dzikuska

dzikuska (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dzikuska	dzikuski
dopełniacz	dzikuski	dzikusek
celownik	dzikusce	dzikuskom
biernik	dzikuskę	dzikuski
narzędnik	dzikuską	dzikuskami
miejscownik	dzikusce	dzikuskach
wołacz	dzikusko	dzikuski

(1.1) kobieta niecywilizowana

(1.2) kobieta nieobyta towarzysko

(1.3) reprezentantka obcej cywilizacji

(1.4) prostaczka

(1.5) kobieta nieśmiała

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.2) Pan sprzedał swoją duszę za nic; rzucił ją pan do stóp nędznej dzikuski, która zrobiła już z pana pomiotło, i wkrótce zabije pana tak czy inaczej, przez swą miłość albo nienawiść.^[1]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. dziczeć ndk., zdziczeć dk., dzikować ndk.

przym. dziczy, dziki, półdziki

przysł. dziko, półdziko

rzecz. dziki mos, zdziczenie n

rzecz. dzikość ż, dzik m, dziczyzna ż, dzicz ż, dzikarz m, dziczenie n, dzikowanie n, dzikusek m

forma męska dzikus m

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dzikus + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: dzikus

• bułgarski: (1.1) дивачка ż
• rosyjski: (1.1) дика́рка ż, ва́рварка ż, ва́рварша ż; (1.2) дика́рка ż, дереве́нщина ż, колхо́зница ż; (1.3) дика́рка ż, иноро́дица ż; (1.4) дика́рка ż, проста́чка ż; (1.5) скро́мница ż, тихо́ня ż, се́рая мышь ż

źródła:

1. Joseph Conrad, Wykolejeniec