wyczytać

wyczytać (język polski)

wymowa:

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyczytywać)

(1.1) dowiedzieć się czegoś, przeczytawszy pewien tekst

(1.2) domyślić się czegoś na podstawie pewnych oznak

(1.3) przeczytać głośno jeden lub więcej elementów listy

(1.4) przeczytać wszystkie teksty z jakiegoś zbioru

(1.5) daw. przeczytać z trudem mało czytelny napis

(1.6) daw. zniszczyć częstym czytaniem

czasownik niedokonany

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		wyczytać
czas przyszły prosty		wyczytam	wyczytasz	wyczyta	wyczytamy	wyczytacie	wyczytają
czas przeszły	m	wyczytałem	wyczytałeś	wyczytał	wyczytaliśmy	wyczytaliście	wyczytali
	ż	wyczytałam	wyczytałaś	wyczytała	wyczytałyśmy	wyczytałyście	wyczytały
	n	wyczytałom	wyczytałoś	wyczytało
tryb rozkazujący		niech wyczytam	wyczytaj	niech wyczyta	wyczytajmy	wyczytajcie	niech wyczytają
pozostałe formy czas zaprzeszły m wyczytałem był wyczytałeś był wyczytał był wyczytaliśmy byli wyczytaliście byli wyczytali byli ż wyczytałam była wyczytałaś była wyczytała była wyczytałyśmy były wyczytałyście były wyczytały były n wyczytałom było wyczytałoś było wyczytało było forma bezosobowa czasu przeszłego wyczytano tryb przypuszczający m wyczytałbym, byłbym wyczytał wyczytałbyś, byłbyś wyczytał wyczytałby, byłby wyczytał wyczytalibyśmy, bylibyśmy wyczytali wyczytalibyście, bylibyście wyczytali wyczytaliby, byliby wyczytali ż wyczytałabym, byłabym wyczytała wyczytałabyś, byłabyś wyczytała wyczytałaby, byłaby wyczytała wyczytałybyśmy, byłybyśmy wyczytały wyczytałybyście, byłybyście wyczytały wyczytałyby, byłyby wyczytały n wyczytałobym, byłobym wyczytało wyczytałobyś, byłobyś wyczytało wyczytałoby, byłoby wyczytało imiesłów przymiotnikowy przeszły m wyczytany, niewyczytany wyczytani, niewyczytani ż wyczytana, niewyczytana wyczytane, niewyczytane n wyczytane, niewyczytane imiesłów przysłówkowy uprzedni wyczytawszy rzeczownik odczasownikowy wyczytanie, niewyczytanie

(2.1) gw. (Śląsk Cieszyński)^[1] wymawiać, wypominać

odmiana:

(1.1-6) koniugacja I

 

przykłady:

(1.1) Należy żądać okazania wypisu z rejestru handlowego, w którym nawet średnio zorientowany klient wyczyta informacje o kapitale czy osobach uprawnionych do podpisywania umów^[2].

(1.2) Z jej twarzy nie można było wyczytać żadnego wzruszenia^[3].

(1.3) Przed głosowaniem wyczytano nazwiska odwoływanych delegatów, nie było wątpliwości o kogo chodzi^[4].

(1.4) Marzymy o nowych lekturach. Aktualnie posiadane wyczytaliśmy […]^[5].

(1.5) W punkcie rozdziału dwóch przewodów wodnych Grand Hurleur spostrzegł i wyczytał na jednym z wystających kamieni datę 1550 r.^[6]

(1.6) Nigdy go bowiem bez książki spotkać […] nie było można; miał jakąś zawsze a każdą tak wymęczoną, wyczytaną, ponapisywaną, pokreśloną, że znać było jak głęboko się w nią wpijał, jak zupełnie przyswajał sobie co w niej znalazł^[7].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wyczytany m, wyczytana ż

czas. wyczytywać ndk.

związki frazeologiczne:

wyczytać między wierszami • wyczytać z twarzy • wyczytać z oczu • wyczytać z gwiazd • wyczytać z ręki • wyczytać z kart

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(2.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: wymawiać, wypominać

źródła:

1. Słowniczek trudniejszych wyrazów gwarowych, w: Alina Kopoczek, Śpiewnik Macierzy Ziemi Cieszyńskiej, Cieszyn 1988, str. 375-380.
2. Nie łapać okazji, „Dziennik Polski”, 2001-08-08, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
3. Zygmunt Zeydler-Zborowski, Czarny mercedes, 1958, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
4. IK, Spór o władzę, „Gazeta Krakowska”, 2002-06-24, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
5. Saniami przez śniegi Północy, „Gazeta Wyborcza”, 1993-12-24, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
6. Victor Hugo, Nędznicy, tłum. anonimowy, wyd. Księgarnia S. Bukowieckiego, Warszawa 1900.
7. Józef Ignacy Krasicki, Pamiętniki nieznajomego, tom II, wyd. Księgarnia Gubrynowicza i Schmidta, Lwów 1872.