wójt

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...

Zamknij

(1.1) adm. urzędnik samorządowy stojący na czele gminy wiejskiej; zob. też wójt w Wikipedii; (1.2) hist. w średniowieczu: urzędnik stojący na czele miasta lokowanego na prawie niemieckim
odmiana:: (1.1-2)
przykłady:: (1.1) Jan Kowalski jest wójtem gminy Poronin.
składnia:
kolokacje:: (1.1) wójt gminy; (1.2) wójt rzeski
synonimy:: (1.1) reg. śl. fojt
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: rzecz. wójtowstwo n; przym. wójtowy
związki frazeologiczne:: do wójta z tym nie pójdziemy • panie wójcie, Boga się bójcie! • grub. pocałujta w dupę wójta; przysłowia: czy wójt jaki, czy starosta, drze nas jeden, drugi chłosta • idąc do wójta, oba się bójta • jaki wójt bywa, taka i gromada • pierwszy wójt niż ławnik • lepiej być wójtem we wsi, niż ławnikiem w mieście^[1]
etymologia:: niem. Vogt^[2]
uwagi:: (1.1) zobacz też: burmistrz • prezydent miasta
tłumaczenia:

angielski: (1.1) vogt
czeski: (1.1) fojt m, rychtář m, šulc m, šoltys m
dolnołużycki: (1.1) fojt m
esperanto: (1.1) vokto
górnołużycki: (1.2) bohot m
hiszpański: (1.1) alcalde m de pueblo/aldea
kaszubski: (1.1) wójt m
niemiecki: (1.1) Vogt m
rosyjski: (1.1) войт m; (1.2) фохт m, фогт m
wilamowski: (1.1) fuyt m, fiüt m

[1]
Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894.
[2]
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

Remove ads

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) wójt
odmiana:
przykłady:: (1.1) Gwës bãdze z niegò wójt. → Z niego niewątpliwie będzie wójt.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

wójt (język polski)