karo

Podobna pisownia: Karo • Karoo • karoo • karó • káro • káró

karo (język polski)

karo (1.1)

kara (1.1)

suknia z dekoltem karo (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈkarɔ], AS: [karo] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) karc. kolor w kartach oznaczony czerwonym rombem; karta tego koloru; zob. też karo w Wikipedii

(1.2) dekolt w kształcie kwadratu

przymiotnik

(2.1) należący do kar (1.1)

rzeczownik, forma fleksyjna

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	karo	karo
dopełniacz	karo	karo
celownik	karo	karo
biernik	karo	karo
narzędnik	karo	karo
miejscownik	karo	karo
wołacz	karo	karo

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	karo	kara
dopełniacz	kara	kar
celownik	karu	karom
biernik	karo	kara
narzędnik	karem	karami
miejscownik	karze	karach
wołacz	karze	kara

(3.1) W. lp zob. kara

odmiana:

(1.1) nieodm.,

 

lub

 

(2.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Miałem w ręku pięć kar.

(1.2) Na sylwestra kupiła czarną sukienkę karo.

(2.1) Dołożyłem dwójkę karo.

składnia:

kolokacje:

(1.1) grać / wistować / wyjść w kara • małe karo

(2.1) as / dwójka / trójka / … / walet / dama / król karo • jeden (raz) / dwa / trzy / cztery karo (w licytacji brydżowej)

synonimy:

(1.1) dzwonek, poduszka, reg. pozn. szalek, reg. śl. szel

(2.1) karowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. karowy

związki frazeologiczne:

(1.1) kto gra karo, przegra zaro (sic!)

etymologia:

franc. carreau → kwadracik^[1]

uwagi:

(2.1) zawsze po rzeczowniku lub liczebniku

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) diamonds lm; (2.1) of diamonds
• baskijski: (1.1) diamante; (2.1) diamante
• bułgarski: (1.1) каро n
• duński: (1.1) ruder w; (2.1) ruder
• esperanto: (1.1) karoo; (2.1) karoa
• fiński: (1.1) ruutu
• interlingua: (1.1) diamante
• japoński: (1.1) ダイヤ (daiya)
• kataloński: (1.1) diamant m
• niemiecki: (1.1) Karo n
• nowogrecki: (1.1) καρό n
• rosyjski: (1.1) бубна ż; (2.1) бубен
• słowacki: (1.1) káro n
• szwedzki: (1.1) ruter w
• węgierski: (1.1) káró
• włoski: (1.1) quadri m lm

źródła:

1.  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

karo (esperanto (morfem))

karo (1.1)

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) karc. karo

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. karoo

przym. karoa

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

karo (język jaćwieski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) walka^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

odziedziczone z prabałtosł. *karyas, z praindoeur. *kóryos, z *ker- → armia

por. litew. kãras, łot. karš

uwagi:

źródła:

1.  Zigmas Zinkevičius, „Lenkų-jotvingių žodynėlis?“, Baltistica, t. 21, cz. 1, 1985, s. 74.