krzywda

krzywda (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈkʃɨvda], AS: [kšyvda], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	krzywda	krzywdy
dopełniacz	krzywdy	krzywd
celownik	krzywdzie	krzywdom
biernik	krzywdę	krzywdy
narzędnik	krzywdą	krzywdami
miejscownik	krzywdzie	krzywdach
wołacz	krzywdo	krzywdy

(1.1) szkoda, strata, która spotyka kogoś niezasłużenie, niesłusznie

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Ludzie często nie zdają sobie sprawy z tego, że plotkowaniem wyrządzają innym krzywdę.

składnia:

kolokacje:

(1.1) krzywda ludzka • robić / wyrządzać krzywdę

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. krzywdziciel m, krzywdzicielka ż, krzywdzenie n, skrzywdzenie n

czas. skrzywdzić dk., krzywdzić ndk., krzywdować ndk.

ims. krzywdzący

związki frazeologiczne:

ci nawet brzydzą się krzywdą, co ją czynią • krzywdą ludzką nikt się nie wzbogaci • dobry płaszcz, ale nie z cudzej krzywdy

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) harm, wrong
• arabski: (1.1) حيف, ضرر
• czeski: (1.1) křivda ż
• japoński: (1.1) 不善 (ふぜん, fuzen); daw. 曲事 (くせごと, kusegoto)
• jidysz: (1.1) שלעכטס n (szlechts)
• kataloński: (1.1) mal m
• rosyjski: (1.1) вред m
• turecki: (1.1) zarar, kötülük
• ukraiński: (1.1) кривда ż
• wilamowski: (1.1) unracht n

źródła: