Remove ads
Die Duitse nasionale rugbyspan (Duits: Deutsche Rugby-Union-Nationalmannschaft) is die nasionale rugbyspan wat Duitsland in internasionale wedstryde (toetswedstryde) verteenwoordig. Rugby word in Duitsland geadministreer deur die Duitse Rugbybond (Duits: Deutscher Rugby-Verband, DRV) wat in 1900 gestig is. Hulle dra die bynaam “swart arende” (Schwarze Adler), ontleen aan die wapendier van die land, die Bondsarend. Duitsland word deur Wêreldrugby as ’n vlak drie-span erken. Die Duitse rugbyspan is tans (Maart 2024) 32ste op Wêreldrugby se wêreldranglys gelys.[4]
| Duitsland | ||||
 | ||||
| Unie | Duitse Rugbybond (DRV) | |||
| Bynaam(e) | Schwarze Adler (“swart arende”) | |||
| Embleem | Bondsarend | |||
| Afrigter(s) | Mark Kuhlmann (sedert 2020) | |||
| Kaptein(s) | Jörn Schröder | |||
      Spankleure
|
 Alt. kleure
| |||
Statistiek | ||||
|---|---|---|---|---|
| Meeste toetse | Alexander Widiker (59)[1] | |||
| Meeste punte | Raynor Parkinson (338)[2] | |||
| Meeste drieë | Jaco Otto (25)[3] | |||
| Eerste internasionale wedstryd | ||||
 Frankryk 30–5 Duitsland  (Parys, Frankryk; 17 April 1927) | ||||
| Grootste oorwinning | ||||
.svg){kind=small} Serwië en Montenegro 0–108 Duitsland  (Heidelberg, Duitsland; 12 November 2005) | ||||
| Grootste nederlaag | ||||
 Rusland 89–6 Duitsland (Krasnodar; Rusland; 16 April 2000) | ||||
| Unie webwerf | ||||
| www.rugbydeutschland.org | ||||
Duitsland is reeds op die Olimpiese Somerspele 1900 in Parys deur die SC Frankfurt 1880 verteenwoordig en het die silwermedalje met Groot-Brittanje gedeel. Die span het in 1927 sy eerste internasionale wedstryd teen Frankryk gespeel. In 1934 was Duitsland een van die stigtingslede van die Fédération internationale de rugby amateur (FIRA, nou Rugby Europa) wat as mededinger tot die destydse eksklusiewe, Angel-Saksies oorheersde Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR, nou Wêreldrugby) gestig is.[5] Duitsland speel die meeste van sy toetswedstryde tydens die Europese Rugbykampioenskap, waar hulle met ander opkomende rugbyspanne meeding. Die nasionale span se beste prestasies tot dusver is die derde plek in onderskeidelik 1952 en 2018. Duitsland kon tot dusver nog nie vir ’n rugbywêreldbekertoernooi kwalifiseer nie.
Van 1951 tot 1990 het die Duitse Demokratiese Republiek oor sy eie nasionale rugbyspan beskik; albei spanne het egter nooit ontmoet nie.
Remove ads
- Die hoofartikel vir hierdie afdeling is: Duitse Rugbybond.
Die beheerliggaam vir rugby in Duitsland is die Duitse Rugbybond (Duits: Deutscher Rugby-Verband, DRV) met sy hoofkantoor in Heidelberg. Die DRV is op 4 November 1900 gestig en het in 1988 by die Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR, nou Wêreldrugby) aangesluit.[6] Daarbenewens is die DRV ’n stigtingslid van die kontinentale beheerliggaam Fédération internationale de rugby amateur (FIRA, nou Rugby Europa).[7]
Die hoogste rugbyliga in Duitsland is die Rugby-Bundesliga wat in 1971 gestig is en waaraan 16 spanne deelneem. Daaronder word die Tweede Bundesliga tussen 18 spanne in drie plaaslike groepe en in die 13 plaaslike beheerliggame se ligas beslis. Die meeste spelers van die Duitse nasionale span is uit dié liga afkomstig. Van die ander spelers is veral in Frankryk aktief.
Naas die amptelike nasionale span roep die DRV ook ander keurspanne byeen. Net soos ander rugbylande beskik Duitsland oor ’n o/20-nasionale span wat aan die Europese en Wêreldrugby o/20-kampioenskap deelneem.[8] Kinders en jongmense word aan rugby bekend gestel veral deur klubs, skoolsportorganisasies en plaaslike beheerliggame, wat in die Duitse Rugbyjeug saamgevat is.
Remove ads
Invoering en vestiging van rugby
Welvarende Britte se nakomelinge het rugby na Duitsland gebring. Van die jong mans het in die Duitse Bond bekende privaat hoërskole besoek of in Heidelberg gestudeer, ander het in die residensiële stad Hannover hul militêre diensplig verrig en in hul vrye tyd ’n vroeë weergawe van rugby gespeel. Die Universiteit Heidelberg beweer, dat hulle rondom 1850 as eerste instelling hul studente rugby aangebied het. In die plaaslike Badiese dialek noem die jong mense in die stad die spel ook Durchtragerles. William Cail word as diegene beskou wat rugby in 1865 in Bad Cannstatt ingevoer het.[9] Onafhanklik daarvan, waar en wanneer rugby vir die eerste keer gespeel is, het die eerste Duitstalige teks oor dié sport in 1875 verskyn. Op vroeë pogings, om “Die wette van sokker soos gespeel by Rugbyskool” (The Laws of Football as played at Rugby School) te verduidelik, het joernale en niefiksieboeke gevolg, waarin na die sport verwys is.[10]
Rugbyondersteuners het betrokke geraak by reeds bestaande sportklubs, wat verskeie sportsoorte aangebied het, en eie afdelings gestig. Daar was ook klubs wat verskeie balsporte saam aangebied het. Die vroegste bekende voorbeeld hiervoor is die in 1878 deur die destyds sowat 15-jarige leerling Ferdinand Wilhelm Fricke en 24 van dieselfde ouderdom gestigte Duitse sportklub Hannover 78.[11][12] In 1891 het Heidelbergse studente onder aanleiding van hul onderwyser Edward Hill Ullrich by die Heidelbergse Roeiklub ’n rugbyafdeling gestig.[11][13] Sedertdien word albei stede, saam met die Ryn-Main-streek, as Duitsland se rugbyvestings beskou.[14]
Die vroegste probeerslag om ’n nasionale rugbybeheerliggaam te stig dateer uit 1886, toe verskeie Noord-Duitse klubs die Duitse Rubyvoetbalbond gestig het. Nadat dié probeerslag egter misluk het, het die DSV Hannover 78 aangesluit by die Duitse Sokker- en Krieketbond (Deutscher Fußball- und Cricket Bund), terwyl Suid-Duitse klubs by die Suid-Duitse Sokkerunie (Süddeutsche Fußball-Union) aangesluit het. Tydens ’n “rugbydag” in Heidelberg op 13 Februarie 1898 het Ullrich hom beywer vir nouer bande tussen Suid- en Noord-Duitse klubs en die stigting van ’n nasionale beheerliggaam, waarvoor hy egter min ondersteuning gekry het. Nadat dié voorstel verder bespreek is, het tydens die “rugbydag” op 11 Maart 1900 in Hannover 19 klubs ooreengekom, om in die toekoms saam op te tree, die rugbywette in Duits te vertaal, die eerste Noord-Suid-wedstryd te reël en by die enkele weke vroeër gestigte Duise Sokkerbond (Deutscher Fußball-Bund, DFB) aan te sluit.[11]
Eerste internasionale verskynings
Reeds aan die Olimpiese Somerspele 1900, wat in 1900 saam met die Wêreldtentoonstelling in Parys gehou is, het ’n Duitse span deelgeneem en ná ’n 17–27-nederlaag teen die gasheer Frankryk met Groot-Brittanje die tweede plek beklee. Pleks van ’n nasionale span, wat weens die gebreek aan ’n nasionale beheerliggaam nog nie bestaan het nie, het die SC Frankfurt 1880 deelgeneem.[15] Op 4 November 1900 is die Duitse Rugbyvoetbalbond (Deutscher Rugby-Fußball-Bund) as ’n eie afdeling gestig binne die DFB, met Fricke van die DSV Hannover 78 as eerste voorsitter. Presies een jaar later het die rugbyafdeling sy bande met die DFB gebreek en homself hergestig as Duitse Rugbybond (Deutscher Rugby-Verband, DRV).[11] In 1909 is die Duitse Rugbykampioenskap vir die eerste keer beslis.[16] Hoewel die rugbysport in Frankryk aanvanklik stadiger ontwikkel het, het dit met Pierre de Coubertin, die stigter van die moderne Olimpiese Spele, ’n invloedryke ondersteuner gehad, wat homself beywer het vir ’n spoedige verspreiding. In Duitsland het só ’n prominente ondersteuner egter ontbreek, waarvolgens die ontwikkeling lank stagneer en spoedig agter sokker s’n teruggeval het.[17]
Van die beheerliggaam se stigting tot die eerste amptelike toetswedstryd het dit meer as twee en ’n half dekades geneem. Dit is op 17 April 1927 op Stade Olympique in die Paryse voorstad Colombes teen die Franse nasionale span gespeel en het in ’n 5–30-nederlaag geëindig. Vier weke later het die Duitsers op 15 Mei in Frankfurt met 17–16 teen die Franse geseëvier. Op 1 Maart 1928 het die derde ontmoeting tussen albei spanne in Hannover meer as 14 000 toeskouers gelok, tot op hede die rekord vir ’n rugbywedstryd in Duitsland.[11][18] Duitsland het ná Frankryk homself as die naasbeste nasionale span op die Europese vasteland gevestig. In die jaarlikse ontmoetings tussen albei spanne was die resultate aanvanklik heelwat ten gunste van die Franse, maar mettertyd het van die uitslae al hoe skraler geword.[17] In 1929 het die Duitsers vir die eerste keer te staan gekom teen Spanje, in 1931 teen Tsjeggo-Slowakye en in 1933 teen Nederland.
Nasionaalsosialisme en naoorlogse tydperk
As gevolg van die NSDAP se magsoorname in Januarie 1933 en die aansluitende gelykskakeling is die DRV net soos al die ander Duitse beheerliggame met dwang in Nazi-Duitsland se sportsambreelorganisasie ingelyf. Binne die Nasionaal-Sosialistiese Ryksbond vir liggaamlike oefening was dit ondergeskik aan die professionele kantoor 2, wat ook toesig gehou het oor sokker en krieket. Die destydse DRV-voorsitter Hermann Meister het as ’n oortuigde kampvegter van ’n verenigde Europa en ’n frankofiel te vergeefs gepoog, om aan sy ideale te voldoen, maar rugby het teen die ideologiese instrumentalisering nie meer weerstand ontbied as enige ander sportsoort nie.[18] Soos in Engeland was rugby destyds veral die hoër middelklas se sportsoort. Onder die Nasionaalsosialiste en veral onder die SA het sekere kringe op ’n sterker ondersteuning en verspreiding gemik. Volgens hulle was rugby die “mees manhaftige groot vegspel”, wie se “invoering op skole en jeugorganisasies […] ten sterkste aanbeveel” word.[19] Die vernaamste ondersteuner was Albert Speer wat die spel op skool in Heidelberg leer ken het. Nogtans is rugby as “te Engels” beskou en deur sokker en die doelgerig bevorderde handbal oorvleuel.[13]
Ná Frankryk se tydelike skorsing uit die Vyfnasies is op inisiatief van die Franse Rugbyfederasie die wêreldbeheerliggaam Fédération internationale de rugby amateur (FIRA, nou Rugby Europa) gestig as mededinger tot die destydse eksklusiewe, Angel-Saksies oorheersde Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR, nou Wêreldrugby). Die DRV het op 2 Januarie 1934 een van die stigtingslede geword.[20] Twee jaar later, tydens die eerste FIRA-toernooi 1936 in Berlyn (die Europese Rugbykampioenskap se voorloper), het die Duitsers ná ’n oorwinning oor Italië in die halfeindrondte die eindstryd gehaal, wat deur Frankryk met 19–14 gewen is.[21] Ook in 1936 het die Duitsers vir die eerste keer Roemenië en in 1937 België ontmoet. Tydens die FIRA-toernooi 1937 in Parys het hulle die halfeindstryd teen Italië verloor[22] en tydens die FIRA-toernooi 1938 in Boekarest het hulle na Frankryk die tweede plek behaal.[23] Op 27 Maart 1938 het Duitsland in Frankfurt sy tweede en tot op hede laaste oorwinning oor Frankryk aangeteken. Die laaste toetswedstryd gedurende die Nazi-bewind was in Mei 1940 weg teen Italië.
Die Tweede Wêreldoorlog het vir die Duitse rugbysport verwoestende gevolge gehad, aangesien 16 nasionale spelers in dié oorlog dood is. Van dié verlies kon die Duitse nasionale rugbyspan nie herstel nie.[17] Die naoorlogse tydperk se sosiale omwentelinge het die vooruitgang wat voor die oorlog behaal is, grootliks ongedaan gemaak. Rugby was al sy finansiële ondersteuning kwyt en het die meeste van sy gewildheid verloor, wat dit voorheen verwerf het.[13] Van die vestings is slegs Heidelberg, later die Amerikaanse Gewapende Magte se hoofkwartier in Wes-Duitsland, gespaar in die bomaanvalle. Die eerste internasionale rugbywedstryd in die naoorlogse tydperk is op 13 Maart 1946 sonder Duitse deelname gehou, toe tydens die Victory Internationals in Wuppertal die Britse Rynleër en die Nieu-Seelandse Ekspedisiemag ontmoet het.[24] Dit het etlike jare geneem vir die DRV en die plaaslike beheerliggame om hulleself te herorganiseer. In die 1947/48-seisoen is die Duitse Rugbykamioenskap hervat. As gevolg van die Duitse deling is in 1950 in die Duitse Demokratiese Republiek by die Duitse Sokkerbond die tegniese komitee vir rugby gestig, wat een jaar later sy eie nasionale span byeengeroep en in 1958 homself in Duitse Rugbysportbeheerliggaam (Deutscher Rugby-Sportverband, DRSV) hernoem het.[25]
Gedurende die Duitse deling
Die Duitse nasionale span, wat slegs die Federale Republiek verteenwoordig het, het op 2 Maart 1952 in Hannover sy eerste toetswedstryd ná ’n pouse van amper twaalf jaar tydens die Europese Rugbybeker 1952 gespeel en België met 16–9 geklop. Een maand later het in Padua ’n 6–14-nederlaag teen Italië gevolg, waarvolgens hulle die derde plek behaal het.[26] Ook van 1952 af en tot in die middel-1980’s was jaarlikse wedstryde teen spanne van die Britse Rynleër en die Britse Lugmag ’n vaste deel in die speelprogram. Die nasionale span het dadelik besef dat hulle weens die oorlogsgevolge en die opponente se konsekwente ontwikkelingswerk hul eens goeie posisie kwyt was. Byvoorbeeld is van 1954 tot 1977 jaarliks ’n wedstryd teen die Franse gespeel, wat altyd met ’n reserwespan uitgedraf en nogtans elke wedstryd gewen het (met uitsondering van ’n gelykopuitslag in 1958). Italië en Roemenië was ook op ’n ander vlak, terwyl Spanje as ’t ware gelykop was. In September 1956 het die Duitsers ’n toer na die Verenigde Koninkryk onderneem, waartydens hulle die drie wedstryde teen die klubs Cardiff RFC, Swansea RFC en Harlequins swak verloor het.[27]
Toe die FIRA die Europese Rugbykampioenskap ná ’n onderbreking van meer as tien jaar hervat het (onder deelname van Noord-Afrikaanse spanne), het die Duitsers begin in die eerste afdeling. Ná ’n oorwinning oor Tsjeggo-Slowakye en ’n gelykop teen Italië het hulle tydens die FIRA-nasiesbeker 1965/66 die vierde plek beklee.[28] Die laaste plek in 1967/68 het nog geen gevolge ingehou nie, maar ná die FIRA-nasiesbeker 1968/69 is hulle afgeskakel. Pleks om in die tweede afdeling aan te pak, het hulle vir sekere jare nie aan die toernooi deelneem nie en slegs op internasionale wedstryde gefokus. In 1971 het DRV die Rugby-Bundesliga gestig, wat die aparte Noord- en Suid-kampioenskappe vervang het. Die hoop op meer belangstelling is egter nie vervul nie en rugby het ’n nissportsoort gebly.[29] Die Duitsers het op 3 November 1972 in Boekarest ’n groot verrassing aangeteken, toe hulle die as heelwat hoër geagte Roemene met 11–10 geklop het – slegs een week nadat hulle teen Tsjeggo-Slowakye een van hul ergste nederlae ooit gely het.[30]
Ná ’n herstrukturering van die FIRA-beker het Duitsland weer aan dié toernooi deelgeneem, tydens die FIRA-beker 1973/74 in die tweede afdeling begin en in die derde plek onder vyf deelnemers geëindig.[31] Tydens die FIRA-beker 1974/75 het Duitsland vir die eerste keer ’n nie-Europese span ontmoet en op 13 April 1975 in Heidelberg Marokko met 19–11 geklop. Die span het tydens die FIRA-beker 1980/81 met die bevordering na die FIRA-beker se eerste afdeling ’n groot sukses behaal. Tussen 1981 en 1983 het Duitsland tien wedstryde op dié vlak gespeel, waarvan hulle slegs dié teen die Sowjetunie kon wen, waarvolgens hulle weer na die tweede afdeling afgeskakel is. Ná die FIRA-beker 1983/84 het hulle ’n verdere afskakeling na die derde afdeling in die gesig gestaar. Duitsland het dit vrygespring ná nog ’n herstrukturering ná die FIRA-beker 1984/85, toe die FIRA die tweede en derde afdeling saamgevat het. In 1984 is die DRV deur die Sowjetse beheerliggaam genooi vir ’n toernooi in Moskou teen die nasionale spanne van die Sowjetunie en Pole, asook die Sowjetse vakbondfederasie se keurspan; die Duitsers het al hul wedstryde verloor en in die laaste plek geëindig.[32]
Gedurende die Koue Oorlog het die DRV herhaaldelik na nouer bande met die Oos-Duitse rugbysport gestreef. Hulle het by die Duitse Gimnastiek- en Sportfederasie (Deutscher Turn- und Sportbund, DTSB), wat oorgeskik was aan die DRSV, meermale aangeklop vir toetswedstryde tussen albei nasionale spanne, wat deur die DTSB egter elke keer van die hand gewys is. Nadat ’n gesamentlike keurspan van BSG Lok Berlyn en BSG Post Berlyn in 1985 tydens ’n toernooi in Olomouc teen die Berlynse Sportklub gespeel het, het die DTSB sy geaffilieerde spanne verbied om aan internasionale toernooie met Wes-Duitse spanne deel te neem.[33] In November 1988 het die DRV as 38 lid by die Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR, sedert 2014 Wêreldrugby) aangesluit, waarvolgens Duitsland een jaar later aan die Rugbywêreldbeker 1991-kwalifisering kon deelneem. Hulle het hul enigste kwalifiseringswedstryd, wat deel was van die FIRA-beker 1989/90, op 17 September 1989 in Heidelberg teen Nederland met 6–12 verloor, waarmee hulle uitgeskakel is.[34]
Ná die hereniging
Die laaste toetswedstryd voor die Duitse hereniging was in Julie 1990 weg in Windhoek teen die span van die onlangs onafhanklike Namibië en het in ’n swak 9–54-nederlaag geëindig. In Desember dieselfde jaar het die DRSV homself ontbind en die Oos-Duitse klubs het aangesluit by die DRV, wat tot die stigting van die Tweede Bundesliga gelei het.[11] Aan die FIRA-beker 1990–1992 het Duitsland deelgeneem met ’n herenigde nasionale span, wat in die eerste vyf wedstryde daarin geslaag het om onoorwonne te bly. Ondanks ’n wegnederlaag teen België het hulle die eerste plek in hul groep behaal.[35] Pleks van ’n gewone regstreekse bevordering na die FIRA-beker 1992–1994 se eerste afdeling moes Duitsland aan ’n kwalifisering deelneem. Op ’n oorwinning oor België het nederlae teen Rusland, Marokko en die Franse reserwespan gevolg, waarvolgens die span in die daaropvolgende fase nie om die titel meegeding het nie, maar om die sesde plek. Dit het hulle ná ’n nederlaag in die eerste wedstryd teen Tunesië, maar ook oorwinnings oor België, Marokko en Portugal bespreek.[36] Die Duitsers het in Mei 1993 die Rugbywêreldbeker 1995-kwalifisering in die tweede rondte met oorwinnings oor Litaue en Letland begin. Een jaar later het hulle in die derde rondte egter swak nederlae teen beide Roemenië en Rusland gely.[37]
Die goeie resultaat in die FIRA-beker 1992–1994 se tweede fase het egter niks meegebring nie, aangesien die FIRA die Europese toernooi weereens herstruktureer het, waarvolgens Duitsland tydens die FIRA-beker 1994–1997 in die tweede afdeling aangebly het. Hul wenrekord was gebalanseerd: Op oorwinnings oor Tsjeggië en Denemarke het nederlae teen Georgië en Nederland gevolg, waarmee hulle die derde plek beklee het.[38] Die jare van 1997 tot 1999 was ’n tyd van veranderinge in Europese rugby, aangesien FIRA homself onder die IRVR as vastelandse beheerliggaam geskik en gelyktydig die nie-Europese lede ontslaan het. Buitendien het met Frankryk en Italië die twee sterkste spanne nie meer aan die Europese kampioenskappe deelgeneem nie. Om dié redes is ander toernooie beslis, wat nie as vastelandse kampioenskappe geag is nie. In die FIRA-toernooi 1996/97 se eerste rondte het die Duitsers in groep A na Spanje en België die derde plek beklee. Daarna het hulle om die negende plek meegeding, wat hulle ná oorwinnings oor Denemarke en Tsjeggië behaal het. Tydens die aansluitende Rugbywêreldbeker 1999-kwalifisering, wat in die wintersemester 1997/98 beslis is, kon die Duitsers die eerste rondte vryspring. In die tweede rondte het hulle eers Andorra en Tsjeggië geklop, maar toe teen beide Portugal en Spanje verloor, waarvolgens hulle met hul derde plek die volgende rondte misgeloop het.[39]
Tydens die FIRA-toernooi 1998/99 het Duitsland sy wedstryde teen Tunisië, Luxemburg en België gewen, terwyl die wedstryd teen Joego-Slawië weens die Kosovo-oorlog afgelas moes word. Daarmee het die span sy groep gewen, waarmee hulle die Europese Nasiesbeker 1999/2000 se tweede afdeling gehaal het, die eerste toernooi van die Europese toernooi se nuwe formaat. Duitsland het die eerste wedstryd teen Oekraïne gewen, maar hulle het die ander wedstryde teen Rusland, Kroasië en Denemarke verloor.[40] Ter geleentheid van die Duitse Rugbybond se 100ste verjaarsdag het die nasionale span op 12 Augustus 2000 op die Eilenriedestadion in Hannover te staan gekom teen die Barbarians, die wêreld se bekendste uitnodigingspan; dié wedstryd het in ’n 19–47-nederlaag geëindig. Die Europese Nasiesbeker 2001/02 was gelyktydig die Rugbywêreldbeker 2003-kwalifisering se tweede fase. Ná oorwinnings oor Denemarke en Letland, maar ook nederlae teen Swede en Pole het hulle die tweede plek behaal, waarmee hulle egter die volgende rondte misgeloop het.[41] Ook tydens die Europese Nasiesbeker 2002–2004 het die Duitsers die tweede plek behaal.
Die Europese Nasiesbeker 2004–2006 het gelyktydig as die Rugbywêreldbeker 2007-kwalifisering se eerste deel gedien. Duitsland het ná oorwinnings oor Moldowa, Luxemburg, Denemarke en Oostenryk die eerste plek in hul groep behaal en daarmee die derde rondte bespreek. Hulle het dit ná oorwinnings oor Malta, Serwië en Montenegro, Kroasië en België ook beklink. Daarna het die Duitsers teen Spanje om die bevordering na die eerste afdeling gespeel. Hulle het die tuiswedstryd in Heidelberg met 18–6 gewen. Die wegwedstryd in Madrid het egter in ’n 10–36-nederlaag geëindig, waarmee hulle uit die rugbywêreldbekerkwalifisering geskakel is. Daarmee is ook ’n wenreeks van nege wedstryde beëindig, tot op hede die Duitse nasionale span se langste wenreeks.[42] Tydens die Europese Nasiesbeker 2006–2008 het Duitsland België, Moldowa, Oekraïne en Nederland ontmoet. Op twee wegnederlae teen die Moldawiërs en Belge het ses oorwinnings gevolg. Die Duitsers het die toernooi op die eerste plek afgesluit en hulle is sodoende na die eerste afdeling bevorder.[43] Op 28 April 2007 het die tuiswedstryd teen Nederland op Rudolf-Kalweit-stadion in Hannover 8 123 toeskouers gelok, die hoogste gehoor vir ’n rugbywedstryd in Duitsland sedert die Tweede Wêreldoorlog.[44]
Mislukte saamwerking met die WRA
