urzędnik

urzędnik (język polski)

urzędnik (1.1)

wymowa:

IPA: [uˈʒɛ̃ndʲɲik], AS: [užẽndʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę  ​^?/i

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	urzędnik	urzędnicy
dopełniacz	urzędnika	urzędników
celownik	urzędnikowi	urzędnikom
biernik	urzędnika	urzędników
narzędnik	urzędnikiem	urzędnikami
miejscownik	urzędniku	urzędnikach
wołacz	urzędniku	urzędnicy

(1.1) osoba pracująca w jakimś urzędzie, pełniąca jakąś funkcję w administracji; także: osoba sprawująca jakiś urząd^[1]; zob. też urzędnik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Na czele nomu stał urzędnik zwany strategiem, który jednak zatracił całkowicie funkcje wojskowe związane z tą nazwą^[2].

(1.1) Niefortunna wypowiedź nieradzącego sobie z językiem obcym urzędnika państwowego była z jednej strony dyplomatycznym zgrzytem, z drugiej – obiektem kpin, żartów i niezliczonych memów.

składnia:

kolokacje:

(1.1) urzędnik służby cywilnej • urzędnik państwowy

synonimy:

(1.1) biuralista, człowiek zza biurka, czynownik; pejor. gryzipiórek, skryba, urzędas, urzędniczyna; st.pol. czestnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) archiwista, asesor, bankowiec, biurokrata, burmistrz, celnik, cenzor, diak, edyl, fakturzysta, horodniczy, informator, inspektor, kacyk, klerk, klucznik, komisarz, komornik, koncypient, konstabl, księgowy, kurator, kwestor, likwidator, lustrator, mer, oficjał, oficjalista, pisarz, planista, poborca, podprokurator, protokolant / protokólant, rachmistrz, radca, referent, regent, rejent, rejestrator, rzecznik, sekretarz, sekwestrator, skarbnik, starosta, stenograf, stenotypista, szafarz, szeryf, wójt, weryfikator, wizytator, woźny, wojski, zarządca^[3]

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. urząd m, urzędniczyna m, urzędowanie n

zgrub. urzędas m

forma żeńska urzędniczka ż

czas. urzędować ndk.

przym. urzędniczy, urzędowy

przysł. urzędowo, urzędniczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) clerk, office worker, urzędnik administracji: official, civil servant, urzędnik sądowy, skarbowy: officer, urzędnik stanu cywilnego: registrar
• arabski: (1.1) مسؤول m, كاتب m
• baskijski: (1.1) bulegari
• białoruski: (1.1) служачы m, чыноўнік m
• bułgarski: (1.1) чиновник m
• dolnołużycki: (1.1) zastojnik m
• esperanto: (1.1) oficisto
• fiński: (1.1) virkailija
• górnołużycki: (1.1) zastojnik m
• hiszpański: (1.1) funcionario m, empleado público m, oficial m, oficinista m
• ido: (1.1) oficisto
• kazachski: (1.1) шенеунік
• litewski: (1.1) valdininkas m
• łaciński: (1.1) magistratus m
• łotewski: (1.1) ierēdnis m
• marathi: (1.1) अधिकारी m
• niemiecki: (1.1) Beamter m
• nowogrecki: (1.1) υπάλληλος m
• nowopruski: (1.1) algenīks m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) чиновник m
• szwedzki: (1.1) tjänsteman w
• udmurcki: (1.1) интыужчи
• ukraiński: (1.1) службовець m, чиновник m
• węgierski: (1.1) hivatalnok
• wilamowski: (1.1) byaomter m
• włoski: (1.1) impiegato m, funzionario m

źródła:

1.  Hasło „urzędnik” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Anna Świderkówna: Historie nieznane Historii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 72
3.  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.