kijanka

Podobna pisownia: Kijanka

kijanka (język polski)

kijanki (1.1)

kijanka (1.2)

wymowa:

IPA: [ciˈjãnka], AS: [ḱii ̯ãnka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk-  ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kijanka	kijanki
dopełniacz	kijanki	kijanek
celownik	kijance	kijankom
biernik	kijankę	kijanki
narzędnik	kijanką	kijankami
miejscownik	kijance	kijankach
wołacz	kijanko	kijanki

(1.1) zool. larwa płazów bezogonowych prowadząca wodny tryb życia; zob. też kijanka w Wikipedii

(1.2) etn. hist. narzędzie w postaci kija, deszczułki lub drewnianej łopatki używane dawniej do prania w rzece lub jeziorze, a także do obijania lnu^[1]; zob. też kijanka do prania w Wikipedii

(1.3) mieszkanka miejscowości Kij

(1.4) mieszkanka miejscowości Kije

odmiana:

(1.1-4)

 

przykłady:

(1.1) Ropuchy rozpoczynają swoje życie jako kijanki o ciele podobnym do ryby.

(1.2) Zobaczył swoją kobietę, jak schylona pod mostem, w koszuli i lekkiej spódnicy, prała szmaty kijanką, aż echo rozlegało się po dolinie^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) klepaczka^[3]

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) larwa

(1.2) narzędzie

(1.3) mieszkanka

(1.4) mieszkanka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kij m, kijek m, kijaszek m

zdrobn. kijaneczka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tadpole, polliwog, pollywog, purwiggy, porwigle, powlig; (1.2) washing beetle, battledore, laundry bat
• arabski: (1.1) شُرْغُوف (šurḡūf) m
• asturyjski: (1.1) renacuayu
• azerski: (1.1) çömçəquyruq
• baskijski: (1.1) zapaburu, apaburu, txalburu; (1.2) lixiba-pala
• czeski: (1.1) pulec m
• duński: (1.1) haletudse w
• fiński: (1.1) nuijapää; (1.2) pyykkikarttu, pesukarttu
• francuski: (1.1) têtard; (1.2) battoir m
• hiszpański: (1.1) renacuajo m; (1.2) moza ż, pala ż
• koreański: (1.1) 올챙이 (olch'aengi)
• niemiecki: (1.1) Kaulquappe ż; (1.2) Bleuel m
• norweski (bokmål): (1.1) rumpetroll n; (1.2) banketre n
• nowogrecki: (1.1) γυρίνος m; (1.2) κόπανος m
• rosyjski: (1.1) головастик m
• słowacki: (1.1) žubrienka
• szwedzki: (1.1) grodyngel n; (1.2) klappträ n, klappbräda w
• turecki: (1.1) iribaş
• ukraiński: (1.1) пу́головок m; (1.2) пра́ник m
• wilamowski: (1.2) błouwuł m, błouvuł m, błaojwuł m, błoüweł m

źródła:

1.  Hasło „kijanka” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Bolesław Prus, Placówka, rozdz. II.
3.  Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.