Τμήμα ποδοσφαίρου ανδρών του Α.Σ. Άρη Θεσσαλονίκης From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Αθλητικός Σύλλογος Άρης Θεσσαλονίκης,[1] ή εν συντομία Άρης Θεσσαλονίκης, είναι ελληνικό αθλητικό σωματείο το οποίο εδρεύει στη Θεσσαλονίκη. Ιδρύθηκε στις 25 Μαρτίου το 1914 και είναι ένας από τους μεγαλύτερους αθλητικούς συλλόγους στη Μακεδονία και την Ελλάδα.
 | ||||
| Επίσημη ονομασία | Αθλητικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης ο Άρης Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρεία | |||
|---|---|---|---|---|
| Σύντομο όνομα | Άρης Θεσσαλονίκης | |||
| Προσωνύμιο | Θεός του Πολέμου και Κιτρινόμαυροι | |||
| Ίδρυση | 25 Μαρτίου 1914 | |||
| Έδρα | Θεσσαλονίκη, Ελλάδα | |||
| Στάδιο | Γήπεδο «Κλεάνθης Βικελίδης», Δήμος Θεσσαλονίκης | |||
| Χρώματα | κίτρινο και μαύρο | |||
| Μητρικός σύλλογος | Αθλητικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης ο Άρης | |||
| Ιδιοκτήτης | Θόδωρος Καρυπίδης | |||
| Πρόεδρος | Ειρήνη Καρυπίδου | |||
| Προπονητής | Άκης Μάντζιος | |||
| Πρωτάθλημα | Σούπερ Λιγκ 1 | |||
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | |||
| ||||
| Μέσα κοινωνικής δικτύωσης | ||||
     | ||||
 Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα | ||||
| wikidata () | ||||
| Ενεργά τμήματα του Άρη Θεσ/νίκης | ||
|---|---|---|
 |
|
 |
| Ποδόσφαιρο (Ανδρών) | Ποδόσφαιρο (Γυναικών) | Μπάσκετ (Ανδρών) |
|
.svg){kind=small} |
_pictogram.svg){kind=small} |
| Μπάσκετ (Γυναικών) | Μπάσκετ με αμαξίδιο | Βόλεϊ (Ανδρών) |
|
 |
|
| Βόλεϊ (Γυναικών) | Πόλο (Ανδρών) | Πόλο (Γυναικών) |
 |
|
 |
| Xάντμπολ (Ανδρών) | Xάντμπολ (Γυναικών) | Χόκεϊ |
 |
 |
 |
| Στίβος | Κολύμβηση | Ξιφασκία |
 |
 |
 |
| Άρση Βαρών | Πάλη | Πυγμαχία |
 |
 |
 |
| Κικ Μπόξινγκ | Τζούντο | Σκάκι |
 | ||
| Κροσφιτ | Esports | |
Το ανδρικό τμήμα ποδοσφαίρου του Α.Σ. Άρης Θεσσαλονίκης αγωνίζεται στο πρώτο τη τάξει πρωτάθλημα της Α1 Εθνικής Κατηγορίας (Super League 1),[2] με την επωνυμία «Αθλητικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης Άρης Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρεία» και με τον διακριτικό τίτλο «Ο Άρης Π.Α.Ε.»[3] (νέο ΑΦΜ 2016).
Έχει κατακτήσει 3 Πρωταθλήματα Ελλάδας (1928, 1932, 1946) και 1 Κύπελλο Ελλάδας (1970).
Η πρώτη ελληνική ομάδα που πανηγύρισε θρίαμβο επί ιταλικού εδάφους ήταν ο Άρης, όταν επιβλήθηκε με το εμφατικό 0-3 της Περούτζια, στις 7 Νοεμβρίου του 1979 σε αγώνα ρεβάνς για το Κύπελλο UEFΑ, παίρνοντας την πρόκριση μετά το 1-1 στο Χαριλάου.
Η πρώτη νίκη ελληνικής ομάδας επί ισπανικού εδάφους μετά από 45 αγώνες, ένας θρίαμβος, μια νίκη που άλλαξε την ιστορία σε αγώνα ομίλων του Europa League με τον Άρη να κερδίζει την τεράστια Ατλέτικο Μαδρίτης και κάτοχο του τροπαίου με 2-3 το βράδυ της 1ης Δεκεμβρίου του 2010.
Επίσης κατέχει ένα μυθικό ρεκόρ στην Ευρώπη έχοντας 28 εντός έδρας αγώνες αήττητος με 13 νίκες και 15 ισοπαλίες από το 1970 έως και το 2020.
Χρησιμοποιεί ως αγωνιστική έδρα το ιδιόκτητο Γήπεδο «Κλεάνθης Βικελίδης», το οποίο έχει χωρητικότητα 23.400 θέσεων.[4]
Ιστορικά ο Α.Σ. Άρης Θεσσαλονίκης συνδέεται με τα ανερχόμενα αστικά στρώματα της Θεσσαλονίκης των αρχών του προηγούμενου αιώνα (δεν είναι τυχαίο ότι προπύργιο της οπαδικής του βάσης αποτέλεσε η περιοχή της Αγίας Τριάδας Φαλήρου)[5], ενώ κατά τα πρώτα χρόνια ύπαρξής του (μεσοπόλεμος) ήταν ο κατεξοχήν εκπρόσωπος της πολυπολιτισμικής Θεσσαλονίκης και θεματοφύλακας των προοδευτικών ιδεών.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως βάσει του καταστατικού του εκγύμναζε αθλητές “εκ πασών των κοινωνικών τάξεων”, είχε τμήματα γυναικών ήδη από τη δεκαετία του 1920, ενώ εγκόλπωνε στις τάξεις του εκτός από τους γηγενείς Μακεδόνες και ευρύτερες κοινότητες (ευρωπαϊκή, εβραϊκή[6], αρμενική, Έλληνες πρόσφυγες).
Ο Άρης Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε ως «Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Άρης Θεσσαλονίκης» στις 25 Μαρτίου (7 Απριλίου με το νέο ημερολόγιο) του 1914 σε ένα καφενείο της περιοχής Βότση στην Καλαμαριά (κατ' άλλους στο εξοχικό του "Φλόκα"), από μαθητές του "Ελληνικού Γυμνασίου" που στεγαζόταν στην οδό Εγνατία 132 στην περιοχή της Καμάρας[7]. Υπήρξε το πρώτο ελληνικό σωματείο που ιδρύθηκε στην πόλη μετά την απελευθέρωσή της το 1912. Για να τονισθεί ιδιαιτέρως το γεγονός αυτό, οι ιδρυτές του επέλεξαν την ημέρα της εθνικής επετείου. Ιδρυτές του Άρη ήταν οι Γιάννης Αγγέλου, Λάζαρος Αγοραστός, Πέπο Αμπραβανέλ, Γρηγόρης Βλαχόπουλος, Λάζαρος Βλαχόπουλος, Πέτρος Γκοτζαμάνης, Δήμου, Άγγελος Ζέγας, Θεόδωρος Θεοδωρίδης, Δημήτρης Ιωαννίδης, Τηλέμαχος Καραγιαννίδης, Δημήτρης Κοτρώτσης, Πέτρος Κρέης, Λάζαρος Κωστίδης, Γιώργος Λάμπρου, Γιάννης Νακόπουλος, Θανάσης Παπαγεωργίου, Γιάννης Πλιάτσικας, Ρούσσος Ρωσσιάδης, Κάρολος Σαλούστο, Τάσος Τσιατσιαπάς, Πρόδρομος Κότσανος και Μίνως Κυδωνάκης (πρώτος πρόεδρος, το σπίτι του οποίου στη συμβολή της οδού Αλεξάνδρου Φλέμιγκ με τη Λεωφόρο Βασιλίσσης Όλγας ήταν τα πρώτα χρόνια τόπος συνάθροισης των μελών του συλλόγου).[8]
Κομβικό ρόλο στην ιστορία του συλλόγου καταλαμβάνει η ευρύτερη περιοχή της Αγίας Τριάδας Φαλήρου στον ανατολικό τομέα της πόλης, που έφερε το όνομα "Εξοχές". Εκεί συνυπήρχαν αρμονικά οι παλιές αρχοντικές οικογένειες της Θεσσαλονίκης, η κοινότητα των Κεφαλλονιτών, καθώς και η μεγαλύτερη εβραϊκή κοινότητα της πόλης. Υπήρχε επίσης ένα μεγάλο μουσουλμανικό μνημείο, το Γενί Τζαμί των Ντονμέδων, μετέπειτα Λαογραφικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Εκεί κτίσθηκαν τα πρώτα προξενεία, το ιταλικό, το γαλλικό, η γερμανική Σχολή και τα πρώτα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Στο χώρο του αθλητισμού άνθισαν λόγω της εγγύτητας με τη θάλασσα δραστηριότητες όπως η κολύμβηση, η κωπηλασία και η ιστιοπλοΐα. Σε αυτή την περιοχή, έχει τις ρίζες του ο Άρης Θεσσαλονίκης.[9]
Η συμμετοχή της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο είχε παρενέργειες στη λειτουργία του Άρη, ο οποίος περί τα τέλη εκείνης της περιόδου έπαψε ουσιαστικά να υφίσταται. Στην πόλη παρέμεναν όσοι δεν βρίσκονταν σε στρατεύσιμη ηλικία. Στο Α΄ Γυμνάσιο, το οποίο στο μεταξύ είχε μεταφερθεί από την Καμάρα στην Αγία Τριάδα Φαλήρου (βίλα Θεόδωρου Χατζημήσεφ), φοιτούσαν τα παιδιά των αστικών οικογενειών. Με δική τους πρωτοβουλία, χάρη στη βοήθεια του δικηγόρου Γιάννη Οικονομόπουλου και με τη συγκατάθεση των παλιών ιδρυτών του, επανασύστησαν το σύλλογο. Τα ονόματα των νεαρών Φαληριωτών που "αναγέννησαν" το σύλλογο ήταν: Κότσιανος, Αγοραστός, Παπαγεωργίου, Οσμάν, Ηλιάδης, Μπαρίτας, Λόγγος, Σωτηρόπουλος, Βλαχόπουλος, Κόρατς, Τσιντιφάν, Βλαχόπουλος, Οπλοποιός και Γρηγ. Βικελίδης (ξάδελφος των αδελφών Βικελίδη). Αυτοί παρέλαβαν από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ένα αντίγραφο του καταστατικού ίδρυσης, όρισαν νέα διοίκηση και ο Άρης ήταν ξανά μια ζώσα πραγματικότητα.[10][11]
Το τμήμα ποδοσφαίρου του συλλόγου ιδρύθηκε το 1914, πλην όμως ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, καθώς και η μικρασιατική καταστροφή δεν του επέτρεψαν να αγωνίζεται συστηματικά, μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του '20. Στον πρώτο επίσημο αγώνα της ιστορίας του ο Άρης αντιμετώπισε τον Ηρακλή, τον οποίο νίκησε 1–0, με γκολ του εκ των ιδρυτών του, ιταλικής καταγωγής, Κάρολου Σαλούστο.[12][13]
Το 1923 η ομάδα του Άρη, πολυνικήτρια στους τίτλους Θεσσαλονίκης στο σύνολο της ιστορίας του θεσμού, κατέκτησε το πρώτο και μοναδικό Πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης που διοργανώθηκε από τη ΧΑΝΘ. Στον πρώτο του επίσημο αγώνα στις 18 Μαρτίου 1923 νίκησε τον Ηρακλή άνευ αγώνα, αφού η αντίπαλη ομάδα δεν προσήλθε στον αγωνιστικό χώρο. Ακολούθησαν νίκες εναντίον του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των εβραϊκών ομάδων της πόλης Μαξ Νόρνταου (Max Nordau) και Εφόρ Σπορτίφ (Efor Sportive).[14]
Στις 12 Αυγούστου του ίδιου έτους οι "κίτρινοι" αντιμετώπισαν τον Πειραϊκό Σύνδεσμο σε έναν αγώνα ανάμεσα στον πρωταθλητή Αθηνών-Πειραιώς και αυτόν της Θεσσαλονίκης, που διεξήχθη υπό την αιγίδα της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Ελλάδος, για την ανάδειξη του άτυπου πρωταθλητή Ελλάδος. Ο αγώνας έληξε με νίκη 3–1 του Πειραϊκού Συνδέσμου.[15]
Την περίοδο 1923–24 ο Άρης κατέκτησε και πάλι τον τίτλο του πρωταθλητή Θεσσαλονίκης, νικώντας με 3–0 τον Μέγα Αλέξανδρο και 4–1 τον Ηρακλή. Την επόμενη χρονιά δεν πραγματοποιήθηκε πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Μακεδονίας–Θράκης λόγω διαφωνιών μεταξύ των συλλόγων.[16]
Ο Άρης υπήρξε ο πρώτος ελληνικός ποδοσφαιρικός σύλλογος που έπαιξε σε διεθνείς αγώνες: προσκάλεσε ξένη ομάδα για φιλικό αγώνα στην Ελλάδα. Στις 23 Ιανουαρίου 1923 αντιμετώπισε τη σερβική Μπεογκράτσκι Σπορτ Κλουμπ, την οποία νίκησε με 3–1.[17][18] Σε άλλον διεθνή αγώνα, που διεξήχθη την Κυριακή 2 Νοεμβρίου του 1924 στο παλιό γήπεδο του Ηρακλή, ο Άρης αντιμετώπισε την Ομλαντίνα Μοναστηρίου (στη θέση της δημιουργήθηκε η Πέλιστερ Μοναστηρίου το 1945), που τότε αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα της Ποδοσφαιρικής υπομοσπονδίας Βελιγραδίου της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας Γιουγκοσλαβίας, με τελικό νικητή τον Άρη με 5–0, με τρία γκολ του Βεντουρέλη και από ένα των Πάγκαλου και Αρμά. Στον άτυπο επαναληπτικό αγώνα στις 5 Απριλίου 1925 στο Μοναστήρι (Μπίτολα), ο Άρης έχασε με 2–1, καθιστώμενος όμως ταυτόχρονα ο πρώτος ποδοσφαιρικός σύλλογος της Ελλάδας που έδωσε αγώνα στο εξωτερικό.
Στα τέλη Μαΐου της ίδιας χρονιάς η ομάδα του Άρη αντιμετώπισε για πρώτη φορά τον Ολυμπιακό σε φιλικό αγώνα, χάνοντας με 1–3. Τρεις μήνες αργότερα αγωνίστηκε με την Ένωση Κωνσταντινουπολιτών (ήτοι με την ΑΕΚ Θεσσαλονίκης που ήταν το αθλητικό τμήμα της Ένωσης) και νίκησε με 5–2, με τους φιλοξενούμενους να αποχωρούν λίγο πριν τη λήξη του αγώνα διαμαρτυρόμενοι για πέναλτι που δεν τους δόθηκε.[19]
Το 1926 ο σύλλογος τροποποίησε το καταστατικό του και μετονομάστηκε σε "Αθλητικός Σύλλογος Άρης Θεσσαλονίκης", ώστε να συμπεριλάβει και τα υπόλοιπα αθλήματα που ήδη είχε αρχίσει να καλλιεργεί στις τάξεις του.[20] Την ίδια χρονιά κατέκτησε αήττητος το τρίτο του πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης, νικώντας με 4–1 και 5–2 τον Ηρακλή.[21] Την επόμενη χρονιά έχασε για πρώτη φορά τα πρωτεία στη Θεσσαλονίκη από τον Ηρακλή, από τον οποίο ηττήθηκε δύο φορές.[22]
Η πρώτη μεγάλη επιτυχία για τον Άρη ήρθε την περίοδο 1927–28, όταν και κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα Ελλάδος, ξεπερνώντας στην τελική φάση τον Ατρόμητο Αθηνών και τον Εθνικό Πειραιώς, εκμεταλλευόμενος την αποχή από το πρωτάθλημα των ομάδων του ΠΟΚ. Στον πρώτο αγώνα στις 24 Μαΐου η ομάδα της Θεσσαλονίκης επικράτησε με 3–1 του Ατρομήτου στην Αθήνα,[23] ενώ τρεις ημέρες μετά ηττήθηκε από τον Εθνικό με 3–2 στο Ποδηλατοδρόμιο. Στους επαναληπτικούς αγώνες που διεξήχθησαν τον Ιούνιο στη Θεσσαλονίκη, ο Άρης επικράτησε και των δύο αντιπάλων του με 3–1 κι έτσι στέφθηκε πρώτος πρωταθλητής Ελλάδας. Προπονητής της ομάδας ήταν ο Γερμανός Τόμας Κέσλερ, ενώ διακεκριμένοι ποδοσφαιριστές του Άρη ήταν μεταξύ άλλων ο Κώστας Παπαστέριος (GK), ο Σάββας Βογιατζής που αναδείχθηκε και πρώτος σκόρερ της ομάδας με έξι γκολ, ο Νίκος Αγγελάκης, πρώτος σκόρερ της τελικής φάσης με τέσσερα γκολ και ο Διονύσης Καλτέκης.[24][25]
Την επόμενη χρονιά δεν διεξήχθη τελική φάση πανελληνίου πρωταθλήματος, αν και ο Άρης κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλητή στη Θεσσαλονίκη, παίζοντας δύο αγώνες μπαράζ εναντίον του ΠΑΟΚ. Ο πρώτος έγινε στις 12 Μαΐου 1929 και έληξε 1–1,[26] ενώ ο δεύτερος πραγματοποιήθηκε στις 2 Ιουνίου, με τον Άρη να νικάει με 4–3 και το Νίκο Αγγελάκη να σημειώνει χατ-τρικ.[27]
Στις 20 Απριλίου 1929, διεξήχθη η πρώτη φιλική αναμέτρηση ανάμεσα στον Άρη και τον Παναθηναϊκό, με τους "κίτρινους" να νικούν με 5–4 με δύο γκολ του Λεονταρίδη και από ένα των Αγγελάκη, Βογδάνου και Καλτέκη.[28]
Το καλοκαίρι του 1929 στη σύνθεση του συλλόγου προστέθηκαν οι Νίκος Κίτσος και Αργύρης Αργυριάδης, δύο ακόμη διεθνείς παίκτες, στο σύνολο των δέκα ποδοσφαιριστών αυτής της ομάδας που αγωνίστηκαν με την ελληνική εθνική ομάδα.[29][30]
Στο πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης του 1930 ο Άρης αναδείχθηκε πρώτος με μεγάλη ευκολία, πετυχαίνοντας εννέα νίκες και μία ισοπαλία σε σύνολο δέκα αγώνων, ενώ ο συντελεστής τερμάτων του ήταν 44–9.[31] Στις 7 Μαΐου 1930 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία των "κίτρινων" ο Τσέχος Ντε Βαλέρ. Έντεκα ημέρες αργότερα ο Άρης ηττήθηκε με 5–0 στον Πειραιά από τον Ολυμπιακό, ενώ στις 8 Ιουνίου ηττήθηκε εντός έδρας με 1–4 από τον Παναθηναϊκό.[32] Μετά από δύο εβδομάδες έφερε ισοπαλία με τους "πράσινους" και την τελευταία αγωνιστική νίκησε με 2–1 τον Ολυμπιακό, κατακτώντας τελικά τη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος.[33]
Το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης του 1931 ξεκίνησε ιδανικά για τον Άρη, αφού νίκησε με 10–2 τον Μακεδονικό, με 5–0 τον Μέγα Αλέξανδρο, με 6–2 τον Θερμαϊκό και με 6–2 τον ΠΑΟΚ.[34] Παρ' όλα αυτά η ΕΠΟ αποφάσισε να διακόψει τα τοπικά πρωταθλήματα και να διοργανώσει για πρώτη φορά πρωτάθλημα εθνικής κατηγορίας, στο οποίο συμμετείχαν από την Ε.Π.Σ. Μακεδονίας ο Άρης, ο ΠΑΟΚ και ο Ηρακλής, από την Ε.Π.Σ. Αθηνών ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ και ο Απόλλων Αθηνών, ενώ από την Ε.Π.Σ. Πειραιώς ο Ολυμπιακός και ο Εθνικός. Ο Άρης κατέκτησε τη τρίτη θέση με οκτώ νίκες, τρεις ισοπαλίες και τρεις ήττες, με τον Νίκο Κίτσο να αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ με 13 γκολ.[35]
Τέσσερα χρόνια μετά την κατάκτηση του πρώτου πανελλήνιου τίτλου τους, οι "κίτρινοι" κατέκτησαν εκ νέου το πρωτάθλημα. Ο Άρης αναδείχθηκε πρωταθλητής συγκεντρώνοντας συνολικά 22 βαθμούς, τέσσερις περισσότερους από τον δεύτερο Παναθηναϊκό και πετυχαίνοντας μεγάλες νίκες όπως το 7–0 επί του Παναθηναϊκού με τέσσερα γκολ του Κίτσου,[36] το 6–1 επί του Απόλλωνα Αθηνών με έξι γκολ του Αγγελάκη στην πρώτη εντός έδρας εμφάνιση με την πρώτη ομάδα του Κλεάνθη Βικελίδη,[37] το 7–3 επί του Ηρακλή με τέσσερα γκολ του Κίτσου και τα εκτός έδρας 0–3 επί του Ολυμπιακού, του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ. Πρώτοι σκόρερ του πρωταθλήματος αναδείχθηκαν οι Νίκος Κίτσος με 15 γκολ και Νίκος Αγγελάκης με 14.[38] Μεγάλα αστέρια εκείνης της ομάδας ήταν οι Κίτσος, Αγγελάκης, Καλτέκης, Βογδάνου, Δανιήλ Δανελιάν και Γκικόπουλος, ενώ προπονητής ο Ντε Βαλέρ.[39]
Την ίδια χρονιά, η ΕΠΟ θεσμοθέτησε για πρώτη φορά το κύπελλο Ελλάδος, με τον Άρη να συντρίβει τον Παναθηναϊκό στον προημιτελικό με 7–2.[40] Ακολούθησε η επικράτηση επί του Απόλλωνα Αθηνών, για να φθάσει στο τελικό όπου ηττήθηκε με 5–3 από την ΑΕΚ, χάνοντας την ευκαιρία να κατακτήσει το πρώτο νταμπλ.[41]
Στο πανελλήνιο πρωτάθλημα του 1933 ο Άρης κατέκτησε την πρώτη θέση στον βόρειο όμιλο και προκρίθηκε στην τελική φάση,[42] όπου νίκησε την ΑΕΚ με 2–1, αλλά ηττήθηκε δύο φορές από τον Ολυμπιακό και παρέμεινε στη δεύτερη θέση.[43]
Την ίδια χρονιά ο Άρης έφθασε και πάλι στον τελικό του κυπέλλου, ξεπερνώντας το εμπόδιο του Ηρακλή στα ημιτελικά. Στις 5 Φεβρουαρίου 1933 υποδέχθηκε τον Εθνικό στη Θεσσαλονίκη φέρνοντας 2–2, με τον επαναληπτικό να πραγματοποιείται στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, με τον Εθνικό να κερδίζει με 2–1, παρά το γεγονός ότι ο Άρης προηγήθηκε.[44]
Το 1934 το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης κατέκτησε ο Άρης με έξι νίκες σε έξι αγώνες.[45] Η διοργάνωση διεξήχθη σε ένα γύρο και ο λόγος ήταν η διεξαγωγή του βορείου ομίλου της εθνικής κατηγορίας, όπου ηττήθηκε δύο φορές από τον Ηρακλή και αποκλείστηκε από την τελική φάση.[46]
Την επόμενη χρονιά οι "κίτρινοι" κατέλαβαν την πρώτη θέση του βορείου ομίλου, ισοβαθμώντας με τον Ηρακλή, ο οποίος όμως τελικά τιμωρήθηκε με αφαίρεση ενός βαθμού και έπεσε στη δεύτερη θέση. Όμως η τελική φάση του πρωταθλήματος ματαιώθηκε με σκοπό την πληρέστερη προετοιμασία της εθνικής ομάδας για το 5ο Βαλκανικό Κύπελλο.[47]
Την περίοδο 1935–36 ο Άρης συμμετείχε στο πρωτάθλημα εθνικής κατηγορίας που διοργάνωσε η ΕΠΟ, κατακτώντας την τέταρτη θέση πίσω από τους Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και Απόλλωνα Αθηνών, με τέσσερις νίκες, πέντε ισοπαλίες και πέντε ήττες.[48]
Ακολούθησαν και πάλι οι διοργανώσεις των τοπικών πρωταθλημάτων το 1937, όπου ο Άρης αγωνίστηκε για πρώτη φορά σ' εκείνη τη δεκαετία χωρίς τον Κίτσο, ο οποίος μεταγράφηκε στον Ηρακλή. Οι "κίτρινοι" περιορίστηκαν στην τρίτη θέση, με τον Κλεάνθη Βικελίδη να πετυχαίνει οκτώ γκολ. Τον Απρίλιο εκείνης της χρονιάς η ομάδα έδωσε σειρά φιλικών στην Παλαιστίνη, μεταξύ αυτών και με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, την οποία νίκησε με 1–3.[49]
Ο Άρης επανήλθε στη θέση του πρωταθλητή Θεσσαλονίκης το 1938, νικώντας τον ΠΑΟΚ με 2–1 στις 20 Μαρτίου 1938.[50] Στην τελική φάση η ομάδα του Κώστα Βικελίδη κατέρρευσε, χάνοντας και στους τέσσερις αγώνες από τον Ολυμπιακό και τον Απόλλων Αθηνών.[51]
Την επόμενη χρονιά η ομάδα του Άρη έχασε το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης για έναν βαθμό από τον Ηρακλή, παρά την πολλή μεγάλη νίκη με 1–5 επί του ΠΑΟΚ. Στους κρίσιμους αγώνες με τον Ηρακλή ο Άρης ηττήθηκε δύο φορές, με πρωταγωνιστή έναν πρώην άσο του, τον Νίκο Κίτσο.[52] Στην τρίτη διοργάνωση του κυπέλλου η ομάδα της Θεσσαλονίκης νίκησε με 8–1 τον Αστέρα Αθηνών με τέσσερα γκολ του Κλεάνθη Βικελίδη, αλλά αποκλείστηκε στον προημιτελικό από τον Εθνικό.[53]
Μέχρι το 1939 ο Άρης είχε κατακτήσει 8 πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης και 3 πρωταθλήματα Βορείου Ομίλου, επιτεύγματα τα οποία τον καθιστούσαν πρώτη ποδοσφαιρική δύναμη στη Βόρεια Ελλάδα.[54]
Στα μέσα της δεκαετίας του 1930 ο Άρης είχε ενισχυθεί με παίκτες όπως ο Μιχάλης Κολωνιάρης και ο Βαχάκ Αμπραχαμιάν, οι οποίοι στελέχωσαν τη σύνθεση της ομάδας ακόμη και στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Παρ' όλα αυτά στο πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης του 1940 ο Άρης παρέμεινε τρίτος παρά τις δύο νίκες κατά του ΠΑΟΚ και την καλύτερη επιθετική επίδοση της διοργάνωσης.[55]
Την ίδια χρονιά, στον βόρειο όμιλο της εθνικής κατηγορίας ο Άρης ισοβάθμησε στην πρώτη θέση με τον ΠΑΟΚ, αλλά ο "δικέφαλος" πήρε το εισιτήριο για την τελική φάση λόγω των μεταξύ τους αποτελεσμάτων.
Στη διοργάνωση του κυπέλλου ο Άρης απέκλεισε στον επαναληπτικό τη Δόξα Δράμας στη φάση των 16 και τον ΠΑΟΚ με 0–1 στον επαναληπτικό του αρχικού 1–1 στα προημιτελικά. Στον ημιτελικό εναντίον της ΑΕΚ ο Κλεάνθης Βικελίδης ισοφάρισε σε 2–2 στο 118' και οπαδοί του Άρη εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο και σήκωσαν στα χέρια τον αρχηγό της ομάδας. Ο αγώνας ολοκληρώθηκε με τον Άρη να αγωνίζεται με δέκα παίκτες, αφού ο Βικελίδης δεν κατάφερε να επιστρέψει στο γήπεδο.[56] Στον επαναληπτικό ο Άρης νίκησε με 3–0. Ο τελικός διεξήχθη στο γήπεδο του Παναθηναϊκού με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Ο Άρης βρέθηκε να χάνει με 3–0 στο 13ο λεπτό και το μόνο που κατάφερε ήταν να μειώσει σε 3–1 με τον Δημοσθένη Χατζηνικολάου.[57]
Η περίοδος 1940–41 ξεκίνησε με τον Άρη να φέρνει 2–2 στη έδρα του ΠΑΟΚ και να επικρατεί της ΜΕΝΤ με 4–0 στις 27 Οκτωβρίου 1940. Την επομένη ο ιταλικός στρατός επιτέθηκε στην Ελλάδα και οποιαδήποτε αθλητική δραστηριότητα διακόπηκε.[58][59]
Τρία χρόνια αργότερα οι κατακτητές Γερμανοί επέτρεψαν τη διεξαγωγή του τουρνουά Πάσχα, με τον Άρη να έρχεται ισόπαλος 2–2 με τη μικτή ΠΑΟΚ–Ηρακλή. Ένας νέος φιλικός αγώνας ανάμεσα στις δύο ομάδες επαναλήφθηκε στις 2 Ιουλίου 1944. Μετά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων τον Οκτώβριο του 1944 η επίσημη έναρξη του πρώτου μεταπολεμικού πρωταθλήματος ορίστηκε για το Νοέμβριο της επόμενης χρονιάς, δίνοντας τη δυνατότητα στις ομάδες να ανασυνταχθούν και να βελτιώσουν τις αθλητικές τους εγκαταστάσεις, βρίσκοντας οικονομικούς πόρους για την επαναλειτουργία τους.
Η ομάδα του Άρη είχε ενεργούς ακόμη τους Βικελίδη και Κολωνιάρη, ενώ την τεχνική ηγεσία ανέλαβε ο Διονύσης Καλτέκης. Στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος Θεσσαλονίκης ο Άρης ηττήθηκε με 3–4 από τον Μακεδονικό, νικώντας στη συνέχεια τη ΜΕΝΤ και τον ΠΑΟΚ, αλλά χάνοντας εντός έδρας με 1–2 από τον Ηρακλή. Με πέντε συνεχόμενες νίκες στο δεύτερο γύρο οι "κίτρινοι" κατέκτησαν για άλλη μια φορά τον τίτλο του πρωταθλητή Θεσσαλονίκης και αντιμετώπισαν στην τελική φάση την πρωταθλήτρια Αθηνών ΑΕΚ και τον πρωταθλητή Πειραιά, Ολυμπιακό.[60]
Στις 30 Μαΐου 1946 ηττήθηκαν εκτός έδρας με 4–0 από την ομάδα του Πειραιά, φέρνοντας ισοπαλία 1–1 με την ΑΕΚ τρεις ημέρες αργότερα, με γκολ του Βικελίδη. Στις 16 Ιουνίου, ο Άρης νίκησε με 1–0 τον Ολυμπιακό με γκολ του Άγγελου Βασιλειάδη και μία εβδομάδα αργότερα επιβλήθηκε της ΑΕΚ με 4–1, με δύο γκολ του Βικελίδη και από ένα των Κολωνιάρη και Λιακόπουλου. Η ομάδα της Θεσσαλονίκης κατέκτησε για τρίτη φορά τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδας, με εννέα βαθμούς, έναντι οκτώ της ΑΕΚ και επτά του Ολυμπιακού.[61]
Την επόμενη χρονιά ο Άρης τερμάτισε τρίτος πίσω από το Μακεδονικό και τον Ηρακλή, με τους Βικελίδη και Αμπραχαμιάν να επιτίθενται στον διαιτητή Μαρίντση στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ και τον Άρη να μηδενίζεται. Οι δύο αθλητές τιμωρήθηκαν μέχρι το τέλος της αγωνιστικής περιόδου.[62]
Το 1948 οι "κίτρινοι" ήλθαν δεύτεροι πίσω από τον ΠΑΟΚ, από τον οποίο έχασαν με 0–1 στις 29 Φεβρουαρίου. Στις 11 Απριλίου ο Άρης ανταπέδωσε, νικώντας τον "δικέφαλο" εκτός έδρας με 2–5 για το κύπελλο,[63] πριν αποκλειστεί από το Μέγα Αλέξανδρο. Στις 20 Ιουνίου 1948, αντιμετώπισε τη γαλλική Ρεμς σε φιλικό αγώνα που διεξήχθη στη Θεσσαλονίκη, με το σκορ να είναι 1–1, πριν διακοπεί ο αγώνας λόγω καταρρακτώδους βροχής.[64]
Το 1949, οι "κίτρινοι" επέστρεψαν στους τίτλους, ισοβαθμώντας με τον ΠΑΟΚ στην πρώτη θέση του βαθμολογικού πίνακα, αλλά υπερτερώντας στη διαφορά τερμάτων. Το καλοκαίρι του 1948, είχε ενταχθεί στη σύνθεση της ομάδας ο επιθετικός του Απόλλωνα Αθηνών, Βασίλης Γρηγοριάδης, ο οποίος αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με εννέα γκολ. Στην τελική φάση του πανελληνίου πρωταθλήματος ο Άρης παραχώρησε ισοπαλία 4–4 στον Ολυμπιακό με χατ-τρικ του Γρηγοριάδη, αλλά ηττήθηκε στον Πειραιά με 4–1. Στους δύο αυτούς αγώνες ο πρώην ποδοσφαιριστής των "κίτρινων" και τότε αθλητής του Ολυμπιακού Άγγελος Βασιλειάδης δεν δέχτηκε να αγωνιστεί εναντίον της πρώην ομάδας του. Στις 17 Ιουλίου 1949 ο Άρης αντιμετώπισε εκτός έδρας τον Παναθηναϊκό, προηγήθηκε με τέρμα του Δημήτρη Καλτέκη στο 53' και ισοφαρίστηκε στο 74'.[65] Οι φιλοξενούμενοι διαμαρτυρήθηκαν έντονα για το γκολ της ισοφάρισης, με τον τερματοφύλακα Κώστα Βελλιάδη να αποβάλλεται, αλλά επειδή αρνήθηκε να αποχωρήσει, ο αγώνας διακόπηκε εις βάρος τους.[66] Μία εβδομάδα αργότερα, "ο Άρης παρέταξε την αναπληρωματικήν του ομάδα, ενισχυμένην με τρεις μόνον παίκτας της πρώτης (σημ. α'), λόγω της αδίκου, ως πιστεύει, τιμωρίας των παικτών του Βελλιάδη και Αμπραχαμιάν", για να ηττηθεί με 0–2 από τους "πράσινους".[67] Αυτή ήταν και η τελευταία χρονιά του Κλεάνθη Βικελίδη με την ομάδα του Άρη.
Μετά την αποχώρηση του Βικελίδη από την ενεργό δράση, ο Άρης ενισχύθηκε με τον Λεωνίδα Ποζάνη και τον Στέλιο Παπουτσόπουλο,[68] αλλά τερμάτισε στην τρίτη θέση του τοπικού πρωταθλήματος του 1950, έχοντας ως πρώτο σκόρερ τον Δημήτρη Καζαντζή με οκτώ γκολ. Την ίδια περίοδο οι "κίτρινοι" έφθασαν για τέταρτη φορά στον τελικό του κυπέλλου, έχοντας αποκλείσει πιο πριν την Ελπίδα Δράμας, τον ΠΑΟΚ και τον Εθνικό, με την ομάδα της Θεσσαλονίκης να χάνει εύκολα από την ΑΕΚ με 4–0.[69]
Την επόμενη χρονιά, ο Άρης πραγματοποίησε απογοητευτική πορεία με τέσσερις νίκες σε δέκα αγώνες του πρωταθλήματος Θεσσαλονίκης, καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση, ενώ στο κύπελλο αποκλείστηκε από τον ΠΑΟΚ στη φάση των προημιτελικών, χάνοντας με 2–4 στην παράταση.[70]
Τη σεζόν 1951–52 το γεγονός που ξεχώρισε ήταν τα εγκαίνια του γηπέδου Χαριλάου, με τον Άρη να δίνει φιλικό αγώνα με τον Ολυμπιακό στις 4 Νοεμβρίου 1951.[71] Στο τοπικό πρωτάθλημα η ομάδα του Νίκου Αγγελάκη τερμάτισε δεύτερη πίσω από τον Ηρακλή, από τον οποίο ηττήθηκε δύο φορές. Στη διοργάνωση του κυπέλλου οι "κίτρινοι" απέκλεισαν τον ΠΑΟΚ στους 16, για να αποκλειστούν στα προημιτελικά από τη Δόξα στη Δράμα, όπου ηττήθηκαν με 3–2.[72]
Ο Άρης κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης μετά από τέσσερα χρόνια το 1953 νικώντας τον Ηρακλή στον επαναληπτικό αγώνα μπαράζ με 1–0, έχοντας ως σκόρερ τον Άγγελο Παπαγγέλου στο 87ο λεπτό. Στην τελική φάση του πανελλήνιου πρωταθλήματος η ομάδα της Θεσσαλονίκης ηττήθηκε δύο φορές με 0–1 από τον Παναθηναϊκό, μία φορά από τον Ολυμπιακό με 3–1 στον Πειραιά και έφερε λευκή ισοπαλία με τους "ερυθρόλευκους" στη Θεσσαλονίκη.[73] Για το κύπελλο Ελλάδος ο Άρης απέκλεισε τον Ηρακλή με 5–1, αλλά αποκλείστηκε στον προημιτελικό από την ΑΕΚ με 0–1.[74]
Την επόμενη χρονιά ο Άρης αποδυναμώθηκε επιθετικά χάνοντας τον Λευτέρη Χαλυβόπουλο, κατέκτησε τη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος Θεσσαλονίκης, ενώ στο κύπελλο αποκλείστηκε εντός έδρας από τη Δόξα Δράμας στα προημιτελικά.[75] Ακολούθησε η τρίτη θέση του 1955, ενώ στο κύπελλο ήλθε ο εκτός έδρας αποκλεισμός από τον Παναθηναϊκό με 0–1.[76]
Το καλοκαίρι του 1955, ο τερματοφύλακας Κώστας Βελλιάδης αφέθηκε ελεύθερος από τη διοίκηση της ομάδας μετά από πολυετή προσφορά στον σύλλογο και εντάχθηκε στον ΠΑΟΚ για έναν χρόνο, πριν αποχωρήσει από την ενεργό δράση.[77] Νέοι παίκτες του Άρη ήταν οι Μουφίτ Καλλιοτζής, Μιχάλης Μπαλτατζής και Ηλίας Κεμαλίδης, με την ομάδα των "κίτρινων" να έρχεται δεύτερη στο πρωτάθλημα της ΕΠΣ Μακεδονίας. Η ΕΠΟ επανέφερε το σύστημα με τη διοργάνωση πρωταθλήματος σε βόρειο και νότιο όμιλο, με τον Άρη να τερματίζει πρώτος, αλλά στην τελική φάση να τερματίζει έκτος και τελευταίος με τρεις ισοπαλίες και επτά ήττες σε δέκα αγώνες.[78] Για τη διοργάνωση του κυπέλλου, ο Άρης απέκλεισε τον Ηρακλή με 2–1 σε επαναληπτικό αγώνα, αλλά ηττήθηκε εντός έδρας στα ημιτελικά από τον Ολυμπιακό με τρία γκολ του Κώστα Πολυχρονίου.[79]
Την επόμενη χρονιά η διεκδίκηση του τοπικού τίτλου κρίθηκε την τελευταία αγωνιστική, με τον Άρη να χρειάζεται μόνο νίκη εναντίον του ΠΑΟΚ, αλλά να κατακτά τη δεύτερη θέση μετά το ισόπαλο 1–1. Οι δύο ομάδες προκρίθηκαν στο πρωτάθλημα εθνικής κατηγορίας, με τον Άρη να τερματίζει έβδομος,[80] χάνοντας δύο φορές από τον Ολυμπιακό και εκτός έδρας από τον ΠΑΟΚ, αλλά νικώντας τον Παναθηναϊκό εκτός έδρας με δύο γκολ του Γιάννη Σισμανίδη.[81]
Το καλοκαίρι του 1957 ο Άρης ενισχύθηκε με τον τερματοφύλακα Βαγγέλη Πετράκη και τον επιθετικό Στέλιο Πέρρο από τον Μελιτέα. Παρ' όλα αυτά το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης κατέκτησε για μοναδική φορά στην ιστορία του ο Απόλλων Καλαμαριάς, ενώ ο Άρης περιορίστηκε στην τέταρτη θέση. Για το κύπελλο Ελλάδος οι "κίτρινοι" απέκλεισαν τον ΠΑΟΚ με 2–0 και κληρώθηκαν να αντιμετωπίσουν τον Παναθηναϊκό εντός έδρας στις 9 Ιουλίου 1958.[82] Λίγες ημέρες πριν τη διεξαγωγή του αγώνα η ΕΠΟ άλλαξε την έδρα ορίζοντας το γήπεδο του Παναθηναϊκού, με τη διοίκηση του Άρη να αντιδρά αποσύροντας την ομάδα.
Την περίοδο 1958–59, ο Άρης κατέκτησε το τελευταίο πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης, όντας ο πολυνίκης σύλλογος της διοργάνωσης με δεκατρείς τίτλους.[83] Ο Πέρρος αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ με πέντε γκολ και το πρωτάθλημα Ελλάδος διοργανώθηκε με δέκα ομάδες.[84] Ο Άρης κατέλαβε την έκτη θέση, ενώ στο κύπελλο αποκλείστηκε από τη Νίκη Βόλου εκτός έδρας.[85]
Στο πρώτο πρωτάθλημα Α' Εθνικής ο Άρης παρουσιάστηκε με προπονητή τον Σβέτισλαβ Γκλίσοβιτς και πραγματοποίησε μέτρια πορεία κατακτώντας την όγδοη θέση, ενώ στο κύπελλο αποκλείστηκε από τον Παναιγιάλειο.[86] Ακολούθησε μία τριετία όπου ο Άρης πραγματοποίησε πολύ μέτριες πορείες φθάνοντας στο σημείο να κινδυνεύσει με υποβιβασμό. Το 1961 η ομάδα της Θεσσαλονίκης τερμάτισε δωδέκατη, ενώ στο κύπελλο αποκλείστηκε από τον Ολυμπιακό με 2–3.[87]
Ακολούθησε η 13η θέση του 1962, με τους "κίτρινους" να ηττώνται στους μισούς αγώνες του πρωταθλήματος. Η έσχατη χρονιά για εκείνη την εποχή του συλλόγου υπήρξε το 1963, όπου ο Άρης αναγκάστηκε να διεκδικήσει τη σωτηρία του στην πρώτη κατηγορία μέσω αγώνων μπαράζ. Η ομάδα του Μπέλα Πάλφι[88] νίκησε την Προοδευτική με 3–1 στη Λαμία, έφερε ισοπαλία με τον Παναιγιάλειο στο Βόλο και ηττήθηκε στον αδιάφορο τελευταίο αγώνα από τον Απόλλωνα Καλαμαριάς. Μοναδική αναλαμπή τη συγκεκριμένη χρονιά υπήρξε η πορεία της ομάδας για το κύπελλο, όπου απέκλεισε κατά σειρά την Αναγέννηση Καρδίτσας, τον Ηρακλή και την ΑΕΚ, πριν ηττηθεί στον επαναληπτικό αγώνα του 1–1 της Θεσσαλονίκης με 5–2 από τον Ολυμπιακό στον Πειραιά.[89]
Τις δύο προηγούμενες χρονιές έκανε την εμφάνισή της στη σύνθεση του Άρη μία φουρνιά παικτών, η οποία θα διακρινόταν τα επόμενα χρόνια. Μεταξύ αυτών οι Νίκος Χρηστίδης, Αλέκος Αλεξιάδης, Βασίλης Ψηφίδης και Γιώργος Κωνσταντινίδης.[90] Ο Πάλφι παρέμεινε στην τεχνική ηγεσία του τμήματος και ο Άρης σαφώς βελτιωμένος κατέκτησε την έκτη θέση, με την προσθήκη των Δημήτρη Γριμπελάκου και Στέφανου Δεμίρη.[91] Την τέταρτη αγωνιστική του πρωταθλήματος ο Άρης νίκησε εκτός έδρας τον ΠΑΟΚ, ξεκινώντας μία δεκαετή παράδοση, κατά την οποία δεν ηττήθηκε από τον "δικέφαλο του βορρά".[92][93]
Η επιτυχημένη πορεία της προηγούμενης χρονιάς έδωσε στον Άρη το δικαίωμα να αγωνιστεί στο κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων, παραχωρώντας λευκή ισοπαλία στη Ρόμα στο Καυτανζόγλειο Στάδιο, πριν ηττηθεί με 3–0 στην Ιταλία. Στη συνέχεια κατέλαβε την έβδομη θέση του πρωταθλήματος, με τη νίκη με 2–3 επί του Ολυμπιακού στον Πειραιά να ξεχωρίζει.[94] Την 1 Νοεμβρίου 1964 ο Άρης έφερε ισοπαλία 2–2 με τον Παναθηναϊκό στο Καυτανζόγλειο, με 34.277 εισιτήρια να κόβονται.[95] Στο κύπελλο οι "κίτρινοι" αποκλείστηκαν στα προημιτελικά από τη Νίκη Βόλου.
Την περίοδο 1965–66 ο Άρης κατέλαβε την πέμπτη θέση στο πρωτάθλημα, πετυχαίνοντας τη μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας του κατά του αιώνιου αντιπάλου του με 5–1.[96] Για το κύπελλο Εκθέσεων ο Άρης πέτυχε την πρώτη του ευρωπαϊκή νίκη, καταβάλλοντας με 2–1 την Κολωνία με γκολ των Κωνσταντινίδη και Φιλίππου,[97] αλλά ηττήθηκε στη Γερμανία με 2–0, αποκλειόμενος από την επόμενη φάση.
Ο Πάλφι αποχώρησε μετά από παρουσία 3,5 ετών, δίνοντας τη θέση του στον Σβέτισλαβ Γκλίσοβιτς και οι "κίτρινοι" με νέα προσθήκη τον Μανώλη Κεραμιδά κατέλαβε την πέμπτη θέση. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1966, ο Άρης ηττήθηκε στο Καυτανζόγλειο από τη Γιουβέντους με 0–2, ενώ συνετρίβη με 5–0 στον επαναληπτικό του Τορίνο.[98] Στο θεσμό του κυπέλλου ο Άρης υπήρξε θύμα έκπληξης στη φάση των 32, όταν αποκλείστηκε από την Ασπίδα στην Ξάνθη με 2–1.[99]
Νέος προπονητής της ομάδας ανέλαβε ο Σεβεριάνο Κορέιρα για το πρωτάθλημα του 1967–68, με την ομάδα του Άρη να κατακτά την τέταρτη θέση, χωρίς να γνωρίσει ήττα στην έδρα της. Βελτιωμένος επιθετικά, ο Άρης πέτυχε 61 γκολ με σπουδαίες νίκες κατά του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού στη Θεσσαλονίκη, όπως και επί του ΠΑΟΚ με 2–3 στο γήπεδο της Τούμπας στις 22 Οκτωβρίου 1967.[100]
Την επόμενη χρονιά οι "κίτρινοι" επέστρεψαν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, νικώντας τη Χιμπέρνιανς από τη Μάλτα, την οποία κατέβαλαν με 1–0 στη Θεσσαλονίκη και 0–6 εκτός έδρας. Στον επόμενο γύρο ο Άρης αντιμετώπισε την Ουίπεστ, από την οποία ηττήθηκε με 1–2 εντός έδρας και με 9–1 εκτός.[101] Για τη διοργάνωση του πρωταθλήματος, ο Άρης κατάφερε να σπάσει την τριάδα των Αθηνών, κατακτώντας την τρίτη θέση, με την προσθήκη των Κλήμη Γούναρη και Θόδωρου Πάλλα,[102] ενώ στα μέσα της χρονιάς αποχώρησε ο Δημήτρης Γριμπελάκος μετά από έξι χρόνια παρουσίας στον σύλλογο.
Την περίοδο 1969–70 ο Άρης κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδος. Στον δεύτερο γύρο η ομάδα του Άρη αντιμετώπισε τον Α.Π.Σ. Πάτραι εκτός έδρας,[103] τον οποίο απέκλεισε με 0–1, ενώ στις 27 Απριλίου 1970 νίκησε τον Παναθηναϊκό με 2–1 στη φάση των 16.[104] Στα προημιτελικά ο Άρης νίκησε εκτός έδρας την Καλλιθέα με 1–3, με γκολ των Σπυρίδωνα, Αλεξιάδη και Κεραμιδά[105] και στον ημιτελικό της 21ης Ιουνίου κατέβαλε την αντίσταση του Ολυμπιακού στο στάδιο Καραϊσκάκη με γκολ του Κώστα Παπαϊωάννου.[106]
Ο τελικός με τον ΠΑΟΚ ορίστηκε μία εβδομάδα αργότερα και για πρώτη φορά δεν συμμετείχε ομάδα από την Αθήνα. Ο αγώνας αυτός ήταν ο πρώτος που μεταδόθηκε ζωντανά από την ελληνική τηλεόραση, ενώ διεξήχθη παρουσία 50.000 θεατών, αφού κόπηκαν 46.695 εισιτήρια, αριθμός ρεκόρ για οποιονδήποτε ποδοσφαιρικό αγώνα σε γήπεδο της Θεσσαλονίκης.[107] Ο Άρης είχε στο απουσιολόγιο του τον Τάκη Λουκανίδη λόγω τιμωρίας, με τον Ιωσήφ Μιχαηλίδη να παίρνει τη θέση του.[108] Το μοναδικό γκολ του αγώνα πέτυχε ο Μανώλης Κεραμιδάς στο όγδοο λεπτό της αναμέτρησης, ενώ στη συνέχεια ακυρώθηκαν δύο ακόμη τέρματα του Άρη. Ο ΠΑΟΚ έχασε πέναλτι στο 33ο λεπτό με τον Γιώργο Κούδα και ο Άρης πανηγύρισε τελικά τον τίτλο.[109] Η κατάκτηση του κυπέλλου από τον Άρη αποτέλεσε το μεγάλο γεγονός της χρονιάς για το ελληνικό ποδόσφαιρο, καθώς ήταν η πρώτη φορά που ομάδα εκτός κέντρου έπαιρνε το τρόπαιο.[110]
Στο πρωτάθλημα του 1969–70 ο Άρης κατέλαβε την τέταρτη θέση, έχοντας μία από τις καλύτερες αμυντικές επιδόσεις όλων των εποχών, με μόλις 15 γκολ παθητικό. Μέχρι τα μέσα του δεύτερου γύρου η ομάδα της Θεσσαλονίκης ήταν δεύτερη, αλλά οι ήττες από την ΑΕΚ και τον ΟΦΗ την περιόρισαν στην τέταρτη θέση. Για το κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων ο Άρης έφερε 1–1 στο Καυτανζόγλειο με την ιταλική Κάλιαρι, σε έναν αγώνα όπου κόπηκαν 42.211 εισιτήρια.[111] Οι Θεσσαλονικείς αποκλείστηκαν, χάνοντας εκτός έδρας με 3–0.[112]
Την επόμενη χρονιά η πορεία της ομάδας ήταν απογοητευτική, με τους "κίτρινους" να περιορίζονται στη δέκατη θέση χωρίς να πετύχουν εκτός έδρας νίκη. Στα μέσα της χρονιάς απολύθηκε ο προπονητής Μίλοβαν Τσίριτς,[113] με τον Μιχάλη Μπαλτατζή και τον Λες Άλεν να ολοκληρώνουν τη χρονιά. Για το κύπελλο Κυπελλούχων η ομάδα του Άρη αντιμετώπισε την αγγλική Τσέλσι, φέρνοντας 1–1 στη Θεσσαλονίκη,[114] πριν ηττηθεί με 5–1 στο Λονδίνο.[115] Την ίδια χρονιά ο Άρης κατέκτησε το κύπελλο Μεγάλης Ελλάδος, νικώντας τον Πεζοπορικό Λάρνακας σε διπλό αγώνα.[116]
Την περίοδο 1971–72 ο Άρης κατέλαβε την τέταρτη θέση στο πρωτάθλημα με μόλις πέντε ήττες σε 34 αγώνες και έχοντας ως εντός έδρας ρεκόρ δώδεκα νίκες και πέντε ισοπαλίες. Προπονητής της ομάδας ήταν ο Γουίλφ ΜακΓκίνες και νέα προσθήκη ο Γιώργος Φοιρός από τον Αγροτικό Αστέρα, μετέπειτα διεθνής με την Εθνική Ελλάδος.[117] Για τη διοργάνωση του κυπέλλου ο Άρης απέκλεισε εκτός έδρας τον Ολυμπιακό με 1–2, αλλά στη φάση των προημιτελικών αποκλείστηκε από τον ΠΑΟΚ με το ίδιο σκορ. Τρεις ημέρες νωρίτερα είχε λάβει χώρα στο γήπεδο Χαριλάου η αναμέτρηση των δύο ομάδων για το πρωτάθλημα, η οποία είχε λήξει με 3–3 και τον Άρη να έχει έντονα παράπονα από τη διαιτησία του Νίκου Ζλατάνου.[118] Στον αγώνα κυπέλλου ο ΄σύλλογος είχε παρόμοια παράπονα από τη διαιτησία του Χρήστου Μίχα. Οι εφημερίδες της εποχής χαρακτήρισαν τον αγώνα "το ντέρμπι του μίσους", αφού διακόπηκε στο 88ο λεπτό, όταν οι παίκτες των δύο ομάδων ήρθαν στα χέρια, με συνέπεια να τιμωρηθούν με ετήσιο αποκλεισμό οι Αλεξιάδης και Σπυρίδων, με εξάμηνο αποκλεισμό ο Βαγγέλης Συρόπουλος και με τρίμηνο αποκλεισμό οι Σοφοκλής Σεμερτζής και Γιάννης Μπαλάφας.[119]
Ο Άρης ενισχύθηκε με τον Σπύρο Καπερνέκα και τον Μίλτο Κουμαριά από τον Ολυμπιακό, όπως και τον Γιώργο Μπιτζίδη από τον Πανσερραϊκό. Παρ' όλα αυτά περιορίστηκε στην ένατη θέση του πρωταθλήματος και αποκλείστηκε στο δεύτερο γύρο του κυπέλλου από τον Λεβαδειακό.[120]
Μετά το τέλος της περιόδου 1972–73 την τεχνική ηγεσία των "κίτρινων" ανέλαβε ο Μπράνκο Στάνκοβιτς και η ομάδα ενισχύθηκε με τον Γιάννη Βένο και τον Νίκο Κασάπη.[121][122] Ο Άρης μπήκε στην πρώτη τριάδα του πρωταθλήματος για πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια. Η διοίκηση του συλλόγου αποφάσισε τη διαγραφή του τερματοφύλακα Νίκου Χρηστίδη, θεωρώντας τον υπεύθυνο για την εντός έδρας ήττα από τον Ολυμπιακό με 2–4.[123] Στις 23 Μαρτίου 1975, ο Χρηστίδης αποκαταστάθηκε, αντικαθιστώντας τον Παπαφλωράτο στον αγώνα με τον ΠΑΣ Γιάννινα.
Το επόμενο καλοκαίρι αποκτήθηκε από τον Αγροτικό Αστέρα ο Ντίνος Κούης, μετέπειτα αρχισκόρερ της ομάδας του Άρη,[124][125] όπως και ο ομογενής Γιώργος Ανανιάδης. Παράλληλα αποσύρθηκαν από την ενεργό δράση οι Σοφοκλής Σεμερτζής, Βαγγέλης Συρόπουλος και Ιωσήφ Μιχαηλίδης. Ο Άρης κατέλαβε την έκτη θέση του πρωταθλήματος, με τον Στάνκοβιτς να δίνει το Φεβρουάριο του 1975 τη θέση του στον τότε ομοσπονδιακό τεχνικό και παλιό παίκτη της ομάδας Αλκέτα Παναγούλια, που ανέλαβε τον Άρη παράλληλα με την εθνική ομάδα. Στην Ευρώπη εκείνη τη σεζόν οι "κίτρινοι" αντιμετώπισαν τη Ραπίντ Βιέννης για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ, χάνοντας με 3–1 στην Αυστρία και νικώντας με 1–0 στην κατάμεστη Τούμπα.[126][127]
Μετά το τέλος της χρονιάς αποχώρησε από την ομάδα ένας από τους σπουδαιότερους σέντερ φορ της ιστορίας του Άρη, ο Αλέκος Αλεξιάδης, με τον Άγγελο Σπυρίδωνα να ακολουθεί τον Φεβρουάριο του 1976. Νέος προπονητής του Άρη ανέλαβε ο Ντόμπρομιρ Ζέτσεφ και η ομάδα βρέθηκε και πάλι στην έκτη θέση του πρωταθλήματος με 13 νίκες, 9 ισοπαλίες και 8 ήττες. Για τη διοργάνωση του κυπέλλου ο Άρης αποκλείστηκε στη φάση των προημιτελικών από τον Παναθηναϊκό, χάνοντας στην Αθήνα με 3–1.[128]
Το καλοκαίρι του 1976 αποχώρησαν από την ομάδα οι Νίκος Χρηστίδης, Χρήστος Ναλμπάντης και Κώστας Παπαϊωάννου, ενώ ο Παναγούλιας ανέλαβε και πάλι την τεχνική ηγεσία. Η ομάδα ενισχύθηκε με μελλοντικά αστέρια, όπως ο Γιώργος Ζήνδρος, ο Κώστας Μόκαλης και ο Χρήστος Παπέτας.[129][130][131] Παρά το μουδιασμένο ξεκίνημα με ήττες από τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ, ο Άρης διατήρησε ένα αήττητο σερί οκτώ αγώνων από την 7η μέχρι τη 14η αγωνιστική και έκλεισε τη χρονιά στην πέμπτη θέση με τέσσερις συνεχόμενες νίκες. Τον Φεβρουάριο του 1977 απεβίωσε ένας από τους σπουδαιότερους παράγοντες του συλλόγου, ο Νίκος Καμπάνης, ηγετική μορφή του Άρη για τρεις δεκαετίες και εκδότης της εφημερίδας "Αθλητικά Νέα".[132]
Την επόμενη χρονιά αποκτήθηκε ο Δανός Όλε Σκόμποε και ο Γερμανός Βάλτερ Βάγκνερ, ενώ προπονητής της ομάδας ανέλαβε ο Καρλ Χάινζ Ρουλ. Μετά από τέσσερις ήττες στις οκτώ πρώτες αγωνιστικές ο Ρουλ αντικαταστάθηκε από τον Μίλοβαν Τσίριτς, ο οποίος επέστρεψε στον Άρη μετά από επτά χρόνια. Σταθερή βελτίωση παρουσιάστηκε με τις ισοπαλίες εναντίον του ΠΑΟΚ, του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, ενώ στο δεύτερο γύρο πέτυχε δύο σπουδαίες νίκες, κατά του Ολυμπιακού με 1–2 στο στάδιο Καραϊσκάκη και της ΑΕΚ με 2–0 στο Χαριλάου.[133] Ο Άρης κατετάγη έκτος με δώδεκα νίκες, δέκα ισοπαλίες και δέκα ήττες, ενώ στη διοργάνωση του κυπέλλου απέκλεισε τον Εθνικό Αστέρα, την Αναγέννηση Επανωμής, τον Εθνικό και την Καβάλα εκτός έδρας, για να αποκλειστεί στην ημιτελική φάση με 0–1 από τον ΠΑΟΚ στην παράταση.[134]
Νέος προπονητής του Άρη ανέλαβε ο Βούλγαρος Απόστολ Τσατσέφσκι και την περίοδο 1978–79 οι "κίτρινοι" πέτυχαν ένα μεγάλο ρεκόρ, νικώντας και τους 17 αγώνες που έδωσαν στην έδρα τους.[135][136] Παρ' όλα αυτά, ο Άρης περιορίστηκε στην τρίτη θέση, λόγω της μέτριας εκτός έδρας πορείας του. Στο κύπελλο, η ομάδα απέκλεισε τον Ηρακλή και τον Παναθηναϊκό στη διαδικασία των πέναλτι, για να αποκλειστεί από τον μετέπειτα κυπελλούχο Πανιώνιο, όταν ηττήθηκε στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης με 5–1, ενώ είχε νικήσει στην έδρα του με 5–2.[137]
Το καλοκαίρι του 1979 ο Άρης μετατράπηκε σε ΠΑΕ με μετοχικό κεφάλαιο 29.400.000 δραχμών, λαμβάνοντας μέρος στο πρώτο επαγγελματικό πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής. Προπονητής του Άρη ανέλαβε ο Ουρουγουανός Χοσέ "Πέπε" Σασία και στην πρεμιέρα απέσπασε ισοπαλία 3–3 στην Αθήνα από τον Παναθηναϊκό.[138] Ακολούθησε το 2–0 εναντίον του ΠΑΟΚ και παρά την ήττα από τον ΟΦΗ στην Κρήτη, ο Άρης οδηγούσε την κούρσα του πρωταθλήματος μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου του 1979, όταν ηττήθηκε στον Πειραιά από τον Ολυμπιακό. Οι "κίτρινοι" συνέχισαν την επιτυχημένη πορεία τους, νικώντας με 2–1 στον αντίστοιχο αγώνα του δεύτερου γύρου τον Ολυμπιακό, με τον οποίο ισοβάθμησαν στην πρώτη θέση της διοργάνωσης.[139]
Ο τίτλος, μετά την αλλαγή εν μέσω πρωταθλήματος του κανονισμού της τότε ΕΠΟ που ενώ έδινε αυτόματα ως τότε τον τίτλο στην ομάδα με την καλύτερη διαφορά τερμάτων απαιτούσε να κριθεί ο πρωταθλητής σε μεταξύ τους αγώνα, κρίθηκε σε αγώνα μπαράζ, ο οποίος διοργανώθηκε στις 24 Μαΐου 1980 στο εθνικό στάδιο Βόλου. Ο Άρης στο δεύτερο γύρο εκείνης της σεζόν είχε προπονητή τον Άγγλο Φρανκ Μπλάνστοουν, ο οποίος αντικατέστησε τον Σασία μετά το εντός έδρας 1–1 με τον Ηρακλή.[140] Ο Ολυμπιακός νίκησε τον Άρη με 2–0, παρά τη σαφή ανωτερότητα των "κίτρινων" στο πρώτο ημίχρονο, όπου είχαν δύο δοκάρια με τον Πάλλα και τον Κούη.[141] Στο δεύτερο λεπτό του δευτέρου ημιχρόνου η ομάδα του Πειραιά άνοιξε το σκορ και μέσα σε διάστημα δέκα λεπτών διπλασίασε τα τέρματα της, εξανεμίζοντας τις ελπίδες του Άρη για κατάκτηση του τίτλου.[142]
Για τη διοργάνωση του κυπέλλου ο Άρης έφθασε μέχρι την προημιτελική φάση, όπου και νίκησε τον ΠΑΟΚ με 1–0 στον πρώτο αγώνα,[143] αλλά ηττήθηκε με 2–0 στην παράταση στον επαναληπτικό του Καυτανζογλείου (το γήπεδο της Τούμπας είχε υποστεί ζημιές από τον σεισμό του 1978).[144]
Η τρίτη θέση της περιόδου 1978–79 έδωσε τη δυνατότητα στους "κίτρινους" να αγωνιστούν στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ, όπου κληρώθηκαν με την πορτογαλική Μπενφίκα, την οποία νίκησαν με 3–1 στο κατάμεστο γήπεδο Χαριλάου.[145] Στον επαναληπτικό της Λισαβώνας ο Άρης έμεινε πίσω στο σκορ με 2–0, αλλά ένα σουτ του Σεμερτζίδη στο 81ο λεπτό έδωσε την πρόκριση στην ελληνική ομάδα.[146] Ακολούθησαν στο δεύτερο γύρο οι αναμετρήσεις με τη δευτεραθλήτρια Ιταλίας Περούτζια του Πάολο Ρόσι, ο οποίος άνοιξε το σκορ στον πρώτο αγώνα της Θεσσαλονίκης, με τον Σεμερτζίδη να ισοφαρίζει σε 1–1 στο 61ο λεπτό.[147][148] Στον επαναληπτικό, πραγματοποιώντας μία από τις σπουδαιότερες εμφανίσεις της ιστορίας της, η ομάδα νίκησε 0–3 με γκολ των Κούη, Σεμερτζίδη και Ζήνδρου.[149][150][151] Η ευρωπαϊκή πορεία του Άρη ολοκληρώθηκε στον επόμενο γύρο, όπου αποκλείστηκε από τη Σαιντ Ετιέν του Μισέλ Πλατινί (ήττα 4–1 στη Γαλλία και εντός έδρας ισοπαλία με 3–3 στη Θεσσαλονίκη).[152][153]
Το καλοκαίρι του 1980 αποχώρησαν από την ομάδα οι Σκόμποε και Ανανιάδης, ενώ ήρθε από τα Γιάννενα ο Θαλής Τσιριμώκος. Οι "κίτρινοι", με προπονητή τον Τσέχο Μίχαλ Βίτσαν, κατέλαβαν την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα,[154] με τον Κούη να αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ με 21 γκολ.[155] Ένας από τους πιο συναρπαστικούς αγώνες της χρονιάς πραγματοποιήθηκε στο γήπεδο Νέας Φιλαδέλφειας, όπου ΑΕΚ και Άρης αναδείχθηκαν ισόπαλοι με 4–4, σε μια αγωνιστική που επισκιάστηκε από τον θάνατο του προπονητή του ΠΑΟΚ Γκιούλα Λόραντ στον πάγκο της ομάδας του κατά τη διάρκεια του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα.[156] Ο Άρης έχασε τον βετεράνο αμυντικό του, Θόδωρο Πάλλα, ο οποίος μεταγράφηκε στα μέσα της περιόδου στον Ολυμπιακό.[157]
Στην Ευρώπη ο Άρης κληρώθηκε με τη μετέπειτα κυπελλούχο ΟΥΕΦΑ Ίπσουιτς, από την οποία ηττήθηκε στην Αγγλία με 5–1, με τρία πέναλτι του Γουόρκ,[158] με τον επαναληπτικό να διεξάγεται στο[159] Καυτανζόγλειο. Ο Άρης προηγήθηκε στο 66ο λεπτό με 3–0 και πίεσε αφήνοντας χώρους στην αγγλική ομάδα με αποτέλεσμα να δεχθεί το 3–1 στο 75'. Αυτή ήταν η πρώτη ήττα των Βρετανών μετά από 27 αγώνες.[160]
Το καλοκαίρι του 1981, αποχώρησαν οι Ντίνος Μπαλλής και Κώστας Δράμπης, με νέες προσθήκες να είναι οι Λεωνίδας Βόσδου, Κώστας Χαραλαμπίδης, Μπάμπης Δουλγεράκης, Φουάντ Μουλαχασάνοβιτς και Πάβελ Πανώφ.[161][162][163] Ο Άρης παρέμεινε αήττητος στην έδρα του και κατέλαβε την πέμπτη θέση, λόγω των μόλις δύο εκτός έδρας νικών που πέτυχε. Ο Βίτσαν απολύθηκε λόγω κακής επικοινωνίας με τους παίκτες, με τον Ντίτμαρ Κράμερ να παίρνει τη θέση του. Στον πρώτο αγώνα του Γερμανού ο Άρης νίκησε την ΑΕΚ με 3–0 στην Κατερίνη, όπου αγωνιζόταν λόγω τιμωρίας.[164] Δύο εβδομάδες αργότερα κέρδισε και τον δικέφαλο του Βορρά με 2–1. Στο κυπελλο ο Άρης αποκλείστηκε νωρίς από το Διαγόρα Ρόδου.[165] Για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ οι "κίτρινοι" απέκλεισαν τη Σλιέμα Μάλτας με δύο νίκες,[166][167] πριν γνωρίσουν τον αποκλεισμό από τη Βελγική Λόκερεν.[168][169]
Την επόμενη χρονιά οι "κίτρινοι" κατέλαβαν και πάλι την πέμπτη θέση, με προπονητή τον Αντώνη Γεωργιάδη.[170] Η ομάδα πραγματοποίησε μία μεγάλη μεταγραφή, φέρνοντας στη Θεσσαλονίκη τον διεθνή Ούγγρο τερματοφύλακα Σάντορ Γκουιντάρ και έφερε σπουδαία αποτελέσματα στα ντέρμπι της χρονιάς,[171] χάνοντας μόνο από την ΑΕΚ στην Αθήνα, αλλά χάνοντας σημαντικούς βαθμούς σε αγώνες με υποδεέστερες ομάδες. Χαρακτηριστική ήταν η εκτός έδρας νίκη επί του Παναθηναϊκού, η πρώτη του Άρη στην Αθήνα μετά από 21 χρόνια.[172]
Την περίοδο 1983–84 η ομάδα του Γεωργιάδη ξεκίνησε με συντριβή στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας από τους "πράσινους", συνεχίζοντας όμως με ένα αήττητο σερί έξι αγώνων.[173] Ό Άρης βελτίωσε τις εκτός έδρας επιδόσεις του με επτά νίκες σε δεκαπέντε αγώνες, αλλά ηττήθηκε από τους τρεις μεγάλους του Νότου στο γήπεδο Χαριλάου. Στα μέσα της χρονιάς επέστρεψε ο Σκόμποε, ενώ ο Άρης αποκλείστηκε στο κύπελλο από τον Ηρακλή, νικώντας τον με 4–1 στο Χαριλάου στο δεύτερο αγώνα, αλλά έχοντας χάσει με 3–0 στο Καυτανζόγλειο.[174]
Το 1984–85 ο Άρης ξεκίνησε την ανανέωση του ρόστερ του, προωθώντας νεαρούς αθλητές, όπως τον τερματοφύλακα Κατσιαούνη, τον Μπιμπισίδη και τον Οικονομίδη. Διαγράφοντας μέτρια πορεία, η ομάδα κατέλαβε την έβδομη θέση, με τον Γεωργιάδη να χάνει τη θέση του μετά την εντός έδρας ήττα από τον ΟΦΗ την τρίτη αγωνιστική.[175] Μετά από έναν αγώνα με τον Κώστα Χατζηκώστα στο τιμόνι της ομάδας, την τεχνική ηγεσία ανέλαβε ο Τάις Λίμπρεχτς.[176] Για τη διοργάνωση του κυπέλλου ο Άρης αποκλείστηκε από τον ΠΑΟΚ, από τον οποίο ηττήθηκε με 2–0 στην Τούμπα και νίκησε με 3–1 στο Χαριλάου.[177][178]
Την επόμενη χρονιά ο Άρης κατέλαβε την έβδομη θέση, αν και στο τέλος του πρώτου γύρου βρισκόταν στη δεύτερη θέση της κατάταξης, έχοντας κερδίσει τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ και τους ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό στη Θεσσαλονίκη.[179][180][181] Οι μόλις δύο νίκες του δευτέρου γύρου απογοήτευσαν τους οπαδούς του συλλόγου. Αναλαμπή υπήρξε η πορεία της ομάδας στο κύπελλο, όπου απέκλεισε την ΑΠΕ Λαγκαδά, την Καστοριά, τον Εορδαϊκό και τον ΟΦΗ,[182] φθάνοντας στην ημιτελική φάση με αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Με τους "ερυθρόλευκους" έφερε 1–1 στη Θεσσαλονίκη και ηττήθηκε με 2–1 στην Αθήνα, παρά το γεγονός ότι προηγήθηκε.[183]
Μία από τις χειρότερες χρονιές ήταν αυτή του 1986–87, με τον Άρη να καταλαμβάνει την ενδέκατη θέση, παρά την επιστροφή του Μπαλλή και την ανάδειξη του επιθετικού Βασίλη Δημητριάδη. Την τεχνική ηγεσία της ομάδας ανέλαβαν κατά σειρά οι Γκόϊκο Ζετς και Κλήμης Γούναρης.[184]
Το 1987–88 ο Άρης του Γκερντ Πρόκοπ τερμάτισε στην ένατη θέση, με σημαντική προσθήκη τον Αντώνη Γιουκούδη.[185] Η μόλις μία εκτός έδρας νίκη της ομάδας και οι συνεχείς διαφωνίες των Κούη και Τζιφόπουλου με τον Πρόκοπ, περιόρισαν τις δυνατότητες της ομάδας.[186]
.jpg)
Στην τελευταία χρονιά της δεκαετίας αποτέλεσαν παρελθόν βετεράνοι παίκτες όπως οι Τζιφόπουλος και Μπαλλής, ενώ αποκτήθηκε ο Γερμανός Χανς Πέτερ Λίπκα,[187] ο οποίος στα μέσα της χρονιάς αντικαταστάθηκε από τον Άρνε Μέλλερ. Ο Άρης έμεινε μόλις τρεις βαθμούς πίσω από την ευρωπαϊκή έξοδο, αλλά έσπασε μία αρνητική παράδοση, που τον ήθελε να μη νικάει στην έδρα της ΑΕΚ, αφού υπέταξε τον δικέφαλο της Αθήνας με 0–1, με γκολ–φάουλ του Οικονομίδη.[188][189]
Η μέτρια πορεία της ποδοσφαιρικής ομάδας το 1990, σε αντίθεση με την "αυτοκρατορία" των Γκάλη, Γιαννάκη και Ιωαννίδη στο τμήμα μπάσκετ του συλλόγου, είχε ως συνέπεια έντονες αντιδράσεις από τους φιλάθλους της ομάδας.[190][191] Παρά το γεγονός ότι ο Παναγούλιας κατάφερε να βάλει τις βάσεις για μια δυνατή ομάδα, ο Άρης πραγματοποίησε μέτρια πορεία και την τεχνική ηγεσία ανέλαβε ο Γιάτσεκ Γκμοχ, με την ομάδα να κατακτά την έβδομη θέση.[192]
Την επόμενη χρονιά προστέθηκαν στη σύνθεση του Άρη οι Μιχάλης Ζιώγας και Κώστας Κολομητρούσης από τη Λάρισα.[193] Ο Κούης αποσύρθηκε από τους αγωνιστικούς χώρους μετά από 17 χρόνια καριέρας και ο σύλλογος παραχώρησε με μεταγραφή τον Βασίλη Δημητριάδη στην ΑΕΚ, ενώ αποχώρησε ο Κώστας Οικονομίδης ως ελεύθερος.[194] Η ομάδα κατέλαβε την ένατη θέση και αποκλείστηκε στο δεύτερο γύρο από τον Αθηναϊκό για τον θεσμό του κυπέλλου.[195]
Το 1991–92 ο Άρης πραγματοποίησε κάκιστη πορεία στο δεύτερο γύρο. Στον πάγκο του Άρη, τον Ιβάν Βούτσοφ διαδέχθηκε ο Γιώργος Φοιρός με συνεργάτη τον Ντίνο Κούη. Ο Φοιρός παρέμεινε στην τεχνική ηγεσία της ομάδας μέχρι τα τέλη του 1995.[196]
Το καλοκαίρι του 1992, προστέθηκαν στη σύνθεση της ομάδας οι Γιώργος Στρατηλάτης, Αντώνης Σαπουντζής, Ζόραν Λόντσαρ, Γιώργος Κολτσίδας και Λιούμπισα Μιλόγεβιτς.[197][198][199][200] Την πρώτη χρονιά η ομάδα έδωσε θετικά δείγματα, αλλά κατέκτησε τελικά την ένατη θέση, παρουσιάζοντας στη συνέχεια ένα σπουδαίο σύνολο το 1993–94, διεκδικώντας το πρωτάθλημα μέχρι την 27η αγωνιστική. Οι ήττες της ομάδας από τη Λάρισα, τον Παναθηναϊκό και τη Δόξα Δράμας, περιόρισαν τον Άρη στην έξοδο στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Παράλληλα για το κύπελλο Ελλάδας ο Άρης απέκλεισε τον Εδεσσαϊκό, τον Παναργειακό και τον ΠΑΣ Γιάννινα, πριν αποκλειστεί στα ημιτελικά από την ΑΕΚ.[201][202]
Ο Άρης επέστρεψε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις μετά από δεκατρία χρόνια, αντιμετωπίζοντας την Ισραηλινή Χάποελ Μπερ Σεβά, την οποία απέκλεισε με δύο νίκες.[203] Ακολούθησαν οι αναμετρήσεις με την πολωνική Κατοβίτσε, από την οποία ηττήθηκε με 1–0 εκτός έδρας και νίκησε με το ίδιο σκορ στη Θεσσαλονίκη. Τελικά ο Άρης αποκλείστηκε στη διαδικασία των πέναλτι.[204][205]
Εσωτερικά προβλήματα έκαναν την εμφάνιση τους την αμέσως επόμενη χρονιά, με τον πρόεδρο Λάμπρο Γράντα να έχει συνεχείς διαφωνίες με τον Φοιρό. Ο προπονητής υπέβαλε την παραίτηση του μετά την εντός έδρας ήττα με 0–4 από τον ΠΑΟΚ,[206] η οποία δεν έγινε δεκτή. Ο Άρης δεν κατάφερε να βγει στην Ευρώπη, ενώ ισοβάθμησε με την ΑΕΚ και τον Ηρακλή, παρά την πολύ καλή πορεία του στο δεύτερο γύρο με δώδεκα νίκες, τρεις ισοπαλίες και δύο ήττες.[207]
Την περίοδο 1995–96 ο Άρης κατέλαβε την έβδομη θέση, με το Φοιρό να φεύγει το Νοέμβριο του 1995 μετά την εντός έδρας ισοπαλία με την Ξάνθη. Τη θέση του πήρε ο Γιόζεφ Γιαραμπίνσκι,[208] οδηγώντας την ομάδα στα προημιτελικά του κυπέλλου, όπου αποκλείστηκε από τον Αθηναϊκό.[209]
Την επόμενη χρονιά την τεχνική ηγεσία της ομάδας ανέλαβε ο Σταύρος Διαμαντόπουλος.[210] Την τέταρτη αγωνιστική ο Άρης ηττήθηκε εντός έδρας από τον Πανηλειακό, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις του κόσμου προς τη διοίκηση και τους παίκτες.[211] Ο Γράντας αποχώρησε από τη διοίκηση του Άρη τον Ιανουάριο του 1997, δίνοντας τη θέση του στον καρδιοχειρούργο Παναγιώτη Σπύρου. Μετά τη βαριά ήττα στην Καλαμάτα με 5–0 ο Διαμαντόπουλος απολύθηκε,[212] με τον Χουάν Ραμόν Ρότσα να παίρνει τη θέση του.[213] Στις 26 Ιανουαρίου 1997, οι υπεύθυνοι της ομάδας δεν προσκόμισαν τα δελτία των παικτών στον εκτός έδρας αγώνα με τον Αθηναϊκό και η ομάδα ηττήθηκε άνευ αγώνα, ενώ παράλληλα της αφαιρέθηκαν τρεις βαθμοί.[214] Ο Ρότσα αποχώρησε μετά την εντός έδρας ήττα από την Καβάλα, με τον Φοιρό να επιστρέφει, αλλά να μην καταφέρνει να σώσει την κατάσταση. Ο Άρης υποβιβάστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του στη Β΄ Εθνική.[215][216]
Οι "κίτρινοι" υποχρεώθηκαν να αγωνιστούν στη δεύτερη εθνική κατηγορία την περίοδο 1997–98, κατά την οποία η ομάδα φορούσε μαύρες φανέλες. Αν και ηττήθηκε δύο φορές μέχρι την πέμπτη αγωνιστική, ο Άρης ολοκλήρωσε τη χρονιά χωρίς άλλη ήττα, καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση. Για τη διοργάνωση του κυπέλλου έφερε θετικά αποτελέσματα, αποκλείοντας την Αναγέννηση Άρτας, τον Αετό Σκύδρας, τον Ιάλυσο Ρόδου και τον ΟΦΗ, πριν αποκλειστεί στον προημιτελικό από τον Παναθηναϊκό.[217][218]
Παράλληλα, υποψήφιοι πρόεδροι για την ανάληψη της ηγεσίας της ΠΑΕ έκαναν την εμφάνιση τους ανά τακτά διαστήματα. Ο Άγγλος Μακ Ντόναλντ έδειξε σοβαρό επενδυτικό ενδιαφέρον, αλλά το καλοκαίρι του 1998 ο ιδιοκτήτης της ασφαλιστικής εταιρείας "Interamerican", Δημήτρης Κοντομηνάς, αγόρασε το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών της ομάδας.[219] Σημαντικές προσθήκες παικτών πραγματοποιήθηκαν, με τον Απόστολο Μάντζιο, τον Πρέντραγκ Έρακ, τον Νταβίντ Τσέβες και τον Κάρλος Φλόρες να πλαισιώνουν ονόματα που αναδείχθηκαν την προηγούμενη χρονιά, όπως ο τερματοφύλακας Φάνης Κατεργιαννάκης, ο Απόστολος Λιολίδης, ο Ναγκόλι Κένεντι και ο Άγγελος Χαριστέας.[220]
Το πρωτάθλημα ξεκίνησε με αντίπαλο την τελευταία ομάδα που αντιμετώπισε ο Άρης την προηγούμενη χρονιά, τον Εθνικό Αστέρα, του οποίου την αντίσταση κατέβαλε με 2–0. Ακολούθησε η συντριβή του ΠΑΟΚ με 1–4 στην Τούμπα,[221][222] αλλά η συνέχεια παρουσίασε αρκετά σκαμπανεβάσματα, με τον Φοιρό να απολύεται στα τέλη του 1998, δίνοντας τη θέση του στον Γιώργο Παράσχο. Στον πρώτο αγώνα του νέου προπονητή, σοβαρά επεισόδια μεταξύ οπαδών του Άρη και της αστυνομίας διέκοψαν προσωρινά τον αγώνα κυπέλλου με τον Ολυμπιακό.[223] Στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο ο Άρης ενισχύθηκε με παίκτες, όπως οι Αλέκος Δέλλιος, Νίκος Κυζερίδης, Μάριος Αγαθοκλέους και Πάουλο Αντριόλι.[224][225] Ο Παράσχος αντικαταστάθηκε από τον Αλκέτα Παναγούλια, με τον οποίο ο Άρης έχασε τον πρώτο αγώνα στην Αθήνα από τον Ολυμπιακό, αλλά έκανε στη συνέχεια μια σειρά νικών, κερδίζοντας την έξοδο στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.[226]
Το καλοκαίρι του 1999 την τεχνική ηγεσία των "κίτρινων" ανέλαβε ο Ίλια Πέτκοβιτς και η ομάδα κατά την επιστροφή της στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις κληρώθηκε να αντιμετωπίσει την ελβετική Σερβέτ. Παρά το 1–1 της Θεσσαλονίκης,[227] ο Άρης κέρδισε στη Γενεύη με 1–2 στην παράταση χάρη σε γκολ των Αντριόλι και Κυζερίδη, μολονότι αγωνιζόταν με δέκα παίκτες από τα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου, λόγω αποβολής του Κολτσίδα.[228] Στον δεύτερο γύρο ο Άρης αντιμετώπισε τη Θέλτα Βίγο, από την οποία απέσπασε ισοπαλία με 2–2 στο Χαριλάου, πριν ηττηθεί στην Ισπανία με 2–0.[229][230]
Για το πρωτάθλημα ο Άρης κατέλαβε την έβδομη θέση ισοβαθμώντας με τον Ηρακλή και μαζί με τον όγδοο Πανιώνιο διεκδίκησε την έξοδο στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ σε αγώνες πλέι–οφ, ευκαιρία την οποία απώλεσε χάνοντας με 2–0 στο Καυτανζόγλειο στάδιο, αλλά νικώντας με 3–2 τους "κυανέρυθρους" στη Θεσσαλονίκη.[231] Στο κύπελλο ο Άρης απέκλεισε τον Παναθηναϊκό στα πέναλτι,[232] αποκλειόμενος στα προημιτελικά από τον Πανιώνιο.[233]
Την επόμενη χρονιά προπονητής της ομάδας ανέλαβε ο Μπάμπης Τεννές και νέες προσθήκες ήταν οι Θωμάς Κυπαρίσσης και Ισμαήλ Μπα από την Ξάνθη.[234] Η χρονιά ξεκίνησε με την ισοπαλία με 2–2 στην έδρα του Παναθηναϊκού και τη επικράτηση επί του ΠΑΟΚ με 4–0 στο Χαριλάου,[235] αλλά με 13 νίκες 5 ισοπαλίες και 12 ήττες η ομάδα περιορίστηκε στην έβδομη θέση.[236]
Το καλοκαίρι του 2001 ο Κοντομηνάς προσέλαβε τον Γάλλο προπονητή Ανρί Μισέλ.[237] Στις 12 Ιουλίου 2001 ανακοινώθηκε η πώληση του πακέτου των μετοχών στον Γιάννη Ζαχουδάνη.[238] Νέες προσθήκες παικτών πραγματοποιήθηκαν με τον Νασίφ Μόρις, τον Πέτρο Πασσαλή, τον Γκίλμπερτ Πρίλασνικ, κ.ά. να μεταγράφονται στον Άρη. Ο Μισέλ αποχώρησε τον Οκτώβριο του 2001, καταγγέλοντας τον διευθύνοντα σύμβουλο Τάκη Ανδριά,[239] ενώ λίγους μήνες αργότερα λύθηκε η συνεργασία της ΠΑΕ με τον ποδοσφαιριστή Ίλια Ίβιτς, λόγω του υψηλού του συμβολαίου. Ο Ρισάρ Ταρντί κάθισε στον πάγκο της ομάδας, αλλά παρά τη νίκη της ομάδας στο ΟΑΚΑ επί του Ολυμπιακού, δεν κατάφερε να ελέγξει την κατάσταση. Η διοίκηση παραχώρησε με μεταγραφή τον Χαριστέα στη Βέρντερ Βρέμης έναντι τριών εκατομμυρίων ευρώ.[240] Όταν αποκαλύφθηκε ότι η ομάδα εισέπραξε τα μισά από αυτά τα χρήματα, ασκήθηκαν ποινικές διώξεις προς τον Ζαχουδάνη, ενώ στο αγωνιστικό κομμάτι ο Άρης ηττήθηκε με 0–3 από την ΑΕΚ, με τους οπαδούς των "κίτρινων" να καταστρέφουν εκατοντάδες καθίσματα του γηπέδου και να καταλαμβάνουν τα γραφεία της ΠΑΕ.[241] Τον Φεβρουάριο του 2002 την τεχνική ηγεσία της ομάδας ανέλαβε ο Μπερντ Κράους, χωρίς να καταφέρει να αλλάξει κάτι, με την ομάδα να καταλαμβάνει την ένατη θέση και να αποκλείεται στο κύπελλο από την Ξάνθη.[242]
Η ΠΑΕ Άρης δέχθηκε 18 προσφυγές το καλοκαίρι του 2002 και βρέθηκε ένα βήμα πριν τη διάλυση. Ο Κοντομηνάς κατήγγειλε τη συμφωνία με τον Ζαχουδάνη, ο οποίος δεν πλήρωνε τις δόσεις για την αγορά των μετοχών και τις παραχώρησε σε διοίκηση Πρωτοδικείου.[243] Τη διοίκηση του ποδοσφαιρικού τμήματος ανέλαβε ο Αλκέτας Παναγούλιας, με διευθύνοντα σύμβουλο τον Λάμπρο Σκόρδα, ενώ ο Κοντομηνάς ενίσχυσε την ομάδα με δωρεά δύο εκατομμυρίων ευρώ. Προπονητής του Άρη ανέλαβε ο Γιώργος Φοιρός και μεταγραφές αποτέλεσαν οι Νιρέν Ντεμπά, Ζοέλ Επαλέ, Σαλαχεντίν Μπασίρ, Μάγκνους Σελάντερ κ.ά..[244]
Την περίοδο 2002–03 ο Άρης κατάφερε να εξασφαλίσει την τελευταία αγωνιστική την έξοδο στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ της επόμενης χρονιάς, μετά τη νίκη με 2–1 επί του Ηρακλή έπειτα από γκολ που σημείωσε ο Μαλλούς στις καθυστερήσεις της αναμέτρησης.[245] Οι "κίτρινοι" έφθασαν μετά από 33 χρόνια στον τελικό του κυπέλλου, αποκλείοντας το Αιγάλεω στον ημιτελικό. Ο τελικός εναντίον του ΠΑΟΚ διοργανώθηκε στο γήπεδο της Τούμπας και στις 17 Μαΐου 2003 ο Άρης ηττήθηκε με 1–0, ενώ είχε δοκάρι με τον Μόρις στο 89ο λεπτό.[246]
Το μετοχικό πακέτο της ΠΑΕ πέρασε στα χέρια του σεΐχη Καλίντ Αλ Κάσιμι, ο οποίος δεν χρηματοδότησε την ομάδα. Ο Άρης αναγκάστηκε να επιστρέψει από την Αυστρία, όπου είχε πάει για προετοιμασία, με τον Φοιρό να παραιτείται και την τεχνική ηγεσία να αναλαμβάνει ο Γιάννης Μιχαλίτσος.[247] Η ομάδα χρησιμοποίησε ως έδρα της το γήπεδο της Ευκαρπίας, λόγω έργων στο γήπεδο Χαριλάου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.[248] Για τον πρώτο γύρο του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ οι "κίτρινοι" απέκλεισαν τη μολδαβική Ζίμπρου Κισινάου, την οποία νίκησαν με 2–1 στον επαναληπτικό του 1–1 του Κισινάου.[249] Στον επόμενο γύρο ο Άρης κληρώθηκε με την Περούτζια, από την οποία ηττήθηκε στο πρώτο ματς με 2–0, πριν αποσπάσει ισοπαλία στο γήπεδο της Τούμπας με 1–1.[250]
Η πορεία της ομάδας στο πρωτάθλημα 2003–04 ήταν κακή και μετά την ήττα από την Καλλιθέα ο Όλε Σκόμποε ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Άρη, ενώ τον Ιανουάριο του 2004 διορίστηκε διοίκηση Πρωτοδικείου με πρόεδρο τον Νικήτα Ματθαίου.[251] Ο Μιχαλίτσος επέστρεψε στον πάγκο του Άρη και τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος της περιόδου αντικαταστάθηκε από τον Μάκη Κατσαβάκη. Η ομάδα εξασφάλισε την παραμονή της μετά τη νίκη με 1–0 επί του Αιγάλεω.[252]
Στις 11 Νοεμβρίου 2004, ο Άρης υπάχθηκε στο άρθρο 44, σύμφωνα με το οποίο εξαλειφόταν το μεγαλύτερο μέρος από τα χρέη της ΠΑΕ.[253] Παρ' όλα αυτά, η πορεία της ομάδας στο πρωτάθλημα ήταν κάκιστη και η ομάδα με προπονητή τον πρώην ποδοσφαιριστή του Άρη Γιώργο Χατζάρα μηδενίστηκε μετά το ντέρμπι με τον Ηρακλή, το οποίο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ λόγω εισβολής των οπαδών του Άρη στο γήπεδο.[254] Ως αποτέλεσμα, ο Άρης υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία για δεύτερη φορά.[255] Στον αντίποδα έφθασε μέχρι τον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος, αφού απέκλεισε την Καβάλα, τον Ατρόμητο, τον Εθνικό, τον Απόλλωνα Καλαμαριάς και την Ξάνθη.[256]. Μάλιστα ο Άρης είναι η μόνη ομάδα στην ιστορία του Κυπέλλου Ελλάδας, που προκρίθηκε στον τελικό της διοργάνωσης, έχοντας χάσει τον πρώτο ημιτελικό στην έδρα της. Και τούτο διότι έχασε στην έδρα του από την Ξάνθη, αλλά νίκησε εκτός έδρας και προκρίθηκε.[257]
Μόλις μία εβδομάδα μετά τον υποβιβασμό του στο πρωτάθλημα, ο Άρης αντιμετώπισε στην Πάτρα τον Ολυμπιακό, χάνοντας με 3–0.[258][259]
Την περίοδο 2005–06, ο Άρης έδωσε λόγω τιμωριών εννέα από τους δεκαπέντε εντός έδρας αγώνες του χωρίς θεατές.[260] Ο Φινλανδός Μάρτι Κουουζέλα κάθισε στον πάγκο της ομάδας, δίνοντας τη θέση του στον Νίκο Αναστόπουλο μετά το κακό ξεκίνημα. Ο Άρης αγωνίστηκε στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ, αντιμετωπίζοντας τη Ρόμα μετά από 41 χρόνια. Μετά τη συντριβή με 5–1 στο Ολυμπιακό Στάδιο της Ρώμης,[261] ο Άρης απέσπασε λευκή ισοπαλία στο γήπεδο Χαριλάου, το οποίο πλέον είχε μετονομαστεί σε γήπεδο Κλεάνθης Βικελίδης.[262] Ο Άρης κέρδισε την άνοδο και την επιστροφή του στην πρώτη κατηγορία μετά τη νίκη επί του Χαϊδαρίου την προτελευταία αγωνιστική, με γκολ του Χρήστου Βελώνη.[263][264]
Το καλοκαίρι του 2006 στον πάγκο του Άρη κάθισε ο Γκιγιέρμο Όγιος και στην ομάδα μεταγράφηκε μεγάλος αριθμός Ισπανών και Βραζιλιάνων παικτών,[265] όπως οι Σέρχιο Κόκε, Νασιμέντο Μπελέμ, Χαβίτο και Ρούμπεν Παλαθουέλος, οι οποίοι πλαισίωσαν τους Αβραάμ Παπαδόπουλο, Κώστα Νεμπεγλέρα, Ρόναλντ Γκαρσία και Πάολο Κόστα που προϋπήρχαν στο ρόστερ της ομάδας.[266] Ο Άρης απέδωσε εξαιρετικής ποιότητας ποδόσφαιρο, καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση του πρωταθλήματος, με τον Κίκε Ερνάντεθ ως προπονητή του στον δεύτερο γύρο.[267]
Την επόμενη σεζόν την ομάδα ανέλαβε ο Χουάν Κάρλος Ολίβα, ο οποίος σχεδόν αμέσως αντικαταστάθηκε από τον Ντούσαν Μπάγεβιτς.[268] Πρώτος αγώνας του νέου προπονητή ήταν με αντίπαλο τη Ρεάλ Σαραγόσα, με τον Άρη να νικάει με γκολ του Παπαδόπουλου.[269] Στον επαναληπτικό της Ισπανίας, ο Χαβίτο σκόραρε και ο Άρης κράτησε το σε βάρος του 2–1, παίρνοντας την πρόκριση για τους ομίλους.[270] Εκεί νίκησε τον Ερυθρό Αστέρα με 3–0,[271] ήλθε ισόπαλος με τη Μπόλτον με 1–1 στην Αγγλία και με την πορτογαλική Μπράγκα στη Θεσσαλονίκη,[272] πριν αποκλειστεί μετά τη συντριβή με 6–0 από την Μπάγερν Μονάχου.[273] Στο πρωτάθλημα η ομάδα κατέλαβε και πάλι την τέταρτη θέση στο πρωτάθλημα και έφθασε στον τελικό του κυπέλλου, έχοντας αποκλείσει τους Άγιο Δημήτριο, Εθνικό Κατερίνης, Ξάνθη και Ατρόμητο.[274] Στον τελικό του Καυτανζογλείου, ο Άρης ηττήθηκε και πάλι από τον Ολυμπιακό με 0–2, χάνοντας άλλη μία ευκαιρία για τίτλο.[275]
Στην τελευταία χρονιά της δεκαετίας, ο Αβραάμ Παπαδόπουλος πωλήθηκε στον Ολυμπιακό και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς αποχώρησε αρνούμενος τις υποδείξεις της διοίκησης.[276] Στον πάγκο της ομάδας επέστρεψε ο Κίκε Ερνάντεθ, αλλά ο Άρης αποκλείστηκε στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ από την άσημη Σλάβεν Μπελούπο.[277] Ο Μαζίνιο αντικατέστησε τον Ερνάντεθ, αλλά ο Άρης δεν κατάφερε να ορθοποδήσει, χάνοντας την ευρωπαϊκή έξοδο από τη Λάρισα.[278]
Τον Μάιο του 2009, έπειτα από τις εκλογές της Λέσχης Φίλων Άρη, νέος πρόεδρος της ομάδας ανέλαβε ο Θανάσης Αθανασιάδης. Την περίοδο 2009–10 ο σύλλογος ενισχύθηκε με σημαντικούς ποδοσφαιριστές, όπως οι Σεμπαστιάν Αμπρέου, Μεχντί Ναφτί και Κριστιάν Νασούτι.[279] Οι πωλήσεις των εισιτηρίων διαρκείας ξεπέρασαν τις 12.000 και ο κόσμος γέμιζε το γήπεδο όλη τη χρονιά.[280] Μετά από ένα μουδιασμένο ξεκίνημα, την τεχνική ηγεσία ανέλαβε ο Έκτορ Ραούλ Κούπερ, οδηγώντας τον Άρη στην τέταρτη θέση του πρωταθλήματος, καθώς και στον τελικό του κυπέλλου για τέταρτη φορά σε επτά χρόνια. Ο Άρης αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ με τη συμπαράσταση 30.000 οπαδών του,[281] που είδαν τους "κίτρινους" να ηττώνται με 1–0 με γκολ του Σεμπαστιάν Λέτο,[282] ωστόσο έκαναν ρεκόρ μαζικότερης μετακίνησης οπαδών.
Στο ξεκίνημα της επόμενης χρονιάς (2010–11) ο Άρης κληρώθηκε για το Γιουρόπα Λιγκ με την πολωνική Γιαγκελόνια Μπιάλιστοκ, την οποία νίκησε εκτός έδρας με 1–2 και πήρε την πρόκριση μετά το 2–2 της Θεσσαλονίκης.[283] Ακολούθησαν οι αναμετρήσεις με την Αούστρια Βιέννης, την οποία νίκησε με 1–0, με γκολ του Κάρλος Ρουίς στις καθυστερήσεις του αγώνα.[284] Ο ίδιος παίκτης άνοιξε το σκορ στον επαναληπτικό της Βιέννης, με το τελικό 1–1 να δίνει την πρόκριση στην ελληνική ομάδα.[285] Στους ομίλους ο Άρης κληρώθηκε με την κυπελλούχο Ευρώπης Ατλέτικο Μαδρίτης, τη νορβηγική Ρόσενμποργκ και τη γερμανική Μπάγερ Λεβερκούζεν.[286] Με δύο νίκες εναντίον των Ισπανών και μία εναντίον της Ρόσενμποργκ,[287] ο Άρης κατέκτησε τη δεύτερη θέση του ομίλου και προκρίθηκε στη φάση των 32, όπου αντιμετώπισε τη Μάντσεστερ Σίτι, από την οποία ηττήθηκε με 3–0, στον επαναληπτικό του 0–0 της Θεσσαλονίκης.[288]
Στο πρωτάθλημα οι "κίτρινοι" κατέλαβαν την έκτη θέση, χάνοντας την έξοδο στο ΟΥΕΦΑ από τον Ολυμπιακό Βόλου. Ο Κούπερ αποχώρησε στα μέσα της χρονιάς, δίνοντας τη θέση του στον Γιάννη Μιχαλίτσο και στη συνέχεια στον Σάκη Τσιώλη.[289]
Την επόμενη σεζόν 2011–12 ο Άρης κατέλαβε τη δέκατη θέση, μετά και την αφαίρεση τριών βαθμών από την ομάδα, λόγω της ρίψης αντικειμένων προς τη βοηθό διαιτητή στον αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης.[290] Τον Τσιώλη διαδέχθηκε ο Μανουέλ Μασάδο και παρά την προσθήκη παικτών όπως οι Καλιφά Σανκαρέ, Φράνσις Ντίκο, Ντανίλο Περέιρα και Χαβιέρ Ούμπιδες, η ομάδα δεν κατάφερε να εκπληρώσει τους στόχους της.[291]
Το 2012–13 ο Άρης κινδύνεψε με υποβιβασμό, μετά την ιδιαίτερα μέτρια πορεία του στο πρωτάθλημα, όπου την τεχνική του ηγεσία είχε αναλάβει ο Μάκης Κατσαβάκης. Μετά τις νίκες επί του Λεβαδειακού, του Ατρόμητου και του Αστέρα Τρίπολης,[292] η ομάδα της Θεσσαλονίκης πέτυχε τη σωτηρία της, αν και σοβαρά οικονομικά προβλήματα έκαναν την εμφάνισή τους.[293]
Την επόμενη χρονιά (2013–14), ο Άρης πραγματοποίησε τις χειρότερες εμφανίσεις της ιστορίας του και πραγματοποιώντας μόλις 3 νίκες σε 34 αγώνες, υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία.[294] Η διοίκηση της ομάδας αποφάσισε να ακολουθήσει ο Άρης το παράδειγμα της ΑΕΚ και να υποβιβαστεί στην τρίτη κατηγορία, με σκοπό την εξάλειψη των χρεών του. Το καλοκαίρι του 2014 η ομάδα των "κίτρινων" βρέθηκε να αγωνίζεται στην ερασιτεχνική τρίτη εθνική κατηγορία, με μόλις δεκατρείς διαθέσιμους ποδοσφαιριστές και χωρίς προετοιμασία. Τη διοίκηση του συλλόγου ανέλαβε ο Γιώργος Γαλανός,[295] ο οποίος παρέδωσε τα ηνία της ομάδας στον Άλεξ Κάλας, αδελφό του προπονητή της ομάδας, Δημήτρη Καλαϊτζίδη.[296]
Ο Άρης τερματίζοντας δεύτερος παρέμεινε για άλλη μια χρονιά στον πρώτο όμιλο της τρίτης εθνικής κατηγορίας, καθώς το αίτημα διεξαγωγής αγώνων μπαράζ μεταξύ των δευτεραθλητών των τεσσάρων ομίλων της κατηγορίας (για την κάλυψη των δύο κενών θέσεων λόγω της αποχώρησης ΟΦΗ και Νίκης Βόλου), απορρίφθηκε έπειτα από δύο εκδικάσεις από την επιτροπή εφέσεων της ΕΠΟ, ενώ και στο διοικητικό δικαστήριο τρίτου βαθμού που προσέφυγε στη συνέχεια, απορρίφθηκε εκ νέου.[297][298]
Η διοίκηση της ομάδας μετά από συνέλευση του ΑΣ Άρης ανατέθηκε αρχικά στον Νίκο Αρβανιτίδη, απόφαση η οποία ανακλήθηκε 48 ώρες αργότερα, όταν η νέα διοίκηση είχε συμφωνήσει μόνο με τον Όλεγκ Προτάσοφ για τη θέση του προπονητή.[299] Η διοίκηση του ποδοσφαιρικού τμήματος ανατέθηκε τελικά στον Θόδωρο Καρυπίδη, ο οποίος συμφώνησε με τον Νίκο Αναστόπουλο για τη θέση του προπονητή,[300] ενώ αποκτήθηκαν έμπειροι ποδοσφαιριστές, όπως μεταξύ άλλων οι Ραούλ Μπράβο, Ανδρέας Τάτος, Χαβιέ Ζινάρ, Σέρχιο Κόκε, Μάρκος Ντούνης και Βασίλης Ρόβας.[301] Οι "κίτρινοι" κατέκτησαν εύκολα την πρώτη θέση του ομίλου τους και την άνοδο στη Football League του 2016–17.[302]
Το καλοκαίρι του 2016, στον πάγκο της ομάδας παρέμεινε ο Νίκος Αναστόπουλος και μεγάλα ποσά δαπανήθηκαν για μεταγραφές, όπως μεταξύ άλλων των Μπράνα Ίλιτς, Λούκα Μιλούνοβιτς, Ραφίκ Τζεμπούρ, Κενάν Μπαργκάν και Σωκράτη Διούδη.[303] Παρ' όλα αυτά η ασύνδετη εικόνα της ομάδας και τα αρνητικά αποτελέσματα, οδήγησαν σε αλλαγή του προπονητή, με τον Νίκο Κωστένογλου να κάθεται στον πάγκο στα τέλη Φεβρουαρίου του 2017,[304] ενώ κατά τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο επέστρεψε στον Άρη ο Σεμπαστιάν Γκαρσία και εντάχθηκαν στην ομάδα οι Στάθης Ταυλαρίδης και Ούγκο Σόουζα.[305][306][307]
Ο Άρης τερματίζοντας τρίτος στη Φούτμπολ Λιγκ δεν εξασφάλισε την άνοδο στη Super League και αγωνίστηκε για δεύτερη συνεχή σεζόν στη Φούτμπολ Λιγκ. Οι περισσότεροι παίκτες που είχαν αποκτηθεί την περασμένη περίοδο, αποχώρησαν και αντικαταστάθηκαν την επόμενη περίοδο από ποδοσφαιριστές με εμπειρία στη Β΄ Εθνική, όπως οι Δημήτρης Διαμαντόπουλος, Γιώργος Δεληζήσης, Βαγγέλης Πλατέλλας, Χουσεΐν Μουμίν, Γιώργος Καντιμοίρης, κ.ά.[308] Υπό την καθοδήγηση του Δημήτρη Σπανού,[309] ο Άρης τερμάτισε δεύτερος στη Football League, εξασφαλίζοντας την άνοδο και επιστροφή του στη μεγάλη κατηγορία, μετά από τετραετή απουσία.[310]
Στις 31 Μαΐου 2018 ο Πάκο Ερρέρα συμφώνησε με τον Άρη ώστε να οδηγήσει τον σύλλογο στη νέα εποχή της ιστορίας του με την επάνοδο της ομάδας στη Σούπερ Λίγκ. Το καλοκαίρι του 2018, αποκτήθηκαν ποδοσφαιριστές από τη διεθνή αγορά, όπως ο Μεργκίμ Μαβράι, αρχηγός της εθνικής ομάδας της Αλβανίας,[311] ο Πορτογάλος Μπρούνο Γκάμα,[312] ο Αργεντινός Ματέο Γκαρθία, δανεικός από τη Λας Πάλμας,[313] ο επίσης διεθνής Αλβανός μέσος Μίτζεν Μπάσα,[314] αλλά και οι έμπειροι από το ελληνικό πρωτάθλημα Νικολάς Μαρτίνες,[315] Χαμζά Γιουνές,[316] Νικολά Ντιγκινί,[317] κ.ά.
Τα αποτελέσματα δεν ήταν αυτά που περίμενε κόσμος και διοίκηση και έπειτα από ένα καλό ξεκίνημα η ομάδα έδειχνε να έχει μια πτωτική πορεία, έτσι στις 5 Νοεμβρίου 2018, αποχώρησε από τον πάγκο του Άρη και την τεχνική ηγεσία ανέλαβε ο Σάββας Παντελίδης. Ο Άρης εν τέλει κέρδισε μια θέση στα προκριματικά του Europa League.[318]
Την επόμενη χρονιά, ο Άρης ξεκίνησε τις υποχρεώσεις του απέναντι στην ΑΕΛ Λεμεσού την οποία απέκλεισε (0–0 στη Θεσσαλονίκη και 1–0 στην Κύπρο), για να τεθεί εκτός συνέχεια από τη νορβηγική Μόλντε ΦΚ (εκτός έδρας ήττα με 3–0 και εντός έδρας νίκη με 3–1 στην παράταση). Εγχώρια, η συνέχεια ήταν παρόμοια με την προηγούμενη σεζόν: ο Άρης έσπασε το αήττητο 50 αγώνων του ΠΑΟΚ νικώντας τον με 4–2 και το τέλος της σεζόν τον βρήκε στην πέμπτη θέση η οποία του εξασφάλισε τη δεύτερη συνεχόμενη ευρωπαϊκή του έξοδο στο Γιουρόπα Λιγκ.[319] Στο κύπελλο έφθασε μέχρι την ημιτελική φάση, όπου αποκλείστηκε από την ΑΕΚ σε διπλούς αγώνες, αφού ηττήθηκε στην Αθήνα με 2–1 και κέρδισε με το ίδιο σκορ στον επαναληπτικό τρεις μήνες αργότερα, αλλά δέχτηκε το 2–2 στην παράταση.[320] Παρά την καλή του πορεία, ο Άρης τιμωρήθηκε με απαγόρευση μεταγραφών,αρχικά λόγω οφειλών και στη συνέχεια λόγω της υπόθεσης Ντουρμισάι από τη FIFA καθώς θεώρησε ότι μαζί με την ΕΠΟ, η οποία τιμωρήθηκε με τη σειρά της με πρόστιμο 500.000 ελβετικών φράγκων, καταστρατήγησαν τους κανονισμούς.[321] Η υπόθεση αυτή όπως παραδέχτηκε και η ίδια η ΕΠΟ λίγο καιρό μετά ήταν λάθος δικός της καθώς δεν κοινοποίησε ένα έγγραφο στον Άρη. Με τη σειρά του ο Άρης προσέφυγε στο διαιτητικό δικαστήριο της ΕΠΟ όπου και δικαιώθηκε και στο CAS.
Ακολούθησαν διευθετήσεις διαφόρων χρεών και ο σύλλογος μπόρεσε να κάνει μετάγραφες εν' όψει της επομένης αγωνιστικής περιόδου, την οποία ξεκίνησε με προπονητή τον Μίχαελ Ένινγκ, ο οποίος αντικαταστάθηκε σύντομα από τον Απόστολο Μάντζιο.[322] Ο Άρης αποκλείστηκε στον δεύτερο γύρο του Γιουρόπα Λιγκ από την ουκρανική Κόλος Κοβαλίβκα σε μονό αγώνα που πραγματοποιήθηκε στο Κλεάνθης Βικελίδης στις 17 Σεπτεμβρίου 2020 με 1–2.[323] Παράλληλα όμως, πραγματοποίησε το καλύτερο ξεκίνημα του στο ελληνικό πρωτάθλημα από το 1986, τερματίζοντας στο τέλος του πρώτου γύρου στη δεύτερη θέση.[324] Τον Ιανουάριο του 2021, ενισχύθηκε με την προσθήκη του Κώστα Μήτρογλου, ο οποίος υπέγραψε για ενάμισι χρόνο με την ομάδα της Θεσσαλονίκης.[325] Οι "κίτρινοι" ολοκλήρωσαν την κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος στη δεύτερη θέση, δεκαεννέα βαθμούς πίσω από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό.[326] Μετά το πέρας της διαδικασίας των πλέϊ–οφ, ο Άρης τερμάτισε στην τρίτη θέση της Σούπερ Λιγκ, κατάταξη που πέτυχε για πρώτη φορά μετά το 1981.[327] Στο κύπελλο αφού πέρασε το εμπόδιο του Αστέρα Τρίπολης κληρώθηκε στα προημιτελικά με τον πρωταθλητή Ολυμπιακό, από τον οποίο αποκλείστηκε.
Το καλοκαίρι του 2021 ο Άρης πραγματοποίησε την ακριβότερη μεταγραφή της ιστορίας του αποκτώντας τον Αμπουμπακάρ Καμαρά από την αγγλική Φούλαμ για το πόσο των 3.500.000 ευρώ. Ακόμη ήρθαν οι Γιακούμπ Μπραμπέτς, Φαμπιάνο Λέισμαν, Μπαντού Εντιάι, Χουάν Ιτούρμπε κ.ά.. Τον χειμώνα η ομάδα ενισχύθηκε με παίκτες όπως οι Λουίς Πάλμα, Σαλέμ Εμπακατά και Σεκ Ντουκουρέ. Ο Άρης αποκλείστηκε στον δεύτερο προκριματικό γύρο του ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Κόνφερενς Λιγκ από την ΦΚ Αστανά με σκορ 2–0 στο Καζακστάν και στον επαναληπτικό με 2–1 στη Θεσσαλονίκη. Η χρονιά ανέδειξε τον μακροβιότερο προπονητή της τελευταίας δεκαπενταετίας στον Άρη, τον Απόστολο Μάντζιο, ο οποίος απομακρύνθηκε μετά από ανεπιτυχή αποτελέσματα που έφεραν τον αποκλεισμό από το κύπελλο Ελλάδος και την απομάκρυνση από τις θέσεις που οδηγούσαν στα πλέϊ–οφ του πρωταθλήματος.
Τη θέση του ανέλαβε ο Χερμάν Μπούργος που με τη σειρά του οδήγησε τον Άρη εύκολα στα πλέϊ–οφ του ελληνικού πρωταθλήματος και πέτυχε μεγάλες νίκες έναντι των εγχώριων αντιπάλων, όπως η νίκη στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος επί του Ολυμπιακού με 2–1 στο Κλεάνθης Βικελίδης. Στη συνέχεια στα πλέϊ–οφ κάνοντας πολύ καλές εμφανίσεις,νικώντας τον τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα για δεύτερη φορά με το ίδιο σκορ 0–1 και μια επική ανατροπή επί της ΑΕΚ στο Κλεάνθης Βικελιδης από 0–2 σε 3–2 με την οποία κλείδωσε και την έξοδο στην Ευρώπη έφτασε σε σημείο να διεκδικεί στην τελευταία αγωνιστική την δεύτερη θέση. Όμως παρότι νίκησε τον ΠΑΣ Γιάννενα με 0–3 η νίκη του ΠΑΟΚ έναντι του Παναθηναϊκού περιόρισε τους κιτρινόμαυρους για δεύτερη συνεχή χρονιά στην τρίτη θέση. Αμέσως μετά τη λήξη του πρωταθλήματος και με τον Άρη για δεύτερη συνεχή χρονιά στην τρίτη θέση.
Η σεζόν για τον Άρη και τους φιλάθλους του σημαδεύτηκε από ένα δυσάρεστο γεγονός καθώς στα μέσα της χρονιάς περίπου ήρθε η δολοφονία του νεαρού φιλάθλου της ομάδας Άλκη Καμπανού την 1η Φεβρουαρίου του 2022 από χούλιγκαν του ΠΑΟΚ στην περιοχή Χαριλάου λίγα μέτρα από το γήπεδο του Άρη. Η φανέλα με το νούμερο 19 ως ένδειξη σεβασμού έχει αποσυρθεί από τα τμήματα του συλλόγου και σε κάθε αγώνα στο 19ο λεπτό οι φίλαθλοι του Άρη χειροκροτούν για να τιμήσουν τη μνήμη του. Αρκετοί σύλλογοι μεταξύ αυτών ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ, ο Ολυμπιακός, ο Ηρακλής κατέθεσαν στεφάνια στη μνήμη του νεκρού. Επίσης η οδός στην οποία άφησε την τελευταία του πνοή ονομάστηκε σε οδός Άλκης Καμπανός σε μια προσπάθεια από όλους τους φορείς της Θεσσαλονίκης και των μεγάλων ομάδων της πόλης και της Μακεδονίας να στείλουν ένα μήνυμα κατά της βίας.
Η επόμενη χρονιά ξεκίνησε με πολλές αλλαγές για την ομάδα της Θεσσαλονίκης. Πολλοί από τους παίκτες που αποτελούσαν τον κορμό της ομάδας των προηγούμενων ετών αποχώρησαν και στην θέση τους ήρθαν πολλά νέα ονόματα. Ήρθαν οι Αντρέ Γκρέι, Μπράντλεϊ Μαζικού, Μάρβιν Πίρσμαν, Νικολά Ν'Κουλού, Μόουζες Οντουμπάτζο, Σέικ Ντιόπ, Μπραϊάν Νταμπό, Ζερβινιο και οι Εντγουιν Ροντρίγκεζ, Πίτερ Ετέμπο και Ραφαέλ Καμάτσο. Τέλος η ομάδα έκανε την ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία της αποκτώντας τον Μάνου Γκαρθία από την Σπόρτινγκ Χιχόν με σχεδόν 4.000.000 ευρώ. Τα πρώτα δείγματα ήταν θετικά και ο Θεόδωρος Καρυπίδης, έκανε λόγο για διεκδίκηση τόσο του πρωταθλήματος όσο και του κυπέλλου. Κόσμος και διοίκηση πίστεψαν στο θαύμα και η ομάδα ξεκίνησε τις υποχρεώσεις της ιδανικά διαλύοντας στον δεύτερο προκριματικό γύρο του Κόνφερενς Λίγκ την Λευκορώσικη Γκόμελ με 5–1 στο πρώτο ματς και 1–2 στον επαναληπτικό που έγινε στο Κλεάνθης Βικελίδης λόγω τιμωριών στην αντίπαλη ομάδα. Η συνέχεια ήταν δύσκολη καθώς οι κίτρινοι κληρώθηκαν με την Μακάμπι Τελ Αβιβ η οποία στο πρώτο ματς εκμεταλλεύτηκε τα λάθη στην άμυνα και νίκησε με 2–0 ενώ ο Καμάτσο έχασε μοναδική ευκαιρία σε κενό τέρμα για να μειώσει σε 2–1 στο 95ο λεπτό. Ο Άρης για μία ακόμη χρονιά βρέθηκε να κυνηγάει την ολική ανατροπή στον επαναληπτικό και αν και προηγήθηκε με 1–0, ένα ακόμα λάθος επέτρεψε στην Μακάμπι να ισοφαρίσει. Η ομάδα αντέδρασε γρήγορα κάνοντας το 2–1 αλλά δεν μπόρεσε να βρει το τρίτο γκολ που θα έστελνε το παιχνίδι στην παράταση και αποκλείστηκε. Στο πρωτάθλημα η αρχή ήταν επίσης καλή με μία επιβλητική νίκη εναντίον του Λεβαδειακού με 3–0. Όμως η ήττα στην δεύτερη αγωνιστική από τον Παναιτωλικό κλόνισε την ομάδα και οδήγησε στην αντικατάσταση του Χερμάν Μπούργος. Την θέση του πήρε ο Άλαν Πάρντιου με μεγάλη εμπειρία από Πρέμιερ Λιγκ. Στο ντεμπούτο του στον πάγκο της ομάδας νίκησε με 2–1 τον Ολυμπιακό, γεγονός που αναπτέρωσε τις ελπίδες του κόσμου. Ωστόσο η συνέχεια δεν ήταν ίδια και με αρκετά αρνητικά αποτελέσματα Αποχώρησε από τον σύλλογο στις 23 Φεβρουαρίου 2023 με κοινή συναίνεση. Η ομάδα βρέθηκε στην 6η θέση στην διακοπή για το μουντιάλ του Κατάρ και στην επανέναρξη των πρωταθλημάτων ο Άρης πέτυχε την είσοδο στα πλέϊ–οφ, ενώ σχετικά σύντομα εξασφάλισε και την έξοδό του στην Ευρώπη για πέμπτη συνεχόμενη φορά (ρεκόρ), καταλήγοντας στην πέμπτη θέση του πρωταθλήματος και κερδίζοντας ένα εισιτήριο για τον 2ο προκριματικό γύρο του Γιουρόπα Κόνφερενς Λίγκ με προπονητή τον Τόλη Τερζή.
Τη νέα χρονιά 2023–24 ο Άρης Θεσσαλονίκης επέλεξε να συνεχίσει με τον Απόστολο Τερζή ως πρώτο προπονητή της ομάδας. Στον δεύτερο προκριματικό γύρο του ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Κόνφερενς Λιγκ ο Άρης απέκλεισε την αρμενική Αραράτ με σκορ 1–1 στην Αρμενία και 1–0 στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια στον τρίτο προκριματικό γύρο του ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Κόνφερενς Λιγκ αποκλείστηκε από την «λαβωμένη» από τον ρωσοουκρανικό πόλεμο, Ντινάμο Κιέβου, ομάδα της Ουκρανίας. Το πρώτο παιχνίδι έγινε στο Κλεάνθης Βικελίδης με μεγάλο νικητή τον Άρη 1–0 με την παρουσία του κόσμου να φτάνει τις 22 χιλιάδες, στον επαναληπτικό ο Άρης έκανε κατάθεση ψυχής αλλά για μια ακόμη φορά δεν είχε την τύχη με το μέρος του και αποκλείστηκε στα πέναλτι (6–5) από τη Ντινάμο Κιέβου στο Βουκουρέστι, η κανονική διάρκεια του παιχνιδιού 2–1. Η συνέχεια ήταν προβληματική και ο Απόστολος Τερζής παραιτήθηκε από την τεχνική ηγεσία του Άρη, λίγη ώρα μετά την επισημοποίηση του διαζυγίου με τον Τόλη Τερζή ο Άρης έκανε γνωστή τη συμφωνία του με τον Άκη Μάντζιο. Ο Έλληνας τεχνικός ενάμιση χρόνο μετά την αποχώρηση του από την ομάδα της Θεσσαλονίκης επιστρέφει ξανά στον πάγκο των "κιτρινόμαυρων" και οδηγεί την ομάδα σε σημαντικά αποτελέσματα στο πρωτάθλημα όπου τερμάτισε πέμπτος, επίσης ο Λορέν Μορόν μια από τις καλοκαιρινές μεταγραφές των κιτρίνων έφτασε τα 20 γκολ στο πρωτάθλημα και παρέμεινε στην κορυφή του πίνακα των σκόρερ στο φινάλε του πρωταθλήματος.
Στο κύπελλο ο Άρης εξασφάλισε μια θέση στον τελικό αποκλείοντας πρώτα την ΑΕΚ στα πέναλντι 4–2, στην συνέχεια την Νίκη Βόλου και τον Παναιτωλικό, για να παίξει στο άδειο Πανθεσσαλικό για το κύπελλο απέναντι στον Παναθηναικό όπου το παιχνίδι σημαδεύτηκε από την κακή διαιτησία της Γαλλίδας Φραπάρ με νικητή τον Παναθηναικό 1–0 , ο Άρης υποχρεώθηκε σε ήττα, οι αντιδράσεις από τους ανθρώπους της ομάδας ήταν έντονες και στην συνέχεια η παίκτες όπως και το υπό ΕΠΟ δεν κάλεσε τα μέλη του στην απονομή των μεταλλίων με αποτέλεσμα η ομάδα να κινδυνεύσει με τιμωρία.
Το έμβλημα του ποδοσφαιρικού τμήματος του Άρη έχει εξελιχθεί με την πάροδο των ετών. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι ο μυθικός θεός Άρης. Το 2018 το έμβλημα της επαγγελματικής ομάδας άλλαξε, καθώς τη θέση του «ARIS FC» πήρε το «ΑΡΗΣ ΠΑΕ».[328] Το εν λόγω σήμα με το λογότυπο «ΑΡΗΣ ΠΑΕ» χρησιμοποιείται μόνο στις εγχώριες διοργανώσεις, ενώ στις διεθνείς διοργανώσεις χρησιμοποιείται το σήμα με το «ARIS FC».
Ο επίσημος ύμνος του Άρη είναι ο πρώτος που δημιουργήθηκε για ομάδα στην Ελλάδα. Γράφτηκε το 1926 σε στίχους του Γεωργίου Κίτσου που μελοποίησε ο Σεκόντο Ποζέλι (γιος του αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλι της τότε πολυεθνικής Θεσσαλονίκης) με τίτλο "Άρης Νικητής". Την ενορχήστρωση έκανε ο Αιμίλιος Ριάδης, σημαντικός συνθέτης της κλασικής μουσικής και φίλος της ομάδας. Το 1966 ο Βασίλης Μποέμης ερμήνευσε το "Άρη, γλυκιά μου ομάδα μεγάλη", άσμα που έμελλε να εξελιχθεί στο νεότερο (και ανεπίσημο) ύμνο του Άρη.[329]
Το 2021 η ΠΑΕ ΑΡΗΣ παρουσίασε τον νέο ύμνο της ομάδας σε παραγωγή του Γιώργου Μουκίδη. Ωστόσο η ομάδα στις εντός έδρας εμφανίσεις χρησιμοποιεί και πάλι τον πρώτο και επίσημο ύμνο της «Άρης Νικητής».
Η «Λέσχη (ή Εντευκτήριον) του Άρεως» στεγάστηκε μεταπολεμικά σε αρχοντικό επί της Βασιλίσσης Όλγας 30 (δεν υφίσταται πλέον), αποτέλεσε δε κύριο πόλο έλξης για τους νεαρούς (και όχι μόνο) Φαληριώτες. Μεταξύ άλλων, διέθετε χώρους φύλαξης κυπέλλων και διπλωμάτων, αποθήκευσης αθλητικού υλικού, όπως επίσης αίθουσες γραμματείας και συνεδριάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου.[330]
Βάσει νόμου το 10% του συνόλου των μετοχών της Π.Α.Ε. Άρης κατέχει ο ερασιτέχνης Α.Σ. Άρης Θεσσαλονίκης.
Το 89% των μετοχών κατέχει η AmaniSwiss συμφερόντων της Ειρήνη Καρυπίδου, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Π.Α.Ε. Άρης.[331][332] Η εταιρεία ανήκει στην Ειρήνη Καρυπίδου και εδρεύει στο Λουγκάνο της Ελβετίας.
Γραφεία
Τα γραφεία της ΠΑΕ Άρης Θεσσαλονίκης στεγάζονται στο ποδοσφαιρικό γήπεδο Κλεάνθης Βικελίδης όπως και τα γραφεία τύπου της ΠΑΕ.
Έδρα του Άρη Θεσσαλονίκης από το 1951 μέχρι και σήμερα είναι το γήπεδο Κλεάνθης Βικελίδης, χωρητικότητας 23.400 θέσεων. Ο Άρης στην πλούσια ιστορία του αντιμετώπισε διάφορες δυσκολίες ώσπου να καταφέρει να κατοχυρώσει την ποδοσφαιρική του έδρα στην περιοχή Χαριλάου. Η τελική κατοχύρωση του χώρου θα γίνει τελικά με πολύ κόπο και υπεράνθρωπες προσπάθειες χάρη στις προσπάθειες του μεγάλου Αρειανού Αστέριου Γιουβανάκη, που κατέβαλε ένα μεγάλο, για την εποχή εκείνη, ποσό 400.000 δραχμών στον επιχειρηματία Επαμεινώνδα Χαρίλαο, στον οποίο ανήκε η περιοχή Χαριλάου και έτσι ο Άρης έγινε ιδιοκτήτης της έκτασης το 1949.Την ίδια χρονιά άρχισαν και οι εργασίες κατασκευής του γηπέδου, όπου με δάνειο 300.000 δραχμών από τη Νομισματική Επιτροπή και την εργασία αθλητών και φιλάθλων, ολοκληρώθηκαν το 1951. Το γήπεδο ήταν χωρητικότητας 10.000 θεατών και πέρασαν αρκετά χρόνια ώσπου να πάρει την σημερινή του μορφή. Από το 2004 το γήπεδο φέρει επίσημα πλέον το όνομα του κορυφαίου άσσου του ΑΡΕΩΣ Κλεάνθη Βικελίδη. Η επίσημη ονομασία του είναι πλέον Γήπεδο «Κλεάνθης Βικελίδης.
Νέο Γήπεδο Άρη
Προγραμματίζεται στο πλαίσιο διπλής ανάπλασης στα πρότυπα του Παναθηναϊκού, η μεταφορά του ποδοσφαιρικού γηπέδου του Άρη σε νέες εγκαταστάσεις σε οικόπεδο του ΟΑΕΔ, στο ύψος του ΙΚΕΑ, στην λεωφόρο Γεωργικής Σχολής, με μελλοντική εξυπηρέτηση με τον σταθμό Διαβαλκανικό από την επέκταση αεροδρομίου του μετρό. Χρονική παράδοση προβλέπεται το 2026. Ωστόσο ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Άρης Θεόδωρος Καρυπίδης έκανε αναφορές ότι η κυβέρνηση της ΝΔ ίσως να μην προχωρήσει στο έργο παρά τις αρχικές επιβεβαιώσεις της.
Δασυγένειο Αθλητικό Κέντρο
Ο Άρης απέκτησε το σημερινό προπονητικό του κέντρο στο Νέο Ρύσιο έπί των ημερών του αείμνηστου Δημοσθένη Δασυγένη ο οποίος είχε διατελέσει πρόεδρος του Άρη Θεσσαλονίκης, για μία δεκαετία από το 1980 έως το 1990,ενώ προς τιμήν του δόθηκε το όνομά του στις προπονητικές εγκαταστάσεις στο Ν. Ρύσιο (τον Αύγουστο του 2013), αφού με δικές του ενέργειες είχε αποκτηθεί η συγκεκριμένη έκταση, την οποία στην συνέχεια παραχώρησε στην ομάδα που αγαπούσε. Έτσι ο Άρης Θεσσαλονίκης απέκτησε το Δασυγένειο Αθλητικό Κέντρο.
Τα τμήματα υποδομής του συλλόγου αποτελούνται από τo Δίκτυο Συνεργαζόμενων Ακαδημιών Ποδοσφαίρου «ARIS SOCCER SCHOOLS» και την ακαδημία ποδοσφαίρου του Άρη στην Αθήνα «ARIS FC Academy Athens» όπου στόχος είναι η ενεργή ένταξη ακαδημιών στην οικογένεια του Άρη και η παρουσία του στην πρωτεύουσα της χώρας, προωθώντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο τη διάδοση της ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας του Άρη με σεβασμό στην ιστορία και την πορεία του. Συνολικά επτά (7) ακαδημίες από όλη την Ελλάδα εντάχθηκαν στο δίκτυο ακαδημιών ARIS SOCCER SCHOOLS μέχρι στιγμής ενώ το «ARIS FC Academy Athens» διοργανώνει κάθε καλοκαίρι δοκιμαστικά με σκοπό την επιλογή νεαρών ποδοσφαιριστών που θα στελεχώσουν τις ακαδημίες οι οποίες θα συμμετάσχουν στο Attica cup και σε άλλα επίσημα πρωταθλήματα της Αθήνας. Στις ακαδημίες αυτές εφαρμόστηκε ένα κοινό πρόγραμμα προπόνησης, οργάνωσης και λειτουργίας της εκάστοτε ακαδημίας.
Τεχνικός Διευθυντής των ακαδημιών είναι ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της ομάδας Γιώργος Κολτσίδας, γενικός αρχηγός ο Αλεξιάδης Παναγιώτης και προπονητής του δικτύου ο Γρηγόρης Παπαδόπουλος. Επίσης οι ακαδημίες διαθέτουν διπλωματούχους προπονητές UEFA-ΤΕΦΑΑ, αθλητικούς ψυχολόγους, αθλητικούς διαιτολόγους, αναλυτές απόδοσης.
Οι προπονήσεις των ομάδων νέων πραγματοποιούνται στο Δασυγένειο Αθλητικό Κέντρο και οι αγώνες στο Γήπεδο Φιλύρου για τις ομάδες κ17 και κ19 και στο Δημοτικό Γήπεδο Πυλαίας "Αντώνης Καραμπουρνιώτης" για τους αγώνες τις κ15. Ενώ η «ARIS FC Academy Athens» στο γήπεδο Campo de Futbol στο Ρέντη.
Ο σύλλογος διατηρεί 9 επίσημες ομάδες νέων (Κ-9, Κ-10, Κ-11, Κ-12, Κ-13, Κ-14, Κ-15, Κ-17 και Κ-19), βασισμένες στις ηλικίες των νεαρών αθλητών. Οι ομάδες «Κ-15, Κ-17 και Κ-19» αγωνίζονται όλες στις διοργανώσεις νέων της Superleague (Superleague Κ-15, Κ-17 και Κ-19 αντίστοιχα).
Η ΠΑΕ Άρης ευαισθητοποιείται σε θέματα φιλανθρωπικού, και όχι μόνο, σκοπού. Κάποιες από τις δράσεις αφορούν τη στήριξη συνανθρώπων, την υιοθεσία αδέσποτων, στήριξη κοινωνικών δομών, συγκέντρωση τροφίμων.
Το φιλανθρωπικό έργο ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου το 2020 με δωρεά 22.000 μασκών από την Κίνα με την μεσολάβηση της οικογένειας Καρυπίδη, στην συνέχεια η ΠΑΕ Άρης μέσω εταιρείας (AmaniSwiss) της οικογένειας Καρυπίδη ανακοίνωσε τη δωρεά 2.5 εκατομμύρια μασκών με προορισμό την Ελλάδα έτσι ώστε να βοηθήσει στην καταπολέμηση εξάπλωσης του ιού (COVID19).
Τον Ιούλιο του 2020 η ΠΑΕ Άρης πρόσφερε για τις ανάγκες της κατασκήνωσης «Το Θαβώρ», που δημιούργησε ο Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, υλικά και χρώματα για τη συντήρηση και τον καλλωπισμό των εγκαταστάσεων, όπου φιλοξενούνται κάθε χρόνο εκατοντάδες παιδιά στην περιοχή Πλατανάκια Σερρών, συμβάλλοντας στο κοινωνικό έργο που επιτελείται.
Στο πλαίσιο του προγράμματος Κοινωνικής Ευθύνης, η ΠΑΕ ΑΡΗΣ, συνεργάζεται με την "ΚΑΡΙΤΑΣ ΕΛΛΑΣ, Η "ΚΑΡΙΤΑΣ ΕΛΛΑΣ" είναι φιλανθρωπικό σωματείο που έχει ως σκοπό την πραγμάτωση του Ευαγγελικού μηνύματος αγάπης και της δικαιοσύνης, για την ολοκληρωτική εξέλιξη του ανθρώπου, με ιδιαίτερη έμφαση σε άτομα και ομάδες ατόμων που χρήζουν βοήθειας, χωρίς οποιαδήποτε διάκριση.
Στις 10 Αυγούστου το 2023 η ΠΑΕ Άρης ανακοίνωσε ότι η AMANI SWISS σε συνεργασία με δύο ακόμη εταιρίες θα προχωρήσουν στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στον ουκρανικό λαό ύψος 1.8 εκατ. δολαρίων. Η Ουκρανία βρίσκεται σε πόλεμο με την Ρωσία από τον Φεβρουάριο του 2022 μέχρι σήμερα.
Η ΠΑΕ ΑΡΗΣ και η Amani Swiss στήριξαν τις πληγείσες περιοχές από την πρωτοφανή θεομηνία το 2023 σε διάφορες περιοχές της χώρας,κυρίως της Θεσσαλίας ,με την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας (εμφιαλωμένων νερών και ιατρικού υλικού).
Η ΠΑΕ Άρης συνέχισε την κοινωνική δράση της, όπως πρέπει να κάνει μία μεγάλη ομάδα και σύσσωμη επισκέφτηκε το Παιδικό Χωριό SOS Πλαγιαρίου και το Ελληνικό Παιδικό Χωριό Φιλύρου τον Δεκέμβριο του 2023.
Η ηλεκτρονική πλατφόρμα «Μια Καλή Πράξη» εγκαινιάζει τη λειτουργία της με τη φιλοξενία δράσης ενίσχυσης της Ελληνικής Φιλανθρωπικής Εταιρείας με σκοπό τη διανομή αθλητικών παπουτσιών σε παιδιά άπορων οικογενειών της Κεντρικής Μακεδονίας, με αρωγό την ΠΑΕ ΑΡΗΣ.
Το ντέρμπι ανάμεσα στον Άρη και στον ΠΑΟΚ (ή και ντέρμπι της Θεσσαλονίκης), είναι η αθλητική αναμέτρηση ανάμεσα στους δύο προαναφερθέντες συλλόγους σε όλα τα ομαδικά αθλήματα, αλλά κυρίως αφορά στο ποδόσφαιρο επίσης είναι το πιο φανατισμένο στην Ελλάδα αναμφίβολα. Το τοπικό ντέρμπι έχει μακρές ιστορικές ρίζες που ανάγονται στα μέσα της δεκαετίας του 1920 με τον Άρη, που είχε ως βάση την "ελίτ" περιοχή της Αγίας Τριάδας - Εξοχών, να εκφράζει κατά κύριο λόγο την αστική τάξη της Θεσσαλονίκης και τον ΠΑΟΚ το προλεταριακό της στοιχείο.
Αντιπαλότητα υπάρχει και με την άλλη ομάδα της Θεσσαλονίκης τον Ηρακλή, Ιστορικά ο Ηρακλής θεωρείται ως η ομάδα των “μπαγιάτηδων”, δηλαδή των “συντηρητικών” παλαιών Θεσσαλονικέων. Οι γαλάζιοι υπήρξαν ένας σπουδαίος αντίπαλος αλλά δύσκολα κατόρθωναν να επιβληθούν του Άρη Θεσσαλονίκης. Τα παιχνίδια ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν πάντα πόλος έλξης για το κοινό της πόλης.
Επίσης μεγάλες αντιπαλότητες υπάρχουν και με τις ομάδες του ΠΟΚ, δηλαδή Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός και ΑΕΚ.
Ομάδες που εδρεύουν στην Αττική και έχουν λόγο στα κέντρα αποφάσεων.
Ο Σύνδεσμος Φιλάθλων Άρη - Super 3 είναι ο δημοφιλέστερος σύνδεσμος φιλάθλων του Άρη Θεσσαλονίκης με πάνω από 35 χρόνια παρουσία στον οπαδικό χάρτη της Ελλάδας. Κατά την περίοδο της "αναγέννησης του Άρεως (2007-2011)" ήταν ο δυνατότερος σύνδεσμος οπαδών αριθμώντας πάνω από 60 παραρτήματα σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ιδρύθηκε το 1988, από μια ομάδα φίλων ηλικίας 25-30 ετών, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και ο πυρήνας έχει βάσει τα τσιμέντα της Θύρας 3. Το ίδιο έτος εγκαινιάστηκε επίσημα με την πρώτη του εκδρομή στη Δράμα στις 11 Σεπτεμβρίου 1988, όπου η ομάδα αντιμετώπιζε την τοπική Δόξα. Αρχικά, στεγάστηκε επί της ιστορικής Τσιμισκή 32Β, στην καρδιά της πόλης (πλατεία Αριστοτέλους). Το όνομα του συνδέσμου προέρχεται από τα αρχικά της φράσης "Σύνδεσμος Οργανωμένων ΥΠΕΡασπιστών (Άρη) (Θύρας) 3", στη λατινική τους εκδοχή και το σύμβολό του είναι το πλέον χαρακτηριστικό μπουλντόγκ, που συμβολίζει την πίστη και την αφοσίωση.
Ο Σύνδεσμος των Ιερολοχιτών η ιστορία των οποίων ξεκινάει στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Την εποχή εκείνη , μια παρέα νέων και δυναμικών οπαδών του Άρεως δημιούργησε έναν πυρήνα με βάση τα τσιμέντα της Θύρας 1. Το γήπεδο Χαριλάου, που την εποχή εκείνη δεν είχε την σημερινή του μορφή, είχε ως μοναδικό πέταλο τη Θύρα 1. Για το λόγο αυτό το δυναμικότερο τμήμα των οπαδών του ΑΡΗ μας συγκεντρώθηκε εκεί, από όπου ξεπήδησε ο πρώτος πυρήνας. Ξεκίνησαν τη δράση τους την δεκαετία του ’60, ως χρονιά ίδρυσής τους θεωρήθηκε το 1970 όταν και στεγάστηκε επισήμως ως Σ.Φ ΑΡΗ Αγίας Τριάδας. Ο σύνδεσμος των Ιερολοχιτών ήταν πάντα κοντά στην ομάδα και έχει δώσει την δική του μάχη, στις καλύτερες και χειρότερες στιγμές, για το καλό του ΑΡΗ.
Ο Σύνδεσμος Αθηναίων Φίλων ΑΡΗ Θεσσαλονίκης – ΣΑΦΑΘ με έτος ίδρυσης το 1984 εκπροσωπεί την ιδέα του Άρη στην Αθήνα, έχοντας δυναμική παρουσία στο οπαδικό κίνημα της χώρας. Ο ΣΑΦΑΘ αποτελείται από παιδιά που είναι στα δρώμενα του Άρη στην Αθήνα εδώ και πολλά χρόνια. Είναι η συνέχεια του Πανελλήνιου Σύνδεσμος φίλων Άρη Αθηνών ΣΦΑΑ με έτος ίδρυσης το 1972 αποτελούσε μια ιδιόμορφη περίπτωση Συνδέσμου τα μέλη του οποίου με σεμνότητα και συλλογική εργασία βοηθούσαν τον Σύλλογο στον τομέα των δημοσίων σχέσεων, ενώ παλιότερα όταν διέθεταν περισσότερα έσοδα βοηθούσαν και οικονομικά. Ξεκίνησε με την επωνυμία Κεντρικός Σύνδεσμος, για να μετονομαστεί σε Πανελλήνιο και να γνωρίσει μεγάλες μέρες στα μέσα και στα τέλη της δεκαετίας του 70′, περιόδους στις οποίες πραγματοποίησε πολλές παναρειανές εκδηλώσεις (χορούς, βραβεύσεις, εκδρομές κ.α.).
Σύμφωνα με βιβλίο ποδοσφαιρικού περιεχομένου,[333] την πρώην ΠΑΕ,[334] όπως και το ερασιτεχνικό τμήμα ποδοσφαίρου του ΑΣ Άρη το διάστημα 2014–16,[335] τα πλέον σημαντικά τρόπαια του σωματείου προέρχονται από τη συμμετοχή του σε διοργανώσεις πανελλήνιου επιπέδου (πρωτάθλημα Α' και Β' Εθνικής, κύπελλο).
Επιπρόσθετα στους παραπάνω τίτλους, άλλο έργο καταγραφής της ιστορίας τμημάτων του Άρη παραθέτει και τα πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης.[338]
με την ολοκλήρωση της αγωνιστικής περιόδου 2023–24
Κορυφαία διάκριση του Άρη στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αποτέλεσε η πορεία του στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ την αγωνιστική περίοδο 1979–80, όταν έφτασε μέχρι τη φάση των 16, ξεπερνώντας τα εμπόδια της Μπενφίκα και της Περούτζια του Πάολο Ρόσι, για να αποκλειστεί από τη Σεντ Ετιέν του Μισέλ Πλατινί.
Μία ακόμη σημαντική στιγμή στην ευρωπαϊκή παρουσία του συλλόγου αποτέλεσε και η πορεία του στο Europa League την περίοδο 2010–11, όταν έφτασε μέχρι τη φάση των 32. Στους προκριματικούς γύρους απέκλεισε τις Γιαγκελόνια και Αούστρια Βιέννης, ενώ πήρε την πρόκριση ως δεύτερος και από τη φάση των ομίλων, όπου αντιμετώπισε την κυπελλούχο Ευρώπης Ατλέτικο Μαδρίτης, τη Ρόζενμποργκ και την Μπάγερ Λεβερκούζεν, η οποία τερμάτισε στην πρώτη θέση. Η πορεία του τη χρονιά εκείνη ολοκληρώθηκε αντιμετωπίζοντας τη Μάντσεστερ Σίτι σε διπλούς αγώνες στη φάση των 32, όπου αναδείχθηκε ισόπαλος χωρίς τέρματα στον πρώτο εντός έδρας αγώνα, για να ηττηθεί στον επαναληπτικό με 3–0.
Η ευρύτερη σε έκταση νίκη του σημειώθηκε στο κύπελλο Εκθέσεων της περιόδου 1968–69 επί της μαλτέζικης Χιμπέρνιανς με 6–0 εκτός έδρας. Πρώτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις είναι ο Ντίνος Κούης με 7 τέρματα και ακολουθούν οι Αλέκος Αλεξιάδης και Γιώργος Σεμερτζίδης με 6 και 5 αντίστοιχα.
Η πρώτη ελληνική ομάδα που πανηγύρισε θρίαμβο επί ιταλικού εδάφους ήταν ο Άρης, όταν επιβλήθηκε με το εμφατικό 0–3 της Περούτζια, στις 7 Νοεμβρίου του 1979 σε αγώνα ρεβάνς για το Κύπελλο UEFΑ, παίρνοντας την πρόκριση μετά το 1–1 στο Χαριλάου.
Η πρώτη νίκη ελληνικής ομάδας επί ισπανικού εδάφους μετά από 45 αγώνες, ένας θρίαμβος, μια νίκη που άλλαξε την ιστορία σε αγώνα ομίλων του Europa League με τον Άρη να κερδίζει την τεράστια Ατλέτικο Μαδρίτης και κάτοχο του τροπαίου με 2–3 το βράδυ της 1ης Δεκεμβρίου του 2010.
Επίσης κατέχει ένα μυθικό ρεκόρ στην Ευρώπη έχοντας 28 εντός έδρας αγώνες αήττητος με 13 νίκες και 15 ισοπαλίες από το 1970 έως και το 2020.
| Περίοδος | Διοργάνωση | Φάση | Αντίπαλος | Εντός | Εκτός | Πρ. |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1964–65 | Εκθέσεων | Α' γύρος |  Ρόμα |
0–0 | 0–3 |  |
| 1965–66 | Εκθέσεων | Β' γύρος |  Κολωνία |
2–1 | 0–2 | |
| 1966–67 | Εκθέσεων | Α' γύρος | Γιουβέντους |
0–2 | 0–5 | |
| 1968–69 | Εκθέσεων | Α' γύρος |  Χιμπέρνιανς |
1–0 | 6–0 |  |
| Β' γύρος |  Ουίπεστ |
1–2 | 1–9 | | ||
| 1969–70 | Εκθέσεων | Α' γύρος | Κάλιαρι |
1–1 | 0–3 | |
| 1970–71 | Κυπελλούχων | Α' γύρος |  Τσέλσι |
1–1 | 1–5 | |
| 1972–73 | Βαλκανικό Κύπελλο | Φάση ομίλων |  Μπεσίκτας |
4–2 | 1–2 | |
 Λοκομοτίβ Σόφιας |
0–1 | 0–1 | ||||
| 1974–75 | ΟΥΕΦΑ | Α' γύρος |  Ραπίντ Βιέννης |
1–0 | 1–3 | |
| 1977–78 | Βαλκανικό Κύπελλο | Φάση ομίλων |  Ριέκα |
1–2 | 0–2 | |
 Σκεντερμπέου Κορυτσάς |
2–0 | 0–2 | ||||
| 1979–80 | ΟΥΕΦΑ | Α' γύρος |  Μπενφίκα |
3–1 | 1–2 | |
| Β' γύρος | Περούτζια |
1–1 | 3–0 (*) | | ||
| Γ' γύρος |  Σεντ Ετιέν |
3–3 | 1–4 | | ||
| 1980–81 | ΟΥΕΦΑ | Α' γύρος | Ίπσουιτς |
3–1 | 1–5 | |
| 1981–82 | ΟΥΕΦΑ | Α' γύρος | Σλιέμα |
4–0 | 4–2 | |
| Β' γύρος |  Λόκερεν |
1–1 | 0–4 | | ||
| 1994–95 | ΟΥΕΦΑ | Προκρ. γύρος |  Χάποελ Μπερ Σεβά |
3–1 | 2–1 | |
| Α' γύρος |  Κατοβίτσε |
1–0 (3–4 π.) | 0–1 | | ||
| 1999–00 | ΟΥΕΦΑ | Α' γύρος |  Σερβέτ |
1–1 | 2–1 (παρ.) | |
| Β' γύρος |  Θέλτα |
2–2 | 0–2 | | ||
| 2003–04 | ΟΥΕΦΑ | Α' γύρος |  Ζίμπρου |
2–1 | 1–1 | |
| B' γύρος | Περούτζια |
1–1 | 0–2 | | ||
| 2005–06 | ΟΥΕΦΑ | Α' γύρος | Ρόμα |
0–0 | 1–5 | |
| 2007–08 | ΟΥΕΦΑ | Α' γύρος | Ρεάλ Σαραγόσα |
1–0 | 1–2 | |
| Φάση ομίλων (6ος όμιλος) |
 Ερυθρός Αστέρας |
3–0 | | |||
| Μπόλτον |
1–1 | |||||
| Μπράγκα |
1–1 | |||||
| Μπάγερν Μονάχου |
0–6 | |||||
| 2008–09 | ΟΥΕΦΑ | Β' προκρ. γύρος |  Σλάβεν Μπελούπο |
1–0 | 0–2 | |
| 2010–11 | Γιουρόπα Λίγκ | Γ' προκρ. γύρος | Γιαγκελόνια |
2–2 | 2–1 | |
| Play off | Αούστρια Βιέννης |
1–0 | 1–1 | | ||
| Φάση ομίλων (2ος όμιλος) |
Ατλέτικο Μαδρίτης |
1–0 | 3–2 (**) | | ||
 Ρόζενμποργκ |
2–0 | 1–2 | ||||
| Μπάγερ Λεβερκούζεν |
0–0 | 0–1 | ||||
| Φάση των 32 | Μάντσεστερ Σίτι |
0–0 | 0–3 | | ||
| 2019–20 | Γιουρόπα Λίγκ | B' προκρ. γύρος |  ΑΕΛ Λεμεσού |
0–0 | 1–0 | |
| Γ' προκρ. γύρος | Μόλντε |
3–1 (παρ.) | 0–3 | | ||
| 2020–21 | Γιουρόπα Λίγκ | B' προκρ. γύρος |  Κόλος Κοβαλίβκα |
1–2 | | |
| 2021–22 | Γιουρόπα Κόνφερενς Λιγκ | B' προκρ. γύρος |  Αστάνα |
2–1 (παρ.) | 0–2 | |
| 2022–23 | Γιουρόπα Κόνφερενς Λιγκ | B' προκρ. γύρος |  Γκόμελ |
5–1 | 2–1 | |
| Γ' προκρ. γύρος | Μακάμπι Τελ Αβίβ |
2–1 | 0–2 | | ||
| 2023–24 | Γιουρόπα Κόνφερενς Λιγκ | B' προκρ. γύρος |  Αραράτ-Αρμενία |
1–0 | 1–1 | |
| Γ' προκρ. γύρος | Ντιναμό Κιέβου |
1–0 | 1–2 (5–6 π.) | |
(*) Πρώτη νίκη ελληνικής ομάδας επί ιταλικού εδάφους
(**) Πρώτη νίκη ελληνικής ομάδας επί ισπανικού εδάφους
| Διοργάνωση | Συμμετοχές | Αγώνες | Νίκες | Ισοπαλίες | Ήττες | Τέρματα |
| Κυπελλούχων | 1 | 2 | 0 | 1 | 1 | 2–6 |
| ΟΥΕΦΑ/Europa League | 13 | 53 | 21 | 15 | 17 | 69–75 |
| Βαλκανικό Κύπελλο | 2 | 8 | 2 | 0 | 6 | 8–12 |
| Εκθέσεων | 5 | 12 | 3 | 2 | 7 | 12–28 |
| Γιουρόπα Κόνφερενς Λιγκ | 3 | 10 | 6 | 1 | 3 | 15–11 |
| Σύνολο | 24 | 85 | 32 | 19 | 34 | 106–132 |
Προκρίσεις: 14 (13 νοκ άουτ, 1 σε όμιλο) – Αποκλεισμοί: 24 (21 νοκ άουτ, 3 σε όμιλο)
| Αθλητής | Γκολ | |
|---|---|---|
| 1. | Ντίνος Κούης | 7 |
| 2. | Αλέκος Αλεξιάδης | 6 |
| 3. | Γιώργος Σεμερτζίδης | 5 |
| 4. | Αντρέ Γκρέι | 5 |
| 5. | Σέρχιο Κόκε | 4 |
| 6. | Θόδωρος Πάλλας | 3 |
| 7. | Θόδωρος Ζελιλίδης | 3 |
| 8. | Γιώργος Ζήνδρος | 3 |
| 9. | Αντώνης Σαπουντζής | 3 |
| 10. | Τόνι Κάλβο | 3 |
| 11. | Κάρλος Ρουίς | 3 |
| 12. | Ντάνιελ Τσέζαρεκ | 3 |
| 13. | Κώστας Παπαϊωάννου | 3 |
| 14. | Λουίς Πάλμα | 3 |
| Θέση | Χώρα | Σύλλογος | Συντελεστής |
|---|---|---|---|
| 154 | |
Χάιντουκ Σπλιτ | 9.000 |
| 155 |  |
Άρης Θεσσαλονίκης | 9.000 |
| 155 |  |
Λίνκολν Ρεντ Ιμπς | 9.000 |
| 160 |  |
Σταντάρ Λιέγης | 9.000 |
Αναλυτικά πως προκύπτει ο συντελεστής του Άρη :
| Σύλλογος | Χώρα | 19/20 | 20/21 | 21/22 | 22/23 | 23/24 | Συνολικοί πόντοι |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Άρης (Aris) |
(GRE) |
2.000 | 1.500 | 1.500 | 2.000 | 2.000 | 9.000 |
Σημείωση: Οι σημαίες αφορούν την εθνική ομάδα, σύμφωνα με τους κανόνες επιλεξιμότητας της FIFA. Οι παίκτες μπορεί να κατέχουν περισσότερες ιθαγένειες εκτός FIFA.
| No. | Έθνος | Θέση | Παίκτης |
|---|---|---|---|
| 3 |  |
Α | Φαμπιάνο Λέισμαν |
| 4 | |
Α | Φραν Βέλεθ |
| 5 |  |
Μ | Χοσέ Σιφουέντες |
| 6 | |
Μ | Μάνου Γκαρθία |
| 7 |  |
Μ | Πιόνε Σίστο |
| 8 | |
M | Μόντσου |
| 9 |  |
Ε | Άλβαρο Σαμόρα |
| 10 | |
Ε | Γιάννης Φετφατζίδης |
| 11 | |
Μ | Κίκε Σαβέριο |
| 14 |  |
Α | Γιακούμπ Μπραμπέτς |
| 16 | |
Μ | Βλαντιμίρ Νταρίντα |
| 17 | |
Α | Μάρτιν Φρίντεκ |
| 18 | |
Α | Βαλεντίνο Φατόρε |
| 19 |  |
Ε | Ρόμπιν Κουάισον |
| 20 | |
T | Φίλιπ Σίντκλεφ |
| 21 | |
Μ | Ρούμπεν Πάρντο |
| 22 | |
A | Ούγκο Μάγιο |
| 23 | |
Τ | Χούλιαν Κουέστα (αρχηγός) |
| 27 | |
Ε | Χουανκάρ |
| 30 |  |
Μ | Ζαν Ζουλ |
| 31 | |
Τ | Κώστας Κυριαζής |
| 33 | |
Α | Μαρτίν Μοντόγια |
| 41 | |
Ε | Γιώργος Αγοραστός |
| 77 | |
Μ | Μιχάλης Παναγίδης |
| 80 | |
Ε | Λορέν Μορόν |
| 92 |  |
Α | Λίντσεϊ Ρόουζ |
| 93 |  |
Ε | Μαγκομέντ-Σάπι Σουλεϊμάνοφ |
| 99 |  |
Ε | Κλέιτον Ντιαντί |
Σημείωση: Οι σημαίες αφορούν την εθνική ομάδα, σύμφωνα με τους κανόνες επιλεξιμότητας της FIFA. Οι παίκτες μπορεί να κατέχουν περισσότερες ιθαγένειες εκτός FIFA.
| No. | Έθνος | Θέση | Παίκτης |
|---|---|---|---|
| 24 | |
Μ | Ντομαγκόι Πάβισιτς δανεικός σε Σαράγεβο μέχρι τις 30 Ιουνίου 2025. |
| - | |
Ε | Γιώργος Παμλίδης δανεικός σε Καλαμάτα μέχρι τις 30 Ιουνίου 2025. |
| Ποδοσφαιριστής | Γκολ |
|---|---|
| Ντίνος Κούης | 142 |
| Αλέκος Αλεξιάδης | 127 |
| Κώστας Παπαϊωάννου | 64 |
| Βασίλης Δημητριάδης | 48 |
| Κώστας Δράμπης | 46 |
| Γιώργος Ζήνδρος | 45 |
| Απόστολος Λιολίδης | 40 |
| Γιώργος Ανανιάδης | 40 |
| Ποδοσφαιριστής | Αγώνες |
|---|---|
| Ντίνος Κούης | 473 |
| Θόδωρος Πάλλας | 367 |
| Γιάννης Βένος | 306 |
| Χρήστος Ναλμπάντης | 304 |
| Γιώργος Φοιρός | 304 |
| Γιώργος Κολτσίδας | 302 |
| Αλέκος Αλεξιάδης | 301 |
| Ποδοσφαιριστής | Ρεκόρ |
|---|---|
| Νίκος Αγγελάκης | 6 γκολ (10 Απριλίου 1932, Άρης–Απόλλων Αθηνών 6–1) |
| Rank. | Εθνικότητα | Ποδοσφαιριστής | Φορές | Σεζόν |
|---|---|---|---|---|
| 1 | | Νίκος Κίτσος | 3 | 1931, 1932, 1934 |
| 2 | | Ντίνος Κούης | 1 | 1981 |
| 3 | | Νίκος Αγγελάκης | 1 | 1928 |
| 4 | | Κλεάνθης Βικελίδης | 1 | 1946 |
| 5 | | Βασίλης Γρηγοριάδης | 1 | 1949 |
| 6 | | Λορέν Μορόν | 1 | 2024 |
| Ημερ. | Ματς | Σκορ | Σκόρερ Άρη |
|---|---|---|---|
| 28/06/1931 |  Ηρακλής -  Άρης | 2–6 | Κίτσος 23’, 46’, 60’, 84’, Αγγελάκης 72’, 80’ |
| 10/04/1932 | Άρης -  Απόλλων Αθηνών | 6–1 | Αγγελάκης 6’, 20’, 22’, 33’, 35’, 43’ |
| 15/05/1932 | Άρης -  Παναθηναϊκός | 7–0 | Κίτσος 4’, 5’, 35’, 89’, Βογδάνου 17’ (πεν.), Αγγελάκης 78’, 79’ |
| 10/07/1932 | Ηρακλής - Άρης | 3–7 | Γκικόπουλος 15’, Κίτσος 17’, 61’, 80’, 85’, Καλτέκης 38’, Βογδάνου 77’ |
| Ημερ. | Ματς | Σκορ | Σκόρερ Άρη |
|---|---|---|---|
| 18/02/1934 | Άρης -  Μέγας Αλέξανδρος | 7–2 | Κλ. Βικελίδης, Δανελιάν, Κίτσος (3), Καλογιάννης (2). |
| 20/05/1934 | Μέγας Αλέξανδρος - Άρης | 2–9 | |
| 28/04/1935 | Μέγας Αλέξανδρος - Άρης | 0–8 | |
| 07/05/1939 | Άρης -  Φίλιπποι Καβάλας | 7–1 | Χριστοδουλίδης 7' , Κλ. Βικελίδης 15', 21' ,84' , Κολωνιάρης 12' , Τακατζόγλου 54' , Ράμμος 70' |
| α/α | ONOMA | ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ | ΕΤΟΣ | ΑΓΩΝΕΣ | Ν | Ι | Η |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Γιώργος Φοιρός | |
1992–94, 1997–98, 2002–03 | 245 | 119 | 54 | 72 |
| 2 | Μπέλα Πάλφι | |
19/1/1963–25/6/1966 | 125 | 42 | 38 | 45 |
| 3 | Αλκέτας Παναγούλιας | |
1975, 1976–77, 1988–90, 1999 | 121 | 57 | 33 | 31 |
| 4 | Άκης Μάντζιος | |
2020–22, 2023– | 119 | 56 | 31 | 33 |
| 5 | Σβέτισλαβ Γκλίσοβιτς | |
1959–60, 1960–61, 1966–67 | 104 | 42 | 22 | 40 |
| 6 | Μίλοβαν Τσίριτς | |
01/07/1969–30/12/1971, 15/11/1978–30/06/1979 | 87 | 43 | 24 | 20 |
| 7 | Νίκος Αναστόπουλος | |
2005–06, 2015–17 | 80 | 51 | 22 | 7 |
| 8 | Σεβεριάνο Κορέιρα | |
20/7/1967–16/6/1969 | 80 | 41 | 21 | 18 |
| 9 | Γουίλφ ΜακΓκίνες | |
1971–72, 1972–73 | 78 | 36 | 20 | 22 |
| 10 | Αντώνης Γεωργιάδης | |
01/07/1982–08/10/1984[346] | 74 | 35 | 20 | 19 |
| 11 | Έκτορ Ραούλ Κούπερ |  |
8/11/2009–18/1/2011 | 61 | 26 | 13 | 22 |
| 12 | Τάις Λίμπρεχτς |  |
1985–86 | 56 | 18 | 24 | 14 |
| 13 | Μπράνκο Στάνκοβιτς | |
1973–74, 1974–75 | 55 | 29 | 10 | 16 |
| 14 | Μίχαλ Βίτσαν | |
1980–81 | 50 | 26 | 13 | 11 |
| 15 | Γιάννης Μιχαλίτσος | |
1999–00, 2003–04 | 49 | 12 | 13 | 24 |
| 16 | Ντούσαν Μπάγεβιτς |  |
2007–08 | 48 | 22 | 12 | 14 |
| 17 | Γιάτσεκ Γκμοχ | |
29/01/1990–16/04/1992 | 46 | 15 | 15 | 16 |
| 18 | Μπάμπης Τεννές | |
2001–02 | 42 | 19 | 9 | 14 |
| 19 | Γιώργος Χατζάρας | |
2004–05 | 41 | 11 | 15 | 15 |
| 20 | Μίχαελ Ένινγκ | |
2019–20, 2020–21 | 38 | 13 | 12 | 13 |
| 21 | Ίλια Πέτκοβιτς | |
1999–00 | 36 | 16 | 10 | 10 |
| 22 | Κίκε Ερνάντεθ | |
2007, 2008–09 | 35 | 16 | 9 | 10 |
| 23 | Γκερντ Πρόκοπ | |
1986–87 | 34 | 14 | 5 | 15 |
| 24 | Δημήτρης Σπανός | |
2017–18 | 34 | 24 | 8 | 2 |
| 25 | Απόστολ Τσατσέφσκι | |
1978–79 | 33 | 22 | 5 | 6 |
| 26 | Ιβάν Βούτσοφ | |
1991–92 | 33 | 13 | 7 | 13 |
| 27 | Χοσέ Φρανθίσκο Σασία |  |
1979–80 | 32 | 16 | 8 | 8 |
| 28 | Ντόμπρομιρ Ζέτσεφ | |
1975–76 | 31 | 13 | 9 | 9 |
| 29 | Απόστολος Τερζής | |
2018–19, 2019–20, 2021–22, 2022–23 | 31 | 12 | 6 | 13 |
| 30 | Σάββας Παντελίδης | |
2018–19 | 27 | 11 | 6 | 10 |
| 31 | Ντίτμαρ Κράμερ | |
1981–82 | 26 | 10 | 9 | 7 |
| 32 | Γκόϊκο Ζετς | |
1986–87 | 26 | 9 | 4 | 13 |
| 33 | Μαζίνιο | |
21/1/2009–2/11/2009 | 23 | 11 | 8 | 4 |
| 34 | Μιχάλης Μπαλτατζής | |
1971 | 22 | 6 | 8 | 8 |
| 35 | Άλαν Πάρντιου | |
14/9/2022–23/2/2023 | 21 | 9 | 3 | 9 |
| 36 | Σούλης Παπαδόπουλος | |
2013, 2014 | 21 | 4 | 8 | 9 |
| 37 | Σταύρος Διαμαντόπουλος | |
1996–97 | 20 | 5 | 6 | 9 |
| 38 | Γιάννης Τζιφόπουλος | |
1995–96, 2002 | 19 | 6 | 4 | 9 |
| 39 | Χερμάν Μπούργος | |
22/2/2022–28/8/2022 | 18 | 12 | 2 | 4 |
| 40 | Γκιγιέρμο Όγιος | |
2006–07 | 17 | 3 | 10 | 4 |
| 41 | Δημήτρης Καλαϊτζίδης | |
2014–15 | 15 | 12 | 2 | 1 |
| 42 | Νίκος Κωστένογλου | |
28/02/2017-18/06/2017 | 15 | 11 | 3 | 1 |
| 43 | Βασίλης Γρηγοριάδης | |
1962 | 15 | 3 | 4 | 8 |
| 44 | Ζόραν Μιλίνκοβιτς | |
09/09/2013–20/12/2013 | 15 | 2 | 6 | 7 |
| 45 | Γιώργος Παράσχος | |
14/12/1998–21/04/1999 | 14 | 7 | 0 | 7 |
| 46 | Μανουέλ Μασάδο | |
16/1/2012–30/6/2012 | 14 | 6 | 4 | 4 |
| 47 | Ρισάρ Ταρντί | |
26/10/2001–7/2/2002 | 14 | 6 | 3 | 5 |
| 48 | Πάουλο Κάμπος | |
2014–15 | 11 | 7 | 3 | 1 |
| 49 | Σάκης Τσιώλης | |
2011 | 11 | 5 | 4 | 2 |
| 50 | Πάκο Ερρέρα |  |
2018 | 11 | 5 | 1 | 5 |
| 51 | Έττορε Τρεβιζάν | |
1962 | 11 | 4 | 1 | 6 |
| 52 | Χουάν Ραμόν Ρότσα | |
1997 | 11 | 2 | 4 | 5 |
| 53 | Όλε Σκόμποε | |
2003–04 | 11 | 2 | 3 | 6 |
| 54 | Μπερντ Κράους | |
11/2/2002–30/6/2002 | 11 | 2 | 3 | 6 |
| 55 | Ανρί Μισέλ | |
19/7/2001–25/10/2001 | 10 | 6 | 3 | 1 |
| 56 | Γιόζεφ Γιαραμπίνσκι |  |
12/03/1996–30/05/1966 | 10 | 6 | 3 | 1 |
| 57 | Φρανκ Μπλάνστοουν | |
1980 | 10 | 5 | 3 | 2 |
| 58 | Μάκης Κατσαβάκης | |
2004, 2012 | 10 | 3 | 3 | 4 |
| 59 | Μίχαλ Πρόμπιερζ | |
4/11/2011–5/1/2012 | 9 | 4 | 1 | 4 |
| 60 | Κώστας Τσίλιος | |
1990, 1991 | 8 | 3 | 3 | 2 |
| 61 | Λούκας Αλκαράθ | |
3/12/2012–29/1/2013 | 8 | 2 | 4 | 2 |
| 62 | Κλεάνθης Βικελίδης | |
1/7/1961–20/11/1961 | 8 | 2 | 2 | 4 |
| 63 | Κώστας Βελλιάδης | |
21/11/1961–6/2/1962 | 8 | 2 | 2 | 4 |
| 64 | Καρλ Χάινζ Ρουλ | |
4/7/1977–7/11/1977 | 8 | 2 | 2 | 4 |
| 65 | Νίκος Πασιαλής | |
2007, 2012 | 8 | 1 | 4 | 3 |
| 66 | Γιώργος Παντζιαράς | |
1997, 2003 | 7 | 2 | 3 | 2 |
| 67 | Σίνισα Ντομπρασίνοβιτς |  |
23/1/2015–3/3/2015 | 6 | 5 | 0 | 1 |
| 68 | Χρήστος Ναλμπάντης | |
1979, 1981 | 6 | 3 | 2 | 1 |
| 69 | Λιούμπομιρ Σπάγιτς | |
8/2/1962–12/3/1962 | 5 | 1 | 3 | 1 |
| 70 | Μάρτι Κουουζέλα |  |
1/7/2005–4/10/2005 | 5 | 0 | 2 | 3 |
| 71 | Δημήτρης Μπουγιουκλής | |
2009, 2014 | 3 | 1 | 1 | 1 |
| 72 | Γιάννης Χατζηνικολάου | |
10/6/2013–4/9/2013 | 3 | 0 | 0 | 3 |
| 73 | Γιάννης Βένος | |
1986 | 2 | 0 | 1 | 1 |
| 74 | Κώστας Χατζηκώστας | |
1985 | 2 | 1 | 1 | 0 |
| 75 | Λες Άλεν | |
1971 | 2 | 0 | 1 | 1 |
| 76 | Κλήμης Γούναρης | |
14/05/1987–20/05/1987 | 1 | 1 | 0 | 0 |
| 77 | Γιώργος Σεμερτζίδης | |
1997 | 1 | 1 | 0 | 0 |
| 78 | Παναγιώτης Πατσίδης | |
1977 | 1 | 1 | 0 | 0 |
| 79 | Ανδρέας Σκέντζος | |
2017 | 1 | 1 | 0 | 0 |
| 80 | Νίκος Αγγελάκης | |
1969 | 1 | 0 | 1 | 0 |
| 81 | Δημήτρης Ραπτόπουλος | |
14/09/1978–28/09/1978 | 1 | 0 | 1 | 0 |
| 82 | Χουάν Κάρλος Ολίβα | |
14/7/2007–4/9/2017 | 1 | 0 | 1 | 0 |
| Εθνικότητα | Όνομα | Επίτευγμα |
|---|---|---|
| Γερμανία | Τόμας Κέσλερ | Πρωτάθλημα 1928 |
| Βέλγιο | Ντε Βαλέρ | Πρωτάθλημα 1932 |
| Ελλάδα | Διονύσης Καλτέκης | Πρωτάθλημα 1946 |
| Γιουγκοσλαβία | Μίλοβαν Τσίριτς | Κύπελλο 1970 |
| Χρονιές | Όνομα |
|---|---|
| 1979–80 | Μενέλαος Χατζηγεωργίου |
| 1980–81 | Χρήστος Κάλλεν |
| 1981–82 | Χρήστος Κάλλεν, Βαγγέλης Ιωαννίδης |
| 1982–84 | Βαγγέλης Ιωαννίδης |
| 1984–85 | Κυριάκος Μαραβέλιας, Δήμος Δασυγένης |
| 1985–86 | Δήμος Δασυγένης |
| 1986–87 | Δήμος Δασυγένης, Βασίλης Τζενεράκης, Βαγγέλης Ιωαννίδης |
| 1987–88 | Βαγγέλης Ιωαννίδης |
| 1988–89 | Δήμος Δασυγένης, Βαγγέλης Ιωαννίδης |
| 1989–90 | Δήμος Δασυγένης |
| 1990–91 | Σεραφείμ Δεδέογλου |
| 1991–92 | Δημήτρης Ηλιάδης |
| 1992–93 | Βαγγέλης Ιωαννίδης |
| 1993–94 | Νίκος Τσαρούχας |
| 1994–96 | Λάμπρος Γράντας |
| 1996–97 | Λάμπρος Γράντας, Παναγιώτης Σπύρου |
| 1997–98 | Τέλης Πολιτάκης, Γιώργος Μπουτοβίνος, Βαγγέλης Ιωαννίδης |
| 1998–00 | Βαγγέλης Ιωαννίδης |
| 2000–01 | Παναγιώτης Σπύρου |
| 2001–02 | Γιάννης Ζαχουδάνης |
| 2002 | Αλκέτας Παναγούλιας |
| 2002–03 | Νίκος Τσαρούχας |
| 2003–04 | Σωτήρης Καραμπέρης |
| 2004–05 | Νικήτας Ματθαίου |
| 2005–09 | Λάμπρος Σκόρδας |
| 2009–12 | Θανάσης Αθανασιάδης |
| 2012–13 | Γιάννης Ψηφίδης |
| 2013 | Λάμπρος Σκόρδας |
| 2013–14 | Δημήτρης Ηλιάδης |
| 2014 | Λάμπρος Σκόρδας |
| 2014 | Δημήτρης Ηλιάδης |
| 2014 | Γιώργος Γαλανός |
| 2014–16 | Γιάννης Ψηφίδης |
| 2016–22 | Θεόδωρος Καρυπίδης του Ανέστη |
| 2022– | Ειρήνη Καρυπίδου του Λαζάρου |
Πρώτη
        1917–23
|
   1927–28
|
  1928–29
|
 1937–38[347]
|
 1956–57
|
   1982–83[348]
|
     2004–05 A[351]
|
    2004–05 B
|
   2006–07
|
    2007–08[352]
|
   2008–09[353]
|
  2009–10[354]
|
    2010–11[355]
|
  2014–15[356]
|
  2017–18
|
Δεύτερη
 1927–28[357]
|
  1982–83
|
    2006–08
|
    2007–08
|
    2010–11[358]
|
   2015
|
   2015–16[359]
|
 2017–18
|
| Περίοδος | Κατασκευαστής | Χορηγός |
|---|---|---|
| 1980–81 | Adidas | — |
| 1981–83 | Datsun | |
| 1983–86 | ΑΓΝΟ | |
| 1986–89 | ΠΡΟ-ΠΟ | |
| 1989–90 | ASICS | – |
| 1990–91 | Coplam | |
| 1991–92 | Diadora | |
| 1992–93 | SPANOS | |
| 1993–94 | Bronx Shoes | |
| 1994–95 | Ioniki Zois | |
| 1995–96 | Kappa | ΠΡΟ-ΠΟ |
| 1996–97 | Umbro | — |
| 1997–98 | Puma | Puma |
| 1998–99 | Megacard | |
| 1999–02 | Interamerican | |
| 2002–03 | Adidas | MORITZ |
| 2003–04 | Le Coq Sportif | DEPA |
| 2004–05 | Adidas | Enimex |
| 2005–06 | ΟΠΑΠ | |
| 2006–07 | Λάμψη | |
| 2007–08 | EKO | |
| 2008–10 | Reebok | |
| 2010–11 | Under Armour | good.gr |
| 2011–14 | KINO | |
| 2014–15 | Stabomania | Swedish Systems Security |
| 2015–18 | Nike | Stoiximan.gr |
| 2018–19 | Karipidis Pallets | |
| 2019–21 | betshop.gr | |
| 2021–23 | Adidas | NetBet |
| 2023– | Kappa | Novibet |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.svg){kind=small}
.png){kind=small}
2.png){kind=small}
.svg){kind=small}
