przyczyna

wymowa:: IPA: [pʃɨˈt͡ʃɨ̃na], AS: [pšyčỹna], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal. ^?/i; ^?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...

Zamknij

(1.1) powód, dla którego coś się stało; czynnik, który wywołał jakieś zjawisko
odmiana:: (1.1)
przykłady:: (1.1) Z niewiadomej przyczyny postanowił wyjechać.; (1.1) Wszystko ma swoją przyczynę.
składnia:
kolokacje:: (1.1) przyczyna wypadku • przyczyna jakiegoś działania • przyczyna katastrofy
synonimy:: (1.1) powód, czynnik
antonimy:: (1.1) skutek
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: czas. przyczynić (się) dk., przyczyniać (się) ndk.; rzecz. przyczynienie n, przyczynianie n, przyczynowość ż, bezprzyczynowość ż; przym. przyczynowy; przysł. przyczynowo
związki frazeologiczne:: nic się na ziemi bez przyczyny nie dzieje
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:

angielski: (1.1) cause, reason
arabski: (1.1) سبب, أصل, أجل
bułgarski: (1.1) причина ż
chiński standardowy: (1.1) 道理 (dàolǐ)
dolnołużycki: (1.1) pśicyna
duński: (1.1) foranledning w, anledning w, årsag w, grund w
esperanto: (1.1) kaŭzo
francuski: (1.1) cause ż
hawajski: (1.1) kau
hiszpański: (1.1) causa ż
japoński: (1.1) 理由 (りゆう, riyū)
kataloński: (1.1) causa ż
kazachski: (1.1) себеп
łaciński: (1.1) causa
niderlandzki: (1.1) oorzaak ż
niemiecki: (1.1) Grund m, Ursache ż
nowogrecki: (1.1) αιτία ż
polski język migowy:
(w zapisie SignWriting)
(1.1)
rosyjski: (1.1) причина ż
rumuński: (1.1) pricină ż
sanskryt: (1.1) हेतु
słowacki: (1.1) príčina ż
szwedzki: (1.1) anledning w, grund w, skäl n, orsak w
ukraiński: (1.1) причина ż
wilamowski: (1.1) urzah ż, ürzaoch ż, ürzah ż

przyczyna (język polski)