kiełek

Podobna pisownia: Kiełek

kiełek (język polski)

kiełek (1.1)

kiełki (1.1) ziemniaka

mieszanka kiełków (1.2)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kiełek	kiełki
dopełniacz	kiełka	kiełków
celownik	kiełkowi	kiełkom
biernik	kiełek	kiełki
narzędnik	kiełkiem	kiełkami
miejscownik	kiełku	kiełkach
wołacz	kiełku	kiełki

(1.1) bot. cześć zarodka zawierająca część korzeniową i pąk

(1.2) spoż. kulin. skiełkowane nasiona roślin jadalnych w celach spożywczych

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.2) Do ugotowanego pęczaku dodajemy ugotowaną soczewicę oraz pieczarki z cebulą. Wszystko mieszamy i posypujemy natką pietruszki albo kiełkami^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.2) kiełki lucerny / rzodkiewki / słonecznika

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kieł m, kiełkowanie n, kiełkownica ż, wykiełkowanie n, skiełkowanie n

czas. kiełkować ndk., wykiełkować dk., skiełkować dk.

przym. kiełkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) shoot, sprout, chit
• birmański: (1.1) အပင်ပေါက်
• esperanto: (1.1) ĝermo
• francuski: (1.1) brin m
• gudźarati: (1.1) અંકુર m (aṅkura), કૂંપળ ż (kūmpaḷa)
• hiszpański: (1.1) grillo m, germen m
• interlingua: (1.1) germine
• laotański: (1.1) ຈາວ
• niemiecki: (1.1) Keimling m
• rosyjski: (1.1) проросток m, росток m
• serbski: (1.1) клица ż
• szwedzki: (1.1) grodd w; (1.2) grodd w
• tamilski: (1.1) முளை
• wilamowski: (1.1) kȧjm m, kaeim m

źródła:

1. Stanisława Olko, Makrobiotyka w polskiej kuchni czyli Powrót do dawnego naturalnego sposobu odżywiania, 1993, Narodowy Korpus Języka Polskiego.