załatwiać się

załatwiać (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. załatwić)

(1.1) podejmować różne działania w celu doprowadzenia czegoś do skutku

(1.2) obsługiwać kogoś

(1.3) pot. pozbawiać możliwości działania lub unicestwiać; wyrządzać komuś krzywdę

czasownik zwrotny niedokonany (dk. załatwić się)

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		załatwiać
czas teraźniejszy		załatwiam	załatwiasz	załatwia	załatwiamy	załatwiacie	załatwiają
czas przeszły	m	załatwiałem	załatwiałeś	załatwiał	załatwialiśmy	załatwialiście	załatwiali
	ż	załatwiałam	załatwiałaś	załatwiała	załatwiałyśmy	załatwiałyście	załatwiały
	n	załatwiałom	załatwiałoś	załatwiało
tryb rozkazujący		niech załatwiam	załatwiaj	niech załatwia	załatwiajmy	załatwiajcie	niech załatwiają
pozostałe formy czas przyszły m będę załatwiał, będę załatwiać będziesz załatwiał, będziesz załatwiać będzie załatwiał, będzie załatwiać będziemy załatwiali, będziemy załatwiać będziecie załatwiali, będziecie załatwiać będą załatwiali, będą załatwiać ż będę załatwiała, będę załatwiać będziesz załatwiała, będziesz załatwiać będzie załatwiała, będzie załatwiać będziemy załatwiały, będziemy załatwiać będziecie załatwiały, będziecie załatwiać będą załatwiały, będą załatwiać n będę załatwiało, będę załatwiać będziesz załatwiało, będziesz załatwiać będzie załatwiało, będzie załatwiać czas zaprzeszły m załatwiałem był załatwiałeś był załatwiał był załatwialiśmy byli załatwialiście byli załatwiali byli ż załatwiałam była załatwiałaś była załatwiała była załatwiałyśmy były załatwiałyście były załatwiały były n załatwiałom było załatwiałoś było załatwiało było forma bezosobowa czasu przeszłego załatwiano[1] tryb przypuszczający m załatwiałbym, byłbym załatwiał załatwiałbyś, byłbyś załatwiał załatwiałby, byłby załatwiał załatwialibyśmy, bylibyśmy załatwiali załatwialibyście, bylibyście załatwiali załatwialiby, byliby załatwiali ż załatwiałabym, byłabym załatwiała załatwiałabyś, byłabyś załatwiała załatwiałaby, byłaby załatwiała załatwiałybyśmy, byłybyśmy załatwiały załatwiałybyście, byłybyście załatwiały załatwiałyby, byłyby załatwiały n załatwiałobym, byłobym załatwiało załatwiałobyś, byłobyś załatwiało załatwiałoby, byłoby załatwiało imiesłów przymiotnikowy czynny m załatwiający, niezałatwiający ż załatwiająca, niezałatwiająca załatwiające, niezałatwiające n załatwiające, niezałatwiające imiesłów przymiotnikowy bierny m załatwiany, niezałatwiany załatwiani, niezałatwiani ż załatwiana, niezałatwiana załatwiane, niezałatwiane n załatwiane, niezałatwiane imiesłów przysłówkowy współczesny załatwiając, nie załatwiając rzeczownik odczasownikowy załatwianie, niezałatwianie

(2.1) pot. oddawać mocz lub stolec

(2.2) pot. radzić sobie z czym, robić coś

(2.3) pot. rozprawiać się z kimś nawzajem

(2.4) pot. znajdować się w niekorzystnej sytuacji z własnej winy

odmiana:

(1-2) koniugacja I

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) finalizować, kombinować, uwijać się, zmagać się

(1.2) obsługiwać

(1.3) niszczyć, wykańczać, zabijać, pokazywać, gdzie raki zimują

(2.1) załatwiać naturalną potrzebę, załatwiać potrzebą fizjologiczną, załatwiać interes

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. załatwić dk.

rzecz. załatwianie n, załatwienie n

wykrz. załatwione

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.3) najczęściej w formie dokonanej

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) arrange, despatch, dispatch, do, fix, get done, go about, settle, swing, transact; (1.2) attend, serve; (1.3) clobber, do in, hit, own, amer. whomp
• chiński standardowy: (1.1) 办 (bàn); (2.2) 办 (bàn)
• hiszpański: (1.1) tramitar, despachar; (1.2) atender, despachar; (1.3) despachar, expulsar, destituir, liquidar
• szwedzki: (1.1) ordna, klara upp, fixa, greja, kirra; (1.2) betjäna, expediera; (2.1) uträtta sina behov, förrätta sitt tarv
• ukraiński: (1.1) вирішувати, залагоджувати, розв'язувати
• włoski: (1.1) disbrigare, evadere, sbrigare

źródła:

1.  Hasło „załatwiać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.