imiesłów przymiotnikowy bierny

imiesłów przymiotnikowy bierny (język polski)

wymowa:

​^?/i, IPA: [ĩˈmʲjɛswuf ˌpʃɨ̃mʲjɔtʲɲiˈkɔvɨ ˈbʲjɛrnɨ], AS: [ĩmʹi ̯esu̯uf pšỹmʹi ̯otʹńikovy bʹi ̯erny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• wygł.• nazal.• akc. pob.• i → j 

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	imiesłów przymiotnikowy bierny	imiesłowy przymiotnikowe bierne
dopełniacz	imiesłowu przymiotnikowego biernego	imiesłowów przymiotnikowych biernych
celownik	imiesłowowi przymiotnikowemu biernemu	imiesłowom przymiotnikowym biernym
biernik	imiesłów przymiotnikowy bierny	imiesłowy przymiotnikowe bierne
narzędnik	imiesłowem przymiotnikowym biernym	imiesłowami przymiotnikowymi biernymi
miejscownik	imiesłowie przymiotnikowym biernym	imiesłowach przymiotnikowych biernych
wołacz	imiesłowie przymiotnikowy bierny	imiesłowy przymiotnikowe bierne

(1.1) gram. forma czasownika, która odnosi się do przedmiotu czynności, której przedmiot ten został poddany, np. widziany, pisany, myty; zob. też imiesłów przymiotnikowy bierny w Wikipedii

odmiana:

(1.1) związek zgody,

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. imiesłów, czasowniki w języku polskim

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) past participle
• duński: (1.1) præsens participium passiv
• esperanto: (1.1) pasiva participo
• rosyjski: (1.1) причастие прошедшего времени
• ukraiński: (1.1) пасивний дієприкметник

źródła: