Lando Norris

Lando Norris (ur. 13 listopada 1999 w Bristolu) – brytyjski kierowca wyścigowy pochodzenia belgijskiego, startujący w mistrzostwach świata Formuły 1 od sezonu 2019, kierowca zespołu McLaren i zwycięzca pięciu wyścigów Formuły 1. Wicemistrz świata Formuły 1 (2024), Formuły 2 (2018), mistrz Europejskiej Formuły 3 (2017), Północnoeuropejskiego Pucharu Formuły Renault 2.0 (2016), Europejskiego Pucharu Formuły Renault 2.0 (2016), Toyota Racing Series (2017) i MSA Formula (2015), kartingowy mistrz świata 2014.

Lando Norris

Lando Norris (2024)
Państwo	Wielka Brytania
Data i miejsce urodzenia	13 listopada 1999 Bristol
Sezon 2025
Seria	Formuła 1
Zespół	McLaren
Samochód	McLaren MCL39
Nr startowy	4
Partnerzy	Oscar Piastri
Sukcesy
2014: Kartingowe mistrzostwa świata 2015: MSA Formula 2016: Toyota Racing Series 2016: Północnoeuropejski Puchar Formuły Renault 2.0 2016: Europejski Puchar Formuły Renault 2.0 2017: Europejska Formuła 3 2017: Grand Prix Makau 2018: Formuła 2 2024: Formuła 1
Strona internetowa

W latach 2017–2018 uczestnik programu młodych kierowców zespołu McLaren.

Życiorys

Początki

Urodził się w rodzinie Belgijki Ciscy (z domu Wauman^[1]) i Brytyjczyka Adama Norrisa^[2][3]. Jego ojciec był uznawany za 501. najbogatszego człowieka w Wielkiej Brytanii, a zarazem jako jednego z najbogatszych ludzi w Bristolu (pracował jako dyrektor zarządzający w Pension Direct, firmie zajmującej się doradztwem emerytalnym, a następnie zajął się inwestycjami w start-upy poprzez spółkę Horatio Investments)^[4]. Rodzina Norrisa zamieszkiwała Glastonbury. Ma starszego brata Olivera oraz dwie młodsze siostry, Flo i Ciscę^[3]. Jego brat był kierowcą kartingowym^[5]. Ma podwójne obywatelstwo, brytyjskie i belgijskie. Zna podstawy języka flamandzkiego^[6].

Był uczniem szkoły Millifield w Somerset, ale opuścił ją bez zdania egzaminu GCSE, aby w pełni poświęcić się karierze sportowej^[7].

Sukcesy w kartingu i debiut w wyścigach samochodowych

Początkowo Norris interesował się wyścigami motocyklowymi, ale sytuacja zmieniła się po wizycie na lokalnym torze kartingowym, gdzie wraz z ojcem i bratem poszli oglądać rundę krajowych mistrzostw kartingowych Super 1. Mając siedem lat rozpoczął karierę w kartingu i wywalczył pole position w swoim pierwszym krajowym starcie^[8]. W 2013 roku zdobył mistrzostwo Europy juniorów CIK-FIA (KFJ), wygrał w WSK Euro-Series i Międzynarodowym Superpucharze CIK-FIA (KFJ)^[9]. Rok później zdobył tytuł kartingowego mistrza świata (w klasie KF, od 15 roku życia) zostając przy tym najmłodszym mistrzem w tej kategorii w dotychczasowej historii zawodów. W tym samym sezonie zadebiutował w Ginetta Junior Championship, zawodach wspierających serię BTCC, gdzie jako kierowca zespołu HHC Motorsport zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej z dorobkiem 432 punktów i został najlepszym debiutantem serii. Na 20 wyścigów 11 razy stawał na podium w tym czterokrotnie wygrywał, dziewięć razy startował z pole position i zanotował dwa najszybsze okrążenia^[8]. Był to początek jego kariery w jednomiejscowych samochodach wyścigowych^[9].

Cztery tytuły mistrzowskie

Norris w wyścigu Niemieckiej Formuły 4 na torze Circuit de Spa-Francorchamps (2015)

W sezonie 2015 Norris występował w kilku seriach wyścigowych. Pełny sezon zanotował w barwach zespołu Carlin Motorsport (z silnikiem Ford EcoBoost) w nowo powstałej serii MSA Formula (później przemianowanej na Brytyjską Formułę 4). Mając jedynie 15 lat stał się jedną z czołowych postaci serii. Wygrał osiem wyścigów, sześciokrotnie zajmował miejsce drugie, dziesięciokrotnie startował z pole position i wykonał osiem najszybszych okrążeń^[9]. W walce o tytuł mistrzowski pokonał Ricky’ego Collarda z zespołu Arden^[10][11]. W tym samym sezonie wystąpił w trzech weekendach wyścigowych Niemieckiej Formuły 4 w zespole ADAC Berlin-Brandenburg e.V. Na dziewięć startów dwukrotnie był autorem najszybszego okrążenia wyścigu, sześciokrotnie stawał na podium, w tym zwyciężył w wyścigu na torze Circuit de Spa-Francorchamps. Na koniec sezonu uplasował się na ósmej pozycji z dorobkiem 131 punktów, choć były to nieregularne, gościnne występy w tej serii. Ponadto kolejne dziewięć startów w tym samym zespole zanotował również we Włoskiej Formule 4, gdzie stanął raz na podium i wykonał trzy najszybsze okrążenia wyścigu. Startował również w czterech wyścigach Formuły 4 BRDC w zespole HHC Motorsport za każdym razem stając na podium i wygrywając dwa z nich. Wystartował raz z pole position i zdobył jedno najszybsze okrążenie^[9].

