเมตร (683.8 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 34)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)	ค.ศ. 2019 (ประมาณ)
• รวม	45.148 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ
• ต่อหัว	32,684 ดอลลาร์สหรัฐ[9]
จีดีพี (ราคาตลาด)	ค.ศ. 2019 (ประมาณ)
• รวม	22.438 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ
• ต่อหัว	16,243 ดอลลาร์สหรัฐ[9]
จีนี (ค.ศ. 2012)	39.0[10] ปานกลาง
เอชดีไอ (ค.ศ. 2019)	0.796[11] สูง · อันดับที่ 67
สกุลเงิน	ดอลลาร์ตรินิแดดและโตเบโก (TTD)
เขตเวลา	UTC-4 (เวลามาตรฐานแอตแลนติก)
รูปแบบวันที่	วว/ดด/ปปปป
ขับรถด้าน	ซ้ายมือ
รหัสโทรศัพท์	+1 (868)
โดเมนบนสุด	.tt
เข้าร่วม แคริคอม

ตรินิแดดและโตเบโกมีลักษณะต่างจากประเทศในภูมิภาคแคริบเบียนที่ใช้ภาษาอังกฤษประเทศอื่น ๆ คือมีการประกอบอุตสาหกรรมเป็นส่วนใหญ่ โดยมีพื้นฐานเศรษฐกิจอยู่บนปิโตรเลียมและปิโตรเคมี

ผู้ที่สืบเชื้อสายมาจากชาวอินเดียและชาวแอฟริกามีจำนวนรวมกันถึงเกือบร้อยละ 80 ของจำนวนประชากร ส่วนที่เหลือเป็นเชื้อชาติผสม, ชาวยุโรป, ชาวจีน และชาวซีเรีย-เลบานอน ตรินิแดดและโตเบโกมีชื่อเสียงในเรื่องงานคาร์นิวัลที่จัดก่อนฤดูถือบวชของคริสต์ (Lenten) และเป็นถิ่นกำเนิดของดนตรีสตีลแพน (Steelpan) และการเต้นลิมโบ เมืองหลวง (พอร์ตออฟสเปน) เป็นผู้เสนอตัวเป็นที่ตั้งสำนักงานเลขาธิการถาวรเขตการค้าเสรีอเมริกา (Free Trade Area of the Americas: FTAA-ALCA)

การเมืองการปกครอง

ฝ่ายบริหาร

ประธานาธิบดี เป็นประมุขของรัฐ นายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้าคณะรัฐบาล ประธานาธิบดีมาจากการเลือกตั้งในแบบคณะผู้เลือกตั้ง (Electroral College) ประกอบด้วยสมาชิกจากวุฒิสภา (Senate) และ สภาผู้แทนราษฎร วาระการดำรงตำแหน่ง 5 ปี และสามารถดำรงตำแหน่งเป็นวาระที่ 2 ได้ ประธานาธิบดีเป็นผู้แต่งตั้งนายกรัฐมนตรี (โดยทั่วไปจะเป็นผู้นำพรรคการเมืองเสียงข้างมาก หรือ ผู้นำรัฐบาลผสม) และเป็นผู้แต่งตั้งคณะรัฐมนตรีจากสมาชิกรัฐสภา

ฝ่ายนิติบัญญัติ

ระบบ 2 สภา (bicameral parliament) ประกอบด้วย (1) วุฒิสภา (Senate) สมาชิก 31 ที่นั่ง 16 ที่นั่งมาจากการแต่งตั้งโดยพรรคการเมืองเสียงข้างมากในสภา 9 ที่นั่งจากการแต่งตั้งโดยประธานาธิบดี (2) สภาผู้แทนราษฎร (house of Representatives) จำนวน 41 เสียง สมาชิกมาจากการแต่งตั้งในระบบคะแนนนิยม วาระการดำรงตำแหน่ง 5 ปี

ฝ่ายตุลาการ

ระบอบกฎหมาย : ระบบกฎหมายจารีตประเพณีของอังกฤษ (English Common Law) มีการตรวจสอบความชอบด้วยกฎหมายในศาลฎีกาสูงสุด รูปแบบ : ศาลสูงสุด (Supreme Court of Judicature) ประกอบด้วยศาลสูง (High Court of Justice และศาลอุทธรณ์ (Court of Appeals) ศาลสูงสุดของศาลอุทธรณ์ได้แก่ สภาองคมนตรี (Privy Council) ในกรุงลอนดอน นอกจากนี้ยังเป็นสมาชิกของ Caribbean Court of Justice (CCJ)

การแบ่งเขตการปกครอง

แผนที่แสดงเขตการปกครองของตรินิแดดและโตเบโก

ประเทศตรินิแดดและโตเบโกแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 9 ภูมิภาค 3 เขตการปกครอง (boroughs) 2 นคร และ 1 เขต (Ward - เขตการเลือกตั้ง)

9 ภูมิภาค ได้แก่ Couva (Tabaquite หรือ Talparo) Diego Martin Mayaro (Rio Claro) Penal (Debe) Princes Town Sangre Grande ซานฮวน (Laventille) Siparia และTunapuna (Piarco)

3 เขตการปกครอง (boroughs) ได้แก่ Arima Chaguanas และPoint Fortin

2 นคร ได้แก่ พอร์ตออฟสเปนและSan Fernando

1 เขต (Ward - เขตการเลือกตั้ง) ได้แก่ โตเบโก

เศรษฐกิจ

ตรินิแดดและโตเบโกมีชื่อเสียงว่าเป็นแหล่งการลงทุนที่ดีสำหรับธุรกิจระหว่างประเทศ ประสบความสำเร็จในการปฏิรูปทางเศรษฐกิจตั้งแต่ปี 2538 ธุรกิจการท่องเที่ยวขยายตัวอย่างรวดเร็วแม้ยังเป็นสัดส่วนที่ไม่มากนักเมื่อเทียบกับธุรกิจท่องเที่ยวในประเทศหมู่เกาะแคริบเบียนอื่นๆ นอกจากนี้ เนื่องจากราคาน้ำมัน ปิโตรเคมี และก๊าซธรรมชาติเหลวซึ่งเป็นสินค้าอุตสาหกรรมของประเทศนี้ขยับตัวสูงขึ้น ทำให้เม็ดเงินลงทุนจากต่างชาติหลั่งไหลเข้ามาและทำให้เศรษฐกิจเติบโตอย่างต่อเนื่อง

ประชากรศาสตร์

เชื้อชาติ

กลุ่มชาติพันธุ์ในประเทศตรินิแดดและโตเบโก
ชาติพันธุ์			ร้อยละ
อินเดีย			40%
แอฟริกา			37.5%
ลูกผสม			18.5%
จีน			0.3%
อื่น ๆ			1.1%

ใน ค.ศ. 2005 มีประชากรร้อยละ 96 หรือประมาณ 1.3 ล้านคนอาศัยอยู่บนเกาะตรินิแดด ส่วนอีกร้อยละ 4 อาศัยอยู่บนเกาะโตเบโก ซึ่งแต่ละเชื้อชาติที่อาศัยอยู่ในประเทศ แสดงให้เห็นถึงประวัติความเป็นมาและการอพยพย้ายถิ่นฐานของกลุ่มชนหลายเชื้อชาติ^[12] มีสองกลุ่มชาติพันธุ์หลักในประเทศคือ แอฟริกา-ตรินิแดด และอินเดีย-ตรินิแดด ทั้งยังมีคนจากชาติอื่น เช่น ลูกผสม, ยุโรป, จีน, ซีเรีย-เลบานอน และกลุ่มอเมรินเดียน เป็นต้น

ศาสนา

ศาสนาในประเทศตรินิแดดและโตเบโก
ศาสนา			ร้อยละ
คริสต์			65.7%
พราหมณ์-ฮินดู			25.6%
อิสลาม			6.6%
อื่น ๆ			2.2%

ประเทศตรินิแดดและโตเบโก ถือเป็นประเทศที่มีความหลากหลายทางศาสนา แต่โดยหลักแล้วประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์ ร้อยละ 65.7 อันมีนิกายโรมันคาทอลิก, แองกลิคัน, เซเวนเดย์แอดเวนติสต์, เพรสไบทีเรียน, เมโธดิส, พยานพระยะโฮวาห์ และอีแวนเจริคัล ขณะที่ศาสนาพราหมณ์-ฮินดู มีศาสนิกร้อยละ 25.6 และศาสนาอิสลาม มีศาสนิกร้อยละ 6.6^[13]

นอกจากนี้ยังศาสนาของชนแอฟริกา คือ สปิริตชวลแบปติสต์ และโอริซา ซึ่งถือเป็นศาสนาที่โตเร็วที่สุด ทำนองเดียวกัน ลัทธิอิแวนเจริคัล (พระวรสาร) และลัทธิอื่นๆ ที่ถือว่านอกรีตของศาสนาคริสต์นั้นก็เติบโตขึ้นในประเทศ ทั้งที่ลัทธิดังกล่าวถูกกำหนดว่าไม่ถูกต้องก็ตาม

มีชุมชนศาสนิกในศาสนาบาไฮ ซึ่งเผยแผ่ศาสนาในประเทศ^[14] และมีกลุ่มศาสนิกยูดาห์กลุ่มเล็ก ๆ ประมาณ 55-100 คน^[15] นอกจากนี้ยังมีกลุ่มที่นับถือศาสนาพุทธ และลัทธิเต๋าในกลุ่มเชื้อสายจีน