prosta

prosta (język polski)

prosta (1.1) na płaszczyźnie (oznaczona kolorem czerwonym)

wymowa:

IPA: [ˈprɔsta], AS: [prosta]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) geom. mat. nieposiadająca końców krzywa, która dla każdych dwóch swoich punktów zawiera w całości najkrótszą drogę pomiędzy nimi; zob. też prosta w Wikipedii

(1.2) część drogi bez zakrętów

przymiotnik, forma fleksyjna

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	prosta	proste
dopełniacz	prostej	prostych
celownik	prostej	prostym
biernik	prostą	proste
narzędnik	prostą	prostymi
miejscownik	prostej	prostych
wołacz	prosta	proste

(2.1) lp ż zob. prosty

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) W geometrii euklidesowej prosta przecina okrąg w co najwyżej dwóch punktach.

(1.1) Prosta jest krzywą o nieskończonym promieniu krzywizny.

składnia:

kolokacje:

(1.1) prosta styczna / sieczna • prosta równoległa / prostopadła • rysować / kreślić / prowadzić prostą • wyznaczać wzór prostej

synonimy:

(1.1) linia prosta

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) krzywa

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. prostaczka ż, prostak mos, prostowanie n, prostota ż

czas. prostować ndk., upraszczać ndk.

przym. prosty

przysł. prosto

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. prosty + -a < prasł. *prostъ^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) line, straight line
• arabski: (1.1) خط مستقيم m (ḫaṭṭ mustaqīm)
• baskijski: (1.1) zuzen
• białoruski: (1.1) прамая ż
• bułgarski: (1.1) права ż
• czeski: (1.1) přímka ż
• duński: (1.1) linje w
• esperanto: (1.1) rekto
• francuski: (1.1) droite ż
• hiszpański: (1.1) recta ż
• ido: (1.1) lineo
• islandzki: (1.1) (bein) lína ż
• niemiecki: (1.1) Gerade ż
• nowogrecki: (1.1) ευθεία ż
• rosyjski: (1.1) прямая ż
• słowacki: (1.1) priamka ż
• szwedzki: (1.1) (rät) linje w
• ukraiński: (1.1) пряма ż (prâma)
• włoski: (1.1) retta ż

źródła:

1.  Hasło „prosty” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.