Loading AI tools
polski lekarz, neurochirurg Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Krzysztof Podgórski (ur. 3 lipca 1956 we Wrocławiu)[1] – generał brygady Wojska Polskiego; polski lekarz, neurochirurg; profesor nauk medycznych (1997); Dyrektor Wojskowego Instytutu Medycznego (2005–2007); bezzasadnie pomówiony w 2007, 22 sierpnia 2007 zatrzymany przez CBA i ŻW, 24 sierpnia 2007 wniosek prokuratury o areszt oddalony przez Wojskowy Sąd Garnizonowy w Warszawie; 21 lutego 2011 został przez Izbę Wojskową Sądu Najwyższego w Warszawie prawomocnie uniewinniony od zarzutów oddalając apelację Wojskowej Prokuratury Okręgowej.
gen. bryg. w st. spocz. profesor dr hab. n. med. Jan Podgórski (04.02.2020) | |
generał brygady w st. spocz. | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Przebieg służby | |
Lata służby |
1974–2009 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
• WAM w Łodzi więcej patrz tekst |
Stanowiska |
• lekarz stażysta podyplomowy w CSW WAM więcej patrz tekst |
Późniejsza praca |
• Wojskowy Instytut Medyczny |
Odznaczenia | |
Jan Podgórski syn szlachciców herbu Pilawa[2] urodził się 3 lipca 1956 we Wrocławiu, w rodzinie o wieloletnich tradycjach prawniczych i lekarskich. Jego pradziad był właścicielem ziemskim na Wołyniu, z zawodu był sędzią. Ojciec jego Jan Pilawa-Podgórski (1908–1988) pochodził ze szlachty[3][4] i był rotmistrzem 21 Pułku Ułanów, ukończył szkołę kawalerii w Grudziądzu, potem studiował weterynarię, a po wojnie został zdemobilizowany. Następnie podjął pracę na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, był adiunktem Kliniki Chirurgicznej, rozpoczął jednocześnie studiować medycynę, został neurologiem, był po zawale. Ojciec był starszy o 17 lat od swojej żony, która była internistą, pochodziła ze szlachty tatarskiej i ciężko chorowała na cukrzycę[3][2]. Rodzinny dom był w Puławach, stary drewniany domek z 1935[2]. Był z siostrą (została lekarzem[2]) wychowywany w domu patriotycznym, w kulcie Piłsudskiego[5].
Absolwent z 1974 I Liceum Ogólnokształcącego w Puławach[6][7][8]. W 1974 rozpoczął służbę wojskową jako słuchacz Wydziału Lekarskiego w Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. W 1980 ukończył z wyróżnieniem studia po ukończeniu których odbył staż podyplomowy w CKP WAM w Warszawie, a następnie pełnił służbę w Wojskowym Ośrodku Farmacji i Techniki Medycznej (J.W.1391) w Celestynowie. W 1983 rozpoczął pracę w Klinice Neurochirurgii CKP WAM, gdzie pod kierunkiem prof. Stanisława Rudnickiego kształcił się z neurochirurgii. W roku 1986 uzyskał tytuł specjalisty w dziedzinie neurochirurgii i neurotraumatologii oraz stopień doktora nauk medycznych. W roku 1988 uzyskał Certyfikat Europejskiego Stowarzyszenia Towarzystw Neurochirurgicznych[6].
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
profesor nauk medycznych | |
Specjalność: neurochirurgia, neurotraumatologia | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1986 |
Habilitacja |
1991 |
Profesura |
1997 |
2009–2024 | |
Odznaczenia | |
W roku 1988 został adiunktem Kliniki Neurochirurgii Centralnego Szpitala Wojskowego w Warszawie[6]. W 1991 habilitował się w macierzystej uczelni na podstawie rozprawy zatytułowanej: Granice operacyjności gruczolaków przysadki mózgowej[6]. W roku 1992 został kierownikiem Kliniki. Jednocześnie w okresie tym kształcił się w najlepszych ośrodkach medycznych w Szwecji, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Kanadzie, Holandii i USA. Uzyskał Certyfikat EANS, jest członkiem PTNCh, EANS i WFNS[9]. Od 1994 do 2010 raz w miesiącu przyjmował pacjentów na terenie Puław, pomagając im uzyskać pomoc specjalistyczną, diagnozując i często lecząc ich w szpitalu na Szaserów w Warszawie. Od roku 1996 pełnił funkcję Naczelnego Specjalisty Wojskowej Służby Zdrowia w Dziedzinie Neurochirurgii.
13 maja 1997 w wieku 41 lat otrzymał tytuł profesora nauk medycznych[10][6]. Współtwórca powstania w WIM referencyjnego ośrodka diagnostyki i leczenia operacyjnego guzów przysadki mózgowej oraz okolicy skrzyżowania nerwów wzrokowych[9]. 15 sierpnia 2005 został awansowany do stopnia generała brygady przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego[11], po czym z dniem 16 sierpnia 2005 został powołany na stanowisko dyrektora Wojskowego Instytutu Medycznego[12][13][14]. Pełnił jednocześnie obowiązki kierownika swojej macierzystej Kliniki oraz będąc czynnym zawodowo neurochirurgiem. Udzielał się w Fundacji Jolanty Kwaśniewskiej „Porozumienie Bez Barier”[5]. W tym czasie zaczął być inwigilowany przez funkcjonariuszy służb, przesłuchiwany w charakterze świadka w sprawie zarzutów prowadzonej sprawy[15][16][17]. Zachorował i leżał na internie[2]. Z funkcji dyrektora WIM sam zrezygnował w styczniu 2007, zostawił szpital na plus 2 mln., po czym objął obowiązki Szefa Zespołu Konsultantów Wojskowej Służby Zdrowia. Był także Krajowym Konsultantem ds. Obronności w Dziedzinie Neurochirurgii[6][2].
22 sierpnia 2007 agenci CBA (szefem był Mariusz Kamiński, szefem Wojskowej Prokuratury Okręgowej w Warszawie był Jarosław Hołda, wcześniej prokurator w Katowicach[17], najbliższy współpracownik prokuratora Bogdana Święczkowskiego[18]) i żandarmeria wojskowa zatrzymali rano generała przed jego domem[19], który szykował się do pracy, po czym przeszukali jego dom[16]. Został zatrzymany pod zarzutem korupcji, fałszowania dokumentacji medycznej oraz według prokuratury wydawania fałszywych zaświadczeń najgroźniejszym polskim gangsterom. Poza profesorem zarzuty postawiono czterem lekarzom ze szpitala przy Saszerów i z Wojskowego Instytutu Medycyny Lotniczej i dwóm pacjentom[20]. 23 sierpnia 2007 ówczesny szef CBA Mariusz Kamiński zorganizował konferencję prasową pod hasłem "CBA nie próżnuje" na której powiedział, że jedną z osób zatrzymanych jest "generał wojska Jan P.", który organizował najgroźniejszym przestępcom w Polsce dokumentację medyczną" (gangster "Słowik"). W czasie kiedy odbywała się konferencja funkcjonariusze z prokuratury przetransportowali generała do szpitala w Tworkach, gdzie został poddany konsultacji psychiatrycznej, przebywał tam dwie doby wraz z noclegiem będąc nadzorowany przez żandarmerię wojskową[16]. Został mu przez prokuratora odebrany paszport, na prośbę generała umożliwiono telefoniczny kontakt z Kliniką celem powiadomienia, że nie odbędą się zaplanowane operacje[16]. Prokurator złożył wniosek o jego tymczasowe aresztowanie. Generał podlegał pod sąd wojskowy. Wniosek rozpatrywał ppłk Leszek Hołubowicz uznając, że nie ma potrzeby stosowania tego środka[21]. Po 48 godzinach generał został zwolniony, sędzia nie zgodził się na wniosek prokuratury o areszt. Mimo postawionych mu zarzutów, nadal pracował i leczył pacjentów, jego aktywność zawodowa nie zmalała. W 2007 prokuratura nie zwróciła mu paszportu, nie mógł więc służbowo wyjechać na kongresy naukowe, gdzie wówczas miał reprezentować polską neurochirurgię[15][16]. W między czasie gen. bryg. Jan Podgórski został skierowany do rezerwy kadrowej kiedy ministrem obrony narodowej był Aleksander Szczygło i ostatecznie w roku 2008 nowy minister obrony narodowej Bogdan Klich podjął decyzję o zakończeniu zawodowej służby wojskowej w 2009 przez gen. bryg Jana Podgórskiego po 35 latach nie wyznaczając go na nowe stanowisko służbowe, który był w rezerwie kadrowej[16][22][5][23].
Pierwszego dnia procesu generał zwrócił się do dziennikarzy, by nie stawiali inicjałów przy jego nazwisku, gdyż jest niewinny[20]. 29 czerwca 2010 pierwszy wyrok uniewinniający wydał Wojskowy Sąd Garnizonowy w Warszawie (wojskowy, bo generał podlegał jurysdykcji tego wymiaru sprawiedliwości), został oczyszczony z zarzutów brania łapówek oraz poświadczenia nieprawdy w zaświadczeniach lekarskich[24]. Od tego wyroku prokuratura złożyła odwołanie i sprawa stanęła przed Izbą Wojskową Sądu Najwyższego. 21 lutego 2011 profesor został przez Sąd Najwyższy (przewodniczący składu sędziowskiego Wiesław Błuś) prawomocnie uniewinniony od zarzutu korupcji i fałszowania dokumentacji medycznej i oddalił apelację prokuratury wojskowej. Po ogłoszeniu decyzji profesor dziękował swojemu adwokatowi Marianowi Jackowi Hilarowiczowi[22][25][2]:
"Prawym sędziom, a zwłaszcza sędziemu, który nie uległ presji" i nie zgodził się na wniosek prokuratury o areszt. (...) Byłem planowany na doktora bis. Bo pasowałem. Pachołek Kwaśniewskich, generał, lekarz wojskowy..Wszystko cudnie! Jeden z policji, drugi z wojska. I mamy komplecik! (...). Dzisiaj to wzruszający moment, ja i moja rodzina zapłaciliśmy bardzo wysoką cenę. Na tej sali honor lekarzy został ocalony. Nie pozwolono go zdeptać.
W okresie prawie czterech lat, od 2007 do 2011 odbyło się 17 rozpraw, w tym rozprawa z sierpnia 2010 Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie (sędzia Jacek Gurbierz[20]), który całkowicie uniewinnił profesora[20]. Podczas procesu adwokat Marian Jacek Hilarowicz wykazał, że funkcjonariusze służb szantażowali świadków, zmuszali ich do obciążenia profesora, jeździli także po więzieniach (były policjant Paweł Kłoczyński[15]) szukając osób jako oskarżycieli[21][5]. Razem z profesorem Podgórskim sąd uniewinnił dwóch innych lekarzy, którzy mieli być jego wspólnikami[22]. Jednego lekarza ppłk. Piotra J. sąd uznał winnym, który sam brał pieniądze od pacjentów, a próbował tym obciążyć inne osoby, został skazany na karę więzienia w zawieszeniu i grzywnę[27][16]. Ponownie do wojska jednak już nie powrócił[16].
23 września 2011 podczas uroczystości w POK „Dom Chemika” w Puławach z okazji 95-lecia I LO im. ks. A.J. Czartoryskiego otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Puław[28]. Laudację wygłosił Włodzimierz Karpiński – sekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, poseł na Sejm[6]. W roku 2012 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[26]. W okresie tym oprócz Warszawy przeprowadzał operacje neurochirurgiczne także w Suwałkach, Łomży, Radomiu czy konsultacje Płocku w przychodni Medic Park[29][30][9]. Na emeryturze będąc w stanie spoczynku pozostał pracownikiem naukowym Kliniki Neurochirurgicznej WIM, objął też stanowisko profesora w Szkole Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku[6]. W roku 2016 znalazł się w gronie 10 najwybitniejszych lekarzy na świecie. Został uhonorowany najwyższym odznaczeniem Polskiego Towarzystwa Lekarskiego – medalem „Gloria Medicin”[26]. Od 2017 pracuje także w cywilnej służbie zdrowia w szpitalu Centrum Enel-Med w Warszawie, konsultując i przeprowadzając operacje guzów przysadki mózgowej oraz dyskopatii odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa z wykorzystaniem najnowszych technik operacyjnych[9]
Dwukrotnie żonaty. Ma trójkę dorosłych dzieci (syn jest lekarzem[2]). Druga żona jest lekarzem. Profesor ma także dwójkę młodszych dzieci przysposobionych (dzieci jego żony też chcą być lekarzami[2])[16].
(...)
i inne
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.