dobroć

dobroć (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈdɔbrɔt͡ɕ], AS: [dobroć] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dobroć	dobroci
dopełniacz	dobroci	dobroci
celownik	dobroci	dobrociom
biernik	dobroć	dobroci
narzędnik	dobrocią	dobrociami
miejscownik	dobroci	dobrociach
wołacz	dobroci	dobroci

(1.1) cecha postępowania odznaczająca się życzliwością

(1.2) cecha tego, co jest dobre

(1.3) fiz. wielkość charakteryzująca ilościowo układ rezonansowy; zob. też dobroć w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Rozwijaj pełną miłości dobroć względem wszystkich istot, bez rozróżniania.^[1]

(1.1) Lecz ja, o Panie, ślę moją modlitwę do Ciebie, / w czasie łaskawości, o Boże; / wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci, / w zbawczej Twej wierności!^[2]

(1.2) Młodsza córka, która była wiernym portretem swojego ojca pod względem swojej dobroci i prawości, oprócz tego była jedną z najpiękniejszych dziewcząt, które można było znaleźć.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dobre n, dobry mrz, dobro n, dobrota ż, Dobra ż

przym. dobrotliwy, dobry

przysł. dobrze

wykrz. dobrze, dobry

związki frazeologiczne:

nie jest to dobroć lepszym być od najgorszego • milczenie bliższe chytrości niż dobroci • czego dobrocią nie zrobisz, tego złością nie wskórasz • po dobroci

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) goodness
• arabski: (1.1) حنان, طيبة, حسن‎ (1.2) صلاح
• baskijski: (1.1) ontasun
• białoruski: (1.1) дабрата ż, дабрыня ż
• brithenig: (1.2) bondad
• czeski: (1.1) dobrota ż
• duński: (1.2) godhed w
• francuski: (1.1) bonté ż; (1.2) bonté ż
• grenlandzki: (1.1) ajunngissuseq
• hiszpański: (1.1) bondad ż; (1.2) bondad ż
• karaimski: (1.1) йахшылых; (1.2) йахшылых
• kataloński: (1.1) bonesa ż
• łaciński: (1.1) bonitas ż
• niemiecki: (1.1) Güte ż, Gütigkeit ż
• nowogrecki: (1.1) καλοσύνη ż
• portugalski: (1.1) bondade ż
• rosyjski: (1.1) доброта ż
• ukraiński: (1.1) доброта ż
• wilamowski: (1.1) git ż
• włoski: (1.1) bontà ż
• wolof: (1.1) baaxaay

źródła:

1. Budda Śakjamuni, Sutra dobroci
2. Księga Psalmów 69,14, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Augustyn Jankowski, Lech Stachowiak).