budowla

budowla (język polski)

budowla (1.1)

budowla (1.2)

wymowa:

IPA: [buˈdɔvla], AS: [budovla]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	budowla	budowle
dopełniacz	budowli	budowli
celownik	budowli	budowlom
biernik	budowlę	budowle
narzędnik	budowlą	budowlami
miejscownik	budowli	budowlach
wołacz	budowlo	budowle

(1.1) bud. coś, co zostało zbudowane^[1]

(1.2) praw. obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury

(1.3) reg. łódz. budowa

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

(1.1) Była to budowla długa na pięćdziesiąt kroków, wysoka na trzy piętra, mająca z boku niby pięciopiętrową wieżę niezwykłej formy.^[2]

(1.2) Czy cmentarz jest budowlą w rozumieniu prawa budowlanego?

(1.3) On pracuje na budowli.

składnia:

kolokacje:

(1.1) budowla inżynierska

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) konstrukcja

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. budowa ż, budynek m, budownictwo n, budulec m, budowlany mos, budowniczy m, budowlaniec mos, budowlanka ż, budowanie n, zabudowanie n, zbudowanie n, wybudowanie n

czas. budować ndk., wybudować dk., zbudować dk.

przym. budowlowy, budowlany, budowniczy, budulcowy, budujący

przysł. budująco

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: budowa

• angielski: (1.1) structure, construction; (1.2) construction
• esperanto: (1.1) konstruaĵo
• kaszubski: (1.1) bùdowniô ż
• kataloński: (1.1) construcció ż
• łaciński: (1.1) exstructio ż
• niemiecki: (1.1) Bauwerk n
• szwedzki: (1.1) bygge n, anläggning w
• ukraiński: (1.1) будівля ż
• węgierski: (1.1) építmény
• włoski: (1.1) costruzione ż

źródła:

1.  Hasło „budowla” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. B. Prus Faraon