tolerować

tolerować (język polski)

wymowa:

^ⓘ, IPA: [ˌtɔlɛˈrɔvat͡ɕ], AS: [tolerovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) odnosić się z pobłażaniem do nagannych zachowań lub zjawisk

(1.2) traktować kogoś lub coś z wyrozumiałością; t. godzić się na obecność jakiejś osoby mimo braku aprobaty dla niej^[1]

(1.3) o organizmie: nie ponosić szkody w wyniku działania określonych bodźców^[1]

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		tolerować
czas teraźniejszy		toleruję	tolerujesz	toleruje	tolerujemy	tolerujecie	tolerują
czas przeszły	m	tolerowałem	tolerowałeś	tolerował	tolerowaliśmy	tolerowaliście	tolerowali
	ż	tolerowałam	tolerowałaś	tolerowała	tolerowałyśmy	tolerowałyście	tolerowały
	n	tolerowałom	tolerowałoś	tolerowało
tryb rozkazujący		niech toleruję	toleruj	niech toleruje	tolerujmy	tolerujcie	niech tolerują
pozostałe formy czas przyszły m będę tolerował, będę tolerować będziesz tolerował, będziesz tolerować będzie tolerował, będzie tolerować będziemy tolerowali, będziemy tolerować będziecie tolerowali, będziecie tolerować będą tolerowali, będą tolerować ż będę tolerowała, będę tolerować będziesz tolerowała, będziesz tolerować będzie tolerowała, będzie tolerować będziemy tolerowały, będziemy tolerować będziecie tolerowały, będziecie tolerować będą tolerowały, będą tolerować n będę tolerowało, będę tolerować będziesz tolerowało, będziesz tolerować będzie tolerowało, będzie tolerować czas zaprzeszły m tolerowałem był tolerowałeś był tolerował był tolerowaliśmy byli tolerowaliście byli tolerowali byli ż tolerowałam była tolerowałaś była tolerowała była tolerowałyśmy były tolerowałyście były tolerowały były n tolerowałom było tolerowałoś było tolerowało było forma bezosobowa czasu przeszłego tolerowano tryb przypuszczający m tolerowałbym, byłbym tolerował tolerowałbyś, byłbyś tolerował tolerowałby, byłby tolerował tolerowalibyśmy, bylibyśmy tolerowali tolerowalibyście, bylibyście tolerowali tolerowaliby, byliby tolerowali ż tolerowałabym, byłabym tolerowała tolerowałabyś, byłabyś tolerowała tolerowałaby, byłaby tolerowała tolerowałybyśmy, byłybyśmy tolerowały tolerowałybyście, byłybyście tolerowały tolerowałyby, byłyby tolerowały n tolerowałobym, byłobym tolerowało tolerowałobyś, byłobyś tolerowało tolerowałoby, byłoby tolerowało imiesłów przymiotnikowy czynny m tolerujący, nietolerujący ż tolerująca, nietolerująca tolerujące, nietolerujące n tolerujące, nietolerujące imiesłów przymiotnikowy bierny m tolerowany, nietolerowany tolerowani, nietolerowani ż tolerowana, nietolerowana tolerowane, nietolerowane n tolerowane, nietolerowane imiesłów przysłówkowy współczesny tolerując, nie tolerując rzeczownik odczasownikowy tolerowanie, nietolerowanie

odmiana:

(1.1-3) koniugacja IV

 

przykłady:

(1.1) Szymon toleruje poglądy Ani, mimo że się z nimi nie zgadza.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dopuszczać, przyzwalać, wytrzymywać, znosić

antonimy:

(1.1) oburzać się, nie godzić się, zakazywać, sprzeciwiać się

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tolerancja ż, tolerancyjność ż, tolerowanie n

przym. tolerancyjny

przysł. tolerancyjnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tolerate
• arabski: (1.1) تسامح, صبر
• azerski: (1.1) dözmək
• bułgarski: (1.1) толерирам
• duński: (1.1) tåle, tolerere; (1.2) tåle, tolerere; (1.3) tåle, tolerere
• esperanto: (1.1) toleri
• francuski: (1.1) tolérer
• hiszpański: (1.1) tolerar; (1.2) tolerar
• koreański: (1.1) 견디다, 버티다, 참다
• niderlandzki: (1.1) aanzien
• niemiecki: (1.1) dulden, tolerieren
• rumuński: (1.1) tolera
• szwedzki: (1.1) tolerera, tåla
• włoski: (1.1) tollerare

źródła:

1. Hasło „tolerować” w: Słownik języka polskiego, praca zbiorowa, pod red. Elżbiety Sobol, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-14627-6, s. 1042.