In Oktober 2007 het die Switsers-Duitse entrepreneur Hans-Peter Wild, die eienaar van die drankhandelsmerk Capri-Sun, die niewinsgewende WILD Rugby Academy – Stiftung zur Förderung des Rugbysports (WRA) gestig. Deur kennisoordrag sou rugby in Duitsland bevorder word en meer gewildheid verkry, waarvoor hy oor die jare heen sowat 20 miljoen euro belê het.[45] Aanvanklik was die fokus op die ontwikkelling van junior- en massasport, vergesel deur verskeie skool- en klubprojekte.[46] Deur doelgerigte ontwikkelingswerk sou die Duitse nasionale span by die wêreldklas aansluit. Aanvanklik is op die aanbly in die afdeling tydens die Europese Nasiesbeker 2008–2010 gemik, wat ook deel gevorm het van die Rugbywêreldbeker 2011-kwalifisering.[47] Hierdie voorneme was egter moeilik, aangesien die eerste vyf wedstryde almal in nederlae geëindig het. Nogtans was daar ook vordering sigbaar, byvoorbeeld in ’n oorwinning tydens ’n vriendskaplike wedstryd teen Hongkong in November 2009.[48] Met die erkenning van Sewesrugby as ’n Olimpiese sportsoort het die DRV nou ook federale ondersteuning geniet. Buitendien het die Bundeswehr ingestem, om agt tot tien spelers in sy sportbevorderingsgroep in te skryf.[49] In die toernooi se verdere verloop het Duitsland weer al sy wedstryde verloor en is afgeskakel, waarvolgens die hoofafrigter Rudolf Finsterer ná tien jaar bedank het.[50]
Onder sy opvolger Torsten Schippe het Duitsland die Europese Nasiesbeker 2010–2012 in afdeling 1B begin. Ná ’n teleurstellende eerste helfte van die toernooi, waartydens die span slegs een van sy vyf wedstryde kon wen, het hulle in die tweede helfte aansienlik verbeter en drie wedstryde gewen, waardeur hulle die toernooi in die vierde plek afgesluit het.[51] Tydens die Europese Nasiesbeker 2012–2014 het die Duitsers alles in die stryd gewerp vir ’n bevordering na die afdeling 1A. Ondanks wegnederlae teen Pole en Moldowa het hulle daarin geslaag. Hulle het al die agt ander wedstryde gewen en die toernooi in die eerste plek afgesluit.[52] Schippe het in April 2013 as hoofafrigter bedank en beroepsverpligtinge aangevoer.[53] Hy is opgevolg deur sy adjunkafrigter, die Suid-Afrikaner Kobus Potgieter wat by die WRA aangestel was.[54] Hierdie verbintenis was nou verwant aan die groter betrokkenheid van die WRA, wat deur die voormalige hoofafrigter Robert Mohr aangevoer is en van 2014 af die DRV se “premiumvennoot” was.[46][55] As wenner van sy groep is Duitsland toegelaat om in die Rugbywêreldbeker 2015-kwalifisering se uitspeelwedstryd te speel. Op 10 Mei 2014 het die span weg teen Nederland te staan gekom en met 17–7 geseëvier. Twee weke later het hulle die kans gehad om teen Rusland vir die laaste uitspeelrondte te kwalifiseer. In Hamburg het hulle ietwat verrassend tot in die 77ste minuut met 20–17 voorgeloop, maar hulle het toe kort voor die wedstryd se einde twee drieë afgestaan en met 20–31 verloor, waarmee hulle uitgeskakel is.[56]
.jpg)
Tydens die Europese Nasiesbeker 2014–2016 was hulle van voorneme om in die afdeling aan te bly. Die Duitsers het in Februarie en Maart 2015 al hul vyf wedstryde verloor en voorlopig die laaste plek beklee. Met finansiële bystand deur die WRA het hulle aan die einde van die jaar ’n kort toer na Suid-Amerika aangepak. Hulle het twee wegwedstryde teen Brasilië gespeel in Blumenau en São Paulo, wat hulle albei kon wen.[57] Tydens die tweede helfte van die Europese Nasiesbeker in Februarie en Maart 2016 het die Duitsers swak nederlae teen Georgië, Rusland en Roemenië gely, maar hulle kon ook Portugal klop en het teen Spanje gelykop gespeel, waarvolgens hulle met hul vyfde plek in die hoogste afdeling aangebly het.[58] Tydens die 2016 jaareindrugbytoetsreeks het hulle Uruguay en twee keer Brasilië gehuisves, en kon al drie wedstryde wen. In die eerste wedstryd tydens die Europese Rugbykampioenskap 2016/17 het die Duitsers in Offenbach am Main ’n verrassende 41–38-oorwinning oor Roemenië aangeteken. Hulle is weer deur Georgië, Spanje en Rusland verslaan, maar hulle kon België klop en het in die eerste afdeling aangebly.[59]
Naas die WRA het Hans-Peter Wild ook die Heidelbergse Roeiklub ondersteun, wat vir die Europese Rugby-uitdaagbeker gekwalifiseer het. In Junie 2017 het hy ook die Paryse tradisionele klub Stade Français oorgeneem. Die Europese Professionele Klubrugby, wat toesig hou oor die Europese Bekertoernooie, het daarop aangedring, dat hy weens ’n moontlike belangebotsing van een tan die twee klubs afstand doen, waarna hy Stade Français gekies het.[45] ’n Kort rukkie later het die sedert ’n geruime tyd aanhoudende konflik tussen Wild en die beheerliggaam oor die nasionale span se bemarking geëskaleer, waarvolgens die WRA in Augustus die vennootskap met die beheerliggaam beëindig het. Vir die nasionale span het dit ingrypende gevolge gehad, aangesien amper al die spelers en afrigters by die WRA aangestel was en in die Rugby-Bundesliga vir die Heidelbergse Roeiklub gespeel het. Uit solidariteit met Wild, wat op ’n meer professionelle beheerliggaam aangedring het, het hulle in November begin staak.[60] Die DRV moes op kort kennisgewing ’n heeltemal nuwe span saamstel.[61] Dié span was tydens die Europese Rugbykampioenskap 2018, wat saam met die vorige jaar se toernooi ook in aanmerking gekom het vir die Rugbywêreldbeker 2019-kwalifisering, heeltemal oorlaai en het al hul vyf wedstryde swak verloor, hoewel hulle met die Uruguaan Pablo Lemoine ’n internasionaal ervare voorlopige afrigter kon aanstel.[62] Wild het die beheerliggaam van “diepste amateurisme” en ’n gebrek aan wil en vaardighede beskuldig. Hy moes glo selfs die DRV met 80 000 euro help om dit teen bankrotskap te beskerm. Wild het die WRA in Junie 2018 gelikwideer, en hy het ook die beplande uitbreiding van die opvoedingsentrum in Heidelberg gekanselleer.[63]
Verdere ontwikkeling
Drie maande ná die einde van die Europese Rugbykampioenskap 2018 het die Duitsers die onverwagte kans gehad om wel vir die Rugbywêreldbeker 2019 te kwalifiseer. Nadat die nasionale rugbyspanne van België, Roemenië en Spanje tydens hul kwalifiseringsrondtes ontoelaatbare spelers ingespan het, is hulle op 15 Mei 2018 deur Rugby Europa vir elke wedstryd met hierdie spelers beboet met puntaftrekking.[64][65] Vervolgens het Rusland onmiddellik vir die Rugbywêreldbeker 2019 gekwalifiseer, terwyl Duitsland, ondanks redelik hoë nederlae, die volgende rondte gehaal het.[66] Die gereelde spelers het op baie kort kennisgewing na die nasionale span teruggekeer en hulle ’n 16–13-oorwinning oor Portugal in Heidelberg laat aanteken.[67] In die daaropvolgende uitspeelwedstryd het die Duitsers Samoa ontvang. Die meermalige rugbywêreldbekerdeelnemer het aan sy status as gunsteling voldoen; hulle het die tuiswedstryd in Apia en die wegwedstryd in Heidelberg maklik gewen.[68] Vervolgens kon Duitsland slegs vir die hooftoernooi kwalifiseer tydens die uitspeelrondte, wat in November 2018 in Marseille beslis is. In voorbereiding daarop het die DRV die Engelse Mike Ford as nuwe hoofafrigter aangestel.[69] Die Duitsers kon die gunsteling Hongkong met 26–9 klop. Met die daaropvolgende 10–29-nederlaag teen Kanada is hulle egter uitgeskakel. Ná die 43–6-oorwinning oor Kenia in die laaste wedstryd kon hulle nietemin die toernooi in die tweede plek afsluit.[70]
Tydens die Europese Rugbykampioenskap 2019 het die Duitsers al hul vyf wedstryde verloor, waarvolgens hulle op 15 Junie 2019 in die relegasie teen Portugal moes speel. In Frankfurt het hulle ’n 32–37-nederlaag gely en is vervolgens afgeskakel.[71] Gevolglik het die beheerliggaam, wat steeds finansieel siek was, in September 2019 die hoofafrigter Ford tydelik vervang deur die voormalige nasionale spelers Mark Kuhlmann en Alexander Widiker.[72] Reeds in Januarie 2020 is altwee deur die Suid-Afrikaners Melvine Smith en Byron Schmidt vervang,[73] toe in September dieselfde jaar Kuhlmann as hoofafrigter aangestel is.[74] As gevolg van die baie veranderinge is die afwaartse neiging ook in die laer Rugby Europa Trofee 2019/20 voortgesit. Op ’n oorwinning het twee nederlae gevolg (waaronder vir die eerste keer teen Switserland),[75] voordat die toernooi in Maart 2020 weens die wêreldwye Covid-19-pandemie afgelas moes word. Die internasionale speelprogram is toe tot in Oktober 2021 gekniehalter. Tydens die Rugby Europa Trofee 2021/22 het Duitsland slegs die derde plek behaal, maar baat gevind by ’n herstrukturering van die toernooi, waarvolgens hulle in die 2022/23-seisoen kon deelneem aan die Europese Rugbykampioenskap, waartydens die span die sesde plek onder agt deelnemers beklee het. Tydens die Europese Rugbykampioenskap 2023/24 het die Duitsers weer die sesde plek behaal, waarmee hulle in dié afdeling aangebly het.
Remove ads
Duitsland speel tradisioneel in ’n swart trui met swart broeke en swart sokkies. Hul alternatiewe trui is wit met wit broeke en wit sokkies.
Die huidige truiverskaffer is die Italiaanse sportuitruster Macron[76] en die truiborg is die Duitse logistieke maatskappy DHL.[77] Die beheerliggaam se kenteken verskyn op die regterbors, die truiverskaffer se kenteken links en die borgkenteken op die middel.
Die beheerliggaam Duitse Rugbybond se kenteken toon die woord rugby met die belettering Deutscher Rugby Verband in Duitse onder die nasionale kleure swart-rooi-goud, met die afkorting DRV links aan in ’n gestileerde rugbybal. Die nasionale span se bynaam is “swart arende” (Schwarze Adler), ontleen aan die wapendier van die land, die Bondsarend.
Remove ads
Duitsland se tuiswedstryde word oorwegend in die rugbyvestings Hannover en Heidelberg gespeel. In die Hannoverse Rudolf-Kalweit-stadion en die Heidelbergse Fritz-Grunebaum-sportpark is ongeveer dieselfde aantal tuiswedstryde gespeel, baie meer as in al die ander Duitse stede.
Op 10 Mei 2013 is in die Heidelbergse Duitse Rugbysportmuseum die niewinsgewende vereniging Freunde der deutschen Rugby-Nationalmannschaft e.V. gestig en ’n raad van drie lede gekies. Dié vereniging ondersteun die Duitse Rugbybond se nasionale spanne (mans, o/19 en o/23) se sportiewe aktiwiteite in die nie-Olimpiese vyftienrugby op verskeie maniere. Dit samel fondse in deur lidmaatskapfooie, skenkings en borgskapondersteuning om hierdie spanne te help finansier wat betrokke is by die Rugby Europa en Wêreldrugby-toernooie.[78]
Remove ads
Duitsland het 163 van sy 347 toetswedstryde gewen, ’n wenrekord van 46,97%. Duitsland se statistieke in toetswedstryde teen al die lande, in alfabetiese volgorde, is soos volg (korrek teen Maart 2024):[79]
| Opponent | Gespeel | Gewen | Verloor | Gelykop | % Gewen |
|---|---|---|---|---|---|
 Andorra | 1 | 1 | 0 | 0 | 100,00 |
 België | 33 | 23 | 9 | 1 | 69,70 |
 Brasilië | 5 | 5 | 0 | 0 | 100,00 |
 Bulgarye | 1 | 1 | 0 | 0 | 100,00 |
 Chili | 1 | 0 | 1 | 0 | 0,00 |
 Denemarke | 9 | 8 | 1 | 0 | 88,89 |
| Frankryk | 16 | 2 | 14 | 0 | 12,50 |
 Georgië | 10 | 0 | 10 | 0 | 0,00 |
 Hongkong | 5 | 3 | 0 | 2 | 60,00 |
 Italië | 21 | 5 | 15 | 1 | 23,81 |
 Joego-Slawië | 7 | 6 | 0 | 1 | 85,71 |
 Kanada | 1 | 0 | 1 | 0 | 0,00 |
 Kenia | 2 | 2 | 0 | 0 | 100,00 |
 Kroasië | 3 | 1 | 1 | 1 | 33,33 |
 Letland | 2 | 2 | 0 | 0 | 100,00 |
 Litaue | 2 | 2 | 0 | 0 | 100,00 |
 Luxemburg | 3 | 3 | 0 | 0 | 100,00 |
 Malta | 1 | 1 | 0 | 0 | 100,00 |
 Marokko | 9 | 2 | 7 | 0 | 22,22 |
 Namibië | 3 | 0 | 3 | 0 | 0,00 |
 Nederland | 47 | 29 | 17 | 1 | 61,70 |
 Oekraïne | 8 | 5 | 2 | 1 | 62,50 |
 Oostenryk | 1 | 1 | 0 | 0 | 100,00 |
 Pole | 23 | 9 | 14 | 0 | 39,13 |
 Portugal | 11 | 4 | 7 | 0 | 36,36 |
 Roemenië | 20 | 5 | 15 | 0 | 25,00 |
| Rusland | 11 | 0 | 11 | 0 | 0,00 |
 Samoa | 3 | 0 | 3 | 0 | 0,00 |
 Sowjetunie | 6 | 1 | 5 | 0 | 16,67 |
 Spanje | 26 | 8 | 16 | 2 | 30,77 |
 Swede | 10 | 7 | 3 | 0 | 70,00 |
 Switserland | 8 | 7 | 1 | 0 | 87,50 |
 Tsjeggië | 10 | 8 | 2 | 0 | 80,00 |
| Tsjeggo-Slowakye | 15 | 5 | 9 | 1 | 33,33 |
 Tunisië | 4 | 2 | 2 | 0 | 50,00 |
 Uruguay | 1 | 1 | 0 | 0 | 100,00 |
 Verenigde State | 1 | 0 | 1 | 0 | 0,00 |
| Totaal | 347 | 163 | 175 | 9 | 46,97 |
Wêreldbekerrekord
Duitsland kon tot dusver nog nie vir ’n rugbywêreldbekertoernooi kwalifiseer nie.
Olimpiese Spele
Vyftienrugby was slegs vier keer ’n Olimpiese sportsoort. Tydens die eerste toernooi het die Duitse span die tweede plek behaal.
Europese Rugbykampioenskap
Die Duitse nasionale span neem sedert 1952 aan die Europese Rugbykampioenskap deel, meestal in die tweede afdeling. Hulle het sedertdien nog nie ’n toernooi gewen nie en twee keer in die derde plek geëindig.
Ander toetswedstryde
In teenstelling met die meeste ander rugbylande het die Duitsers gedurende die amateurtydperk min oorsese toere onderneem. Deesdae is toetswedstryde teen die spanne van die Suidelike Halfrond tweekeer per jaar moontlik. Gedurende Juniemaand se midjaarrugbytoetsreeks reis Duitsland na die Suidelike Halfrond en gedurende Novembermaand se eindjaarrugbytoetsreeks tree Duitsland as gasheer op. In teenstelling met die meeste ander rugbylande speel Duitsland nie vir enige trofee teen sy opponente nie.
Remove ads
Huidige span
Die volgende spelers het die Duitse span gevorm tydens die Europese Rugbykampioenskap 2024:[80]
|
|
Bekende spelers
Tot dusver is nog geen Duitse speler in Wêreldrugby se Heldesaal opgeneem nie.
Spelerstatistieke
Vervolgens die belangrikste statistieke van Duitsland se spelers. Die spelers wat met * gekenmerk is, is nog aktief en kan hul statistieke verbeter.
(Korrek teen: September 2023)
|
|
|
Die volgende persone het al as hoofafrigters van die Duitse nasionale rugbyspan gedien:
| Tydperk | Naam |
|---|---|
| 1952–1959 | ? |
| 1959–1969 | Helmut Flügge |
| 1969–1981 | Klaus Wesch |
| 1981–1988 | Fritz Raupers |
| 1988–1990 | Robert Antonin |
| 1990–1992 | Jean-Claude Rutault |
| 1992–2000 | Peter Ianusevici |
| 2000–2001 | Torsten Schippe |
| 2001–2010 | Rudolf Finsterer |
| 2010–2013 | Torsten Schippe |
| 2013–2018 | Kobus Potgieter |
| 2018 | Pablo Lemoine |
| 2018–2019 | Mike Ford |
| 2019–2020 | Mark Kuhlmann en Alexander Widiker |
| 2020 | Melvine Smith en Byron Schmidt |
| sedert 2020 | Mark Kuhlmann |
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads