Loading AI tools
polski aktor i piosenkarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bohdan Cezary Łazuka (ur. 31 października 1938 w Lublinie) – polski aktor teatralny, filmowy i głosowy, piosenkarz, artysta estradowy, prezenter telewizyjny i radiowy, konferansjer. Na przestrzeni lat zagrał w kilkudziesięciu filmach i spektaklach, często wcielając się w role charakterystyczne. Jako piosenkarz wykonywał przeboje międzywojenne, piosenkę liryczną i współczesne gatunki rozrywkowe[1].
1.JPG) Bohdan Łazuka (2008) | |
| Imię i nazwisko |
Bohdan Cezary Łazuka |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
31 października 1938 |
| Zawód | |
| Współmałżonek |
1. Barbara Wrzesińska (rozwód) |
| Lata aktywności |
od 1958 |
| Odznaczenia | |
      | |
Urodził się 31 października 1938 w Lublinie, jest jedynym dzieckiem swoich rodziców[2], Franciszka Łazuki (1908–1993) i jego żony Wandy z domu Loranc (1919–1994)[3]. Gdy miał trzy lata, jego rodzice się rozwiedli, a ojciec z kolejnego małżeństwa z Krystyną Nowicką miał córkę Elżbietę (ur. 1953)[3]. Dorastał w podlubelskiej Dąbrowicy, a po wojnie przeniósł się z matką do Lublina[4][5]. W czasie nauki w siódmej klasie Szkoły Podstawowej nr 24 w Lublinie dołączył do Zespołu Pieśni i Tańca Ziemi Lubelskiej oraz zaczął uczęszczać na zajęcia aktorskie do Teatru Młodego Widza[6][5]. Nie mogąc pogodzić nauki z zajęciami teatralnymi, porzucił szkołę i zapisał się do technikum budowlanego, jednak go nie ukończył[5]. Jako nastolatek mieszkał też w Gdańsku i Katowicach, gdzie pracował w sortowni węgla przy tamtejszej kopalni[5][7]. Startował w eliminacjach do grupy baletowej Państwowego Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk”, ale bez powodzenia[8].
Pod koniec lat 50. uczył się w Państwowej Szkole Muzycznej I st. nr 4 im. Karola Kurpińskiego w Warszawie w klasie oboju[5], a kilka miesięcy później, za namową przyjaciół, zdawał do PWST w Warszawie, gdzie studiował aktorstwo dramatyczne[8][9]. Uczył się u Ludwika Sempolińskiego i Kazimierza Rudzkiego[10]. W 1961 ukończył studia aktorskie, występując w spektaklu dyplomowym Bal na Gnojnej i w roli Chudka w Wesołych kumoszkach z Windsoru[11].
Będąc na drugim roku studiów, wystąpił w inscenizacji Żołnierza królowej Madagaskaru dla Teatru Polskiego Radia[12]. Dla teatru wystąpił również w roli Papkina w Zemście[13]. Na ekranie zadebiutował w 1958 rolą kelnera w filmie Jana Rybkowskiego Pan Anatol szuka miliona[14].
Po ukończeniu studiów w 1961 koncertował ze swoim programem objazdowym Bal na Gnojnej, powstałym na bazie jego spektaklu dyplomowego[15]. W tym samym roku zadebiutował w Teatrze Współczesnym w Warszawie rolą Fiedotika w Trzech siostrach, a później występował jako Zapowiadacz w Karierze Arturo Ui i sługa Günther w Zamku w Szwecji[12][16]. Również w 1961 zaczął grać w Kabarecie Szpak i dołączył do Kabaretu Starszych Panów, w którym zadebiutował rolą młodego Jeremiego Przybory w Niespodziewanym końcu lata i wylansował przebój „Przeklnę cię” wykonywany w duecie z Barbarą Krafftówną[17][18]. Zaczął też występować w programie radiowym Podwieczorek przy mikrofonie i zagrał ze Stanisławem Dygatem w krótkometrażowym filmie dyplomowym Jerzego Skolimowskiego Pieniądze albo życie[19], a pod koniec roku premierę miał film Stanisława Możdżeńskiego Zuzanna i chłopcy, w którym zadebiutował jako aktor filmowy rolą Kazika[20][21]. W 1962 wystąpił w roli dziennikarza radiowego w filmie Janusza Morgensterna Jutro premiera, stanowiącym satyrę na środowisko teatralne[22].
W 1963 na 1. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu otrzymał nagrodę indywidualną w kategorii piosenka popularna za wykonanie utworu „Dzisiaj, jutro, zawsze” oraz wyróżnienie za piosenki „Charleston” i „To było tak”[23]. Niedługo po występie na festiwalu odszedł z Teatru Współczesnego i przeszedł do zespołu warszawskiej Syreny[24][25]. Również w 1963 zagrał Miecia w filmie Stanisława Wohla Przygoda noworoczna u boku Zofii Kucówny[26]. Po jednym sezonie w Syrenie przeszedł do stołecznej Komedii[27], gdzie 11 lipca debiutował w tytułowej roli w sztuce Billy kłamca, reżyserskim debiucie teatralnym Kazimierza Kutza[28][13].
W 1964 wystąpił w drugoplanowej roli w filmie Leonarda Buczkowskiego Przerwany lot, a jego kreacja pana młodego została doceniona przez krytyków[29]. 23 listopada 1964 premierowo wystąpił z recitalem w Sali Kongresowej, a wydarzenie okazało się sukcesem frekwencyjnym i zebrał przychylne recenzje wśród krytyków[30][31]. Do końca roku zagrał jeszcze 11 koncertów w Sali Kongresowej, za każdym razem przy pełnej widowni[30][32]. Również w 1964 otrzymał Srebrną Maskę za zajęcie drugiego miejsca w plebiscycie popularności czytelników „Expressu Wieczornego”, a rok później zajął pierwsze miejsce w konkursie, dzięki czemu otrzymał Złotą Maskę[33][34]. Na początku 1965 zagrał 12 koncertów w kawiarni „Nowy Świat” dla pełnej widowni, po czym odbył ogólnopolską trasę koncertową[32][35]. W czerwcu wystąpił na 3. KFPP w Opolu, wykonując utwór „Życzenia dla pań” oraz – wyróżniony nagrodą w kategorii piosenka rozrywkowa – utwór „W siną dal” w duecie z Igą Cembrzyńską[36]. Oprócz tego występował w cyklicznych programach telewizyjnych Jerzego Gruzy: Poznajmy się i Małżeństwo doskonałe[37]. W latach 60. zagrał serię koncertów za granicą, m.in. w USA, Kanadzie, ZSRR, Wielkiej Brytanii, Francji, Rumunii, Szwecji, Izraelu i Czechosłowacji[27][38], a także przez dwa sezony współpracował z kabaretem „U Lopka” Kazimierza Krukowskiego[39]. W 1966 wystąpił jako Edzio Siedlecki, jeden z głównych bohaterów komedii Krzysztofa Gruszczyńskiego Małżeństwo z rozsądku; zyskał dużą popularność dzięki wykonaniu w filmie piosenki „Miłość złe humory ma”, która stała się przebojem[40]. W 1967 premierę miał film Jerzego Gruzy Próba poświęcony Łazuce[27]. W tym samym roku wystąpił w głównej roli – Marka – w filmie Jana Rutkiewicza Kochajmy syrenki[26]. W latach 1967–1973 występował z Jackiem Fedorowiczem i Piotrem Szczepanikiem w objazdowym programie estradowo-kabaretowym Popierajmy się[41][42]. W listopadzie 1967 debiutował w roli Feliksa, głównego bohatera sztuki Jadzia wdowa wystawianej przez Zbigniewa Sawana na scenie Teatru Komedia[43]. Wystąpił także w kolejnym filmie Stanisława Barei Przygoda z piosenką (1968) z Polą Raksą[44].
W latach 70. występował w słuchowiskach radiowych: Na wyspach Hula-Gula, Serwus, jestem nerwus i Dzień dobry, jestem z Kobry[45]. W 1971 zagrał pięć postaci – milicjanta, agenta wywiadu, działacza sportowego, uczestnika motocrossu i amanta – w Motodramie Andrzeja Konica[26]. Wystąpił także w filmie Tadeusza Chmielewskiego Nie lubię poniedziałku (1971), a jego rola podpitego artysty, który wraca przez Warszawę do domu, trzymając się korby od samochodu, zapisała się w historii polskiej kinematografii[46][47]. Również w 1971 odszedł z Teatru Komedia. W 1972 zagrał Lolka, głównego bohatera filmu Jacka Butrymowicza Kwiat paproci, którego rozpowszechnienie zostało zablokowane przez cenzurę[26], a jego premiera odbyła się dopiero w 2009[48]. W 1974 został aktorem Teatru Rozmaitości, w którym zagrał m.in. w spektaklu Cień[49]. W 1976 wystąpił w programie telewizyjnym Uczniowie Ludwika Sempolińskiego oraz zagrał homoseksualnego tancerza w filmie Jerzego Gruzy Motylem jestem, czyli romans 40-latka[19]. W 1977 odszedł z Teatru Rozmaitości, rok później zadebiutował na scenie warszawskiego Kwadratu, po czym powrócił do Teatru Studio[5], w którym zagrał m.in. Dodka w sztuce Wielki Dodek, Josepha Fouchego w Madame Sâns-geńe i Ostapa Bendera w Dwunastu krzesłach[50][51], a także występował w spektaklach objazdowych – Seks i polityka i Śmiech na sali[52]. Na przełomie lat 70. i 80. nawiązał współpracę z Tadeuszem Drozdą, z którym pracował przy satyrycznych programach telewizyjnych Łazuka & Co oraz Na parę[53].
W latach 80. ograniczył występowanie na ekranie na rzecz grania w teatrze, choć wystąpił m.in. w epizodycznej roli aktora i piosenkarza klubu „Oaza” w jednym odcinku serialu Kariera Nikodema Dyzmy (1980)[54]. W 1981 grał w szopce literacko-politycznej Warto byś wpadł przygotowanej na 35-lecie Teatru Syrena[55]. W 1982 z okazji Piłkarskich Mistrzostw Świata w Hiszpanii wykonywał w telewizji piosenkę „Tajemnica Mundialu”[56]. W 1988 zagrał samego siebie w Piłkarskim pokerze Janusza Zaorskiego[56]. Na przełomie 1989 i 1990 odbywał trasę koncertową po Ameryce i Kanadzie, gdzie występował dla Polonii; wcześniej regularnie dał występy w USA[57][58]. W 1992 po 14 latach pracy odszedł z Teatru Studio[59].
Pod koniec lat 90. prowadził na antenie Naszej TV Listę przebojów podwórkowych. W 1999 wydał książkę autobiograficzną pt. „...trzymam się!”, w której opisał przebieg swojej dotychczasowej kariery scenicznej. W 2000 odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd podczas V Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach[60]. Powrócił także do regularnego występowania w filmach i serialach, m.in. zagrał szefa gangsterów w komedii Chłopaki nie płaczą, proboszcza w serialu Skarb sekretarza i nauczyciela tańca Rene w Domu, a także pojawił się w serialach Graczykowie i Sukces[61]. W kolejnych latach zagrał też w serialach: Na Wspólnej, Świat według Kiepskich, Święta wojna, Tygrysy Europy, Lokatorzy, Daleko od noszy, Niania, Kryminalni, Faceci do wzięcia, Plebania, Ojciec Mateusz oraz Grzeszni i bogaci[62][63][64][65].
W 2001 wyreżyserował rewię Ktoś mnie pokochał wystawianą w Teatrze Muzycznym-Operetce Wrocławskiej[66]. W 2003 prowadził Koncert życzeń na antenie radiowej Jedynki. W 2004 był jurorem na V Festiwalu Dobrego Humoru w Gdańsku. W 2006 zaczął występować w Mazowieckim Teatrze Muzycznym im. Jana Kiepury w Warszawie[67], m.in. w operetkach: Wesoła wdówka, Zemsta Nietoperza, Księżniczka czardasza i Hrabina Marica[68]. W 2008 odebrał Nagrodę Specjalną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za całokształt działalności artystycznej związanej z twórczością okresu 20-lecia międzywojennego[69]. W 2009 był jednym z prelegentów na Akademii Sztuk Przepięknych podczas Przystanku Woodstock, na którym dodatkowo wystąpił w spektaklu Wesoła wdówka, a także zagrał tytułowego bohatera w teledysku do utworu „Dziadek” piosenkarki Etny[70][71]. W 2010 premierę miała jego książka autobiograficzna „Przypuszczam, że wątpię”, będąca wywiadem rzeką udzielonego Karolinie Prewęckiej. W tym samym roku zagrał pijaczka w filmie Janusza Kondratiuka Milion dolarów[72]. W 2013 wystąpił z piosenką „Jak to było naprawdę” w koncercie „Opole! Kocham Cię! – Gala Jubileuszowa” podczas 50. KFPP w Opolu[73]. W listopadzie 2017 wydał album pt. Nocny Bohdan – Duety[74], którą promował singlem „Nocny Bohdan” nagranym z Maciejem Maleńczukiem[75][76] i teledyskiem do piosenki „Między nami pokój” nagranej z Dodą[77][78]. W 2018 był gościem programu Kuba Wojewódzki[79], przekazał część swoich pamiątek Muzeum Polskiej Piosenki w Opolu[80] oraz wystąpił z piosenką „Tajemnica Mundialu” w koncercie „Przebój na Mundial” podczas 55. KFPP w Opolu[81], a 31 października życzenia urodzinowe listownie złożył mu prezydent RP Andrzej Duda[82]. W 2019 został uhonorowany nagrodą za dotychczasową twórczość przez Stowarzyszenie Artystów Wykonawców Utworów Muzycznych i Słowno-Muzycznych[83]. W roku 2018 wziął udział w nagraniu charytatywnego utworu "Pomaganie Jest Trendy" na zaproszenie rapera Gorzkiego, obok takich artystów jak : Jerzy Połomski, Krzysztof Krawczyk czy Andrzej Dąbrowski.
W okresie studiów był związany z aktorką Zofią Marcinkowską[7]. Był czterokrotnie żonaty[84]. W latach 60. ożenił się z aktorką Barbarą Wrzesińską[85], z którą rozwiódł się trzy miesiące po ślubie[86]. Jego drugą żoną została tancerka Daniela Pacholczyk, z którą rozwiódł się po roku małżeństwa[86]. Przez sześć lat był mężem tancerki Małgorzaty Viresco, z którą ma syna, Adama (ur. 1973)[86][87]. W 1980 poślubił modelkę i projektantkę mody Renatę Węglińską, z którą ma córkę, Olgę[88]. Rozwiedli się w 2001, a w 2010 powtórnie wzięli ślub[89][90]. Mieszka w Janinowie[91][92].
Jest zwolennikiem Janusza Korwin-Mikkego[93].
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[94].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
