korzeniowy

korzeniowy (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	korzeniowy		korzeniowa	korzeniowe	korzeniowi	korzeniowe
dopełniacz	korzeniowego		korzeniowej	korzeniowego	korzeniowych
celownik	korzeniowemu		korzeniowej	korzeniowemu	korzeniowym
biernik	korzeniowego	korzeniowy	korzeniową	korzeniowe	korzeniowych	korzeniowe
narzędnik	korzeniowym		korzeniową	korzeniowym	korzeniowymi
miejscownik	korzeniowym		korzeniowej	korzeniowym	korzeniowych
wołacz	korzeniowy		korzeniowa	korzeniowe	korzeniowi	korzeniowe
nie stopniuje się

(1.1) związany z korzeniem, dotyczący korzenia

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Ambrowce tworzą rozłożyste systemy korzeniowe.

składnia:

kolokacje:

(1.1) fałd / kanał / nabieg / napływ / odrost / pasożyt / seler / system / włośnik korzeniowy • burak korzeniowy • kapsis korzeniowy • rozkruszek korzeniowy • wkład koronowo-korzeniowy • brodawka / bryła / bulwa / dźwignia / odmiana / sadzonka / tarcza / torbiel / zębina korzeniowa • cykoria korzeniowa • pietruszka korzeniowa • odrośle / parcie korzeniowe • bóle / nici korzeniowe

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. korzeniówka ż, korzeń mrz, korzonek mrz, korzoneczek mrz, ukorzeniacz mrz, ukorzenianie n, ukorzenienie n, wykorzenianie n, wykorzenienie n, zakorzenianie n, zakorzenienie n, korzennik mos, korzenniczka ż, Korzeniówka ż, korzenie lm nmos, korzeniowiec mrz, Korzenna ż, Korzeńsko n, korzennictwo n, korzonkowanie n

czas. korzenić się ndk., ukorzeniać ndk., ukorzenić dk., zakorzeniać ndk., zakorzenić dk., wykorzeniać ndk., wykorzenić dk., korzonkować ndk.

przym. korzenny, korzenniczy

przysł. korzeniowo, korzennie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. korzeń + -owy

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) kořenitý
• hiszpański: (1.1) radical
• interlingua: (1.1) radicular
• ukraiński: (1.1) кореневий
• węgierski: (1.1) gyökeres
• włoski: (1.1) radicale

źródła: