oficjalny

oficjalny (język polski)

oficjalna (1.2) wizyta

wymowa:

IPA: [ˌɔfʲiˈt͡sʲjalnɨ], AS: [ofʹicʹi ̯alny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) zatwierdzony przez jakiś organ władzy i obowiązujący

(1.2) reprezentujący określoną instytucję, organ władzy

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	oficjalny		oficjalna	oficjalne	oficjalni	oficjalne
dopełniacz	oficjalnego		oficjalnej	oficjalnego	oficjalnych
celownik	oficjalnemu		oficjalnej	oficjalnemu	oficjalnym
biernik	oficjalnego	oficjalny	oficjalną	oficjalne	oficjalnych	oficjalne
narzędnik	oficjalnym		oficjalną	oficjalnym	oficjalnymi
miejscownik	oficjalnym		oficjalnej	oficjalnym	oficjalnych
wołacz	oficjalny		oficjalna	oficjalne	oficjalni	oficjalne

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Telewizja podała oficjalny komunikat o wzroście cen paliwa.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. oficjał mos, oficjałka ż, oficjalność ż

przysł. oficjalnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

p.łac. officialis → urzędowy

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) official
• arabski: (1.1) رسمي
• baskijski: (1.1) ofizial; (1.2) ofizial
• białoruski: (1.1) афіцыяльны, афіцыйны; (1.2) афіцыяльны, афіцыйны
• bułgarski: (1.1) официален; (1.2) официален
• duński: (1.1) officiel, offentlig
• esperanto: (1.1) oficiala
• fiński: (1.1) virallinen
• francuski: (1.1) officiel
• hiszpański: (1.1) oficial; (1.2) oficial
• interlingua: (1.1) officialmente
• kabylski: (1.1) unṣib
• lombardzki: (1.1) ufizziaal (uficjaj, uficjaal)
• łaciński: (1.1) officialis
• niemiecki: (1.1) offiziell
• nowogrecki: (1.1) επίσημος
• rosyjski: (1.1) официальный
• rumuński: (1.1) oficial
• suahili: (1.1) rasmi
• szwedzki: (1.1) officiell
• ukraiński: (1.1) офіційний; (1.2) офіційний
• włoski: (1.1) ufficiale

źródła: