punkt

Podobna pisownia: Punkt • puŋkt

punkt (język polski)

wymowa:

IPA: [pũŋkt], AS: [pũŋkt], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk-  ​^?/i lub ​^?/i

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) geom. najmniejszy, bezwymiarowy obiekt geometryczny; zob. też punkt (geometria) w Wikipedii

(1.2) mat. element pewnej (abstrakcyjnej) przestrzeni, szczególnie mającej interpretację geometryczną

(1.3) praw. jednostka redakcyjna tekstu prawnego; zob. też jednostka redakcyjna tekstu prawnego w Wikipedii

(1.4) jednostka miary stosowana w typografii; zob. też punkt typograficzny w Wikipedii

(1.5) sport. jednostka wyniku w grach sportowych opartych na współzawodnictwie

(1.6) pot. o kropce

(1.7) pewne określone miejsce

przysłówek

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	punkt	punkty
dopełniacz	punktu	punktów
celownik	punktowi	punktom
biernik	punkt	punkty
narzędnik	punktem	punktami
miejscownik	punkcie	punktach
wołacz	punkcie	punkty

(2.1) dokładnie (o godzinie)

odmiana:

(1.1-7)

 

(2.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Prosta jest zbiorem punktów.

(1.2) Punktami przestrzeni funkcyjnej są funkcje.

(1.4) Czcionka o rozmiarze 12 punktów.

(1.5) Zdobyła dla swojej drużyny aż 3 punkty!

(1.6) Ta zabawa polega na łączeniu kolejnych punktów.

(2.1) Jacek wszedł do domu punkt piąta.

składnia:

kolokacje:

(1.5) punkt karny

(1.7) punkt widokowy • punkt zbiórki / spotkań / …

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.3) ustęp

meronimy:

(1.3) litera

wyrazy pokrewne:

rzecz. punktacja ż, podpunkt mrz, punktualność ż, punktowanie n, wypunktowanie n, punktor mrz, punktak mrz, punktowiec mrz

zdrobn. punkcik mrz

czas. punktować ndk., wypunktować dk.

przym. punktowy, punktowany, punktualny

przysł. punktowo, punktualnie

związki frazeologiczne:

mieć kota na punkcie / mieć bzika na punkcie • punkt ciężkości • punkt G • punkt honoru • punkt K • punkt krytyczny • punkt odniesienia • punkt styczny • punkt w życiu • punkt widzenia • punkt wyjścia • punkt zaczepienia • ruszyć z martwego punktu • stanąć w martwym punkcie • utknąć w martwym punkcie • znaleźć się na martwym punkcie

etymologia:

łac. punctum

uwagi:

(1.1-7) Niepoprawna jest forma dopełniacza liczby pojedynczej „punkta”^[1].

tłumaczenia:

• albański: (1.3) neni
• angielski: (1.1) point; (1.3) dot; (1.6) dot
• arabski: (1.1) نقطة
• baskijski: (1.1) puntu; (1.2) puntu; (1.3) puntu; (1.4) puntu; (1.5) puntu; (1.6) puntu; (2.1) puntuan
• chiński standardowy: (1.3) 点 (diǎn); (1.5) 分 (fēn); (1.6) 点 (diǎn); (1.7) 点 (diǎn), 角 (jiǎo); (2.1) 点 (diǎn)
• chorwacki: (1.1) točka ż
• czeski: (1.1) bod m
• dolnołużycki: (1.1) dypk m
• duński: (1.1) punkt n
• esperanto: (1.1) punkto; (1.2) punkto; (1.3) punkto; (1.6) punkto
• farerski: (1.1) punkt n
• fiński: (1.1) piste
• górnołużycki: (1.1) dypk m
• grenlandzki: (1.1) nuuk
• hawajski: (1.5) ʻai
• hiszpański: (1.1) punto m; (2.1) en punto
• jidysz: (1.1) פּונקט m (punkt); (1.2) פּונקט m (punkt); (1.3) פּונקט m (punkt); (1.4) פּונקט m (punkt); (1.6) פּונקט m (punkt), פּינטל n (pintl), פּינטעלע n (pintele); (2.1) פּונקט (punkt)
• kataloński: (1.1) punt m; (1.6) punt m
• łaciński: (1.1) punctum
• niderlandzki: (1.1) punt m
• niemiecki: (1.1) Punkt m
• nowogrecki: (1.1) σημείο n; (1.2) σημείο n; (1.4) στιγμή ż; (1.5) σημείο n, πόντος m, βαθμός m; (1.6) τελεία ż; (2.1) ακριβώς
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)  ,    
• rosyjski: (1.1) точка ż
• słowacki: (1.1) bod m
• szwedzki: (1.1) punkt w; (1.5) poäng w
• wilamowski: (1.1) puŋkt m; (1.2) puŋkt m; (1.3) puŋkt m; (1.4) puŋkt m; (1.5) puŋkt m; (1.6) puŋkt m; (2.1) puŋkt m

źródła:

1. Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X.

punkt (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) punkt, kropka

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. punkto, dupunkto, tripunkto, punkteto, elirpunkto, mezpunkto, starpunkto, superpunkto, turnopunkto, turnpunkto, vidpunkto, ĉefpunkto

czas. punkti

przym. glitpunkta

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

punkt (język farerski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) punkt^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Jonathan Adams & Hjalmar P. Petersen, Faroese: A Language Course for Beginners, Stiðin, Tórshavn 2014, ISBN 978-99918-42-72-1, s. 280.

punkt (język szwedzki)

punkt (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) punkt, kropka

(1.2) punkt (miejsce)^[1]

(1.3) punkt (wyszczególniony przedmiot, zdarzenie)^[1]

odmiana:

(1.1-2) en punkt, punkten, punkter, punkterna

przykłady:

(1.2) Avståndet från Sveriges sydligaste till nordligaste punkt är nästan 1600 kilometer. → Odległość między najbardziej na południe i najbardziej na północ wysuniętym punktem Szwecji wynosi prawie 1600 kilometrów.

składnia:

kolokacje:

(1.1) nollpunkt

(1.2) smältpunkt • synpunkt

(1.3) programpunkt • tidspunkt

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: poäng

źródła:

1. Lexin, Språkrådets lexikon, Institutet för språk och folkminnen