obcy

obcy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɔpt͡sɨ], AS: [opcy], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś nienależący do danej grupy

(1.2) s.f. pozaziemski przybysz

(1.3) pochodzący z innych miejsc niż te nam znane

(1.4) wnoszący nowe jakości i informacje, wcześniej nieznane danej jednostce czy w danym społeczeństwie

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	obcy	obcy
dopełniacz	obcego	obcych
celownik	obcemu	obcym
biernik	obcego	obcych
narzędnik	obcym	obcymi
miejscownik	obcym	obcych
wołacz	obcy	obcy

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	obcy		obca	obce	obcy	obce
dopełniacz	obcego		obcej	obcego	obcych
celownik	obcemu		obcej	obcemu	obcym
biernik	obcego	obcy	obcą	obce	obcych	obce
narzędnik	obcym		obcą	obcym	obcymi
miejscownik	obcym		obcej	obcym	obcych
wołacz	obcy		obca	obce	obcy	obce
stopień wyższy bardziej obcy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik bardziej obcy bardziej obca bardziej obce bardziej obcy bardziej obce dopełniacz bardziej obcego bardziej obcej bardziej obcego bardziej obcych celownik bardziej obcemu bardziej obcej bardziej obcemu bardziej obcym biernik bardziej obcego bardziej obcy bardziej obcą bardziej obce bardziej obcych bardziej obce narzędnik bardziej obcym bardziej obcą bardziej obcym bardziej obcymi miejscownik bardziej obcym bardziej obcej bardziej obcym bardziej obcych wołacz bardziej obcy bardziej obca bardziej obce bardziej obcy bardziej obce
stopień najwyższy najbardziej obcy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik najbardziej obcy najbardziej obca najbardziej obce najbardziej obcy najbardziej obce dopełniacz najbardziej obcego najbardziej obcej najbardziej obcego najbardziej obcych celownik najbardziej obcemu najbardziej obcej najbardziej obcemu najbardziej obcym biernik najbardziej obcego najbardziej obcy najbardziej obcą najbardziej obce najbardziej obcych najbardziej obce narzędnik najbardziej obcym najbardziej obcą najbardziej obcym najbardziej obcymi miejscownik najbardziej obcym najbardziej obcej najbardziej obcym najbardziej obcych wołacz najbardziej obcy najbardziej obca najbardziej obce najbardziej obcy najbardziej obce

(2.1) nienależący do jakiegoś kręgu

(2.2) taki, o którym niewiele wiadomo

(2.3) niewłaściwy, w danym miejscu

(2.4) może być stosowane do każdego, kto znajdzie się w nieznanym miejscu czy wśród ludzi, którzy go nie znają

odmiana:

(1.1)

 

(2.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Na teren zakładu obcym wstęp wzbroniony.

składnia:

kolokacje:

(2) wyraz obcy • język obcy

(2.3) ciało obce

synonimy:

(1.1) nieznajomy, nieznany, cudzy, osoba postronna

(1.2) kosmita, ufoludek

(2.1) nieznajomy, nieznany, cudzy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. obca ż, obcość ż, obczyzna ż, obcowanie n, wyobcowanie n, wyobcowywanie n

czas. obcować ndk., wyobcować dk., wyobcowywać ndk.

przym. wyobcowany

przysł. obco

tem. słow. obco-

związki frazeologiczne:

co swój, to nie obcy • lepsza u matki polewka niż u obcych marcepany

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• afrykanerski: (1.1) vreemdeling; (1.3) vreemdeling; (2.1) vreemd
• angielski: (1.1) alien; (2.1) foreign
• arabski: (1.1) غريب ,عجمي (2.1) ;غريب ,عجمي
• białoruski: (1.1) чужы
• czeski: (2.1) cizí
• duński: (2.1) fremmed
• esperanto: (1.1) fremdulo; (2.1) fremda
• francuski: (1.1) étranger
• gudźarati: (2.1) અજાણ્યું (ajāṇyuṁ)
• hebrajski: (1.1) זרה ż (zara); (2.1) זר (zar)
• hiszpański: (1.1) extraño, ajeno; (2.1) extranjero
• kaszubski: (2.1) cëzy
• kataloński: (1.1) desconegut m; (2.1) estrany
• łaciński: (1.3) peregrinus m; (2.1) alienus m
• marathi: (2.1) उपरे; (2.3) उपरे
• niemiecki: (2.1) ortsfremd
• rosyjski: (1.1) чужой m, посторонний m; (2.1) чужой, посторонний
• rumuński: (1.1) străin
• sanskryt: (1.1) निष्ट्य
• szwedzki: (2.1) främmande
• tagalski: (1.1) dayuhan
• wilamowski: (2.1) fremd, fremder
• włoski: (1.1) alieno, forestiero, estraneo

źródła: