oficjał

oficjał (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	oficjał	oficjałowie
dopełniacz	oficjała	oficjałów
celownik	oficjałowi	oficjałom
biernik	oficjała	oficjałów
narzędnik	oficjałem	oficjałami
miejscownik	oficjale	oficjałach
wołacz	oficjale	oficjałowie
depr. M. i W. lm: (te) oficjały[1]

(1.1) rel. praw. duchowny zarządzający sądem biskupim

(1.2) książk. urzędnik w zaborze austriackim

(1.3) przest. przedstawiciel władz

(1.4) staroż. sługa urzędnika municypalnego w antycznym Rzymie

(1.5) staroż. wysoki urzędnik cesarski w antycznym Rzymie

odmiana:

(1.1-5)

 

przykłady:

(1.1) Ksiądz Zdzisław został oficjałem sądu metropolitalnego w Katowicach.

(1.2) Wuj panienki otrzymał posadę oficjała pocztowego w Wadowicach.

składnia:

kolokacje:

(1.1) oficjał gnieźnieński / krakowski / sądu biskupiego • urząd oficjała • mianowany oficjałem

(1.2) oficjał pocztowy

synonimy:

(1.2) oficjel

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) duchowny

(1.2) oficjalista, urzędnik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. oficjalny

związki frazeologiczne:

etymologia:

p.łac. officialis → urzędowy^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• francuski: (1.1) official m

źródła:

1.  Hasło „oficjał” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
2.  Hasło „oficjał” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.