plantacja

plantacja (język polski)

wymowa:

IPA: [plãnˈtat͡sʲja], AS: [plãntacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	plantacja	plantacje
dopełniacz	plantacji	plantacji / przest. plantacyj[1]
celownik	plantacji	plantacjom
biernik	plantację	plantacje
narzędnik	plantacją	plantacjami
miejscownik	plantacji	plantacjach
wołacz	plantacjo	plantacje

(1.1) obszar zajęty pod uprawę na wielką skalę jednej rośliny o znaczeniu przemysłowym

(1.2) gospodarstwo rolne specjalizujące się w uprawie rośliny na skalę przemysłową

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.2) Brazylia znana jest między innymi z ogromnych plantacji kawy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) plantacja kawy / herbaty / bawełny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. planty nmos, plant mrz, plantator mos

przym. plantacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. plantation^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) plantation
• baskijski: (1.1) plantazio
• białoruski: (1.1) плантацыя ż; (1.2) плантацыя ż
• bułgarski: (1.1) плантация ż; (1.2) плантация ż
• czeski: (1.1) plantáž ż
• duński: (1.1) plantage w
• francuski: (1.1) plantation ż
• hiszpański: (1.1) plantación ż
• kataloński: (1.1) plantació ż
• niderlandzki: (1.1) plantage ż
• niemiecki: (1.1) Plantage ż
• nowogrecki: (1.1) φυτεία ż
• rosyjski: (1.1) плантация ż; (1.2) плантация ż
• szwedzki: (1.1) plantage w
• turecki: (1.1) plantasyon
• ukraiński: (1.1) плантація ż
• węgierski: (1.1) ültetvény
• włoski: (1.1) piantagione ż

źródła:

1.  Hasło „plantacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
2.  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.