łuk

Podobna pisownia: Luk • luk • lukk • Luuk • luukk • Łuk.

łuk (język polski)

łuczniczka z łukiem (1.1)

łuk (1.2)

łuk (1.3) rzeki

łuk (1.4) paraboli

łuk (1.5)

wymowa:

​^?/i, IPA: [wuk], AS: [u̯uk]

homofon: ług

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	łuk	łuki
dopełniacz	łuku	łuków
celownik	łukowi	łukom
biernik	łuk	łuki
narzędnik	łukiem	łukami
miejscownik	łuku	łukach
wołacz	łuku	łuki

(1.1) sport. wygięta broń miotająca strzały przez napięcie liny łączącej jej oba końce i nadanie tak strzale energii; zob. też łuk (broń) w Wikipedii

(1.2) archit. element budowli w kształcie łuku (1.1); zob. też łuk (architektura) w Wikipedii

(1.3) każdy kształt przypominający łuk (1.1)

(1.4) mat. różniczkowalny odcinek krzywej

(1.5) fiz. widoczny przepływ prądu elektrycznego między dwoma elektrodami; zob. też łuk elektryczny w Wikipedii

odmiana:

(1.1-5)

 

przykłady:

(1.1) Żołnierz napiął łuk i wystrzelił.

(1.2) Wejście katedry zdobiły łuki.

(1.3) Rzeka otaczała pastwiska szerokim łukiem.

(1.4) Trudno jest dokładnie obliczyć długość łuku.

(1.5) Między przewodami pojawił się łuk.

składnia:

kolokacje:

(1.1) strzelać z łuku napiąć łuk

(1.2) łuk triumfalny

(1.3) łuk rzeki / tęczy • szeroki łuk

(1.4) długość / promień łuku

(1.5) gasić łuk • łuk się pali

synonimy:

(1.5) wyładowanie, zwarcie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.1) majdan, ramię, cięciwa

wyrazy pokrewne:

rzecz. łucznik m, łuczniczka ż, łucznictwo n

zdrobn. łuczek m

przym. łukowy, łukowaty, łuczny

przysł. łukowo, łukiem

związki frazeologiczne:

omijać szerokim łukiem • tere-fere kuku, strzela baba z łuku

etymologia:

może st.czes. luk, st.rus. lukъ < prasł. *lǫkъ^[1]

uwagi:

(1.1) por. kusza; ballista

tłumaczenia:

• albański: (1.1) hark m
• angielski: (1.1) bow; (1.2) arch; (1.3) bend, curve; (1.4) arc; (1.5) arc
• arabski: (1.1) قوس m; (1.2) قنطرة ż
• arumuński: (1.1) arcu
• asturyjski: (1.1) arcu
• baskijski: (1.1) arku, uztai; (1.2) arku; (1.4) arku; (1.5) arku
• białoruski: (1.1) лук m
• bretoński: (1.1) gwareg
• bułgarski: (1.1) лък m; (1.2) арка ż
• chorwacki: (1.1) luk m; (1.2) luk m; (1.3) luk m; (1.4) luk m
• czirokeski: (1.1) ᎦᏦᏗ (gatsodi)
• duński: (1.1) bue w; (1.2) bue w
• esperanto: (1.1) pafarko, arko; (1.2) arko, arkaĵo; (1.3) arko; (1.4) arko; (1.5) arko
• fiński: (1.1) jousi
• francuski: (1.1) arc m
• gocki: (1.1) 𐌱𐍉𐌲𐌰 m
• grenlandzki: (1.1) orseq
• hawajski: (1.1) keʻa
• hiszpański: (1.1) arco m; (1.2) arco m; (1.3) arco m; (1.4) arco m; (1.5) arco m
• interlingua: (1.1) arco
• islandzki: (1.1) bogi m, örk m; (1.2) bogi m, örk m; (1.3) bogi m, örk m; (1.4) bogi m, örk m
• japoński: (1.1) 弓(ゆみ)
• kataloński: (1.1) arc m; (1.2) arc m; (1.3) arc m; (1.4) arc m
• koreański: (1.1) 활 (hoal)
• łaciński: (1.1) arcus m; (1.2) arcus m; (1.3) arcus m; (1.4) arcus m
• niderlandzki: (1.1) boog m
• niemiecki: (1.1) Bogen m; (1.2) Bogen m; (1.3) Bogen m; (1.4) Bogen m; (1.5) Bogen m
• niwchijski: (1.1) пуньдь (puņd̦)
• nowogrecki: (1.1) τόξο n; (1.2) τόξο n; (1.3) τόξο n; (1.4) τόξο n; (1.5) τόξο n
• portugalski: (1.1) arco m; (1.2) arco m; (1.3) arco m; (1.4) arco m; (1.5) arco m
• rosyjski: (1.1) лук m; (1.2) арка ż; (1.3) дуга ż; (1.4) дуга ż; (1.5) электрическая дуга ż
• sanskryt: (1.1) शार्ङ्ग; (1.3) आभोग
• starogrecki: (1.1) τόξον n; (1.2) τόξον n; (1.3) τόξον n; (1.4) τόξον n
• szwedzki: (1.1) båge w; (1.2) båge w; (1.3) båge w; (1.4) båge w
• tuvalu: (1.1) kausana; (1.2) āke
• ukraiński: (1.1) лук m; (1.2) арка ż
• walijski: (1.1) bwa
• węgierski: (1.1) íj; (1.2) ív; (1.4) ív
• wilamowski: (1.1) bȫga m, böga m; (1.2) bȫga m, böga m; (1.3) bȫga m, böga m; (1.4) bȫga m, böga m; (1.5) bȫga m, böga m
• włoski: (1.1) arco m

źródła:

1.  Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.