imiesłów przymiotnikowy przeszły

imiesłów przymiotnikowy przeszły (język polski)

wymowa:

^ⓘ, IPA: [ĩˈmʲjɛswuf ˌpʃɨ̃mʲjɔtʲɲiˈkɔvɨ ˈpʃɛʃwɨ], AS: [ĩmʹi ̯esu̯uf pšỹmʹi ̯otʹńikovy pšešu̯y], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• wygł.• nazal.• akc. pob.• i → j 

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	imiesłów przymiotnikowy przeszły	imiesłowy przymiotnikowe przeszłe
dopełniacz	imiesłowu przymiotnikowego przeszłego	imiesłowów przymiotnikowych przeszłych
celownik	imiesłowowi przymiotnikowemu przeszłemu	imiesłowom przymiotnikowym przeszłym
biernik	imiesłów przymiotnikowy przeszły	imiesłowy przymiotnikowe przeszłe
narzędnik	imiesłowem przymiotnikowym przeszłym	imiesłowami przymiotnikowymi przeszłymi
miejscownik	imiesłowie przymiotnikowym przeszłym	imiesłowach przymiotnikowych przeszłych
wołacz	imiesłowie przymiotnikowy przeszły	imiesłowy przymiotnikowe przeszłe

(1.1) gram. imiesłów, który określa podmiot zdania jako cel innej czynności, która została wykonana na podmiocie przed czynnością orzeczenia zdania

odmiana:

(1.1) związek zgody,

 

przykłady:

(1.1) W zdaniu: „Budynek powstały w 1620 roku znajduje się pomiędzy kanałami.” – wyraz „powstały” to imiesłów przymiotnikowy przeszły.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. imiesłów; Aneks:Język polski - czasowniki

tłumaczenia:

• duński: (1.1) præteritum participium n
• niemiecki: (1.1) Partizip Perfekt n, Perfektpartizip n

źródła: