kara

Podobna pisownia: Kara • Kára • kära • kärra

kara (język polski)

kara (1.1) chłosty

kara (1.2)

wymowa:

​^?/i, IPA: [ˈkara], AS: [kara]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dolegliwość wymierzona jako sankcja

(1.2) gw. (Górny Śląsk) taczka^[1][2]

rzeczownik, rodzaj nijaki, forma fleksyjna

(2.1) M. i B. lm od: karo

przymiotnik, forma fleksyjna

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kara	kary
dopełniacz	kary	kar
celownik	karze	karom
biernik	karę	kary
narzędnik	karą	karami
miejscownik	karze	karach
wołacz	karo	kary

(3.1) M. lp, ż od: kary

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Za karę ojciec odebrał jej kluczyki od samochodu.

(1.1) Sąd skazał oskarżonego na karę dwóch lat więzienia.

(1.2) Wciepnij maras na kara.

składnia:

kolokacje:

(1.1) za karę • najwyższy wymiar kary

(1.2) jechać karą

synonimy:

(1.2) gw. (Górny Śląsk) targocz, tragocz

antonimy:

(1.1) nagroda

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1)

rzecz. karnista, karnistyka, skaranie, ukaranie

czas. karać, karny, pokarać, ukarać

przym. bezkarny, karalny, karny, ukarany, niekarany, niekaralny

(1.2)

czas. karnąć

związki frazeologiczne:

kara boska • bez kary dziecka się nie wychowa; zobacz też: przysłowia o karze

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: taczka

• angielski: (1.1) punishment
• arabski: (1.1) عذاب, عقاب, جزاء, عقوبة
• baskijski: (1.1) zigor
• chorwacki: (1.1) kazna ż
• czeski: trest
• duński: (1.1) straf w
• esperanto: (1.1) puno
• estoński: (1.1) karistus
• fiński: (1.1) rangaistus
• francuski: (1.1) châtiment m, peine ż
• hiszpański: (1.1) castigo m, pena ż
• islandzki: (1.1) refsing ż, ráðning ż
• japoński: (1.1) 罰(ばつ)
• litewski: (1.1) bauda ż
• łaciński: (1.1) poena
• niderlandzki: (1.1) straf ż
• niemiecki: (1.1) Strafe ż
• nowogrecki: (1.1) τιμωρία ż, ποινή ż
• perski: (1.1) عذاب
• rosyjski: (1.1) наказание
• rumuński: (1.1) pedeapsă ż
• slovio: (1.1) kara (кара)
• słoweński: (1.1) kazen
• szwedzki: (1.1) straff n
• turecki: (1.1) ceza
• tuvalu: (1.1) fakasalaga
• ukraiński: (1.1) покарання n, кара ż
• wilamowski: (1.1) śtröf, kora ż

źródła:

1. Ligoń Stanisław Bery i bojki śląskie. Karlik z "Kocyndra", Opole 1932, str. 3
2. Joanna Furgalińska, Ślónsko godka. Ilustrowany słownik dla Hanysów i Goroli, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010, ISBN 978-83-01-16438-6, s. 65.

kara (esperanto)

morfologia:

kar•a

wymowa:

​^?/i ​^?/i ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

	ununombro	multenombro
nominativo	kara	karaj
akuzativo	karan	karajn

(1.1) drogi, miły, kochany

(1.2) przest. drogi, kosztowny

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Ho, mia kara amiko! → O, mój drogi przyjacielu!

(1.1) Tio estis tro kara. → To było zbyt drogie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) amata

(1.2) multekosta

antonimy:

(1.1,2) malkara

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kara (język karaimski)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) czarny

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz karaimski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

kara (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) taczka^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Roman Drzeżdżon, Grzegorz J. Schramke, Słowniczek polsko-kaszubski, Region, Gdynia 2003-2012, ISBN 978-83-7591-191-6.

kara (język kornijski)

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) kochać

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kerensa

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kara (slovio)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

кара

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) kara

(1.2) mandat

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kara (język turecki)

wymowa:

IPA: [ka'ɾa]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) ląd, ziemia

przymiotnik

(2.1) czarny

(2.2) przen. czarny, zły, niepomyślny

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) karaya çıkmak (wychodzić na ląd [ze statku])

(2.1) karaborsa • Karadeniz • kara haber • kara liste • kara mizah

synonimy:

(2.1) siyah

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

(2.2) kara kara düşünmek (mieć czarne myśli)

etymologia:

uwagi:

źródła: