słonecznik

słonecznik (język polski)

słonecznik (1.2)

słonecznik (1.3)

słonecznik (1.5)

wymowa:

IPA: [swɔ̃ˈnɛt͡ʃʲɲik], AS: [su̯õnečʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	słonecznik
dopełniacz	słonecznika
celownik	słonecznikowi
biernik	słonecznik
narzędnik	słonecznikiem
miejscownik	słoneczniku
wołacz	słoneczniku

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	słonecznik	słoneczniki
dopełniacz	słonecznika	słoneczników
celownik	słonecznikowi	słonecznikom
biernik	słonecznik	słoneczniki
narzędnik	słonecznikiem	słonecznikami
miejscownik	słoneczniku	słonecznikach
wołacz	słoneczniku	słoneczniki

(1.1) bot. Helianthus L.^[1], rodzaj roślin; zob. też słonecznik w Wikipedii

(1.2) pot. słonecznik zwyczajny, Helianthus annuus L.^[2] – wysoka roślina jednoroczna o bardzo dużych (zwykle żółtych) kwiatach, uprawiana dla oleistych nasion lub jako roślina ozdobna; zob. też słonecznik zwyczajny w Wikipedii

(1.3) spoż. owocostan słonecznika (1.2)

(1.4) daw. pot. oparzenie słoneczne

(1.5) spoż. rzecz. zbiorowy nasiona słonecznika (1.2)

(1.6) pasza ze słonecznika (1.1)

odmiana:

(1.1, 1.4-6)

 

(1.2-3)

 

przykłady:

(1.1) Rozróżnia się około 50 gatunków słonecznika.

(1.2) Posialiśmy słoneczniki, żeby wprowadzić tu trochę radości.

(1.3) W wakacje uwielbialiśmy skubać słoneczniki.

(1.4) Jeżeli chcesz uniknąć słonecznika, nie przebywaj aż tyle czasu na słońcu!

(1.5) W tej piekarni można kupić bułki posypane słonecznikiem.

(1.6) Słonecznik może stanowić bardzo wartościową paszę dla zwierząt.

składnia:

kolokacje:

(1.1) gatunek słonecznika

(1.2) siać / uprawiać słoneczniki • plantacja słoneczników • kiełki słonecznika

(1.3) skubać słonecznik • sprzedawać słoneczniki

(1.4) nabawić się słonecznika

(1.5) sprzedawać słonecznik

synonimy:

(1.2) daw. lud. nawrot^[3]

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. słonecznikowy, słoneczny

przysł. słonecznie

rzecz. Słońce n, słońce, słonko

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) od słowa słońce lub słoneczny (słonecznik zawsze obraca kwiat w kierunku słońca)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sunflower; (1.2) sunflower
• arabski: (1.1) عباد الشمس, زهرة الشمس, دوار الشمس
• baskijski: (1.1) ekilore
• białoruski: (1.1) сланечнік m; (1.2) сланечнік m; (1.3) сланечнік m; (1.5) сланечнік m
• bułgarski: (1.1) слънчоглед m; (1.2) слънчоглед m
• chorwacki: (1.1) suncokret m; (1.2) suncokret m
• czeski: (1.1) slunečnice ż; (1.2) slunečnice ż
• dolnołużycki: (1.1) słyńca ż; (1.2) słyńca ż
• dzongkha: (1.1) ཉི་མ་མེ་ཏོག
• esperanto: (1.1) sunfloro; (1.2) sunfloro
• fiński: (1.1) auringonkukka
• francuski: (1.1) tournesol m; (1.2) tournesol m
• górnołużycki: (1.1) słónčnica ż; (1.2) słónčnica ż
• hebrajski: (1.1) חמנית ż (chamanit)
• hiszpański: (1.1) girasol m
• interlingua: (1.1) heliantho
• japoński: (1.2) 向日葵 (ひまわり, himawari)
• jidysz: (1.1) זונרויז ż (zunrojz)
• kataloński: (1.1) gira-sol m; (1.2) gira-sol m
• kazachski: (1.2) күнбағыс, күнбағар
• krymskotatarski: (1.1) künaylan
• litewski: (1.1) saulėgrąža ż
• łaciński: (1.1) Helianthus ż
• niemiecki: (1.1) Sonnenblume ż; (1.2) Sonnenblume ż
• norweski (bokmål): (1.1) solsikke m; (1.2) solsikke m
• nowogrecki: (1.1) ηλίανθος m, ήλιος m; (1.2) ηλίανθος m, ήλιος m
• rosyjski: (1.1) подсолнух m; (1.2) подсолнух m
• słoweński: (1.1) sončnica ż; (1.2) sončnica ż
• szwedzki: (1.1) solros w; (1.2) solros w
• tybetański: (1.1) ཉི་མ་མེ་ཏོག
• ukraiński: (1.1) соняшник m, сонях m
• węgierski: (1.1) napraforgó
• wilamowski: (1.1) słuənečnik m; (1.2) słuənečnik m; (1.3) słuənečnik m; (1.5) słuənečnik m
• włoski: (1.1) elianto m; (1.2) girasole m

źródła:

1.  Hasło „Helianthus” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
2.  Hasło „Helianthus annuus” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
3. Teresa Skubalanka, Polskie nazewnictwo roślin. Struktura zbioru, „Annales Universitates Mariae Curie-Skłodowska Lublin-Polonia”, vol. XXVII/2009, s. 138.