ofensywa

ofensywa (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔfɛ̃w̃ˈsɨva], AS: [ofẽũ̯syva], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• akc. pob. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ofensywa	ofensywy
dopełniacz	ofensywy	ofensyw
celownik	ofensywie	ofensywom
biernik	ofensywę	ofensywy
narzędnik	ofensywą	ofensywami
miejscownik	ofensywie	ofensywach
wołacz	ofensywo	ofensywy

(1.1) masowe pojawienie się czegoś

(1.2) wojsk. atak dużych sił wojska na wielkim obszarze lub na całym froncie

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Ofensywa plotkarskich czasopism.

(1.2) W styczniu 1945 roku ofensywa Armii Czerwonej gigantycznie rozpoczęła się na całym froncie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) szturm, szarża, wypad, działania zaczepne, agresja, inwazja, interwencja, atak, najazd, napad, napaść, uderzenie, natarcie, nawała

antonimy:

(1.2) defensywa, obrona, opór, przeciwstawienie się, działania obronne, ucieczka, odwrót, wycofanie się, rejterada, kontratak, kontruderzenie, kontrofensywa, przeciwnatarcie, przeciwuderzenie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. ofensywny

przysł. ofensywnie

rzecz. ofensywność ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. offendere < łac. offensum → uderzyć

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) thrust; (1.2) thrust, offensive
• arabski: (1.2) حملة ż
• baskijski: (1.2) ofentsiba
• bułgarski: (1.1) офанзива ż; (1.2) офанзива ż
• czeski: (1.2) ofenziva ż
• esperanto: (1.2) ofensivo
• francuski: (1.1) offensive ż; (1.2) offensive ż

źródła: