Urodziła się 20 czerwca 1930 w Falentach[3][4] jako Marta Magdalena Abakanowicz[3], córka pochodzącego z tatarskiej rodziny Konstantego Abakanowicza i Heleny Domaszewskiej[5], polskiej szlachcianki, bratanica Piotra Abakanowicza, podpułkownika pilota WP, jednego z przywódców Narodowych Sił Zbrojnych[6]. Przez ponad dwa lata po urodzeniu mieszkała razem z rodzicami w oficynie dawnego folwarku przy al. Hrabskiej[7]. Dzieciństwo spędziła w Krępie koło Sobolewa[8], tam także zastała ją wojna. W lipcu 1944 Abakanowiczowie opuścili majątek w obawie przed Armią Czerwoną i w przededniu Powstania Warszawskiego znaleźli się w stolicy[9].
Specjalizowała się w tworzeniu dużych, figuralnych kompozycji przestrzennych w oparciu o tkaninę (zwanych od jej nazwiska abakanami), z wykorzystaniem również innych materiałów, jak kamień, drewno i brąz. W 1965 brała udział w I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu, gdzie zrealizowała formę przestrzenną o wysokości 7 metrów, przy współpracy z J. Podwalnym, J. Sznajderem. Rzeźba znajduje się przy ul. Przymurze oraz Przy Bramie Targowej w Elblągu[12].
Magdalena Abakanowicz realizowała się twórczo w różnych technikach: techniką tkacką posłużyła się, tworząc tzw. abakany, z kolei praca Nierozpoznani, wykonana z okazji 750-lecia lokacji Poznania jest odlewem z żeliwa[21]. W 1965 nagrodzona została złotym medalem na Biennale w São Paulo, co było początkiem jej światowej kariery[22].
Przykłady prac artystki według technik i tematyki to m.in.
Abakany
Czerwony Abakan 1969, 1969, tkany z sizalu na metalowym usztywnieniu, Collection of the Museum Bellerive w Zurychu
Czarny Environment, 1970–1978, 15 elementów tkanych z sizalu na metalowym usztywnieniu każdy, kolekcja artystki
Pomarańczowy abakan, 1971, tkany z sizalu na metalowym usztywnieniu, kolekcja artystki
W latach 60. Magdalena Abakanowicz stworzyła cykl dużych prac wykonanych technikami tkackimi, np. z powrozów[24]. Formy rzeźbiarskie konstruowane z tak niekonwencjonalnego materiału zrewolucjonizowały spojrzenie na tkaninę artystyczną. Zrywały one z dotychczasową płaszczyznowością tkanin przeznaczonych do dekoracji wnętrza[25]. Spełniały też funkcję praktyczną jako próba dostosowania monumentalnej rzeźby do skromnych warunków lokalowych: takie prace można było łatwiej magazynować. W 1962 roku na Międzynarodowym Biennale Tkaniny w Lozannie zaprezentowała pracę "Kompozycja białych form”, której faktura składała się nie tylko z wełny, lnu i nici, ale także sizalu. W 1965 tkanina nagrodzona Biennale w São Paulo, została nazwana od nazwiska twórczyni „abakanem” i odtąd przestrzenne prace artystki wykonane w tej technice miały już być tak nazywane[22].
W piątek, 24 września 2021 roku odbyła się w Gdyni-Orłowie uroczystość nadania Państwowemu Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni imienia Magdaleny Abakanowicz. Uroczystemu aktowi nadania szkole patronki towarzyszył wernisaż prac artystki[10].
1975: Organic Structures and Human Forms, Whitechapel Art Gallery, Londyn
1976: Organic structures and soft forms, Art Gallery of New South Wales Sydney; National Gallery of Victoria, Melbourne
1978: Magdalena Abakanowicz. Tkanina. Ośrodek Propagandowy Sztuki, Łódź
1978/79: Magdalena Abakanowicz. Salon Sztuki Współczesnej BWA, Bydgoszcz
1982: Abakanowicz. Alterations. Musee d Art Moderne de la Ville Paris, Paryż; Glenbow-Alberta Institute, Calgary
1983/84: Magdalena Abakanowicz. Retrospective. Museum of Contemporary Art, Chicago; Visual Arts Center of Alaska; Portland Art Museum, Portland; National Academy of Science, Waszyngton
1985/86: Magdalena Abakanowicz – About Men, Sculpture. Xavier Fourcade Inc., Nowy Jork; Virginia Museum of Fine Arts Richmond; Galeria Sztuki Plastycznej KUL, Lublin
1987: Abakany i Alteracje Magdaleny Abakanowicz. BWA i Muzeum „Stilon”, Gorzów Wielkopolski; Rathaus und Galerie im Ganserhaus, Wasserburg
1988: War Games and Inkarnations. Galerie Turske & Turske, Zurych
1991: Magdalena Abakanowicz. Muzeum Sztuki, Łódź; Muzeum Narodowe, Warszawa; Museum of Contempoary Art, Hiroszima
1992/94: Magdalena Abakanowicz. Abington Art Center – Sculpture Garden, Filadelfia
1994/95: Magdalena Abakanowicz. Galeria Marlborough, Madryt; Museo Fundacion Pilar y Joan Miro, Barcelona; CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa; Sotheby's, Sztokholm
1996/1997: Hand – like Trees. Doris Freedman Plaza, Nowy Jork
1997: Mutants. Marlborough Gallery, Nowy Jork
1998: Abakanowicz. Starmach Gallery, Kraków
1999: Abakanowicz on the Roof, Metropolitan Museum of Art, Nowy Jork
1999: Wild flowers (drawnings) Marlborough Gallery, Nowy Jork
2000: Black crowd – Pour le merite. Skulpturengarten, Dortmund
2000: 95 Figures from the Crowd of 1095 Figures Marlborough Gallery, Nowy Jork
2000: Working proces. The Gori Collection, Santomato di Pistoia, Włochy
2001: About Human Condition. Grant Selwyn Fine Art, Beverly Hills, Musee d Art Moderne et d Art Contemporain Liège, Wiliam Benton Museum of Art Connecticut
2010: King Arthur's Court – 4 figury (stal nierdzewna), Warszawa (utworzono 2005/07)
2010: Ten Seated Figures – 10 figur (żeliwo), Yorkshire Sculpture Park, Wakefield (utworzono w 2010)
2010: Ten Seated Figures – 10 figur (żeliwo), Sculpture Park, Szanghaj
2011: Group of Ten – 10 figur (brąz), Davidson College Art Galleries, Davidson (utworzono w 2011)
Wirtualna rzeczywistość
W 2016 powstała aplikacja w technologii „Stright Eye” zaimplementowanej w wirtualnej rzeczywistości, pokazująca pracownię prof. Abakanowicz oraz jej wybrane prace. Rozwiązanie to miało swoją premierę w Galerii Kuratorium w Warszawie w trakcie wystawy: Abakanowicz//Pijarowski – The Art Dimensions (Prologue – Warsaw), w 2017 zostało zaprezentowane w Nowym Jorku, planowane są pokazy w innych stolicach świata[30].
Ute Eggeling, Michael Beck:Magdalena Abakanowicz. Crowd and Individual..Düsseldorf:Beck and Eggeling Kunstverlag GbR,2015. ISBN3-930919-99-0. Brak numerów stron w książce