wuj

wuj (język polski)

wymowa:

IPA: [vuj], AS: [vui ̯] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wuj	wujowie
dopełniacz	wuja	wujów
celownik	wujowi	wujom
biernik	wuja	wujów
narzędnik	wujem	wujami
miejscownik	wuju	wujach
wołacz	wuju	wujowie

(1.1) zob. wujek

(1.2) zob. stary wuj

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Rodzony brat matki jest wujem, żona jego wujenką czyli wujną, syn bratem, córka siostrą rodzono-wujeczną^[1].

(1.1) Dziwny człek jest pan Zagłoba, bo on mu wcale wujem ni krewnym nie był, a przecie inny by po synu tak nie desperował…^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wujek, reg. wujo, gw. (Śląsk Cieszyński) ujec, gw. (Górny Śląsk) uja, ujek

(1.2) przedwieć, wujeczny dziadek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wujek m, wujko m, wujo m, wujostwo m, wujowie mos, wujaszek m, wujcio m, wujenka ż, wujanka ż, wujna ż, wujka ż, wujeneczka ż, wujeczny m, wujeczna ż

przym. wujkowy, wujowski, wujowy, wujaszkowy, wujeczny, wujczony

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *ujь → brat matki

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wujek

źródła:

1. Z. Gloger: Encyklopedia staropolska
2. H. Sienkiewicz: Potop