wójt

wójt (język polski)

wymowa:

IPA: [vujt], AS: [vui ̯t]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wójt	wójtowie
dopełniacz	wójta	wójtów
celownik	wójtowi	wójtom
biernik	wójta	wójtów
narzędnik	wójtem	wójtami
miejscownik	wójcie	wójtach
wołacz	wójcie	wójtowie

(1.1) adm. urzędnik samorządowy stojący na czele gminy wiejskiej; zob. też wójt w Wikipedii

(1.2) hist. w średniowieczu: urzędnik stojący na czele miasta lokowanego na prawie niemieckim

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Jan Kowalski jest wójtem gminy Poronin.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wójt gminy

(1.2) wójt rzeski

synonimy:

(1.1) reg. śl. fojt

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wójtowstwo n

przym. wójtowy

związki frazeologiczne:

do wójta z tym nie pójdziemy

etymologia:

niem. Vogt^[1]

uwagi:

(1.1) zobacz też: burmistrz • prezydent miasta

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) vogt
• czeski: (1.1) fojt m, rychtář m, šulc m, šoltys m
• dolnołużycki: (1.1) fojt m
• esperanto: (1.1) vokto
• górnołużycki: (1.2) bohot m
• hiszpański: (1.1) alcalde m de pueblo/aldea
• kaszubski: (1.1) wójt m
• niemiecki: (1.1) Vogt m
• rosyjski: (1.1) войт m; (1.2) фохт m, фогт m
• wilamowski: (1.1) fuyt m, fiüt m

źródła:

1.  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

wójt (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) wójt

odmiana:

przykłady:

(1.1) Gwës bãdze z niegò wójt. → Z niego niewątpliwie będzie wójt.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: