dzik

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...

Zamknij

(1.1) zool. gatunek ssaka z rzędu parzystokopytnych; zob. też dzik w Wikipedii; (1.2) pot. osoba nietowarzyska
odmiana:: (1.1-2)
przykłady:: (1.1) Nagle konający dzik podniósł się i zaatakował.
składnia:
kolokacje:
synonimy:: (1.1) gw. (Poznań) wieprz^[1]; (1.2) odludek, samotnik, borsuk, pustelnik
antonimy:
hiperonimy:: (1.1) ssak
hiponimy:: (1.1) odyniec, locha, warchlak, pasiak, wycinek
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: rzecz. dziczek mzw/mos/mrz, dzikus m, dziki m, dzicz ż, dziczyzna ż, dziczenie n, zdziczenie n, dzikarz m, dzikuska ż; czas. dziczeć ndk., zdziczeć dk.; przym. dziki, dziczy; przysł. dziko
związki frazeologiczne:: suszyć jak dzika po szyszkach
etymologia:: prasł. *dikъ → nieoswojony < praindoeur. *dʰiHkos
uwagi:: (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki
tłumaczenia:

angielski: (1.1) boar, wild boar
baskijski: (1.1) basurde
białoruski: (1.1) дзік m, кабан m
bułgarski: (1.1) дива свиня ż
czeski: (1.1) divočák m
dolnołużycki: (1.1) źiwjak m
duński: (1.1) vildsvin w
esperanto: (1.1) apro
fiński: (1.1) villisika
francuski: (1.1) sanglier m
hiszpański: (1.1) jabalí m
ido: (1.1) apro
islandzki: (1.1) villisvín n
jidysz: (1.1) קאַבאַן m (kaban), וואַלד־חזיר m (wald-chazer)
kaszubski: (1.1) dzëk m
kataloński: (1.1) senglar m
koreański: (1.1) 멧돼지
litewski: (1.1) šernas m
luksemburski: (1.1) Wëllschwäin n
łaciński: (1.1) aper m/ż
niderlandzki: (1.1) everzwijn n
niemiecki: (1.1) Wildschwein n
norweski (bokmål): (1.1) villsvin
nowogrecki: (1.1) αγριογούρουνο n
portugalski: (1.1) javali
rosyjski: (1.1) каба́н m, вепрь m
słowacki: (1.1) diviak m
szwedzki: (1.1) vildsvin n
ukraiński: (1.1) кабан m
wilamowski: (1.1) wyłdy śwajn
włoski: (1.1) cinghiale m

[1]
Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 252.

dzik (język polski)