dziwny

Podobna pisownia: dźiwny

dziwny (język polski)

dziwne (1.1) pomidory

dziwne (1.1) miejsce na posiłek

wymowa:

​^?/i, IPA: [ˈd͡ʑivnɨ], AS: [ʒ́ivny], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

przymiotnik jakościowy

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dziwny		dziwna	dziwne	dziwni	dziwne
dopełniacz	dziwnego		dziwnej	dziwnego	dziwnych
celownik	dziwnemu		dziwnej	dziwnemu	dziwnym
biernik	dziwnego	dziwny	dziwną	dziwne	dziwnych	dziwne
narzędnik	dziwnym		dziwną	dziwnym	dziwnymi
miejscownik	dziwnym		dziwnej	dziwnym	dziwnych
wołacz	dziwny		dziwna	dziwne	dziwni	dziwne
stopień wyższy dziwniejszy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik dziwniejszy dziwniejsza dziwniejsze dziwniejsi dziwniejsze dopełniacz dziwniejszego dziwniejszej dziwniejszego dziwniejszych celownik dziwniejszemu dziwniejszej dziwniejszemu dziwniejszym biernik dziwniejszego dziwniejszy dziwniejszą dziwniejsze dziwniejszych dziwniejsze narzędnik dziwniejszym dziwniejszą dziwniejszym dziwniejszymi miejscownik dziwniejszym dziwniejszej dziwniejszym dziwniejszych wołacz dziwniejszy dziwniejsza dziwniejsze dziwniejsi dziwniejsze
stopień najwyższy najdziwniejszy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik najdziwniejszy najdziwniejsza najdziwniejsze najdziwniejsi najdziwniejsze dopełniacz najdziwniejszego najdziwniejszej najdziwniejszego najdziwniejszych celownik najdziwniejszemu najdziwniejszej najdziwniejszemu najdziwniejszym biernik najdziwniejszego najdziwniejszy najdziwniejszą najdziwniejsze najdziwniejszych najdziwniejsze narzędnik najdziwniejszym najdziwniejszą najdziwniejszym najdziwniejszymi miejscownik najdziwniejszym najdziwniejszej najdziwniejszym najdziwniejszych wołacz najdziwniejszy najdziwniejsza najdziwniejsze najdziwniejsi najdziwniejsze

(1.1) charakteryzujący się czymś niezrozumiałym

(1.2) st.pol. cudowny^[1]

(1.3) gw. (Bukowina) o wietrze silny^[2]

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Na marginesach książki były jakieś dziwne notatki, z których nic nie wynikało.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dziwaczny, osobliwy, cudaczny; gw. (Górny Śląsk) dziwoki

antonimy:

(1.1) normalny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dziwaczek mos/mrz, zdziwaczenie n, dziwactwo n, dziwność ż, dziwak m, dziwaczka ż, dziwadło n, dziw mrz

czas. dziwić, zadziwić, zdziwić, udziwniać, dziwaczyć, wydziwiać, zdziwaczeć, udziwnić, udziwniać, dziwaczeć

przym. dziwaczny

przysł. dziwnie, dziwacznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) strange, weird, bizarre, out-of-the-way
• arabski: (1.1) نادر, غريب, دخيل
• arumuński: (1.1) paraxin^[3]
• baskijski: (1.1) arraro, bitxi
• białoruski: (1.1) дзіўны, надзвычайны, чароўны, дзівосны
• bułgarski: (1.1) странен
• chorwacki: (1.1) čudan
• czeski: (1.1) divný
• dolnołużycki: (1.1) źiwny
• duński: (1.1) mærkelig
• esperanto: (1.1) stranga
• francuski: (1.1) étrange, bizarre
• górnołużycki: (1.1) dźiwny
• hiszpański: (1.1) extraño, raro
• interlingua: (1.1) peculiar
• japoński: (1.1) 不思議
• jidysz: (1.1) מאָדנע (modne)
• kataloński: (1.1) estrany, rar
• niemiecki: (1.1) seltsam, sonderbar, merkwürdig, bizarr
• nowogrecki: (1.1) παράξενος, σπάνιος
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) странный
• rumuński: (1.1) ciudat
• slovio: (1.1) stranju (странйу)
• słowacki: (1.1) divný
• szwedzki: (1.1) konstig, märklig, underlig, egendomlig, besynnerlig
• tatarski: (1.1) äkämät
• ukraiński: (1.1) дивний
• węgierski: (1.1) fura, furcsa
• wilamowski: (1.1) dziwny, hejwyśt, wyndyliḱ, wyndelik, śmjyśnik
• włoski: (1.1) strano

źródła:

1. Jolanta Maćkiewicz, Zbigniew Majchrowski, Stanisław Rosiek, Między tekstami 1. Początki. Średniowiecze (echa współczesne), wyd. III, wyd. słowo / obraz terytoria, Gdańsk 2004, s. 26.
2. Zbigniew Greń, Helena Krasowska, Słownik górali polskich na Bukowinie, SOW, Warszawa 2008, s. 70; dostęp: 27 października 2018.
3. Tomasz Klimkowski, Dziedzictwo greckie w języku rumuńskim i arumuńskim, „Balcanica Posnaniensia. Acta et studia”, XIX, Poznań 2012, Wydawnictwo Instytutu Historii UAM, s. 23.

dziwny (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) dziwny^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wyndyliḱ

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1.  Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 287.