W sezonie 2016 kontynuował zwycięską passę w Toyota Racing Series w Nowej Zelandii jako jeden z kierowców zespołu M2 Competition. Stawał na podium w jedenastu z 15 wyścigów, przy czym sześć z nich wygrał^[12]. Jego regularność w osiąganiu wysokich lokat pozwoliła mu na zdobycie tytułu mistrzowskiego jako pierwszemu Europejczykowi w tej serii wyścigowej^[13]. W tym samym sezonie triumfował także w dwóch innych seriach wyścigowych: Północnoeuropejskim Pucharze Formuły Renault 2.0 oraz Europejskim Pucharze Formuły Renault 2.0^[14]. W obu reprezentował niemiecki zespół Josef Kaufmann Racing i rywalizował w każdej z serii po 15 razy. W obu z nich stawał na podium kolejno po 11 (6 wygranych) i 12 razy (5 wygranych). W Północnoeuropejskim Pucharze Formuły Renault 2.0 aż dziesięciokrotnie startował z pole position, zaś w drugiej z serii sześciokrotnie. W 2016 roku Brytyjczyk odbył również gościnne starty z brytyjską ekipą Carlin w trzech rodzajach wyścigów. W Brytyjskiej Formule 3 BRDC wygrał cztery z jedenastu startów oraz zadebiutował w Europejskiej Formule 3, gdzie miał startować w kolejnym sezonie. Wziął również udział w Grand Prix Makau^[9].

Po zdobyciu trzech tytułów mistrzowskich sezonu 2016 w Toyota Racing Series, Północnoeuropejskim Pucharze Formuły Renault 2.0 i Europejskim Pucharze Formuły Renault 2.0 zdobył nagrodę McLaren Autosport BRDC oraz nagrodę brytyjskiego kierowcy roku (ang. British Club Driver of the Year). W przypadku pierwszej z nagród otrzymał zaproszenie na testy w symulatorze, a następnie w bolidzie Formuły 1 zespołu McLaren^[15], które odbyły się w sierpniu 2017 na torze Hungaroring. Brytyjczyk przejechał wtedy 91 okrążeń i ustanowił drugi czas tego dnia testów. Pod wrażeniem występu Norrisa na Węgrzech był ówczesny dyrektor wyścigowy McLarena Eric Boullier, który stwierdził, że młody kierowca zaskoczył ich „swoją dojrzałością, profesjonalizmem i szybkością”^[16]. Nie była to jednak pierwsza współpraca Landa Norrisa z McLarenem, gdyż już w listopadzie 2016 roku testował samochody Formuły 2, Mercedes DTM i McLaren GT na torze Silverstone. Brał także udział w sesjach w symulatorze i treningach sprawnościowych prowadzonych przez ten zespół^[15].

Norris jako kierowca United Autosports w wyścigu mistrzowskim WeatherTech SportsCar (2018)

Inne

W listopadzie 2020 roku Norris założył zespół e-sportowy, Quadrant Team. W trakcie pandemii COVID-19 był on jednym z aktywnych graczy w wirtualnych grach, ale jak sam stwierdził: „Quadrant to coś, co chciałem zrobić od dłuższego czasu. Zamknięcie w domach przyśpieszyło sprawę, ponieważ w tamtym czasie częściej nadawałem na żywo”^[17]. Zaczął promować zespół wraz z kilkorgiem innych twórców m.in. swoim przyjacielem, kierowcą wyścigowym Maxem Fewtrellem(inne języki). Grupa rozpoczęła publikowanie materiałów wideo na kanale YouTube oraz otworzyła sklep internetowy z linią ubrań sygnowanych marką Quadrant Team^[18].

Wyniki

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Europejska Formuła 3

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych eliminacjach[9]																														Punkty	Pozycja
2016	Carlin	LEC	LEC	LEC	HUN	HUN	HUN	PAU	PAU	PAU	RBR	RBR	RBR	NOR	NOR	NOR	ZAN	ZAN	ZAN	SPA	SPA	SPA	NÜR	NÜR	NÜR	IMO	IMO	IMO	HOC	HOC	HOC	0	NS
		–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	NU	16	16
2017	Carlin	SIL	SIL	SIL	MNZ	MNZ	MNZ	PAU	PAU	PAU	HUN	HUN	HUN	NOR	NOR	NOR	SPA	SPA	SPA	ZAN	ZAN	ZAN	NÜR	NÜR	NÜR	RBR	RBR	RBR	HOC	HOC	HOC	441	1
		1	9	3	1	2	2	2	2	NU	8	14	3	11	1	3	1	NU	1	1	3	1	1	2	1	4	2	17†	2	11	4

Formuła 2

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych eliminacjach[9]																								Punkty	Pozycja
2017 [19]	Campos Racing	BHR	BHR	CAT	CAT	MON	MON	BAK	BAK	RBR	RBR	SIL	SIL	HUN	HUN	SPA	SPA	MNZ	MNZ	JER	JER	YAS	YAS			0	25
		–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	NU	13
2018 [20]	Carlin	BHR	BHR	BAK	BAK	CAT	CAT	MON	MON	LEC	LEC	RBR	RBR	SIL	SIL	HUN	HUN	SPA	SPA	MNZ	MNZ	SOC	SOC	YAS	YAS	219	2
		1	4	6	4	3	3	6	3	16	5	2	11	10	3	2	4	4	2	6	5	NU	NU	5	2

Formuła 1

Rok	Zespół	Samochód	Silnik	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																								Punkty	Pozycja
2019 [21]	McLaren F1 Team	McLaren MCL34	Renault R.E.19 1.6 V6T																									49	11
				12	6	18†	8	NU	NU	11	9	6	11	NU	9	11†	10	7	8	11	NU	7	8	8
2020 [22]	McLaren F1 Team	McLaren MCL35	Renault R.E.20 1.6 V6T																									97	9
				3	5	13	5	9	7	10	4	6	15	NU	13	8	8	4	10	5
2021 [23]	McLaren F1 Team	McLaren MCL35M	Mercedes-AMG F1 M12																									160	6
				4	3	5	8	3	5	5	5	3	4	NU	14	10	2	7	7	8	10	10	9	10	7
2022 [24]	McLaren F1 Team	McLaren MCL36	Mercedes F1 M13 E Performance 1.6 V6 t																									122	7
				15	7	5	35	NU	6	8	9	15	6	7	7	7	12	7	7	4	10	6	9	NU7	6
2023 [25]	McLaren F1 Team	McLaren MCL60	Mercedes F1 M14 E Performance 1.6 V6 t																									205	6
				17	17	6	910	17	17	9	13	4	2	2	76	7	8	2	2	33	24	5	22	NU	5
2024 [26]	McLaren F1 Team	McLaren MCL38	Mercedes F1 M15 E Performance 1.6 V6 t																									374	2
				6	8	3	5	26	2	1	4	2	2	20†3	3	2	5	1	3	4	1	43	2	61	6	102	1
2025 [27]	McLaren F1 Team	McLaren MCL39	Mercedes F1 M16 E Performance 1.6 V6 t																									89*	2*
				1	28	2	3	4

* – Sezon w trakcie.

Podsumowanie

Sezon	Seria	Zespół	Starty	P1	PP	NO	Podium	Punkty	Pozycja
2014	Ginetta Junior Championship	HHC Motorsport	20	4	8	2	11	432	3
2015	Formuła MSA	Carlin	30	8	10	9	14	413	1
	Niemiecka Formuła 4	Mücke Motorsport	8	1	0	3	6	131	8
	Włoska Formuła 4		9	0	0	3	1	51	11
	Formuła 4 BRDC	HHC Motorsport	4	2	1	1	4	128	5
2016	Europejski Puchar Formuły Renault 2.0	Josef Kaufmann Racing	15	5	6	4	12	253	1
	Północnoeuropejski Puchar Formuły Renault 2.0		15	6	10	4	11	316	1
	Toyota Racing Series	M2 Competition	15	6	8	5	11	924	1
	Brytyjska Formuła 3 BRDC	Carlin	11	4	4	3	8	247	8
	Europejska Formuła 3		3	0	0	0	0	0	NS
	Grand Prix Makau		1	0	0	0	0	—	11
2017	Europejska Formuła 3	Carlin	30	9	8	8	20	441	1
	Grand Prix Makau		1	0	0	0	1	—	2
	Formuła 2	Campos Racing	2	0	0	0	0	0	25
	Formuła 1	McLaren Honda	Kierowca testowy
2018	Formuła 2	Carlin	24	1	1	1	9	219	2
	Mistrzostwa WeatherTech SportsCar	United Autosports	1	0	0	0	0	18	58
	Formuła 1	McLaren F1 Team	Kierowca testowy
2019	Formuła 1	McLaren F1 Team	21	0	0	0	0	49	11
2020	Formuła 1	McLaren F1 Team	17	0	0	2	1	97	9
2021	Formuła 1	McLaren F1 Team	22	0	1	1	4	160	6
2022	Formuła 1	McLaren F1 Team	22	0	0	2	1	122	7
2023	Formuła 1	McLaren F1 Team	22	0	0	1	7	205	6
2024	Formuła 1	McLaren F1 Team	24	4	8	4	13	374	2