wymowa: IPA: [ˈbɔvʲjɛ̃m], AS: [bovʹi ̯ẽm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j ?/i ?/i znaczenia:spójnik[1](1.1) książk. spójnik przyłączający zdanie zawierające przyczynę, wyjaśnienie, uzasadnienie, do zdania poprzedniego odmiana: (1.1) nieodm. przykłady: (1.1) Był to najdłuższy etap, jechali bowiem z małą tylko przerwą przez godzin osiemnaście[2]. (1.1) Nic nie odpowiedziałem marynarzowi, jeno spojrzałem na kapitana, czekając, co powie. Czułem bowiem, że marynarz spogląda na mnie podejrzliwie[3]. (1.1) Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, bowiem ja, Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym[4] składnia: (1.1) Umieszczany zwykle po pierwszym wyrazie przyłączanego zdania, czasem po grupie wyrazów[1] (np. nie rozdziela się w ten sposób czasownika zwrotnego od się), czasem na początku zdania podrzędnego (zob. trzeci przykład). kolokacje: synonimy: (1.1) bo, dlatego że, gdyż, ponieważ, przest. albowiem, przest. jako że antonimy: hiperonimy: hiponimy: holonimy: meronimy: wyrazy pokrewne: związki frazeologiczne: etymologia: uwagi: (1.1) Nie powinno się stawiać spójnika bowiem na początku zdania; należy go umieszczać na drugim lub nawet trzecim miejscu[5]. (1.1) Spójnika tego należy używać w języku pisanym, a unikać w mówionym[6]. tłumaczenia:angielski: (1.1) because, for litewski: (1.1) todėl kad, tam łaciński: (1.1) enim, etenim, nam, namque rosyjski: (1.1) потому что ukraiński: (1.1) боźródła:[1] Hasło „bowiem” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.[2]Henryk Sienkiewicz, W pustyni i w puszczy.[3]Bolesław Leśmian, Przygody Sindbada żeglarza.[4]Księga Mosjasza, 13.13 w: Księga Mormona, wydanie polskie: Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, 1981.[5]Jan Miodek, Rozmyślajcie nad mową!, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, s. 144, 145.[6]Franciszek Nieckula, Język mówiony i język pisany, w: Współczesny język polski pod red. J. Bartmińskiego, Wrocław, 2001, s. 112.