wypad

wypad (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) krótkotrwały wyjazd lub wyjście

(1.2) wojsk. krótkotrwały atak zbrojny znienacka

(1.3) sport. gry zespołowe szybka gra na kosz lub bramkę przeciwnika

(1.4) sport. szermierka atak w formie wyprostowania uzbrojonego ramienia z jednoczesnym gwałtownym ruchem do przodu

(1.5) sport. skoki narciarskie pozycja podczas lądowania, gdy skoczek wysuwa jedną nartę ku przodowi, zaś na drugiej przyklęka

wykrzyknik

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wypad	wypady
dopełniacz	wypadu	wypadów
celownik	wypadowi	wypadom
biernik	wypad	wypady
narzędnik	wypadem	wypadami
miejscownik	wypadzie	wypadach
wołacz	wypadzie	wypady

(2.1) pot. posp. grub. gwałtowne wyrażenie nakazu oddalenia się lub zabrania jakiejś rzeczy; także wyrażenie niechęci lub sprzeciwu; bywa używane żartobliwie

odmiana:

(1.1-5)^[1]

 

(2.1) nieodm.

przykłady:

(2.1) A ty co tu jeszcze robisz?! Zabieraj swoje rzeczy i wypad stąd!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przejażdżka, wyjście, wyskok

(1.4) wykrok

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. wypadać, wypaść

rzecz. opad mrz, wypadkowość ż, wypadek mrz

przym. wypadowy, wypadły

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

nie mylić z: wypadek

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) outing, sally, excursion, jaunting; (1.2) foray, sally, sortie; (1.4) lunge
• niemiecki: (1.1) Abstecher m, Spritztour ż; (1.2) Ausfall m, Vorstoß m; (1.3) Angriff m, Ausfall m
• włoski: (1.1) scapata ż

źródła:

1.  Hasło „wypad” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.