antyczny

antyczny (język polski)

wymowa:

IPA: [ãnˈtɨt͡ʃnɨ], AS: [ãntyčny], zjawiska fonetyczne: nazal. ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	antyczny		antyczna	antyczne	antyczni	antyczne
dopełniacz	antycznego		antycznej	antycznego	antycznych
celownik	antycznemu		antycznej	antycznemu	antycznym
biernik	antycznego	antyczny	antyczną	antyczne	antycznych	antyczne
narzędnik	antycznym		antyczną	antycznym	antycznymi
miejscownik	antycznym		antycznej	antycznym	antycznych
wołacz	antyczny		antyczna	antyczne	antyczni	antyczne

(1.1) hist. odnoszący się do starożytnej Grecji i Rzymu

(1.2) pochodzący z dawnych czasów^[1]

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) W kulturze renesansu ogromną rolę odegrało odrodzenie i przyswojenie kultury antycznej^[2].

składnia:

kolokacje:

(1.1) świat antyczny • antyczna kultura / cywilizacja

synonimy:

(1.1) starożytny

(1.2) dawny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. antyk m, antykizowanie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ancient
• białoruski: (1.1) антычны
• bułgarski: (1.1) античен
• duński: (1.1) antik; (1.2) antik
• esperanto: (1.1) antika
• francuski: (1.2) antique
• interlingua: (1.1) antique
• japoński: (1.1) 古い(ふるい)
• jidysz: (1.1) פֿאַרצײַטיק
• norweski (bokmål): (1.1) antikk; (1.2) antikk
• norweski (nynorsk): (1.1) antikk; (1.2) antikk
• portugalski: (1.1) antigo
• rosyjski: (1.1) античный
• slovio: (1.1) antikju
• słowacki: (1.1) antický
• szwedzki: (1.1) antik; (1.2) antik
• turecki: (1.1) antik
• ukraiński: (1.1) античний; (1.2) античний
• węgierski: (1.1) antik
• wilamowski: (1.1) ȧntyś; (1.2) ȧntyś

źródła:

1.  Hasło „antyczny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Jerzy Ziomek, Renesans, 1973, Narodowy Korpus Języka Polskiego.