tolerować

tolerować (język polski)

wymowa:

​^?/i, IPA: [ˌtɔlɛˈrɔvat͡ɕ], AS: [tolerovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		tolerować
czas teraźniejszy		toleruję	tolerujesz	toleruje	tolerujemy	tolerujecie	tolerują
czas przeszły	m	tolerowałem	tolerowałeś	tolerował	tolerowaliśmy	tolerowaliście	tolerowali
	ż	tolerowałam	tolerowałaś	tolerowała	tolerowałyśmy	tolerowałyście	tolerowały
	n	tolerowałom	tolerowałoś	tolerowało
tryb rozkazujący		niech toleruję	toleruj	niech toleruje	tolerujmy	tolerujcie	niech tolerują
pozostałe formy czas przyszły m będę tolerował, będę tolerować będziesz tolerował, będziesz tolerować będzie tolerował, będzie tolerować będziemy tolerowali, będziemy tolerować będziecie tolerowali, będziecie tolerować będą tolerowali, będą tolerować ż będę tolerowała, będę tolerować będziesz tolerowała, będziesz tolerować będzie tolerowała, będzie tolerować będziemy tolerowały, będziemy tolerować będziecie tolerowały, będziecie tolerować będą tolerowały, będą tolerować n będę tolerowało, będę tolerować będziesz tolerowało, będziesz tolerować będzie tolerowało, będzie tolerować czas zaprzeszły m tolerowałem był tolerowałeś był tolerował był tolerowaliśmy byli tolerowaliście byli tolerowali byli ż tolerowałam była tolerowałaś była tolerowała była tolerowałyśmy były tolerowałyście były tolerowały były n tolerowałom było tolerowałoś było tolerowało było forma bezosobowa czasu przeszłego tolerowano tryb przypuszczający m tolerowałbym, byłbym tolerował tolerowałbyś, byłbyś tolerował tolerowałby, byłby tolerował tolerowalibyśmy, bylibyśmy tolerowali tolerowalibyście, bylibyście tolerowali tolerowaliby, byliby tolerowali ż tolerowałabym, byłabym tolerowała tolerowałabyś, byłabyś tolerowała tolerowałaby, byłaby tolerowała tolerowałybyśmy, byłybyśmy tolerowały tolerowałybyście, byłybyście tolerowały tolerowałyby, byłyby tolerowały n tolerowałobym, byłobym tolerowało tolerowałobyś, byłobyś tolerowało tolerowałoby, byłoby tolerowało imiesłów przymiotnikowy czynny m tolerujący, nietolerujący ż tolerująca, nietolerująca tolerujące, nietolerujące n tolerujące, nietolerujące imiesłów przymiotnikowy bierny m tolerowany, nietolerowany tolerowani, nietolerowani ż tolerowana, nietolerowana tolerowane, nietolerowane n tolerowane, nietolerowane imiesłów przysłówkowy współczesny tolerując, nie tolerując rzeczownik odczasownikowy tolerowanie, nietolerowanie

(1.1) odnosić się z pobłażaniem do nagannych zachowań lub zjawisk

(1.2) traktować kogoś lub coś z wyrozumiałością; t. godzić się na obecność jakiejś osoby mimo braku aprobaty dla niej^[1]

(1.3) o organizmie: nie ponosić szkody w wyniku działania określonych bodźców^[1]

odmiana:

(1.1-3) koniugacja IV

 

przykłady:

(1.1) Szymon toleruje poglądy Ani, mimo że się z nimi nie zgadza.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dopuszczać, przyzwalać, wytrzymywać, znosić

antonimy:

(1.1) oburzać się, nie godzić się, zakazywać, sprzeciwiać się

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tolerancja ż, tolerancyjność ż, tolerowanie n

przym. tolerancyjny

przysł. tolerancyjnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tolerate
• arabski: (1.1) تسامح, صبر
• azerski: (1.1) dözmək
• bułgarski: (1.1) толерирам
• duński: (1.1) tåle, tolerere; (1.2) tåle, tolerere; (1.3) tåle, tolerere
• esperanto: (1.1) toleri
• francuski: (1.1) tolérer
• hiszpański: (1.1) tolerar; (1.2) tolerar
• koreański: (1.1) 견디다, 버티다, 참다
• niderlandzki: (1.1) aanzien
• niemiecki: (1.1) dulden, tolerieren
• rumuński: (1.1) tolera
• szwedzki: (1.1) tolerera, tåla
• włoski: (1.1) tollerare

źródła:

1. Hasło „tolerować” w: Słownik języka polskiego, praca zbiorowa, pod red. Elżbiety Sobol, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-14627-6, s. 1042.