paznogieć

paznogieć (język polski)

paznogieć (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) daw. t. st.pol. paznokieć^[1]

odmiana:

przykłady:

(1.1) — Wiem! wiem!... Wyrywali mi przecież bez chloroformu paznogieć u nogi i to jeszcze u wielkiego palca...^[2]

(1.1) — Moje dziecko, proszę cię — masz pilnik i opiłuj sobie równo paznogcie^[3].

(1.1) Moi biedacy mają nowy dodatek do swego cierpienia, bo trzeba nieraz dobrze głęboko sięgać pod paznogieć, żeby powydobywać stamtąd jaja zniesione przez te pchły i oprócz tego trzeba zapuścić czemś mocnem, żeby wygubić zarodniki, jakie mogły jeszcze zostać pod paznogciem, a to wszystko bez bólu nie obejdzie się^[4].

składnia:

kolokacje:

(1.1) obcięty paznogieć • sięgać pod paznogieć

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *paznogъtъ, prasł. *paznegъtъ

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: paznokieć

źródła:

1.  Hasło „Paznogieć” w: Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.
2. Bolesław Prus, Lalka (wyd. 1890)
3. Gabriela Zapolska, Sezonowa miłość (wyd. 1909)
4. Jan Beyzym, List XXI (wyd. 1927)