imiesłów przymiotnikowy czynny

imiesłów przymiotnikowy czynny (język polski)

wymowa:

^ⓘ, IPA: [ĩˈmʲjɛswuf ˌpʃɨ̃mʲjɔtʲɲiˈkɔvɨ ˈt͡ʃɨ̃nːɨ], AS: [ĩmʹi ̯esu̯uf pšỹmʹi ̯otʹńikovy čỹ•ny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• wygł.• nazal.• akc. pob.• gemin.• i → j 

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gram. imiesłów, który określa podmiot zdania jako wykonawcę innej czynności, równoczesnej z czynnością orzeczenia zdania

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	imiesłów przymiotnikowy czynny	imiesłowy przymiotnikowe czynne
dopełniacz	imiesłowu przymiotnikowego czynnego	imiesłowów przymiotnikowych czynnych
celownik	imiesłowowi przymiotnikowemu czynnemu	imiesłowom przymiotnikowym czynnym
biernik	imiesłów przymiotnikowy czynny	imiesłowy przymiotnikowe czynne
narzędnik	imiesłowem przymiotnikowym czynnym	imiesłowami przymiotnikowymi czynnymi
miejscownik	imiesłowie przymiotnikowym czynnym	imiesłowach przymiotnikowych czynnych
wołacz	imiesłowie przymiotnikowy czynny	imiesłowy przymiotnikowe czynne

odmiana:

(1.1) związek zgody,

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

zob. imiesłów

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. imiesłów; Czasowniki w języku polskim

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) participle
• duński: (1.1) præsens participium aktiv
• esperanto: (1.1) aktiva participo
• hiszpański: (1.1) participio activo m
• rosyjski: (1.1) действительное причастие, активное причастие
• ukraiński: (1.1) активний дієприкметник

źródła: